در این ستون که به مناسبت ماه مبارک رمضان منتشر می شود ، هرروز ضمن انتشار دعای آن روز ، به انتشار گزیده ای ازسخنان معنوی امام وخاطره ای از نزدیکان و یاران امام راحل از سیر وسلوک عارفانه امام خمینی (س) در ماه رمضان می پردازیم.
ماه مبارک رمضان و مهمانى خداوند متعال
حضرت امام خمینی(س) در روز 21 تیر 1359/29 شعبان 1400 با اشاره به ابعاد روحانی ماه رمضان عنوان کردند: ماه مبارک رمضان نزدیک شد و در این ماه مبارک خودتان را تقویت کنید به قوّتهاى روحانى. در یک حدیثى است که پیغمبراکرم فرمودند که ماه رمضان آمد، اقبال کرد، آمد. در ضمنش مىفرمایند که دُعیتُم الى ضیافَةِ اللَّه. ضیافتهاى خدا با ضیافتهاى مردم این است فرقش که وقتى شما را یک اشخاصى دعوت بکنند به یک مهمانى، وقتى بروید در آن مهمانى به حسب فراخور حال، یک چیزهایى براى خوردنى و یک چیزهایى براى تفریح و این چیزهاست. ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبهاش روزه است، آن ضیافت خداست؛ یک شعبهاش روزه است و یک امر مهمش که مائده غیبى و آسمانى است قرآن است. شما دعوت شدهاید به مهمانى خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. مهماندار شما، شما را وادار کرده است به اینکه روزه بگیرید. این راههایى که به دنیا باز است و شهوات است، اینها را سدش کنید تا مهیا بشوید براى لیلة القدر. ماه شعبان مقدمه است براى ماه مبارک رمضان که مردم مهیا بشوند براى ورود در ماه مبارک رمضان و ورود در «ضیافة اللَّه». شما وقتى که مىخواهید به مهمانى بروید خوب، یک وضع دیگرى- غالباً البته-، یک وضع دیگرى خودتان را درست مىکنید. لباسى تغییر مىدهید و یکطور دیگرى وارد مىشوید. آنطورى که در خانه هستید یک تغییرى مىدهید. ماه شعبان براى این است که همان مهیا بودنى که مىخواهید مهمانى بروید، خودتان را مهیا مىکنید و سر و ظاهرتان را، سر و صورتتان را یک قدرى فرق مىگذارید با آن وقتى که در خانه هستید. در ضیافت خدا، ماه شعبان براى مهیا کردن این افراد است، مهیا کردن مسلمین است براى ضیافت خدا، ادبش آن مناجات شعبانیه است. من ندیدهام در ادعیه، دعایى را که گفته شده باشد همه امامها این دعا را مىخواندند، در دعاى شعبانیه این هست؛ اما من یادم نیست که در یک دعاى دیگرى دیده باشم که همه ائمه این را مىخواندند. این مناجات شعبانیه براى این است که شما را، همه را مهیا کند براى «ضیافة اللَّه» ..(صحیفه امام، ج13، ص: 30و31)
برنامه خاص
امام علاوه بر انجام تمام اعمال عبادى ماه رمضان یک برنامه خاص خودش را داشت، زمان بیشترى قرآن مىخواندند فکر مىکنم حتى تا این اواخر ماهى سه بار قرآن را که حتماً ختم مىکردند، فرمش هم به این شکل بود که سه نقطه سه تا قرآن داشتند، آن قسمتى که صبح براى کار مىرفتند آن قسمتى که عصر بود و یا قسمت سر شب سه تا قرآن بود که از هر سه مىخواندند هر جا بودند یک جزء قرآن مىخواندند در نتیجه ماه رمضان که تمام مىشد سه تا قرآن ختم کرده بودند، این اواخر حتى با این همه گرفتاریها و مشاغلى که داشتند، تمام از کارى که در مفاتیح هست آنها را انجام مىدادند امام شبها دعاى افتتاح مىخواندند دعاى سحر را معمولًا مىخواندند و خیلى هم توصیه مىکردند و بیشتر ابوحمزه را هم مىخواندند گاهى وقتها به ما مىگفتند اگر ابوحمزه زیاد هست مىتوانید دو تا سه قسمت کنید و در دو یا سه شب تمام بشود اگر یک شب نتوانستید تمام کنید عیبى ندارد ولى این دعا را بخوانید.
خانم فاطمه طباطبایى
