صدرالدین علی پور :در حال حاضر، بیش از 70 درصد از جمعیت ایران در شهرها زندگی می کنند و در سطح جهانی نیز پیش بینی می شود طی سه دهه آتی، دو سوم از جمعیت کل جهان در شهرها زندگیم خواهند کرد....
اینجاست که این رشد شهرنشینی، توسعه شهرها در راستای فراهم‌آوری امکانات برای شهروندان را الزام آور خواهد نمود. این رشد پرشتاب، علاوه بر آثار مثبت و منفی اقتصادی و اجتماعی، باری از مسائل و معضلات زیست محیطی را به همراه خواهد آورد ؛ مسئله ای که هم اکنون نیز کلانشهرها با آن درگیر می باشند. در گذشته، رشد سریع شهرنشینی بدون توجه به ابعاد گوناگون مسایل زیست محیطی بحران های زیست محیطی زیادی را به همراه داشته است که بر هیچ کس پوشیده نیست و این امر به حدی بحرانی گردیده است که حتی سلامت زیست مندان را به خطر می اندازد. این بحران ها شامل مصرف بی رویه انرژی، تولید آلودگی های آب و هوا و خاک، فشار بر منابع طبیعی، تغییر نامناسب کاربری اراضی و.... می باشد.
اینجاست که بسیاری از افراد توسعه شهری را در تعارض با حفظ محیط زیست می پندارند، تصوری که با وجود مفاهیم زیست محیطی همچون، توسعه پایدار، ظرفیت برد و....، درست به نظر نمی رسد.
توسعه شهری همراه با نگرش توسعه پایدار، نه تنها آسیبی برای محیط زیست به همراه نخواهد داشت، بلکه در گام نخست منجر به حفظ موقعیت و وضعیت فعلی با کمترین تغییر در سیاست های توسعه شهری خواهد بود و در گام بعدی، منجر به بهبود و ارتقای شرایط زیستی می گردد...
اگر متخصصین و تصمیم گیران شهری به این مفاهیم اهمیت دهند، نه تنها بحران های زیست محیطی قابل کنترل خواهند بود، بلکه با اجرای کامل و دقیق آن می توان سطح کیفی زیست محیطی شهرها را ارتقا بخشید.
آنچه شاید در این اوضاع کنونی زیست محیطی، بتوان به آن به عنوان راه حل منطقی نظر کرد، بهره گیری از تجارب و دانش متخصصین زیست محیطی در راستای فرآیند ناگزیر توسعه شهری است ؛ امری که متاسفانه تا کنون نادیده گرفته شده و تبعات آن. به نوعی گریبانگر تمامی شهروندان گردیده است...
با بهره گیری از مفاهیم زیست محیطی و کاربردی کردن آنها در شهرها می توان به فردایی بهتر، محیط زیستی پایدار تر و شهری سالم تر فکر کرد
متخصص محیط زیست شهری
