این روزنامه در صفحه گردشگری خود با اشاره به اینکه مدت زمان اقامت گردشگران در پویایی اقتصاد شهر تاثیرگذار می باشد، وجود امکانات و زیرساخت های گردشگری شهر برای ماندگاری گردشگران در اصفهان را بسیار حائز اهمیت دانسته است.
در گزارش اصفهان زیبا آمده است:
مجمع جهانی اقتصاد (WEF) هر دو سال، گزارشی در رابطه با رقابت‌پذیری کشورهای جهان در صنعت گردشگری منتشر می‌کند که از چهار شاخص اصلی از جمله زیرساخت‌ها و منابع طبیعی، فرهنگ، سیاست‌های گردشگری و توانمندسازی محیطی تشکیل شده است. همچنین هریک از این شاخص‌ها به مولفه‌های کوچک تری تبدیل می‌شوند که در مجموع 14 مولفه را در بر می‌گیرد. گزارش مجمع جهانی اقتصاد در سال 2017 برای دومین بار کشور اسپانیا را در رتبه نخست رقابت پذیری سفر و گردشگری قرار داد.
کشورهای فرانسه، آلمان، ژاپن، انگلیس، ایالات متحده و استرالیا به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرند. در این میان ایرانی که در سال 2011 از میان 139 کشور مورد بررسی قرار گرفته در رتبه 114 قرار داشت توانست در سال 2017 به رتبه 93 صعود کند. امتیاز ایران در شاخص رقابت‌پذیری سال 2017 معادل 3,4 بوده که موجب شده در خاورمیانه رتبه هشتم را به دست بیاورد. مطابق با این گزارش 5,2 میلیون گردشگر بین‌المللی وارد ایران شده است که نزدیک به 3,5 میلیارد دلار در کشور هزینه کرده‌اند. در حقیقت هر گردشگر حدود 665 دلار در سفر به ایران هزینه می‌کند و از آنجایی که سرانه حضور گردشگران خارجی در ایران نزدیک به یک هفته تا هشت روز است، هر گردشگر روزانه 83 دلار هزینه دارد. سهم اصفهان از این مقدار با توجه به حضور دو روزه گردشگران حدود 160 دلار است. اما با کمال تاسف آمار دقیق و قابل اتکایی از ورود گردشگران به اصفهان در دست نیست تا از این طریق بتوان جریان اقتصادی که گردشگران در اصفهان ایجاد می‌کنند را سنجش کرد.در نیمه دوم قرن جاری که بسیاری از صنایع بزرگ جهان با پیامدهای ناشی از بحران اقتصادی روبه‌رو شده‌اند، گردشگری نه تنها توانسته جای خود را به عنوان یک صنعت محکم کند، بلکه با وجود دورنمای نا مشخص و تاریک اقتصاد جهانی رشد چشمگیری داشته است. شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC) تخمین زده است که به طور مستقیم و غیر مستقیم 9,2 درصد از کل تولید ناخالص داخلی و یک یازدهم همه شغل‌های جهان را در بر گرفته است. شورای جهانی سفر و گردشگری معتقد است 9,8 درصد از کل رشد اقتصادی جهان در سال 2015 مرتبط با این صنعت سبز بوده است. به نظر می‌رسد اشتغال ایجاد شده در جهان که با گردشگری ارتباط مستقیم دارد در حدود 284 میلیون نفر است. توسعه این صنعت تا جایی پیش رفته است که بسیاری از کشورها که کشورهای توسعه یافته‌ای نیز به حساب می‌آیند همه ساختار توسعه خود را بر مبنای این صنعت بنا کرده‌اند، چرا که آمار بانک جهانی نشان می‌دهد به ازای هر یک میلیون دلار درآمد ناشی از صنعت گردشگری، 20 هزار شغل ایجاد شده و پایدار خواهند ماند.گردشگران به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند: گردشگرانی که از خارج کشور وارد می‌شوند، گردشگران داخلی که در کشور مبدا سفر می‌کنند و گردشگرانی که به خارج از کشور سفر می‌کنند. در این تعریف هر گردشگر کسی است که از یک مبدا به منظور تفریح، بازدید از مناطق دیدنی، درمان، آموزش، انجام مراسمات مذهبی و غیر مذهبی و هر جاذبه دیگری به نقطه مقصد نقل مکان می‌کند. این نقل مکان نباید از 24 ساعت کمتر و از یک سال بیشتر باشد. از این تعریف این گونه بر می‌آید که «هر مزیت غیر قابل انتقال» می‌تواند موجب آغاز فرآیندی شود که آن را گردشگری می‌نامیم، حال این مزیت غیر قابل انتقال یک اثر تاریخی، یک پزشک حاذق، یک مراسم آیینی، یک استاد دانشگاه، هوای پاک، آزادی، آرامش یا یک ظرف غذا باشد. به زبان دیگر هر شهر یا کشوری از جمله ایران و اصفهان که در تلاش است در صنعت گردشگری سرمایه گذاری کرده و محرک‌های توسعه خود را بر همین اساس تنظیم کند باید مزیت‌های غیر قابل انتقال خود را شناخته و برای توسعه و معرفی آنها برنامه‌ریزی کند. سوال این است که مزیت‌های غیر قابل انتقال شهر اصفهان به جز آثار تاریخی از جمله میدان نقش جهان که البته به صورت محدود مخاطبان خود را دارند چه چیزهایی هستند؟
در کنار مزیت‌های غیر قابل انتقال که گردشگران را به یک شهر جذب می‌کند باید به راهکارهایی توجه شود که بتواند نخست، گردشگر را در شهر روزهای بیشتری نگه‌دارد و دوم اینکه گردشگر در روزهایی که در شهر حضور دارد در مقابل رفاه بیشتر، هزینه بیشتری هم بپردازد. همین مسئله بنیان 14 شاخص مطرح در گزارش‌های بانک جهانی، سازمان جهانی گردشگری و شورای جهانی گردشگری و سفر را شکل داده است. از طرفی مجامع علمی معتقد هستند گردشگری از لحظه‌ای آغاز می‌شود که گردشگر تلفن خود را برداشته و برای رزرو تور، بلیت هواپیما یا هتل اقدام می‌کند، اما شاخص‌های گزارش‌های رقابت‌پذیری از لحظه‌ای که گردشگر فکر سفر می‌کند را در بر می‌گیرد. به همین خاطر ارتباطات بین‌المللی که بی شک در تصمیم‌گیری برای سفر موثر است در این شاخص‌ها جای دارد. امکان اولویت‌بخشی سفر، زیر ساخت‌های IT و ITC مرتبط با گردشگری، منابع انسانی موثر در گردشگری، بهداشت و سلامت گردشگران، ایمنی و امنیت گردشگران و البته محیط کسب و کار که خود شاخص گسترده و پیچیده‌ای است، در شاخص‌های مورد بررسی برای رقابت پذیری مطرح هستند. از طرفی رقابت پذیری قیمت‌های گردشگری، پایداری‌های زیست محیطی، زیرساخت‌های حمل و نقل هوایی و زمینی، خدمات گردشگری، تنوع در منابع طبیعی و منابع فرهنگی نیز از دیگر شاخص‌هایی است که در این رابطه مورد کنکاش قرار می‌گیرد. آنچه در ایران از سال 2015 به 2017 تغییر کرده و شایان توجه است، شاخص‌هایی پایداری محیطی، منابع طبیعی و منابع فرهنگی است که در این دو سال دچار افت شدید بوده است. این شاخص‌ها، شاخص‌های بین‌المللی و قابل اتکایی بوده که همه شهرهایی که در تلاش برای تقویت بنیان‌های گردشگری خود هستند می‌توانند با آنها خود را مورد سنجش قرار دهند. به خصوص برای اصفهانی که شهردار آن با شعار «اصفهان، شهر سنجش‌پذیر» آغاز به کار کرده است. صنعت گردشگری از سال 1314 با تشکیل اداره «امور جهانگردی» در وزارت کشور هویت پیدا کرد. این اداره در سال 1320 جای خود را به «شورای عالی جهانگردی» داد. در سال 1353 نیز «سازمان جذب سیاحان» که جایگزین شورای عالی شده بود با وزارت اطلاعات ادغام شده و وزارت اطلاعات و جهانگردی را شکل داد. این امر نشان می‌دهد برنامه ریزان شهری در دهه 50 متوجه شده بودند حرکت در این صنعت بدون اتکا به آمار و اطلاعات به روز و دقیق ممکن نیست. اطلاعاتی که هنوز با گذشت نزدیک به نیم‌قرن مشکلات اساسی در دستیابی به آنها وجود دارد. کلانشهر اصفهان نیز با توجه به عناصر تاریخی که در خود دارد همواره یکی از جاذبه‌های اصلی گردشگری به حساب می‌آمده است. اصفهان در گردشگری تاریخی و فرهنگی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد اما همان طور که در ابتدا گفته شد تنها دو روز می‌تواند یک گردشگر را در خود نگاه دارد. آیا اصفهان با توجه به شاخص‌هایی که مطرح شد یا در ادبیات جهانی مطرح است،شهری رقابت‌‌پذیر به حساب می‌آید؟ آیا آمار و اطلاعاتی در اصفهان از جریان حقیقی گردشگری وجود دارد که بتوان بر اساس آن، گردشگری اصفهان را «سنجش‌پذیر» و قابل تحلیل کرد؟ آیا شاخص‌های مشترکی در همه کلانشهرهای اصفهان وجود دارد که بتوان با اتکا به این سنجش‌های مشترک، رتبه اصفهان را در میان کلانشهرهای کشور مورد بررسی قرار داد؟ آنچه مسلم است اینکه، پیش از حرکت در وادی گردشگری باید وضع موجود ثبت و به طور دائم مورد بررسی قرار بگیرد تا پیش از آن هر اقدامی در راستای توسعه گردشگری توهمی بیش نخواهد بود.
2093
انتهای پیام در گزارش اصفهان زیبا آمده است:
مجمع جهانی اقتصاد (WEF) هر دو سال، گزارشی در رابطه با رقابت‌پذیری کشورهای جهان در صنعت گردشگری منتشر می‌کند که از چهار شاخص اصلی از جمله زیرساخت‌ها و منابع طبیعی، فرهنگ، سیاست‌های گردشگری و توانمندسازی محیطی تشکیل شده است. همچنین هریک از این شاخص‌ها به مولفه‌های کوچک تری تبدیل می‌شوند که در مجموع 14 مولفه را در بر می‌گیرد. گزارش مجمع جهانی اقتصاد در سال 2017 برای دومین بار کشور اسپانیا را در رتبه نخست رقابت پذیری سفر و گردشگری قرار داد.
کشورهای فرانسه، آلمان، ژاپن، انگلیس، ایالات متحده و استرالیا به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار می‌گیرند. در این میان ایرانی که در سال 2011 از میان 139 کشور مورد بررسی قرار گرفته در رتبه 114 قرار داشت توانست در سال 2017 به رتبه 93 صعود کند. امتیاز ایران در شاخص رقابت‌پذیری سال 2017 معادل 3,4 بوده که موجب شده در خاورمیانه رتبه هشتم را به دست بیاورد. مطابق با این گزارش 5,2 میلیون گردشگر بین‌المللی وارد ایران شده است که نزدیک به 3,5 میلیارد دلار در کشور هزینه کرده‌اند. در حقیقت هر گردشگر حدود 665 دلار در سفر به ایران هزینه می‌کند و از آنجایی که سرانه حضور گردشگران خارجی در ایران نزدیک به یک هفته تا هشت روز است، هر گردشگر روزانه 83 دلار هزینه دارد. سهم اصفهان از این مقدار با توجه به حضور دو روزه گردشگران حدود 160 دلار است. اما با کمال تاسف آمار دقیق و قابل اتکایی از ورود گردشگران به اصفهان در دست نیست تا از این طریق بتوان جریان اقتصادی که گردشگران در اصفهان ایجاد می‌کنند را سنجش کرد.در نیمه دوم قرن جاری که بسیاری از صنایع بزرگ جهان با پیامدهای ناشی از بحران اقتصادی روبه‌رو شده‌اند، گردشگری نه تنها توانسته جای خود را به عنوان یک صنعت محکم کند، بلکه با وجود دورنمای نا مشخص و تاریک اقتصاد جهانی رشد چشمگیری داشته است. شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC) تخمین زده است که به طور مستقیم و غیر مستقیم 9,2 درصد از کل تولید ناخالص داخلی و یک یازدهم همه شغل‌های جهان را در بر گرفته است. شورای جهانی سفر و گردشگری معتقد است 9,8 درصد از کل رشد اقتصادی جهان در سال 2015 مرتبط با این صنعت سبز بوده است. به نظر می‌رسد اشتغال ایجاد شده در جهان که با گردشگری ارتباط مستقیم دارد در حدود 284 میلیون نفر است. توسعه این صنعت تا جایی پیش رفته است که بسیاری از کشورها که کشورهای توسعه یافته‌ای نیز به حساب می‌آیند همه ساختار توسعه خود را بر مبنای این صنعت بنا کرده‌اند، چرا که آمار بانک جهانی نشان می‌دهد به ازای هر یک میلیون دلار درآمد ناشی از صنعت گردشگری، 20 هزار شغل ایجاد شده و پایدار خواهند ماند.گردشگران به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند: گردشگرانی که از خارج کشور وارد می‌شوند، گردشگران داخلی که در کشور مبدا سفر می‌کنند و گردشگرانی که به خارج از کشور سفر می‌کنند. در این تعریف هر گردشگر کسی است که از یک مبدا به منظور تفریح، بازدید از مناطق دیدنی، درمان، آموزش، انجام مراسمات مذهبی و غیر مذهبی و هر جاذبه دیگری به نقطه مقصد نقل مکان می‌کند. این نقل مکان نباید از 24 ساعت کمتر و از یک سال بیشتر باشد. از این تعریف این گونه بر می‌آید که «هر مزیت غیر قابل انتقال» می‌تواند موجب آغاز فرآیندی شود که آن را گردشگری می‌نامیم، حال این مزیت غیر قابل انتقال یک اثر تاریخی، یک پزشک حاذق، یک مراسم آیینی، یک استاد دانشگاه، هوای پاک، آزادی، آرامش یا یک ظرف غذا باشد. به زبان دیگر هر شهر یا کشوری از جمله ایران و اصفهان که در تلاش است در صنعت گردشگری سرمایه گذاری کرده و محرک‌های توسعه خود را بر همین اساس تنظیم کند باید مزیت‌های غیر قابل انتقال خود را شناخته و برای توسعه و معرفی آنها برنامه‌ریزی کند. سوال این است که مزیت‌های غیر قابل انتقال شهر اصفهان به جز آثار تاریخی از جمله میدان نقش جهان که البته به صورت محدود مخاطبان خود را دارند چه چیزهایی هستند؟
در کنار مزیت‌های غیر قابل انتقال که گردشگران را به یک شهر جذب می‌کند باید به راهکارهایی توجه شود که بتواند نخست، گردشگر را در شهر روزهای بیشتری نگه‌دارد و دوم اینکه گردشگر در روزهایی که در شهر حضور دارد در مقابل رفاه بیشتر، هزینه بیشتری هم بپردازد. همین مسئله بنیان 14 شاخص مطرح در گزارش‌های بانک جهانی، سازمان جهانی گردشگری و شورای جهانی گردشگری و سفر را شکل داده است. از طرفی مجامع علمی معتقد هستند گردشگری از لحظه‌ای آغاز می‌شود که گردشگر تلفن خود را برداشته و برای رزرو تور، بلیت هواپیما یا هتل اقدام می‌کند، اما شاخص‌های گزارش‌های رقابت‌پذیری از لحظه‌ای که گردشگر فکر سفر می‌کند را در بر می‌گیرد. به همین خاطر ارتباطات بین‌المللی که بی شک در تصمیم‌گیری برای سفر موثر است در این شاخص‌ها جای دارد. امکان اولویت‌بخشی سفر، زیر ساخت‌های IT و ITC مرتبط با گردشگری، منابع انسانی موثر در گردشگری، بهداشت و سلامت گردشگران، ایمنی و امنیت گردشگران و البته محیط کسب و کار که خود شاخص گسترده و پیچیده‌ای است، در شاخص‌های مورد بررسی برای رقابت پذیری مطرح هستند. از طرفی رقابت پذیری قیمت‌های گردشگری، پایداری‌های زیست محیطی، زیرساخت‌های حمل و نقل هوایی و زمینی، خدمات گردشگری، تنوع در منابع طبیعی و منابع فرهنگی نیز از دیگر شاخص‌هایی است که در این رابطه مورد کنکاش قرار می‌گیرد. آنچه در ایران از سال 2015 به 2017 تغییر کرده و شایان توجه است، شاخص‌هایی پایداری محیطی، منابع طبیعی و منابع فرهنگی است که در این دو سال دچار افت شدید بوده است. این شاخص‌ها، شاخص‌های بین‌المللی و قابل اتکایی بوده که همه شهرهایی که در تلاش برای تقویت بنیان‌های گردشگری خود هستند می‌توانند با آنها خود را مورد سنجش قرار دهند. به خصوص برای اصفهانی که شهردار آن با شعار «اصفهان، شهر سنجش‌پذیر» آغاز به کار کرده است. صنعت گردشگری از سال 1314 با تشکیل اداره «امور جهانگردی» در وزارت کشور هویت پیدا کرد. این اداره در سال 1320 جای خود را به «شورای عالی جهانگردی» داد. در سال 1353 نیز «سازمان جذب سیاحان» که جایگزین شورای عالی شده بود با وزارت اطلاعات ادغام شده و وزارت اطلاعات و جهانگردی را شکل داد. این امر نشان می‌دهد برنامه ریزان شهری در دهه 50 متوجه شده بودند حرکت در این صنعت بدون اتکا به آمار و اطلاعات به روز و دقیق ممکن نیست. اطلاعاتی که هنوز با گذشت نزدیک به نیم‌قرن مشکلات اساسی در دستیابی به آنها وجود دارد. کلانشهر اصفهان نیز با توجه به عناصر تاریخی که در خود دارد همواره یکی از جاذبه‌های اصلی گردشگری به حساب می‌آمده است. اصفهان در گردشگری تاریخی و فرهنگی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد اما همان طور که در ابتدا گفته شد تنها دو روز می‌تواند یک گردشگر را در خود نگاه دارد. آیا اصفهان با توجه به شاخص‌هایی که مطرح شد یا در ادبیات جهانی مطرح است،شهری رقابت‌‌پذیر به حساب می‌آید؟ آیا آمار و اطلاعاتی در اصفهان از جریان حقیقی گردشگری وجود دارد که بتوان بر اساس آن، گردشگری اصفهان را «سنجش‌پذیر» و قابل تحلیل کرد؟ آیا شاخص‌های مشترکی در همه کلانشهرهای اصفهان وجود دارد که بتوان با اتکا به این سنجش‌های مشترک، رتبه اصفهان را در میان کلانشهرهای کشور مورد بررسی قرار داد؟ آنچه مسلم است اینکه، پیش از حرکت در وادی گردشگری باید وضع موجود ثبت و به طور دائم مورد بررسی قرار بگیرد تا پیش از آن هر اقدامی در راستای توسعه گردشگری توهمی بیش نخواهد بود.
2093
کپی شد
