در این مطلب آمده است: امروزه بیشتر جمعیت جهان در شهره زندگی می کنند و تا سال 2050 دو سوم همه افرادی که در سیاره زمین زیست می کنند و شهرنشین می شوند، این روند در کشورهای آفریقایی، آسیایی و آمریکای لاتین بیش از سایر نقاط کره زمین برجسته خواهد بود و بیش از 90 درصد رشد جهانی شهرها در این مناطق اتفاق می افتد و هر ساله 70 میلیون به ساکنان شهرنشین در این مناطق افزوده می شود برای بسیاری از فقرا در کشورهای در حال توسعه، شهرها امیدی برای زندگی بهتر و مرفه تر به حساب می آیند.به همین دلیل، جریان حرکت فقر از روستاها به شهرها باعث ایجاد مرکز فقر شهری شده است. یک سوم جمعیت شهری در کشورهای در حال توسعه در شرایط فقر زندگی می کنند. سوی دیگر دنیا مناطق شهری را در قالب موتورهای موفقیت اقتصادی معرفی می کند.750شهر در دنیا 57 درصد تولید ناخالص داخلی کشورها در دست دارند و پیش بینی می شود این سهم بیشتر شود.
چالش بزرگ تر شدن شهرها جالب است بدانید اسکاتلند از این موضوع در قالب یک چالش یاد می کند، چرا که بزرگتر شدن شهرهایش را هم فرصتی بزرگ و هم تهدیدی جدی میداند. دلیل این اختلاف نظر این است که رابطه بین توسعه اقتصادی و شهرنشینی رابطه پیچیده ای است.
تحقیقات بانک جهانی نشان می دهد همبستگی زیادی میان شهرنشینی در یک کشور و در آمد سرانه آن کشور وجود دارد، اما سوال اساسی این است که چرا در تمام کشورهای دنیا این همبستگی فقط در شهرهای توسعه یافته کشورها بیش از پیش نمایان می شود. برای همین بسیاری از کشورهای دنیا در خصوص اینکه آیا شهرنشینی موجب رشد اقتصادی می شود یا خیر تردید دارند. مطالعات آماری نشان می دهد در شهرهای مورد مطالعه دنیا هر شهری که 10درصد افزایش جمعیت پیدا کند، دستمزد در آن شهر 0.2تا یک درصد افزایش پیدا میکند.
درآمد بیشتر در شهرهای بزرگ تر شهری که از نظر جمعیت بزرگ می شود مولدتر خواهد بود پس مجبور است کارگر بیشتری جذب کند، البته این همه ماجرا نیست، چنین شهری به دلیل اینکه مجبور است توسعه پیدا کند نیازمند کارگران تخصصی تر می شود پس مجبور است کارگر تخصصی را به شهر دعوت کند به همین خاطر دستمزد در آن افزایش می یابد. اما چرا ورود افراد بیشتر در شهری توسعه یافته خود را بیشتر نشان می دهد دلیل آن است که در کشور توسعه یافته کارگر ورودی به شهر نیازمند آموزش هایی چون آلودگی هوا و ... نیست و به طور کامل با این موضوعات آشنایی دارد و هزینه ای در این زمینه نمی شود یا خیلی کم می شود، اما همین اتفاق در کشور توسعه نیافته یا کمتر توســعه یافته نه تنها با هزینه بیشتر انجام می شود بلکه روند توسعه طولانی تر خواهد شد. به همین خاطر نتایج تحقیقات نشان می دهد افرادی که با مهاجرت به نیویورک راننده شده اند بهره وری بیشتری دارند نسبت به کسانی که در کشوری در آمریکای جنوبی، پس از مهاجرت
راننده یک شهر بزرگ شده اند.
نتایج تحقیقات دیگری نشان می دهد در سال 2009شهرنشینی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه تاثیر مثبتی بر نوآوری داشته است و همچنین موجب شده شهر بزرگ در کشور توسعه یافته تولید دانش کند، اما شهر بزرگ کشور در حال توسعه به دنبال جذب دانش باشد تا فعالیت نو آورانه ایجاد کند. این واقعیات نشان میدهد حداقل در کشورهای توسعه یافته، شهرنشینی موجب نوآوری و توسعه می شود، اما از سوی دیگر در کشور در حال توسعه چیزی جز هزینه بیشتر ندارد، چرا که زیرساختهای شهرنشینی مثل جاده نیازمند تخصص است که در این شهرها به وجود نمی آید و به همین دلیل، پویایی شهرهای در حال توسعه همیشه محدود می شود و باید همه این شهره تلاش کنند باجذب دانش های درست خودشان به مولد دانش بدل شوند تا در حرکت به سوی پویایی متوقف نشوند و هزینه بزرگتر شدن آنها نی ارزانتر تمام شود.
7141/6026/
انتهای پیام چالش بزرگ تر شدن شهرها جالب است بدانید اسکاتلند از این موضوع در قالب یک چالش یاد می کند، چرا که بزرگتر شدن شهرهایش را هم فرصتی بزرگ و هم تهدیدی جدی میداند. دلیل این اختلاف نظر این است که رابطه بین توسعه اقتصادی و شهرنشینی رابطه پیچیده ای است.
تحقیقات بانک جهانی نشان می دهد همبستگی زیادی میان شهرنشینی در یک کشور و در آمد سرانه آن کشور وجود دارد، اما سوال اساسی این است که چرا در تمام کشورهای دنیا این همبستگی فقط در شهرهای توسعه یافته کشورها بیش از پیش نمایان می شود. برای همین بسیاری از کشورهای دنیا در خصوص اینکه آیا شهرنشینی موجب رشد اقتصادی می شود یا خیر تردید دارند. مطالعات آماری نشان می دهد در شهرهای مورد مطالعه دنیا هر شهری که 10درصد افزایش جمعیت پیدا کند، دستمزد در آن شهر 0.2تا یک درصد افزایش پیدا میکند.
درآمد بیشتر در شهرهای بزرگ تر شهری که از نظر جمعیت بزرگ می شود مولدتر خواهد بود پس مجبور است کارگر بیشتری جذب کند، البته این همه ماجرا نیست، چنین شهری به دلیل اینکه مجبور است توسعه پیدا کند نیازمند کارگران تخصصی تر می شود پس مجبور است کارگر تخصصی را به شهر دعوت کند به همین خاطر دستمزد در آن افزایش می یابد. اما چرا ورود افراد بیشتر در شهری توسعه یافته خود را بیشتر نشان می دهد دلیل آن است که در کشور توسعه یافته کارگر ورودی به شهر نیازمند آموزش هایی چون آلودگی هوا و ... نیست و به طور کامل با این موضوعات آشنایی دارد و هزینه ای در این زمینه نمی شود یا خیلی کم می شود، اما همین اتفاق در کشور توسعه نیافته یا کمتر توســعه یافته نه تنها با هزینه بیشتر انجام می شود بلکه روند توسعه طولانی تر خواهد شد. به همین خاطر نتایج تحقیقات نشان می دهد افرادی که با مهاجرت به نیویورک راننده شده اند بهره وری بیشتری دارند نسبت به کسانی که در کشوری در آمریکای جنوبی، پس از مهاجرت
راننده یک شهر بزرگ شده اند.
نتایج تحقیقات دیگری نشان می دهد در سال 2009شهرنشینی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه تاثیر مثبتی بر نوآوری داشته است و همچنین موجب شده شهر بزرگ در کشور توسعه یافته تولید دانش کند، اما شهر بزرگ کشور در حال توسعه به دنبال جذب دانش باشد تا فعالیت نو آورانه ایجاد کند. این واقعیات نشان میدهد حداقل در کشورهای توسعه یافته، شهرنشینی موجب نوآوری و توسعه می شود، اما از سوی دیگر در کشور در حال توسعه چیزی جز هزینه بیشتر ندارد، چرا که زیرساختهای شهرنشینی مثل جاده نیازمند تخصص است که در این شهرها به وجود نمی آید و به همین دلیل، پویایی شهرهای در حال توسعه همیشه محدود می شود و باید همه این شهره تلاش کنند باجذب دانش های درست خودشان به مولد دانش بدل شوند تا در حرکت به سوی پویایی متوقف نشوند و هزینه بزرگتر شدن آنها نی ارزانتر تمام شود.
7141/6026/
کپی شد
