در این مطلب آمده است : فرهنگ ایران اسلامی و زندگی اسلامی ایرانی به صورت خیلی شفاف و واضح ، بیانگر تفکـر و باید های رفتاری در جامعه و خانواده است که خیلی روشن راه را برای ایران و ایرانی نشان می دهد که چگونه بایستی حرکت کند که در شأن شخصیت یک ایرانی و فرهنگ دینی او که مطابق با باورهای اسلامی است ، باشد. ولی جای تأسف دارد که باید گفت عده ای هنوز به دلیل عدم باور این مطلب که اسلام و فرهنگ اسلامی و سبک زندگی اسلامی- ایرانی مسیر درست رشد اجتماعی و یک جامعه پویا و پر نشاط است و چون به این باور نرسیده اند دچار یک غرب زدگی و ولنگاری فرهنگی می شوند و یا بهتر که نگاه کنیم شده اند، که روز به روز آنان را از صراط مستقیم دور نموده و امید به زندگی و آینده را در درون آنان ذبح می کند تا نسبت به حرکت رشدی و منطقی و باورهای واقعی ناامید شوند و همه آرمان های خودشان را در تیپ ، قیافه ، خوش گذرانی ، مهمانی های مختلط و مدهای غربی سرگرم کنند و خیلی جسورانه با تفکری غلط دچار یک خود برتر بینی و بزرگی کاذب شوند.
این دسته از افراد، از آنجایی که متأسفانه با این طرز رفتار و تفکر با آغوش باز و گرم برخی همفکران و هم نوعان خودشان در جامعه مواجهه می شوند بیش از پیش در منجلاب نا امیدی و باتلاق خود شیفتگی فرو می رونــد تا جایی که بازگشت برایشان یک امری دشوار و دست نا یافتنی می گردد .
بنابراین مبارزه با این ولنگاری فرهنگی و تغییر این باورها یک وظیفه است برای همه دغدغه مندان و فعالان فرهنگی، مذهبی که اگر ایده ای دارند باید در این زمینه و در رابطه با مواجهه با این افراد به کار گیرند.
از آنجایی که ولنگاری فرهنگی به مرور لا ابالی گری، تنبلی و دین ستیزی را به همراه دارد کار دستگاه ها یی که متولی فرهنگ هستند را نیــز سخت تر نموده و لازم است که آن دستگاه ها هم فکر و حرکتی داشته باشند و اجازه ندهند که بیش تر از این ولنگاری فرهنگی در جامعه رواج پیدا کرده و به دیگران نیز سرایت کند.
بنا براین همه و همه از فعالان عرصه فرهنگ و دین تا مدیران و مسئولان در دستگاه های فرهنگی وابسته به دولت و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در راستای آرمان های انقلاب بایستی حرکت جهادی داشته و محیط را برای بازگشت تفکرات غلط برخی از افراد که دچار ولنگاری فرهنگی و ناامیدی شده اند به تفکر انقلابی و امید به آینده فرا هــم نمایند تا با جامعه ای پر نشاط تر و با انگیزه تر روبرو باشیم . حال اگر هر نفر از خود بپرسید سهم من در ایجاد امید و انگیزه در جامعه چیست و به اندازه سهمش یک حرکتی داشته باشد دیگر با یک بیماری به نام ولنگاری فرهنگی روبـرو نخواهیم بود و یا لااقل کمتر مواجه خواهیم شد.
7141/6026/
انتهای پیام این دسته از افراد، از آنجایی که متأسفانه با این طرز رفتار و تفکر با آغوش باز و گرم برخی همفکران و هم نوعان خودشان در جامعه مواجهه می شوند بیش از پیش در منجلاب نا امیدی و باتلاق خود شیفتگی فرو می رونــد تا جایی که بازگشت برایشان یک امری دشوار و دست نا یافتنی می گردد .
بنابراین مبارزه با این ولنگاری فرهنگی و تغییر این باورها یک وظیفه است برای همه دغدغه مندان و فعالان فرهنگی، مذهبی که اگر ایده ای دارند باید در این زمینه و در رابطه با مواجهه با این افراد به کار گیرند.
از آنجایی که ولنگاری فرهنگی به مرور لا ابالی گری، تنبلی و دین ستیزی را به همراه دارد کار دستگاه ها یی که متولی فرهنگ هستند را نیــز سخت تر نموده و لازم است که آن دستگاه ها هم فکر و حرکتی داشته باشند و اجازه ندهند که بیش تر از این ولنگاری فرهنگی در جامعه رواج پیدا کرده و به دیگران نیز سرایت کند.
بنا براین همه و همه از فعالان عرصه فرهنگ و دین تا مدیران و مسئولان در دستگاه های فرهنگی وابسته به دولت و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در راستای آرمان های انقلاب بایستی حرکت جهادی داشته و محیط را برای بازگشت تفکرات غلط برخی از افراد که دچار ولنگاری فرهنگی و ناامیدی شده اند به تفکر انقلابی و امید به آینده فرا هــم نمایند تا با جامعه ای پر نشاط تر و با انگیزه تر روبرو باشیم . حال اگر هر نفر از خود بپرسید سهم من در ایجاد امید و انگیزه در جامعه چیست و به اندازه سهمش یک حرکتی داشته باشد دیگر با یک بیماری به نام ولنگاری فرهنگی روبـرو نخواهیم بود و یا لااقل کمتر مواجه خواهیم شد.
7141/6026/
کپی شد
