به گزارش ایرنا، به اعتقاد کارشناسان میزگرد ایرنا ، همچنین یکی از جدی ترین چالش های سینمای امروز ایران حضور لابی ها، باندها و مافیای مختلف در جریان اکران است.
سینمای ایران به گفته آنان از فقدان یک ساختار صحیح رنج می برد و میسر و ساختاری می خواهد که از کلی گویی بیرون باید بیاید و وارد جزییات شود و اگر در این زمینه حرفی بیان می شود فقط شعار است.
سینما موثرترین ابزار فرهنگی و موثرترین زبان برای هر گفت و گو از هر زاوایه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی است که متاسفانه در کشورمان اهمیت این زبان، فرهنگ، رسانه و این هنر صنعت هنوز برای مسولان جا نیفتاده است.
ورود نخستین دوربین فیلمبرداری در زمان مظفرالدین‌شاه به ایران بود و نخستین فیلم صدادار فارسی، فیلم دختر لر بود که در سال 1312 خورشیدی توسط اردشیر ایرانی ساخته شد.
همچنین ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران در سال 1279 هجری خورشیدی توسط مظفرالدین شاه سر آغازی برای سینمای ایران به حساب می آید.
نخستین سالن سینمای ایران در سال 1279 ' پنج سال پس از اختراع جهانی آن توسط برادران لومیر' با نام 'سینما سولی' که توسط کاتولیک ها در شهر تبریز تأسیس شده بود، آغاز به کار کرد، اما به دلیل دسترسی نداشتن به فیلم های جدید، در سال 1295 تعطیل شد.
تا سال 1309 هیچ فیلم ایرانی ساخته نشد و اندک سینماهای تأسیس شده به نمایش فیلم های غربی که در مواردی زیرنویس فارسی داشتند می پرداختند.
همچنین نخستین فیلم بلند سینمایی ایران به نام آبی و رابی در سال 1309 توسط اوانس اوگانیانس ساخته شد.
در سال 1312 خورشیدی اولین فیلم ناطق ایرانی به نام دختر لر توسط اردشیر ایرانی در بمبئی ساخته شد، استقبالی که از این فیلم شد، مقدمات ساخت چند فیلم ایرانی دیگر را فراهم کرد.
پس از گذشت هشت دهه از ساخت اولین فیلم ایرانی، صدها فیلم چه در سینمای قبل و چه بعد از انقلاب در ایران ساخته شد و هنرمندان زیادی به این عرصه معرفی شدند که حتی برخی از آنها همانند مجید مجیدی و یا اصغر فرهادی و دیگران در عرصه بین المللی به افراد نام آشنایی برای سینمای جهان تبدیل شدند.
با این توصیف ، سینمای ایران به رغم تولیدات زیادی که دارد و شاید به توان با جرات گفت جزو پنج کشور تولید فیلم در جهان است ولی در بعد زیر ساختی و مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری دسته پنجه نرم می کند و همچنان در بروکراسی سخت فیلم سازی و فیلم شناسی خود دست و پا می زند.
خبرگزاری جمهوری اسلامی استان اصفهان در همین ارتباط میزگردی با عنوان' چالش های فرآروی صنعت سینما در ایران ' را با حضور مجید صدیقی فیلمساز و استاد دانشگاه، سینا اقبال نیک نویسنده و کارگردان و مدرس دانشگاه و مهدی قاسمی فیلمساز و مدرس دانشگاه برگزار کرد.
این کارشناسان، توجه نکردن مسئولان به سینما، زیر ساختیها، نبود سیاست های مبتنی بر واقعیت های فرهنگی، سیاستگذاری نادرست، نبود آموزش صحیح، نبود ارتباط مناسب بین تولید، نمایش و مخاطب، نبود نگاه اقتصادی مطلوب، نداشتن طرح، ایده و خلاقیت درست، فاصله گرفتن از زیرساخت های مناسب، عدم توازن سازی سازمان تولید در سینما با تماشا، صنعتی نبودن چرخه تولید، اکران و مخاطب را از مهمترین چالش های فراروی سینما برشمردند.
** اهمیت سینما هنوز برای مسوولان جا نیفتاده است
فیلمساز و مدرس دانشگاه در میزگرد ایرنا افزود : مقوله هنر ذاتی است و به خود فرد بر می گردد که تا چه اندازه می تواند تاثیرگذار باشد.
مهدی قاسمی بیان کرد: در این امر امکانات و حمایت ها دخیل است و اگر از طریق دولت ها و سایر بخش ها حمایتی صورت نگیرد موفقیتی حاصل نمی شود.
وی تصریح کرد : سینما موثرترین ابزار فرهنگی و موثرترین زبان برای هر گفت و گو از هر زاوایه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی است.
به گفته وی در این سرزمین اهمیت این زبان، فرهنگ، رسانه و این هنر صنعت هنوز برای مسولان ما جا نیفتاده است، سیاستمداران، علما و بزرگان جامعه اروپا از سینما حرف می زنند ولی در کشور ما خبری از این موضوع نیست و به این مقوله توجه زیادی نمی شود.
** در سینما، آموزش . تجربه حرف اول را می زند
وی تصریح کرد: متاسفانه مسوولان تاثیرگذار بر فرهنگ ما هنوز این ابزار را نشناختند و اگر تولیداتی صورت می گیرد موجی است و برنامه دار و طراحی شده نیست.
قاسمی با تاکید بر ضرورت آموزش همه جانبه در سینما افزود : در این زمینه آموزش و تجربه حرف اول را می زنند.
وی با اشاره به اینکه در بحث سینما از نظر من مقوله هنری آن بیشتر از صنعت نمود دارد، افزود: بحث هنر مسیر دیگری را طی می کند هیچ وقتی نمی توانیم فیلم را با روحیات کارگردان جدا کنیم.
وی اضافه کرد : در اوایل انقلاب می گفتیم انقلاب کردیم آرمان می خواهیم و این هنر باید در این میسیر قرار گیرد و بیشتر به این موضوع اهمیت می دادیم اما در گذشته یک نگاه به سینما وجود داشت و همه به دنبال یک هدف بودند و به مبانی و اصول اعتقاد داشتند، در همه دستگاه ها فیلم ساز وجود داشت و زیر ساخت ها درست بود چون به این موضوع اهمیت می دادند و باورشان بود.
این مدرس هنر سینما ادامه داد : وقتی بین اصول و چهارچوب ها فاصله افتاد مشکلات و چالش ها آغاز شده است، در زمان حاضر اگر برنامه ریزی و استراتژی درست طراحی شود آنقدر فیلم سازان می توانند در این شرایط همه چیز را خوب فراهم کنند.
**سینمای ایران از فقدان یک ساختار صحیح رنج می برد
این فیلمساز با بیان اینکه سینما، هنر صنعت یا رسانه است ، گفت: سینمای ایران از فقدان یک ساختار صحیح رنج می برد و میسر و ساختاری می خواهد که از کلی گویی بیرون باید بیاید و وارد جزییات شد.
وی با بیان اینکه متاسفانه این ساختار نیست ، گفت: اگر در این زمینه حرفی بیان می شود فقط شعار است باید از تولید تا نمایش یک ساختار اساسی و درست را طراحی کنیم.
وی همچنین با بیان اینکه مافیا در سینما وجو دارد، گفت: اگر سینما را دو بخش تولید و اکران تقسیم کنیم در بخش تولید مافیا کم رنگ تر است چون این عرصه تخصصی تر است ولی در بخش اکران عدم بالانس مافیا ایجاد می کند.
این مدرس سینما با بیان اینکه اعتبار در سینما اهمیت دارد، گفت: چیزی که قرار است کار خوب در سینما انجام دهد صنف است و باید در این زمینه ساختار را درست کرد.
وی تصریح کرد: فقط پول داشتن ملاک تهیه کنندگی در سینما نیست و باید از سینما هم سر در آورد یک وقت ها فیلم های مقطعی اکران نمی شود و قول چهار ماه تا شش ماه دیگر داده می شود که باعث فروش بیشتر می شود سینما مافیا و فسادش از این جنس است.
قاسمی معتقد است اصفهان نه سینما دارد و نه تئاتر گفت: سینما گرانی هستند می روند در تهران و اصفهانی هستند زیرا پیوندی بین تئاتر و سینما در این استان نیست.
به گفته وی در استان فارس حداقل 50 بازیگر کشوری و ملی و تئاتر قوی وجود دارد ولی هیچ ربطی به سینما ندارند چون این دو تخصص جداست.
** سینما نیازمند تحول زیرساختی است
دیگر فیلمساز و استاد دانشگاه در میزگرد ایرنا گفت : سینما همانند هر حوزه دیگر اجتماعی، فرهنگی و هنری مسائل و مشکلات آن اصولی، مبنایی و محکماتی و مقدماتی است.
مجید صدیقی افزود: اگر بنایی را بنای بسامان، مدون ، منسجم و مقومی نمی بینیم حتما این بنا زیر ساختش دچارش اشکال است و اگر زیر ساخت ها و مسائل مبنایی و اصولی را درست تبیین کنیم و مراجع صلاحیت دار تصمیم گیر ما سیاست های مبتنی بر واقعیت های فرهنگی را تببین کنند، این امارت سینما یا هر حوزه دیگر فرهنگی یا اجتماعی صورت چشم نواز تری خواهد داشت.
وی با بیان اینکه یکی از جدی ترین مسائل مربوط به اصول و مقدمات این ماجرا مساله فیلم کوتاه است، اظهارداشت: کسانی که در این حوزه تربیت و آموزش می بینند افرادی هستند که نیروی متخصص و کارآمد سینمای حرفه ای ما را تشکیل می دهند.
وی ادامه داد : وقتی که این عرصه ها متاسفانه حوزه بسامانی نیست همین میزان نابسامانی از عرصه سینمای آماتور، کوتاه و عرصه صنعت سینما به سینمای حرفه ای منتقل می شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه هر هنرمندی که اثری را خلق می کند با محیط پیرامون خود گفت و گو و دغدغه های خود را تبیین می کند، گفت : یکی از جدی ترین رویکردهای حوزه فیلم کوتاه و مبنای صنعت سینما تلاش می کند برای مخاطب خود عرصه ای از کنشگری اجتماعی تعریف کند.
صدیقی با بیان اینکه در چرخه سیاستگذاری سینما تولید و مخاطب تعریف می شود، تصریح کرد : در این عرصه باید سیاستگذاری صحیح مناسبت های تولید را تحت تاثیر قرار دهد و وقتی غلط تعریف می شود به تولیداتی منتج می شود که با مخاطب ارتباط برقرار نمی کند.
** فیلم ها رسالت آینه سانی خود را انجام نمی دهند
این فلیمساز سینما بیان کرد : یکی از جدی ترین مسائل که عرصه سینما و به خصوص فیلم کوتاه با آن درگیر است سیاست ها شرایط را درست تبیین نکرده است که جدی ترین مطلب در این بخش موضوع آموزش سینماست.
وی اضافه کرد : در این راستا، فیلم هایی ساخته می شود که فیلم های ما قبل مساله است و این فیلم ها نقاط هم پیوندی بین دغدغه های فیلمساز و تماشاگر نه پیدا می کند و نه به اشتراک می گذارد، این فیلم ها رسالت آینه سانی خود را انجام نمی دهند.
صدیقی با بیان اینکه هنر باید آیینه تمام نمای اجتماع باشد، گفت: وقتی فیلم ساز فیلمی می سازد، مخاطب باید مسائل و مشکلات خود را در فیلم ببیند و مناسبات ایام و احوال خود را رصد کند.
به گفته وی ارتباط اندام وار سیاستگذار، تولید کننده و مخاطب در چرخه سینما و فیلم های کوتاه به عنوان عرصه مبنایی برقرار نمی شود و معیوب می چرخد.
** عدم توازن سازمان تولید با سازمان تماشا چالش سینماست
صدیقی یکی از موارد چالش های فراروی سینمای امروز را عدم توازن سازمان تولید به معنای چرخه تولیدات سینما با سازمان تماشا که اکران نمایش و ارائه فیلم است عنوان کرد.
این استاد دانشگاه اضافه کرد : توازن و هماهنگی بین سازمان تولید و تماشا وجود ندارد و در این راستا اشکال است، اساسا سینمای ایران نه در ابتدای انقلاب و نه در دهه های 80،90 و نه در آینده و 1400 قرار است با این مختصات پیش برود.
وی با بیان اینکه سینمای ایران صنعت نشده و نخواهد شد ، گفت: هیچ وقت در تاریخ سینمای ایران در زمان مظفرالدین شاه تا به امروز چیزی به اسم صنعت سینما نداشته ایم.
وی اضافه کرد : اگر در یک مقطعی تولیدات سینما با استقبال مواجه می شود معنایش صنعتی شدن سینما نیست ، کشور ما در حال توسعه است و حتی کشورهای توسعه یافته و اروپایی هم صنعت سینما ندارند.
وی تصریح کرد : صنعت سینما به این معناست که نظام تولید را در سینما یک مجموعه از شرکت ها بر اساس یک سیاست های مشترک مستند ادامه دار هدایت کنند.
صدیقی بیان کرد : غیر از آمریکا و کمی آلمان و به صورت ویژه هند کشور دیگری صنعت سینما ندارند و دو قطب صنعت سینما در جهان هالیوود و بالیوود است.
این کارشناس سینما اظهارداشت: در آن جا نظام تولید نظام دولتی به معنای اینکه که وزارتخانه ای داشته باشد به نام وزارت فرهنگ و ارشاد و معاونتی سیمنایی وجود ندارد.
وی ابیان کرد : در این کشورها تولیدات به طور مستقیم به تهیه کننده و فیلمساز مورد حمایت شان سپرده نمی شود و اگر قرار است از یک سیاستی حمایت شود به طور اساسی از کمپانی ها حمایت می شوند تا آنها وارد شوند.
این استاد دانشگاه ادامه داد : ما یک نظام تولید کمپانی محور مستمر و مداوم که براساس یک نگاه صفر تا صدی محصولات سینمایی را تولید کند نداریم بنابراین وقتی سازمان تولید ما صنعتی نیست سازمان تماشای ما صنعتی نخواهد بود.
وی تصریح کرد: وقتی که چرخه تولید ما از یک نظامی منظم تبعیت نمی کند ما به نوعی در پراکندگی و بلاتکلیفی در حوزه نمایش اکران قرار داریم.
وی اظهارداشت: هر دولتی با هر نگاه حزبی، جناحی و سیاسی که روی کارآمده براساس اهداف و منویات حزب و جناح خود سینما را ریل گذاری کردند.
**تولیدات سینما در دهه 60 کمتر دچار پراکندگی بود
صدیقی با طرح این سوال که چرا از دهه 80 به بعد شاخص رشد سینما هم کاهش داشته است دچار افول شدیم افزود : رویکرد اندیشه ورزانه و معنا گرایانه سینما را تبیین می کند چون بعد از دهه 60 از ابتدای توسعه زیرساخت های عمرانی کشور تعادل و ثبات بعد از جنگ اتفاق افتاد رویکردهای سیاست حزبی در فرهنگ و هنر ما تربیت شد.
وی افزود: در دهه 60 بحث های حزبی و جناحی به آن معنا نبود و سه چهار ساله اول انقلاب از ماجرای انقلاب گرم بودیم و بعد از آن از ماجرای جنگ گرم شدیم ودر آن زمان نیروهای درون نظام برخوردهای حزبی را نداشتند و همه در راستای سیاست واحد حرکت می کردند.
وی با بیان این که تولیدات سینما در دهه 60 کمتر دچار پراکندگی بود، گفت : به عنوان سینماگر مهم است فیلم خوب بسازیم ولی مهمتر این است که فیلم خوبمان را بتوانیم نمایش دهیم.
به گفته وی یکی از جدی ترین چالش های سینمای امروز ما حضور لابی ها، باندها و مافیای مختلف در جریان اکران است.
وی پرسید چرا احزاب و دولت های مختلف راغب هستند از ابزار سینما در راستای تبیین منویات خود استفاده کنند.
صدیقی بیان کرد: این موضوع خیلی روشن است که به خاطر ظرفیت عجیب و میزان تاثیر فراگیری روی توده هاست و ابزار سینما را تبلیغی تعریف کردند.
این کارگردان سینما تصریح کرد : ظرفیت موجود در سینما بسیار ظرفیت وسوسه کننده ای است که هر حزب و هر گروه برای معرفی خود به جامعه هدفش از ظرفیت این هنر استفاده می کند.
وی اظهارداشت: اگر یک مجموعه ای یک کیفیتی از اهداف ارزشی را برای خود تعیین کرده باشد می گوید از ظرفیت سینما برای تبیین مفاهیم دینی استفاده کنیم.
وی گفت: سینما یک رسانه است و موثرترین رسانه ای است که بیشترین بازده مخاطب را در بر می گیرد به طور مثال برای تبیین فرهنگ ایثار و شهادت و مفاهیم اسلامی می تواند از ظرفیت سینما استفاده کرد.
صدیقی همچنین با بیان اینکه تداوم توسعه صنعت سینما به حضور مستمر در بازرهای جهانی می انجامد ،گفت: مادامی که تولیدات داخلی ما اکران منظم و مستمر جهانی نداشته باشد اساسا ما صنعت سینمایی نخواهیم داشت.
وی بادآور شد : به صورت موردی فیلم های دو کارگردان کشورمان فرهادی و پناهی که اکران جهانی می شوند با خود برای ما صنعت سینما نمی آورند.
این مدرس سینما ادامه داد : صنعت سینما یک نظام کمپانی محور دارد که این کمپانی ها با سایر کمپانی ها ارتباط دارند چیزی که برای صنعت سینما را به همراه می آورد چرخه اقتصادی است و صنعت و اقتصاد سینما معادل همدیگر هستند.
صدیقی همچنین با مقایسه سینما و فولاد اظهارداشت: هر دو محصول راهبردی هستند و شاخص توسعه صنعتی هر کشور با میزان تولیدات فولاد است.
وی اضافه کرد : شاخص تولید فرهنگی هر کشوری را با میزان تعداد فیلم های تولید و تعداد سالن های نمایش فیلم می سنجند و هر دو محصول راهبردی است.
به گفته وی سینما عمق استراتژیک و راهبردی دارد چون محملی است براندیشه و فیلمی که در ایران تولید شود می تواند تا عمق واشنگتن برود و تاثیرگذار باشد.
وی با بیان اینکه سیاست های تولید ما نوسان دارند ولی نوسان سیاستگذاری ما در سینما متغیراست ، گفت: با وجود اینکه هر دو راهبردی هستند یکی عمق استراتژیک دارد و دیگری ندارد.
صدیقی تصریح کرد: به همین دلیل سینما می تواند با توجه به ظرفیتی که دارد، آلوده به سیاست شود و با تغییر هر وزیر مدیریت ها نیز عوض می شوند و با ثبات نیستند.
وی با بیان اینکه عمق راهبردی ما در سینما ایدئولوژیک است، اظهارداشت: سینما می تواند عمق راهبردی یک مجموعه ای را از آمریکای شمالی تا آسیای جنوبی شرقی ببرد.
صدیقی با اشاره به فساد در سینما اظهارداشت: قدرت و ثروت یکی از مصادیق فسادآوری در سینماست این ها لابی ها و گرو هایی هستند که نه مراجع نظارتی را بر می تابند و نه دغدغه نظارت دارد.
** لابی ها در سینما می توانند جریان یک فیلم را از صفر تا صد تعیین کنند
وی گفت: در سینما لابی ها آدم های ثروتمندی هستند که سینما دارند و می توانند جریان یک فیلم را از صفر تا صد تعیین کنند همه منافع مشترک دارند و می گویند همه فیلم ها باید از کانال آنها باشد و تعیین می کنند که چه فیلمی اکران شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه در این زمینه مراجع نظارتی باید ورود پیدا کنند گفت :وزارت ارشاد سالهاست در حوزه اجرا وارد نمی شود و می گوید من مرجع نظارتی هستم ومراجع نظارتی کار ویژه مصوبی که در قانون پیش بینی شده انجام می دهند.
وی همچنین با اشاره به دغدغه فساد در حوزه اکران و تولید در سینما ادامه داد : جایی که اعتبارات دولتی است آنجا می تواند فساد باشد.
صدیقی اظهارداشت : چون کسی که ارتباط داشته باشد می تواند از وام برای تولید فیلم خود بهره ببرد که با زهم مافیا و لابی و فساد است.
وی اضافه کرد : مجموعه فیلم هایی هستند که سودشان را در تولید می بینند نه اکران، این ها سودشان را می برند و حوزه هنری دولتی نیست و حاکمیتی است وقتی دیدند دولت نمی تواند در حوزه سینما جریان سازی کند خودش اوضاع را در دست گرفت.
به گفته وی در این بخش مدیران آن مجموعه با تغییرات دولتها عوض نمی شوند و سالها ممکن است کسی مدیر باشد و سیاست های ثابتی دنبال شود.
وی با بیان اینکه حوزه هنری تعداد زیادی سالن های سنیما دارد ، اظهارداشت: حوزه هنری با 120 سینما در کشور، 60 درصد سالن های فعال سینما را مدیریت می کنند.
صدیقی با اشاره به تاثیر تئاتر در رشد و توسعه سینما بیان کرد : ما از دیر باز تئاتر داشتیم ولی چه نوع تئاتر و با چه کیفیتی. نمودار ومحنی آدم ها فعال در تاتر اصفهان چه کسانی بودند، آیا آدم های صاحب دغدغه و اندیشه و دانشمند عالم اگاهی بودند مانند رکن الدین خسروی، حمید سمندریان و علی رفیعی یا یک مجموعه در اصفهان تئاترهایی راه اندازی کردند که قصدشان سرگرم کردن مردم بوده است.
این مدرس سینما اضافه کرد : در دهه 20 و 30 چون جامعه هدف اصفهان کارگری بوده فرهیخته ترین و متعالی ترین حالت تئاتر اصفهان انتقادی اجتماعی با کیفیت پایین است.
صدیقی با بیان اینکه در زمان حاضر دو دانشکده در اصفهان سینما و تئاتر تدریس می کنند، تصریح کرد : انجمن سینمای جوان اصفهان هم یکی از عالی ترین انجمن ها در کشور است.
وی فرهنگ را زمین دیر بازده توصیف کرد و افزود: محصولات فرهنگی زود بازده نیستند و محصولات سینما نیاز به فرایند تاریخی دارد که با گذشت زمان نتایج آن دیده می شود.
وی افزود: دانشگاه می تواند در توسعه و ارتقای سینما و فیلم سازی موثر باشداما نیاز به گذشت زمان دارد.
**نگاه مدیریت کلان به سینما نگاه درست و دقیق نیست
همچنین یک نویسنده و کارگردان و مدرس دانشگاه در این میزگرد ایرنا اظهارداشت: نگاه مدیریت کلان به سینما نگاه درست و دقیق نیست.
سینا اقبال نیک گفت: آیا می توان همانند فولاد و نفت به سینما نیز اهمیت داده شود که جواب آن می تواند پی برد که حتی دید کمتر از این موارد است.
وی با بیان اینکه سینما از آموزش، تولید، پخش ، مخاطب و چرخه مالی می لنگد، گفت: فیلمی که تولید می شود آیا مخاطب می بیند،
آیا اتفاق های که چند سال اخیر در سینما همانند کسب جایزه اسکار و فروش بالای برخی فیلمها افتاده می تواند دلیل خوبی برای پیشرفت سینما باشد که سینما پیشرفت می کند.
به گفته وی شاید از نظر آمار و ارقام می تواند جالب توجه باشد به خصوص اقتصادی چون تا الان نزدیک به 160 میلیارد تومان فروش فیلم ها بوده است.
وی افزود: آیا مطمئن هستیم این روند ادامه یابد و آیا در سینما اقتصاد مهم است و ارزش دیگر ندارد اگر مدیران دید اقتصادی به سینما داشته باشند، کارخانه صرفا فیلمسازی در ایران می تواند وجود داشته باشد که سالها چرخش بچرخد.
این هنرمند سینما اظهارداشت: وقتی این کارخانه اقتصادش قدرتمند باشد عواملش فعالیت بیشتری می کنند و انگیزه های بیشتری خواهند داشت، ما داریم محصولی تولید می کنیم که فقط اقتصادش مهم نیست و می تواند در جامعه و فرهنگ سازی موثر واقع شود.
اقبال نیک بیان کرد : مدیران باید دیدشان این باشد که هر اندازه نفت و فولاد و پتروشیمی برای ما ارزشمند است سینما هم اهمیت دارد.
وی با اشاره به اینکه در چند سال اخیر برخی مجموعه های فرهنگی همانند پردیس های سینمایی مخاطبان را با سینما آشتی دادند ابراز امیداوری کرد این موضوع ادامه یابد.
وی با اشاره به اینکه در ابتدای انقلاب به غیر از آرمان خواهی نگاه صنعتی به سینما وجود داشت، افزود: نگاه صنعتی مان کمرنگ بود که اسم ان هنر صنعت است.
این مدرس سینما اظهارداشت: در اوایل انقلاب ادم های متعهدی بودند که جایشان را افردی دیگر گرفتند که تعهد آنها را نداشتند و گمراه شدند چون ساز و کار صنعتی وجود نداشت.
وی با بیان اینکه تولیدات سینمایی دهه 60 از نظر محتوایی نسبت به زمان فعلی قوی تر بود، ادامه داد : این کار نگاه صنعتی را می طلبد.
** صنعت سینما می تواند قوی تر از فولاد باشد
وی با اشاره به اینکه به علت قابلیت های تولید در سینما ، سینما می تواند قوی تر از فولاد باشد، گفت: سینما می تواند در جزیی ترین بافت های اجتماع خانواده به صورت فردی تاثیرقوی بگذارد.
وی تصریح کرد: اگر چرخه تولید تا پخش درست باشد می تواند اهداف مورد را نظر وارد این چرخه کرد ولی این چرخه معیوب است چون از همان ابتدا غلط پایه گذاری شده است چون اول به جای اینکه میسر تولید را نگاه کنیم می گویم باید اثرگذاری را داشته باشد.
این مدرس سینما اضافه کرد : فیلمساز هدفش مقدس است ولی را که غلط باشد هدف بر عکس عمل می کند.
وی با اشاره به اینکه چرا نمی گذاریم ساختار سینما درست شکل بگیرد گفت: چون توازون هنر صنعت پنجاه پنجاه است هنر زمانی شکل می گیرد که صنعت قدرتمند باشد و این هنر مخاطب آور است.
وی با بیان اینکه در دنیا تعداد کشورهای صنعتی یا نیمه صنعتی سینما سه چهار تا کشور بیشتر نیستند، گفت: اگر به کیفیت و کمیت فیلم ها را نگاه کنیم، درست است که صنعتی نیستیم ولی جزو کشورهای هستیم که در تعداد تولید فیلم چهارم تا پنجم اول دنیا هستیم.
وی گفت: فیلم های هالیوود چون صاحب سینما هستند گستردگی دارند و بر عکس بنگلادش سینما ندارد اگر نگاهمان اندکی صنعتی تر از هنری تر در سینما باشد اول مخاطب را سرگرم می کنیم و بعد از اهداف مان را بیشتر می کنیم.
وی با انتقاد از اینکه مراجع نظارتی در تولید هستند ولی در پخش نیستند، افزود: باید در هر دو بخش یا وجود داشته باشند و یا نه.
** دلیل ورود مافیا به سینما مسائل اقتصادی است
وی همچنین با اشاره به دلیل ورود مافیا به سینما اظهارداشت: قوی ترین دلیل حضور مافیا در سینما مسائل اقتصادی است وقتی یک فیلمساز، یک فیلم با کیفیت تولید کند که سود آور نباشد به سراغ فیلمی می رود که سودش را تامین کند اگر فیلم ها همه سوداور باشند دیگر مافیا نیست.
وی تصریح کرد: این مافیا به سراغ محصولی می رود که سودآور باشد و اگر امسال 100 سالن سینما دارد سال دیگر مالک 130 سالن می شود.
اقبال نیک در ادامه با اشاره به وضعیت سینمای اصفهان افزود: اصفهان سینمایی ندارد اگر در فیلمسازی دراصفهان حیطه سینما را در نظر بگیرم اصفهان به مفهوم مستند داری این چنین فعالیت نیست ولی افرادی هستند دارای سوابق وتجربه که در این حیطه می توانند فعالیت کنند.
وی گفت: طبیعتا هچنین آدم هایی باید از منبع شروع کنند و همه از شهرشان خارج می شوند.
وی افزود: به مفهوم ساز و کاری که پروانه سینمایی در این استان صادر شود و تولید سینمایی در دفتری که قابلیت ها ی سینمایی در اصفهان است انجام گیرد و پخش کننده که در تمام کشور دارای سالن باشد در اصفهان وجود ندارد و نمی شود از این جنبه وارد شود.
این مدرس سینما تصریح کرد: اصفهانی هایی هستند که در سینما فعالیت های خوب و قدرتمندی دارند نه تنها در اصفهان بلکه در کشور ما مجموعه سینما از صفر تا صد در پایتخت است و شهر دیگری در این زمینه فعال نیست.
8114/6026/
انتهای پیام سینمای ایران به گفته آنان از فقدان یک ساختار صحیح رنج می برد و میسر و ساختاری می خواهد که از کلی گویی بیرون باید بیاید و وارد جزییات شود و اگر در این زمینه حرفی بیان می شود فقط شعار است.
سینما موثرترین ابزار فرهنگی و موثرترین زبان برای هر گفت و گو از هر زاوایه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی است که متاسفانه در کشورمان اهمیت این زبان، فرهنگ، رسانه و این هنر صنعت هنوز برای مسولان جا نیفتاده است.
ورود نخستین دوربین فیلمبرداری در زمان مظفرالدین‌شاه به ایران بود و نخستین فیلم صدادار فارسی، فیلم دختر لر بود که در سال 1312 خورشیدی توسط اردشیر ایرانی ساخته شد.
همچنین ورود نخستین دستگاه سینماتوگراف به ایران در سال 1279 هجری خورشیدی توسط مظفرالدین شاه سر آغازی برای سینمای ایران به حساب می آید.
نخستین سالن سینمای ایران در سال 1279 ' پنج سال پس از اختراع جهانی آن توسط برادران لومیر' با نام 'سینما سولی' که توسط کاتولیک ها در شهر تبریز تأسیس شده بود، آغاز به کار کرد، اما به دلیل دسترسی نداشتن به فیلم های جدید، در سال 1295 تعطیل شد.
تا سال 1309 هیچ فیلم ایرانی ساخته نشد و اندک سینماهای تأسیس شده به نمایش فیلم های غربی که در مواردی زیرنویس فارسی داشتند می پرداختند.
همچنین نخستین فیلم بلند سینمایی ایران به نام آبی و رابی در سال 1309 توسط اوانس اوگانیانس ساخته شد.
در سال 1312 خورشیدی اولین فیلم ناطق ایرانی به نام دختر لر توسط اردشیر ایرانی در بمبئی ساخته شد، استقبالی که از این فیلم شد، مقدمات ساخت چند فیلم ایرانی دیگر را فراهم کرد.
پس از گذشت هشت دهه از ساخت اولین فیلم ایرانی، صدها فیلم چه در سینمای قبل و چه بعد از انقلاب در ایران ساخته شد و هنرمندان زیادی به این عرصه معرفی شدند که حتی برخی از آنها همانند مجید مجیدی و یا اصغر فرهادی و دیگران در عرصه بین المللی به افراد نام آشنایی برای سینمای جهان تبدیل شدند.
با این توصیف ، سینمای ایران به رغم تولیدات زیادی که دارد و شاید به توان با جرات گفت جزو پنج کشور تولید فیلم در جهان است ولی در بعد زیر ساختی و مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری دسته پنجه نرم می کند و همچنان در بروکراسی سخت فیلم سازی و فیلم شناسی خود دست و پا می زند.
خبرگزاری جمهوری اسلامی استان اصفهان در همین ارتباط میزگردی با عنوان' چالش های فرآروی صنعت سینما در ایران ' را با حضور مجید صدیقی فیلمساز و استاد دانشگاه، سینا اقبال نیک نویسنده و کارگردان و مدرس دانشگاه و مهدی قاسمی فیلمساز و مدرس دانشگاه برگزار کرد.
این کارشناسان، توجه نکردن مسئولان به سینما، زیر ساختیها، نبود سیاست های مبتنی بر واقعیت های فرهنگی، سیاستگذاری نادرست، نبود آموزش صحیح، نبود ارتباط مناسب بین تولید، نمایش و مخاطب، نبود نگاه اقتصادی مطلوب، نداشتن طرح، ایده و خلاقیت درست، فاصله گرفتن از زیرساخت های مناسب، عدم توازن سازی سازمان تولید در سینما با تماشا، صنعتی نبودن چرخه تولید، اکران و مخاطب را از مهمترین چالش های فراروی سینما برشمردند.
** اهمیت سینما هنوز برای مسوولان جا نیفتاده است
فیلمساز و مدرس دانشگاه در میزگرد ایرنا افزود : مقوله هنر ذاتی است و به خود فرد بر می گردد که تا چه اندازه می تواند تاثیرگذار باشد.
مهدی قاسمی بیان کرد: در این امر امکانات و حمایت ها دخیل است و اگر از طریق دولت ها و سایر بخش ها حمایتی صورت نگیرد موفقیتی حاصل نمی شود.
وی تصریح کرد : سینما موثرترین ابزار فرهنگی و موثرترین زبان برای هر گفت و گو از هر زاوایه سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و علمی است.
به گفته وی در این سرزمین اهمیت این زبان، فرهنگ، رسانه و این هنر صنعت هنوز برای مسولان ما جا نیفتاده است، سیاستمداران، علما و بزرگان جامعه اروپا از سینما حرف می زنند ولی در کشور ما خبری از این موضوع نیست و به این مقوله توجه زیادی نمی شود.
** در سینما، آموزش . تجربه حرف اول را می زند
وی تصریح کرد: متاسفانه مسوولان تاثیرگذار بر فرهنگ ما هنوز این ابزار را نشناختند و اگر تولیداتی صورت می گیرد موجی است و برنامه دار و طراحی شده نیست.
قاسمی با تاکید بر ضرورت آموزش همه جانبه در سینما افزود : در این زمینه آموزش و تجربه حرف اول را می زنند.
وی با اشاره به اینکه در بحث سینما از نظر من مقوله هنری آن بیشتر از صنعت نمود دارد، افزود: بحث هنر مسیر دیگری را طی می کند هیچ وقتی نمی توانیم فیلم را با روحیات کارگردان جدا کنیم.
وی اضافه کرد : در اوایل انقلاب می گفتیم انقلاب کردیم آرمان می خواهیم و این هنر باید در این میسیر قرار گیرد و بیشتر به این موضوع اهمیت می دادیم اما در گذشته یک نگاه به سینما وجود داشت و همه به دنبال یک هدف بودند و به مبانی و اصول اعتقاد داشتند، در همه دستگاه ها فیلم ساز وجود داشت و زیر ساخت ها درست بود چون به این موضوع اهمیت می دادند و باورشان بود.
این مدرس هنر سینما ادامه داد : وقتی بین اصول و چهارچوب ها فاصله افتاد مشکلات و چالش ها آغاز شده است، در زمان حاضر اگر برنامه ریزی و استراتژی درست طراحی شود آنقدر فیلم سازان می توانند در این شرایط همه چیز را خوب فراهم کنند.
**سینمای ایران از فقدان یک ساختار صحیح رنج می برد
این فیلمساز با بیان اینکه سینما، هنر صنعت یا رسانه است ، گفت: سینمای ایران از فقدان یک ساختار صحیح رنج می برد و میسر و ساختاری می خواهد که از کلی گویی بیرون باید بیاید و وارد جزییات شد.
وی با بیان اینکه متاسفانه این ساختار نیست ، گفت: اگر در این زمینه حرفی بیان می شود فقط شعار است باید از تولید تا نمایش یک ساختار اساسی و درست را طراحی کنیم.
وی همچنین با بیان اینکه مافیا در سینما وجو دارد، گفت: اگر سینما را دو بخش تولید و اکران تقسیم کنیم در بخش تولید مافیا کم رنگ تر است چون این عرصه تخصصی تر است ولی در بخش اکران عدم بالانس مافیا ایجاد می کند.
این مدرس سینما با بیان اینکه اعتبار در سینما اهمیت دارد، گفت: چیزی که قرار است کار خوب در سینما انجام دهد صنف است و باید در این زمینه ساختار را درست کرد.
وی تصریح کرد: فقط پول داشتن ملاک تهیه کنندگی در سینما نیست و باید از سینما هم سر در آورد یک وقت ها فیلم های مقطعی اکران نمی شود و قول چهار ماه تا شش ماه دیگر داده می شود که باعث فروش بیشتر می شود سینما مافیا و فسادش از این جنس است.
قاسمی معتقد است اصفهان نه سینما دارد و نه تئاتر گفت: سینما گرانی هستند می روند در تهران و اصفهانی هستند زیرا پیوندی بین تئاتر و سینما در این استان نیست.
به گفته وی در استان فارس حداقل 50 بازیگر کشوری و ملی و تئاتر قوی وجود دارد ولی هیچ ربطی به سینما ندارند چون این دو تخصص جداست.
** سینما نیازمند تحول زیرساختی است
دیگر فیلمساز و استاد دانشگاه در میزگرد ایرنا گفت : سینما همانند هر حوزه دیگر اجتماعی، فرهنگی و هنری مسائل و مشکلات آن اصولی، مبنایی و محکماتی و مقدماتی است.
مجید صدیقی افزود: اگر بنایی را بنای بسامان، مدون ، منسجم و مقومی نمی بینیم حتما این بنا زیر ساختش دچارش اشکال است و اگر زیر ساخت ها و مسائل مبنایی و اصولی را درست تبیین کنیم و مراجع صلاحیت دار تصمیم گیر ما سیاست های مبتنی بر واقعیت های فرهنگی را تببین کنند، این امارت سینما یا هر حوزه دیگر فرهنگی یا اجتماعی صورت چشم نواز تری خواهد داشت.
وی با بیان اینکه یکی از جدی ترین مسائل مربوط به اصول و مقدمات این ماجرا مساله فیلم کوتاه است، اظهارداشت: کسانی که در این حوزه تربیت و آموزش می بینند افرادی هستند که نیروی متخصص و کارآمد سینمای حرفه ای ما را تشکیل می دهند.
وی ادامه داد : وقتی که این عرصه ها متاسفانه حوزه بسامانی نیست همین میزان نابسامانی از عرصه سینمای آماتور، کوتاه و عرصه صنعت سینما به سینمای حرفه ای منتقل می شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه هر هنرمندی که اثری را خلق می کند با محیط پیرامون خود گفت و گو و دغدغه های خود را تبیین می کند، گفت : یکی از جدی ترین رویکردهای حوزه فیلم کوتاه و مبنای صنعت سینما تلاش می کند برای مخاطب خود عرصه ای از کنشگری اجتماعی تعریف کند.
صدیقی با بیان اینکه در چرخه سیاستگذاری سینما تولید و مخاطب تعریف می شود، تصریح کرد : در این عرصه باید سیاستگذاری صحیح مناسبت های تولید را تحت تاثیر قرار دهد و وقتی غلط تعریف می شود به تولیداتی منتج می شود که با مخاطب ارتباط برقرار نمی کند.
** فیلم ها رسالت آینه سانی خود را انجام نمی دهند
این فلیمساز سینما بیان کرد : یکی از جدی ترین مسائل که عرصه سینما و به خصوص فیلم کوتاه با آن درگیر است سیاست ها شرایط را درست تبیین نکرده است که جدی ترین مطلب در این بخش موضوع آموزش سینماست.
وی اضافه کرد : در این راستا، فیلم هایی ساخته می شود که فیلم های ما قبل مساله است و این فیلم ها نقاط هم پیوندی بین دغدغه های فیلمساز و تماشاگر نه پیدا می کند و نه به اشتراک می گذارد، این فیلم ها رسالت آینه سانی خود را انجام نمی دهند.
صدیقی با بیان اینکه هنر باید آیینه تمام نمای اجتماع باشد، گفت: وقتی فیلم ساز فیلمی می سازد، مخاطب باید مسائل و مشکلات خود را در فیلم ببیند و مناسبات ایام و احوال خود را رصد کند.
به گفته وی ارتباط اندام وار سیاستگذار، تولید کننده و مخاطب در چرخه سینما و فیلم های کوتاه به عنوان عرصه مبنایی برقرار نمی شود و معیوب می چرخد.
** عدم توازن سازمان تولید با سازمان تماشا چالش سینماست
صدیقی یکی از موارد چالش های فراروی سینمای امروز را عدم توازن سازمان تولید به معنای چرخه تولیدات سینما با سازمان تماشا که اکران نمایش و ارائه فیلم است عنوان کرد.
این استاد دانشگاه اضافه کرد : توازن و هماهنگی بین سازمان تولید و تماشا وجود ندارد و در این راستا اشکال است، اساسا سینمای ایران نه در ابتدای انقلاب و نه در دهه های 80،90 و نه در آینده و 1400 قرار است با این مختصات پیش برود.
وی با بیان اینکه سینمای ایران صنعت نشده و نخواهد شد ، گفت: هیچ وقت در تاریخ سینمای ایران در زمان مظفرالدین شاه تا به امروز چیزی به اسم صنعت سینما نداشته ایم.
وی اضافه کرد : اگر در یک مقطعی تولیدات سینما با استقبال مواجه می شود معنایش صنعتی شدن سینما نیست ، کشور ما در حال توسعه است و حتی کشورهای توسعه یافته و اروپایی هم صنعت سینما ندارند.
وی تصریح کرد : صنعت سینما به این معناست که نظام تولید را در سینما یک مجموعه از شرکت ها بر اساس یک سیاست های مشترک مستند ادامه دار هدایت کنند.
صدیقی بیان کرد : غیر از آمریکا و کمی آلمان و به صورت ویژه هند کشور دیگری صنعت سینما ندارند و دو قطب صنعت سینما در جهان هالیوود و بالیوود است.
این کارشناس سینما اظهارداشت: در آن جا نظام تولید نظام دولتی به معنای اینکه که وزارتخانه ای داشته باشد به نام وزارت فرهنگ و ارشاد و معاونتی سیمنایی وجود ندارد.
وی ابیان کرد : در این کشورها تولیدات به طور مستقیم به تهیه کننده و فیلمساز مورد حمایت شان سپرده نمی شود و اگر قرار است از یک سیاستی حمایت شود به طور اساسی از کمپانی ها حمایت می شوند تا آنها وارد شوند.
این استاد دانشگاه ادامه داد : ما یک نظام تولید کمپانی محور مستمر و مداوم که براساس یک نگاه صفر تا صدی محصولات سینمایی را تولید کند نداریم بنابراین وقتی سازمان تولید ما صنعتی نیست سازمان تماشای ما صنعتی نخواهد بود.
وی تصریح کرد: وقتی که چرخه تولید ما از یک نظامی منظم تبعیت نمی کند ما به نوعی در پراکندگی و بلاتکلیفی در حوزه نمایش اکران قرار داریم.
وی اظهارداشت: هر دولتی با هر نگاه حزبی، جناحی و سیاسی که روی کارآمده براساس اهداف و منویات حزب و جناح خود سینما را ریل گذاری کردند.
**تولیدات سینما در دهه 60 کمتر دچار پراکندگی بود
صدیقی با طرح این سوال که چرا از دهه 80 به بعد شاخص رشد سینما هم کاهش داشته است دچار افول شدیم افزود : رویکرد اندیشه ورزانه و معنا گرایانه سینما را تبیین می کند چون بعد از دهه 60 از ابتدای توسعه زیرساخت های عمرانی کشور تعادل و ثبات بعد از جنگ اتفاق افتاد رویکردهای سیاست حزبی در فرهنگ و هنر ما تربیت شد.
وی افزود: در دهه 60 بحث های حزبی و جناحی به آن معنا نبود و سه چهار ساله اول انقلاب از ماجرای انقلاب گرم بودیم و بعد از آن از ماجرای جنگ گرم شدیم ودر آن زمان نیروهای درون نظام برخوردهای حزبی را نداشتند و همه در راستای سیاست واحد حرکت می کردند.
وی با بیان این که تولیدات سینما در دهه 60 کمتر دچار پراکندگی بود، گفت : به عنوان سینماگر مهم است فیلم خوب بسازیم ولی مهمتر این است که فیلم خوبمان را بتوانیم نمایش دهیم.
به گفته وی یکی از جدی ترین چالش های سینمای امروز ما حضور لابی ها، باندها و مافیای مختلف در جریان اکران است.
وی پرسید چرا احزاب و دولت های مختلف راغب هستند از ابزار سینما در راستای تبیین منویات خود استفاده کنند.
صدیقی بیان کرد: این موضوع خیلی روشن است که به خاطر ظرفیت عجیب و میزان تاثیر فراگیری روی توده هاست و ابزار سینما را تبلیغی تعریف کردند.
این کارگردان سینما تصریح کرد : ظرفیت موجود در سینما بسیار ظرفیت وسوسه کننده ای است که هر حزب و هر گروه برای معرفی خود به جامعه هدفش از ظرفیت این هنر استفاده می کند.
وی اظهارداشت: اگر یک مجموعه ای یک کیفیتی از اهداف ارزشی را برای خود تعیین کرده باشد می گوید از ظرفیت سینما برای تبیین مفاهیم دینی استفاده کنیم.
وی گفت: سینما یک رسانه است و موثرترین رسانه ای است که بیشترین بازده مخاطب را در بر می گیرد به طور مثال برای تبیین فرهنگ ایثار و شهادت و مفاهیم اسلامی می تواند از ظرفیت سینما استفاده کرد.
صدیقی همچنین با بیان اینکه تداوم توسعه صنعت سینما به حضور مستمر در بازرهای جهانی می انجامد ،گفت: مادامی که تولیدات داخلی ما اکران منظم و مستمر جهانی نداشته باشد اساسا ما صنعت سینمایی نخواهیم داشت.
وی بادآور شد : به صورت موردی فیلم های دو کارگردان کشورمان فرهادی و پناهی که اکران جهانی می شوند با خود برای ما صنعت سینما نمی آورند.
این مدرس سینما ادامه داد : صنعت سینما یک نظام کمپانی محور دارد که این کمپانی ها با سایر کمپانی ها ارتباط دارند چیزی که برای صنعت سینما را به همراه می آورد چرخه اقتصادی است و صنعت و اقتصاد سینما معادل همدیگر هستند.
صدیقی همچنین با مقایسه سینما و فولاد اظهارداشت: هر دو محصول راهبردی هستند و شاخص توسعه صنعتی هر کشور با میزان تولیدات فولاد است.
وی اضافه کرد : شاخص تولید فرهنگی هر کشوری را با میزان تعداد فیلم های تولید و تعداد سالن های نمایش فیلم می سنجند و هر دو محصول راهبردی است.
به گفته وی سینما عمق استراتژیک و راهبردی دارد چون محملی است براندیشه و فیلمی که در ایران تولید شود می تواند تا عمق واشنگتن برود و تاثیرگذار باشد.
وی با بیان اینکه سیاست های تولید ما نوسان دارند ولی نوسان سیاستگذاری ما در سینما متغیراست ، گفت: با وجود اینکه هر دو راهبردی هستند یکی عمق استراتژیک دارد و دیگری ندارد.
صدیقی تصریح کرد: به همین دلیل سینما می تواند با توجه به ظرفیتی که دارد، آلوده به سیاست شود و با تغییر هر وزیر مدیریت ها نیز عوض می شوند و با ثبات نیستند.
وی با بیان اینکه عمق راهبردی ما در سینما ایدئولوژیک است، اظهارداشت: سینما می تواند عمق راهبردی یک مجموعه ای را از آمریکای شمالی تا آسیای جنوبی شرقی ببرد.
صدیقی با اشاره به فساد در سینما اظهارداشت: قدرت و ثروت یکی از مصادیق فسادآوری در سینماست این ها لابی ها و گرو هایی هستند که نه مراجع نظارتی را بر می تابند و نه دغدغه نظارت دارد.
** لابی ها در سینما می توانند جریان یک فیلم را از صفر تا صد تعیین کنند
وی گفت: در سینما لابی ها آدم های ثروتمندی هستند که سینما دارند و می توانند جریان یک فیلم را از صفر تا صد تعیین کنند همه منافع مشترک دارند و می گویند همه فیلم ها باید از کانال آنها باشد و تعیین می کنند که چه فیلمی اکران شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه در این زمینه مراجع نظارتی باید ورود پیدا کنند گفت :وزارت ارشاد سالهاست در حوزه اجرا وارد نمی شود و می گوید من مرجع نظارتی هستم ومراجع نظارتی کار ویژه مصوبی که در قانون پیش بینی شده انجام می دهند.
وی همچنین با اشاره به دغدغه فساد در حوزه اکران و تولید در سینما ادامه داد : جایی که اعتبارات دولتی است آنجا می تواند فساد باشد.
صدیقی اظهارداشت : چون کسی که ارتباط داشته باشد می تواند از وام برای تولید فیلم خود بهره ببرد که با زهم مافیا و لابی و فساد است.
وی اضافه کرد : مجموعه فیلم هایی هستند که سودشان را در تولید می بینند نه اکران، این ها سودشان را می برند و حوزه هنری دولتی نیست و حاکمیتی است وقتی دیدند دولت نمی تواند در حوزه سینما جریان سازی کند خودش اوضاع را در دست گرفت.
به گفته وی در این بخش مدیران آن مجموعه با تغییرات دولتها عوض نمی شوند و سالها ممکن است کسی مدیر باشد و سیاست های ثابتی دنبال شود.
وی با بیان اینکه حوزه هنری تعداد زیادی سالن های سنیما دارد ، اظهارداشت: حوزه هنری با 120 سینما در کشور، 60 درصد سالن های فعال سینما را مدیریت می کنند.
صدیقی با اشاره به تاثیر تئاتر در رشد و توسعه سینما بیان کرد : ما از دیر باز تئاتر داشتیم ولی چه نوع تئاتر و با چه کیفیتی. نمودار ومحنی آدم ها فعال در تاتر اصفهان چه کسانی بودند، آیا آدم های صاحب دغدغه و اندیشه و دانشمند عالم اگاهی بودند مانند رکن الدین خسروی، حمید سمندریان و علی رفیعی یا یک مجموعه در اصفهان تئاترهایی راه اندازی کردند که قصدشان سرگرم کردن مردم بوده است.
این مدرس سینما اضافه کرد : در دهه 20 و 30 چون جامعه هدف اصفهان کارگری بوده فرهیخته ترین و متعالی ترین حالت تئاتر اصفهان انتقادی اجتماعی با کیفیت پایین است.
صدیقی با بیان اینکه در زمان حاضر دو دانشکده در اصفهان سینما و تئاتر تدریس می کنند، تصریح کرد : انجمن سینمای جوان اصفهان هم یکی از عالی ترین انجمن ها در کشور است.
وی فرهنگ را زمین دیر بازده توصیف کرد و افزود: محصولات فرهنگی زود بازده نیستند و محصولات سینما نیاز به فرایند تاریخی دارد که با گذشت زمان نتایج آن دیده می شود.
وی افزود: دانشگاه می تواند در توسعه و ارتقای سینما و فیلم سازی موثر باشداما نیاز به گذشت زمان دارد.
**نگاه مدیریت کلان به سینما نگاه درست و دقیق نیست
همچنین یک نویسنده و کارگردان و مدرس دانشگاه در این میزگرد ایرنا اظهارداشت: نگاه مدیریت کلان به سینما نگاه درست و دقیق نیست.
سینا اقبال نیک گفت: آیا می توان همانند فولاد و نفت به سینما نیز اهمیت داده شود که جواب آن می تواند پی برد که حتی دید کمتر از این موارد است.
وی با بیان اینکه سینما از آموزش، تولید، پخش ، مخاطب و چرخه مالی می لنگد، گفت: فیلمی که تولید می شود آیا مخاطب می بیند،
آیا اتفاق های که چند سال اخیر در سینما همانند کسب جایزه اسکار و فروش بالای برخی فیلمها افتاده می تواند دلیل خوبی برای پیشرفت سینما باشد که سینما پیشرفت می کند.
به گفته وی شاید از نظر آمار و ارقام می تواند جالب توجه باشد به خصوص اقتصادی چون تا الان نزدیک به 160 میلیارد تومان فروش فیلم ها بوده است.
وی افزود: آیا مطمئن هستیم این روند ادامه یابد و آیا در سینما اقتصاد مهم است و ارزش دیگر ندارد اگر مدیران دید اقتصادی به سینما داشته باشند، کارخانه صرفا فیلمسازی در ایران می تواند وجود داشته باشد که سالها چرخش بچرخد.
این هنرمند سینما اظهارداشت: وقتی این کارخانه اقتصادش قدرتمند باشد عواملش فعالیت بیشتری می کنند و انگیزه های بیشتری خواهند داشت، ما داریم محصولی تولید می کنیم که فقط اقتصادش مهم نیست و می تواند در جامعه و فرهنگ سازی موثر واقع شود.
اقبال نیک بیان کرد : مدیران باید دیدشان این باشد که هر اندازه نفت و فولاد و پتروشیمی برای ما ارزشمند است سینما هم اهمیت دارد.
وی با اشاره به اینکه در چند سال اخیر برخی مجموعه های فرهنگی همانند پردیس های سینمایی مخاطبان را با سینما آشتی دادند ابراز امیداوری کرد این موضوع ادامه یابد.
وی با اشاره به اینکه در ابتدای انقلاب به غیر از آرمان خواهی نگاه صنعتی به سینما وجود داشت، افزود: نگاه صنعتی مان کمرنگ بود که اسم ان هنر صنعت است.
این مدرس سینما اظهارداشت: در اوایل انقلاب ادم های متعهدی بودند که جایشان را افردی دیگر گرفتند که تعهد آنها را نداشتند و گمراه شدند چون ساز و کار صنعتی وجود نداشت.
وی با بیان اینکه تولیدات سینمایی دهه 60 از نظر محتوایی نسبت به زمان فعلی قوی تر بود، ادامه داد : این کار نگاه صنعتی را می طلبد.
** صنعت سینما می تواند قوی تر از فولاد باشد
وی با اشاره به اینکه به علت قابلیت های تولید در سینما ، سینما می تواند قوی تر از فولاد باشد، گفت: سینما می تواند در جزیی ترین بافت های اجتماع خانواده به صورت فردی تاثیرقوی بگذارد.
وی تصریح کرد: اگر چرخه تولید تا پخش درست باشد می تواند اهداف مورد را نظر وارد این چرخه کرد ولی این چرخه معیوب است چون از همان ابتدا غلط پایه گذاری شده است چون اول به جای اینکه میسر تولید را نگاه کنیم می گویم باید اثرگذاری را داشته باشد.
این مدرس سینما اضافه کرد : فیلمساز هدفش مقدس است ولی را که غلط باشد هدف بر عکس عمل می کند.
وی با اشاره به اینکه چرا نمی گذاریم ساختار سینما درست شکل بگیرد گفت: چون توازون هنر صنعت پنجاه پنجاه است هنر زمانی شکل می گیرد که صنعت قدرتمند باشد و این هنر مخاطب آور است.
وی با بیان اینکه در دنیا تعداد کشورهای صنعتی یا نیمه صنعتی سینما سه چهار تا کشور بیشتر نیستند، گفت: اگر به کیفیت و کمیت فیلم ها را نگاه کنیم، درست است که صنعتی نیستیم ولی جزو کشورهای هستیم که در تعداد تولید فیلم چهارم تا پنجم اول دنیا هستیم.
وی گفت: فیلم های هالیوود چون صاحب سینما هستند گستردگی دارند و بر عکس بنگلادش سینما ندارد اگر نگاهمان اندکی صنعتی تر از هنری تر در سینما باشد اول مخاطب را سرگرم می کنیم و بعد از اهداف مان را بیشتر می کنیم.
وی با انتقاد از اینکه مراجع نظارتی در تولید هستند ولی در پخش نیستند، افزود: باید در هر دو بخش یا وجود داشته باشند و یا نه.
** دلیل ورود مافیا به سینما مسائل اقتصادی است
وی همچنین با اشاره به دلیل ورود مافیا به سینما اظهارداشت: قوی ترین دلیل حضور مافیا در سینما مسائل اقتصادی است وقتی یک فیلمساز، یک فیلم با کیفیت تولید کند که سود آور نباشد به سراغ فیلمی می رود که سودش را تامین کند اگر فیلم ها همه سوداور باشند دیگر مافیا نیست.
وی تصریح کرد: این مافیا به سراغ محصولی می رود که سودآور باشد و اگر امسال 100 سالن سینما دارد سال دیگر مالک 130 سالن می شود.
اقبال نیک در ادامه با اشاره به وضعیت سینمای اصفهان افزود: اصفهان سینمایی ندارد اگر در فیلمسازی دراصفهان حیطه سینما را در نظر بگیرم اصفهان به مفهوم مستند داری این چنین فعالیت نیست ولی افرادی هستند دارای سوابق وتجربه که در این حیطه می توانند فعالیت کنند.
وی گفت: طبیعتا هچنین آدم هایی باید از منبع شروع کنند و همه از شهرشان خارج می شوند.
وی افزود: به مفهوم ساز و کاری که پروانه سینمایی در این استان صادر شود و تولید سینمایی در دفتری که قابلیت ها ی سینمایی در اصفهان است انجام گیرد و پخش کننده که در تمام کشور دارای سالن باشد در اصفهان وجود ندارد و نمی شود از این جنبه وارد شود.
این مدرس سینما تصریح کرد: اصفهانی هایی هستند که در سینما فعالیت های خوب و قدرتمندی دارند نه تنها در اصفهان بلکه در کشور ما مجموعه سینما از صفر تا صد در پایتخت است و شهر دیگری در این زمینه فعال نیست.
8114/6026/
کپی شد
