در این مطلب آمده است: تحریم ها در 13 آبان به قول آمریکایی ها کامل شد ؛ اگرچه مردم و مسئولان ما می دانند این تحریم ها مدت های مدیدی است در آخرین حد ممکنش اجرایی و نسبت به قبل با شدت بیشتری اعمال شده است. البته همان هایی که اعمال شده به سختی و با هزینه زیاد برای آمریکا بوده ؛ ولی در جریان این تحریم هایی که فعلا مدعی هستند شرایط فرق می‌کند در گذشته کشور های زیادی با آمریکا همراه بودند؛ اما اکنون با وجود باج دهی و تهدید و تطمیعی که ترامپ به کار بسته است، توفیقات شان کم شده و کمتر کشورها زیر بار آمریکا می روند که با او همراه شوند؛ بلکه بیشتر به دنبال دور زدن آن هستند یا بالاخره گرفتن معافیت رسمی که از آسیب احتمالی بعدی از جانب آمریکا در امان بمانند.
با وجود تحریم ها بهترین راه برای بهبود اقتصاد ایران، تقویت بازار و محصولات داخلی است؛ یعنی همان حمایت از کالای ایرانی که مقام معظم رهبری در اولین لحظات امسال بر آن تأکید و سال را به آن نام گذاری فرمودند. اگرچه این راه هم (استفاده از کالای ایرانی) در کوتاه مدت حل نمی شود، اما در زمانی که به بازارهای جهانی دسترسی کمتری داریم، باید به فکر بهبود محصولات داخلی و استفاده از آنها باشیم. با وجود اینکه بعضی از کالاهای ایرانی کیفیت لازم را ندارند و برای مدت کوتاهی کارآمد هستند و خریدن آنها افراد را وادار به خرید دوباره این گونه کالاها پس از مدت کوتاهی می کند، ولی پس از اینکه تولید داخلی در کشور رونق گیرد و مردم استفاده از آن را اولویت قرار دهند، کارگاه ها و کارخانه های داخلی نیز رونق می گیرند و برای افزایش تولید خود کارگر ها و کارمند های دیگری استخدام می کنند. این مورد باعث کاهش بیکاری می شود و به ریشه کن شدن بیکاری نیز کمک می کند. از طرفی پس از رونق یک کسب و کار، ساز و کار پیشرفت نیز برای آن کار پیش رو و در اولویت قرار می گیرد و این یعنی افزایش کیفیت و در نتیجه در سری های بعدی استفاده از جنس خوب و مرغوب. همین طور خرید تولید داخلی اتکا به خارج از کشور را کاهش می دهد و در این صورت تحریم و سایر موارد اثری بر زندگی مردم ندارد و سبب قدرت اقتصادی مردم می شود.
از سوی دیگر واردات کم می شود و در نتیجه خروج ارز از کشور کاهش می یابد و با ارتقای صنایع و افزایش کیفیت در آن ها می توان در بازارهای جهانی نیز حاضر شد. همچنین می توان به صادرات و ارز آوری صنایع برای کشور نیز اعتماد کرد و به ماندگاری ظرفیت شغلی فعلی کشور دست یافت. با افزایش تولیدات داخلی درآمد دولت حاصل از مالیات نیز افزایش می یابد و این یعنی بهبود روند مدیریتی کشور و فاصله گرفتن از وابستگی به درآمدهای نفتی که ضعف فعلی کشور است.
اگرچه تهدید ترامپ مبنی بر به صفر رساندن فروش نفت به جایی نرسیده و نمی رسد، اما بالاخره نفت پاشنه آشیل کشور ماست که باید برای آن فکری اساسی کرد و آن، حمایت بی دریغ از کالای ایرانی است.
به طور کلی تحریم های 5 نوامبر در حوزه نفت، کشتیرانی، بانکی و پولی و... است. در زمینه نفت می توان گفت آمریکا اقدامات اولیه را برای اجرای تحریم علیه نفت ایران انجام داده و با برخی از خریداران نفت ایران مذاکره و تلاش کرده است این کشورها خرید نفت خود را از ایران کاهش دهند یا متوقف کنند. به هر حال واقعیت این است که موفقیت آمریکا با هدف صفرکردن فروش نفت ایران قطعا محقق نمی شود؛ زیرا خود آمریکا مجبور شد به هر دلیل برای 8 یا 10 کشور معافیت قائل شود. البته مسئله معافیت 8 یا 10 کشور خریدار عمده نفتی ایران هم ناظر بر دو نکته است؛ اول اینکه فشارهای آمریکا بر کشورهای جهان به ویژه این 10 کشور برای به صفر رساندن خرید نفت از ایران سبب می شود روابط سیاسی آمریکا با این کشورها تحت الشعاع قرار بگیرد؛ بنابراین ترامپ سیاست کاهش تدریجی خرید نفت از ایران را برای این کشورها در سایه معافیت از تحریم های نفتی اعمال کرده است؛ دوم اینکه معافیت فعلی باعث می شود آنها فرصت کافی برای جایگزینی تأمین نفت مورد نیازشان پیدا کنند؛ این کشورها اگر بتوانند بازار جایگزین پیدا کنند، قطعا از ایران نفتی نخواهند خرید. با این وصف عدم امکان به صفر رساندن فروش نفت نباید ما را از انتخاب راه درست غافل کند.
شک نکنیم جامعه جهانی امروزه غیر از اسرائیل، امارات و عربستان و چند کشور دیگر با سیاست های آمریکا چندان موافق نیستند؛ چنانچه اولین بار است که کشورهای اروپایی در مقابل زیاده خواهی های رئیس جمهوری ایالات متحده ایستادگی کرده اند. اگر چنین وضعی پیش برود، شاید ایران با وجود تحریم ها بتواند به کمک بعضی کشورها اعتماد کند. اگرچه غربی ها تا جایی که منافعشان خدشه دار نشود با ما همراهی می کنند و این قطعی خواهد بود و نباید بیش از آن چشم به راه کمکی از جانب آنها باشیم.
پس با وجود تحریم‌ها بهترین راه برای بهبود اقتصاد ایران، تقویت بازار و محصولات داخلی و استفاده از منابع و توانمندی های بومی و ملی است؛ ازجمله تنوع سبد تولید، پیمان های پولی دوجانبه و چند جانبه، ایجاد شبکه پولی غیر از دلار بین ایران و کشورهای دیگر، ایجاد امکان تهاتر بین ایران و دیگر کشورها، شبکه سازی و استفاده از ظرفیت شبکه های غیررسمی، استفاده از ارز دیجیتال و سامانه های جایگزین سوئیفت، اصلاح نظام ارزی، استفاده از پرچم کشور ثالث، خودکفایی در کالاهای اساسی و استراتژیک که ما را در برابر تهدیدات ناشی از وابستگی به اقتصاد آمریکا ایمن خواهد کرد.
ایران باید بر توان داخلی خود به منظور مقاومت در برابر فشارهای خارجی متمرکز شود و به جای کالاهای وارداتی، از تولیدات داخلی استفاده کند و از ارتباط تجاری با کشورهای همسایه غافل نشود. از طرفی دور زدن تحریم ها با استفاده از تجارب گذشته، یک امر ضروری است که مسئولان باید برای آن برنامه داشته باشند.
7141/6026/
انتهای پیام با وجود تحریم ها بهترین راه برای بهبود اقتصاد ایران، تقویت بازار و محصولات داخلی است؛ یعنی همان حمایت از کالای ایرانی که مقام معظم رهبری در اولین لحظات امسال بر آن تأکید و سال را به آن نام گذاری فرمودند. اگرچه این راه هم (استفاده از کالای ایرانی) در کوتاه مدت حل نمی شود، اما در زمانی که به بازارهای جهانی دسترسی کمتری داریم، باید به فکر بهبود محصولات داخلی و استفاده از آنها باشیم. با وجود اینکه بعضی از کالاهای ایرانی کیفیت لازم را ندارند و برای مدت کوتاهی کارآمد هستند و خریدن آنها افراد را وادار به خرید دوباره این گونه کالاها پس از مدت کوتاهی می کند، ولی پس از اینکه تولید داخلی در کشور رونق گیرد و مردم استفاده از آن را اولویت قرار دهند، کارگاه ها و کارخانه های داخلی نیز رونق می گیرند و برای افزایش تولید خود کارگر ها و کارمند های دیگری استخدام می کنند. این مورد باعث کاهش بیکاری می شود و به ریشه کن شدن بیکاری نیز کمک می کند. از طرفی پس از رونق یک کسب و کار، ساز و کار پیشرفت نیز برای آن کار پیش رو و در اولویت قرار می گیرد و این یعنی افزایش کیفیت و در نتیجه در سری های بعدی استفاده از جنس خوب و مرغوب. همین طور خرید تولید داخلی اتکا به خارج از کشور را کاهش می دهد و در این صورت تحریم و سایر موارد اثری بر زندگی مردم ندارد و سبب قدرت اقتصادی مردم می شود.
از سوی دیگر واردات کم می شود و در نتیجه خروج ارز از کشور کاهش می یابد و با ارتقای صنایع و افزایش کیفیت در آن ها می توان در بازارهای جهانی نیز حاضر شد. همچنین می توان به صادرات و ارز آوری صنایع برای کشور نیز اعتماد کرد و به ماندگاری ظرفیت شغلی فعلی کشور دست یافت. با افزایش تولیدات داخلی درآمد دولت حاصل از مالیات نیز افزایش می یابد و این یعنی بهبود روند مدیریتی کشور و فاصله گرفتن از وابستگی به درآمدهای نفتی که ضعف فعلی کشور است.
اگرچه تهدید ترامپ مبنی بر به صفر رساندن فروش نفت به جایی نرسیده و نمی رسد، اما بالاخره نفت پاشنه آشیل کشور ماست که باید برای آن فکری اساسی کرد و آن، حمایت بی دریغ از کالای ایرانی است.
به طور کلی تحریم های 5 نوامبر در حوزه نفت، کشتیرانی، بانکی و پولی و... است. در زمینه نفت می توان گفت آمریکا اقدامات اولیه را برای اجرای تحریم علیه نفت ایران انجام داده و با برخی از خریداران نفت ایران مذاکره و تلاش کرده است این کشورها خرید نفت خود را از ایران کاهش دهند یا متوقف کنند. به هر حال واقعیت این است که موفقیت آمریکا با هدف صفرکردن فروش نفت ایران قطعا محقق نمی شود؛ زیرا خود آمریکا مجبور شد به هر دلیل برای 8 یا 10 کشور معافیت قائل شود. البته مسئله معافیت 8 یا 10 کشور خریدار عمده نفتی ایران هم ناظر بر دو نکته است؛ اول اینکه فشارهای آمریکا بر کشورهای جهان به ویژه این 10 کشور برای به صفر رساندن خرید نفت از ایران سبب می شود روابط سیاسی آمریکا با این کشورها تحت الشعاع قرار بگیرد؛ بنابراین ترامپ سیاست کاهش تدریجی خرید نفت از ایران را برای این کشورها در سایه معافیت از تحریم های نفتی اعمال کرده است؛ دوم اینکه معافیت فعلی باعث می شود آنها فرصت کافی برای جایگزینی تأمین نفت مورد نیازشان پیدا کنند؛ این کشورها اگر بتوانند بازار جایگزین پیدا کنند، قطعا از ایران نفتی نخواهند خرید. با این وصف عدم امکان به صفر رساندن فروش نفت نباید ما را از انتخاب راه درست غافل کند.
شک نکنیم جامعه جهانی امروزه غیر از اسرائیل، امارات و عربستان و چند کشور دیگر با سیاست های آمریکا چندان موافق نیستند؛ چنانچه اولین بار است که کشورهای اروپایی در مقابل زیاده خواهی های رئیس جمهوری ایالات متحده ایستادگی کرده اند. اگر چنین وضعی پیش برود، شاید ایران با وجود تحریم ها بتواند به کمک بعضی کشورها اعتماد کند. اگرچه غربی ها تا جایی که منافعشان خدشه دار نشود با ما همراهی می کنند و این قطعی خواهد بود و نباید بیش از آن چشم به راه کمکی از جانب آنها باشیم.
پس با وجود تحریم‌ها بهترین راه برای بهبود اقتصاد ایران، تقویت بازار و محصولات داخلی و استفاده از منابع و توانمندی های بومی و ملی است؛ ازجمله تنوع سبد تولید، پیمان های پولی دوجانبه و چند جانبه، ایجاد شبکه پولی غیر از دلار بین ایران و کشورهای دیگر، ایجاد امکان تهاتر بین ایران و دیگر کشورها، شبکه سازی و استفاده از ظرفیت شبکه های غیررسمی، استفاده از ارز دیجیتال و سامانه های جایگزین سوئیفت، اصلاح نظام ارزی، استفاده از پرچم کشور ثالث، خودکفایی در کالاهای اساسی و استراتژیک که ما را در برابر تهدیدات ناشی از وابستگی به اقتصاد آمریکا ایمن خواهد کرد.
ایران باید بر توان داخلی خود به منظور مقاومت در برابر فشارهای خارجی متمرکز شود و به جای کالاهای وارداتی، از تولیدات داخلی استفاده کند و از ارتباط تجاری با کشورهای همسایه غافل نشود. از طرفی دور زدن تحریم ها با استفاده از تجارب گذشته، یک امر ضروری است که مسئولان باید برای آن برنامه داشته باشند.
7141/6026/
کپی شد
