بنیاد فرهنگی امیرقلی امینی، شب گذشته و به همت فرهنگسرای تخصصی رسانه، میزبان نخستین نشست از سلسله نشست‌های «کارنامه» بود. نشستی که کارکنان و اعضای تحریریه «هفته‌نامه نوید اصفهان» را 21 سال پس از توقیف این هفته‌نامه، دور هم جمع کرده بود.
به گزارش خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان،در نگاه اول مو و محاسنی سفید، کمرهایی خمیده و دستانی لرزان، فصل مشترک کارکنان و اعضای تحریریه هفته‌نامه «نوید اصفهان» به نظر می‌رسید اما بعد از گرم شدن گفتگو، دیگر خبری از آن شکستگی‌ها نبود، همه به بیست‌ویک سال قبل برگشته بودند و خاطرات 10 سال حضور در این هفته‌نامه را برای هم تعریف می‌کردند.
خاطراتی از روزهای خوش، تا فراز و نشیب‌های سیاسی و اجتماعی. آن‌ها از روزهایی می‌گفتند که هفته‌نامه پولی برای پرداخت حقوق روزنامه‌نگاران نداشته اما روزبه‌روز بر تعداد روزنامه‌نگاران و مطالب افزوده می‌شده! از هفته‌نامه‌ای که شاعر و فیلسوف و... را هم جذب خود کرده بود.
به خاطر می‌آوردند که چه کار بزرگی پیش رویشان بوده و بعد گله می‌کردند که چرا بعد از توقیف، تلاشی برای رفع موانع و فعالیت دوباره این هفته‌نامه انجام‌نشده. پاسخ عده‌ای این بود: «نوید اصفهان» هنوز هم پا بر جاست چون خیلی از کسانی که امروز در عرصه رسانه کار می‌کنند از مکتب «نوید اصفهان» سر برآوردند.
فضل‌الله صلواتی، مدیرمسئول هفته‌نامه «نوید اصفهان» در این نشست گفت: همواره در طول تاریخ و در زمان‌های مختلف با مشکلات مأنوس بوده‌ایم با این‌وجود، اصفهان همیشه سربلند بوده و نویسندگان و شاعران اهل قلمی داشته که برای مردم و برای آگاهی قلم می‌زدند و ماندگار شدند. کنار آن‌ها قلم متملقان هم بود اما پایداری و ثبات نداشت.
وی ادامه داد: این هفته‌نامه ابتدا در حدود دو هزار نسخه چاپ می‌شد، اما گاهی این تعداد به 10 هزار و 20 هزار هم می‌رسید. مقالات هفته‌نامه نوید اصفهان گاهی به‌قدری جذاب بود که عده‌ای تعدادی از نسخه‌های آن را به چاپخانه سفارش می‌دادند، هزینه را هم خودشان پرداخت می‌کردند و بعد این نسخه‌ها را به‌صورت خودجوش برای نهادهای دولتی مثل آموزش‌وپرورش می‌فرستادند. عده‌ای از مخالفان برای من نامه می‌نوشتند که چرا نمونه این هفته‌نامه را برای آموزش پرورش فرستاده‌اید اما من روحم از این ماجرا خبر نداشت و این حرکت‌ها مردمی بود.
صلواتی خاطرنشان کرد: بعضی از دوستان نقدهایی به هفته‌نامه داشتند که یک مورد آن صفحه‌آرایی و طراحی بود و چون مطالب پرمحتوا و جذابی به ما می‌رسید اگر زیبایی ظاهری نیز رعایت می‌شد نتیجه بهتری داشت.
محمد عیدی، رئیس سازمان فرهنگی،اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان نیز سخن خود را با پرسیدن سؤال «چرا کارنامه؟» آغاز و اظهار کرد: کارنامه، فرصتی برای گریز از بی تاریخی است. جوامع انسانی به مثابه ظرف هستند و گذشته، حال و آینده، مظروف آن. شهر، بعدی پنهانی به نام خاطرات دارد که باید گفته و شنیده شود تا هویت پیدا کند و نیز، این تجارت دستمایه آیندگان قرار گیرد.
معاون فرهنگی شهردار اصفهان، ضمن ابراز امیدواری برای تبدیل برنامه «کارنامه» به یک فرآیند گفت: ضروری است که تاریخ شفاهی هفته‌نامه نوید اصفهان گفته و چاپ شود و در دسترس همگان قرار بگیرد.
علی راعی، مدیرمسئول هفته‌نامه صدا نیز که در این نشست حاضر بود با بیان اینکه از عمر مطبوعات بیش از 190 سال می‌گذرد تصریح کرد: در جمهوری اسلامی ایران، مطبوعات به سه دسته دولتی، شبه‌دولتی و خصوصی تقسیم می‌شوند. هفته‌نامه نوید اصفهان، هفته‌نامه‌ای کاملاً مستقل بود زیرا علاوه بر نظاره‌گر بودن بر دولت، زبان مردم نیز بود.
به گزارش ایسنا، هفته‌نامه «نوید اصفهان» با مدیرمسئولی فضل‌الله صلواتی، با هدف اطلاع‌رسانی و ارائه مقالات سیاسی، اجتماعی، سال 1366 تأسیس شد. این هفته‌نامه سال 1377 تا تعیین تکلیف نهایی، توقیف موقت شد و پیگیری‌های بعدی برای رفع توقیف آن نیز به جایی نرسید.
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش خبرنگار ایسنا-منطقه اصفهان،در نگاه اول مو و محاسنی سفید، کمرهایی خمیده و دستانی لرزان، فصل مشترک کارکنان و اعضای تحریریه هفته‌نامه «نوید اصفهان» به نظر می‌رسید اما بعد از گرم شدن گفتگو، دیگر خبری از آن شکستگی‌ها نبود، همه به بیست‌ویک سال قبل برگشته بودند و خاطرات 10 سال حضور در این هفته‌نامه را برای هم تعریف می‌کردند.
خاطراتی از روزهای خوش، تا فراز و نشیب‌های سیاسی و اجتماعی. آن‌ها از روزهایی می‌گفتند که هفته‌نامه پولی برای پرداخت حقوق روزنامه‌نگاران نداشته اما روزبه‌روز بر تعداد روزنامه‌نگاران و مطالب افزوده می‌شده! از هفته‌نامه‌ای که شاعر و فیلسوف و... را هم جذب خود کرده بود.
به خاطر می‌آوردند که چه کار بزرگی پیش رویشان بوده و بعد گله می‌کردند که چرا بعد از توقیف، تلاشی برای رفع موانع و فعالیت دوباره این هفته‌نامه انجام‌نشده. پاسخ عده‌ای این بود: «نوید اصفهان» هنوز هم پا بر جاست چون خیلی از کسانی که امروز در عرصه رسانه کار می‌کنند از مکتب «نوید اصفهان» سر برآوردند.
فضل‌الله صلواتی، مدیرمسئول هفته‌نامه «نوید اصفهان» در این نشست گفت: همواره در طول تاریخ و در زمان‌های مختلف با مشکلات مأنوس بوده‌ایم با این‌وجود، اصفهان همیشه سربلند بوده و نویسندگان و شاعران اهل قلمی داشته که برای مردم و برای آگاهی قلم می‌زدند و ماندگار شدند. کنار آن‌ها قلم متملقان هم بود اما پایداری و ثبات نداشت.
وی ادامه داد: این هفته‌نامه ابتدا در حدود دو هزار نسخه چاپ می‌شد، اما گاهی این تعداد به 10 هزار و 20 هزار هم می‌رسید. مقالات هفته‌نامه نوید اصفهان گاهی به‌قدری جذاب بود که عده‌ای تعدادی از نسخه‌های آن را به چاپخانه سفارش می‌دادند، هزینه را هم خودشان پرداخت می‌کردند و بعد این نسخه‌ها را به‌صورت خودجوش برای نهادهای دولتی مثل آموزش‌وپرورش می‌فرستادند. عده‌ای از مخالفان برای من نامه می‌نوشتند که چرا نمونه این هفته‌نامه را برای آموزش پرورش فرستاده‌اید اما من روحم از این ماجرا خبر نداشت و این حرکت‌ها مردمی بود.
صلواتی خاطرنشان کرد: بعضی از دوستان نقدهایی به هفته‌نامه داشتند که یک مورد آن صفحه‌آرایی و طراحی بود و چون مطالب پرمحتوا و جذابی به ما می‌رسید اگر زیبایی ظاهری نیز رعایت می‌شد نتیجه بهتری داشت.
محمد عیدی، رئیس سازمان فرهنگی،اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان نیز سخن خود را با پرسیدن سؤال «چرا کارنامه؟» آغاز و اظهار کرد: کارنامه، فرصتی برای گریز از بی تاریخی است. جوامع انسانی به مثابه ظرف هستند و گذشته، حال و آینده، مظروف آن. شهر، بعدی پنهانی به نام خاطرات دارد که باید گفته و شنیده شود تا هویت پیدا کند و نیز، این تجارت دستمایه آیندگان قرار گیرد.
معاون فرهنگی شهردار اصفهان، ضمن ابراز امیدواری برای تبدیل برنامه «کارنامه» به یک فرآیند گفت: ضروری است که تاریخ شفاهی هفته‌نامه نوید اصفهان گفته و چاپ شود و در دسترس همگان قرار بگیرد.
علی راعی، مدیرمسئول هفته‌نامه صدا نیز که در این نشست حاضر بود با بیان اینکه از عمر مطبوعات بیش از 190 سال می‌گذرد تصریح کرد: در جمهوری اسلامی ایران، مطبوعات به سه دسته دولتی، شبه‌دولتی و خصوصی تقسیم می‌شوند. هفته‌نامه نوید اصفهان، هفته‌نامه‌ای کاملاً مستقل بود زیرا علاوه بر نظاره‌گر بودن بر دولت، زبان مردم نیز بود.
به گزارش ایسنا، هفته‌نامه «نوید اصفهان» با مدیرمسئولی فضل‌الله صلواتی، با هدف اطلاع‌رسانی و ارائه مقالات سیاسی، اجتماعی، سال 1366 تأسیس شد. این هفته‌نامه سال 1377 تا تعیین تکلیف نهایی، توقیف موقت شد و پیگیری‌های بعدی برای رفع توقیف آن نیز به جایی نرسید.
انتهای پیام
کپی شد
