دراین آیین که برخی شخصیت های حوزوی از جمله آیات سید محمد جواد علوی بروجردی و مهدی هادوی تهرانی حضور داشتند یاد و نام آن عالم ربانی گرامی داشته شد.
امام جمعه موقت تهران دراین مراسم باشکوه ، مرحوم آیت الله بهاءالدینی را فقیه، عارف، صاحب نفس و نظر و اکسیر جان‌ها و اعتبار حوزه‌ها توصیف کرد و اظهار داشت: آن عالم فرزانه فقاهت کامل و طهارت الهی داشت، و خداوند او را پاک و مطهر کرده‌بود.
آیت الله کاظم صدیقی بیان داشت: او آمده بود تا هجرت به سوی خدا داشته باشد، و این جسمی که نقاب جان است را آب، و جان را طالع کند.
امام جمعه موقت تهران با بیان اینکه آیت الله بهاءالدینی با دیگر بزرگان متفاوت بود، گفت: این شخصیت بزرگ و کم نظیر اهل ریاضت و مسیر خاصی که باید تحت اشراف استاد طی شود، نبود، چرا که تنها استادش برای رسیدن به درجه های بالایی از سلوک و عرفان خدا و حق تعالی بود.
صدیقی تصریح کرد: مقام آیت الله بهاءالدینی بسیار ویژه بود، درحالی که فقیه بود رساله نداد و می‌گفت وقتی حضرت حجت اجازه داد، رساله خواهم داد.
وی ساده زیستی و بی‌اعتنایی به دنیا را از ویژگی بارز آن فقیه پارسا دانست و بیان کرد: آیت الله بهاءالدینی با اینکه امکان داشتن یک خانه مرتب را داشت، ولی تا پایان عمر در یک خانه محقر و گِلی زندگی کرد.
مرحوم آیت الله سید رضا بهاء الدینی در نهم فروردین ۱۲۸۷ هجری شمسی در قم متولد شد، این فقیه و معلم اخلاق و عرفان عملی از شاگردان حضرات آیات حائری، سید محمد حجت، سید محمد تقی خوانساری و حسین بروجردی بود، بیشترین اشتغال و شهرت آیت اللّه بهاء الدینی، بحث ها و درس های اخلاقی عمومی یا خصوصی وی بود که تا روزهای آخر حیاتش ادامه داشت.
وی در حوزه علمیه قم، به معلم اخلاق و عرفان مشهور بود و در اسفند ۱۳۷۵ همایشی با عنوان «حوزه و تهذیب اخلاق» برای تجلیل از این عالم بزرگوار در قم برگزار شد، بخشی از درس های اخلاقی و برخی مصاحبه های این عالم، در ۲ کتاب «سلوک معنوی» و «نردبان آسمان» به چاپ رسیده است.
آیت الله بها الدینی در ۲۸ تیر ۱۳۷۶ به دیار حق شتافت و در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) در قم به خاک سپرده شد.
