سیداحمد خمینی: اگر شرایط اجتماعی در تصمیم قاضی برای صدور حکم دخالت نداشته باشد، به فتوای حضرت امام عمل نشده است

به گزارش جماران، حجت الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی در دیداری که 4 تیر ماه سال 69 به مناسبت سالگرد انفجار در حزب جمهوری اسلامی با رئیس و جمعی از مسئولان قوه قضائیه داشت، گفت: استقلال قوه قضائیه از مواردی بود که مورد توجه خاص حضرت امام قرار داشت و ایشان می فرمودند اگر حکمی طبق قوانین و موازین شرعی صادر شود، احدی نمی تواند آن را باطل کند. وضع اجتماعی ما به گونه ای است که در صدور حکم باید مجموع مسائل و معضلات جامعه و شرایط وقوع جرم را در نظر گرفت و اگر شرایط اجتماعی در تصمیم قاضی برای صدور حکم دخالت نداشته باشد، به فتوای حضرت امام عمل نشده است. ما باید برای معضلات اجتماعی راه حل هایی پیدا کنیم و آنها را برای مردم به صراحت بیان کنیم، آن وقت اگر جرمی صورت گرفت با مجرم و خاطی مطابق قوانین اسلامی رفتار کنیم، در غیر این صورت قبل از حل معضلات اجتماعی و پیشگیری از شرایط و عوامل جرم و قانون شکنی با اعدام و شلاق نمی توان مشکلات جامعه را به صورت ریشه ای اصلاح کرد.

قبل از سخنان حجت الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی، آیت الله محمد یزدی با اشاره به حساسیت ویژه حضرت امام خمینی نسبت به دستگاه قضائی اظهار داشت: حضرت امام (س) نسبت به دستگاه قضائی حساسیت خاصی داشتند. ایشان از وضع قضا در قبل از انقلاب اسلامی سخت نگران بودند و آن را غیر سالم و غیر اسلامی دانستند و پس از انقلاب نیز در مناسبتهای مختلف بر لزوم اصلاح و اسلامی شدن دستگاه قضایی تأکید داشتند.

پس از پیروزی انقلاب با زحمات و مشکلاتی که در اوایل انقلاب وجود داشت، قدمهای زیادی در این راه برداشته شد و با همت کسانی چون شهید مظلوم آیت الله بهشتی بر اساس مقررات اسلامی سیستم قبل تغییر داده شد و افرادی صالح وارد دستگاه قضا شدند.

در گذشته به دلیل شورایی بودن مدیریت قوه قضائیه مشکلاتی در راه حرکت این قوه ایجاد شده بود و حضرت امام با دستوراتی که در تغییر اصولی قانون اساسی دادند، تمرکز مدیریت در قوع قضائیه به وجود آمد که پس از ایجاد مدیریت متمرکز، حرکت برای رسیدن به نقطه مطلوب آغاز شده است.

آقای یزدی در پایان تأکید کرد: امروز قوه قضائیه از نظر وجود قاضی در وضعیت خوبی است و قضاتی در سطح بسیار بالا و با دانش کافی در سطح کشور مشغول به کار هستند.

منبع: مجموعه آثار یادگار امام، صفحه423-422