عباس جوشقانیان روز یکشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا، بابیان این‌که سرریز رشد فزاینده‌ای که آمار طلاق دارد، در کمیته امداد نمود می‌یابد، افزود: قم ازنظر زنان مطلقه جزو استان‌های نخست در کشور است و اقداماتی نیز برای کاهش این روند انجام‌شده، ولی این وضعیت همچنان روند خوبی ندارد.
وی اضافه کرد: کمیته امداد حدود ۱۵ هزار زن سرپرست خانوار تحت پوشش دارد که علت تحت حمایت قرار گرفتن حدود پنج هزار تَن از آن‌ها، طلاق می‌باشد.
وی ادامه داد: میانگین سنی زنان مطلقه حدود ۳۰ سال است و از دختران ۱۶ ساله تا زنان سنین بالا به دلیل معضل طلاق تحت پوشش هستند و معمولا جمعیت این خانواده‌ها ۲ نفره هست.
جوشقانیان گفت: حمایت کمیته امداد از خانواده‌های مطلقه دائمی و همیشگی نیست، بلکه موقت می‌باشد تا توانمند شوند و مجددا تشکیل خانواده دهند.
وی با اشاره به این‌که رویکرد کمیته امداد در مقابل زنان سرپرست خانوار توانمندسازی آنهاست، ادامه داد: در این راستا کمیته امداد با طرح دوباره زندگی، اشتغال‌زایی، حمایت از تحصیل، درمان و توانمندسازی مددجویان بیمار و بیمه پردازی برای زنان سرپرست خانوار تا مستمری‌بگیر تامین اجتماعی شوند، اقدام به حمایت نموده است.
وی با اشاره به این‌که حمایت دائمی از زنان مطلقه باعث می‌شود آن‌ها به فکر تشکیل مجدد خانواده نباشند، اضافه کرد: طرح دوباره زندگی در همین راستا اجرا می‌شود و در قالب آن تلاش می‌شود زندگی مشترک این خانم‌ها با همسران قبلی خود گره بخورد.
به گفته معاون کمیته امداد قم، در سه سال گذشته حدود ۱۰۰ خانم مطلقه زندگی مجدد خود را با همسران قبلی آغاز و از کمیته امداد نیز ۶۰ میلیون ریال کمک بلاعوض دریافت کرده‌اند.
وی بیان کرد: اگر زنان مطلقه شرایط رجوع به همسر قبلی را نداشتند، آموزش‌های فرهنگی و فکری به این افراد ارائه می‌شود تا نسبت به تشکیل خانواده تشویق شوند و جمعیت آماری رو به افزایش نباشد.
وی افزود: زن مطلقه‌ای که فرزند نداشته باشد در امور اشتغال و استقلال مالی موردحمایت قرار می‌گیرد و زنی که فرزند داشته باشد، مستمری‌بگیر کمیته امداد خواهد شد.
در حال حاضر ۴۱ هزار و ۱۵۹ تَن معادل ۳.۲ جمعیت استان قم در قالب ۲۲ هزار و ۵۸۷ هزار خانوار زیر پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) قم هستند که از این تعداد ۱۵ هزار و ۴۰ زن سرپرست خانوار، یک هزار و ۸۸۰ یتیم، سه هزار و ۹۰۰ دانش‌آموز، ۴۵۹ دانشجو، ۱۵ هزار سالمند و یک هزار و ۵۰۰ بیمار صعب‌العلاج می‌باشند.
/۲۰۸۵/ ۶۱۳۳/
