«مولود امروز[ روز سیزدهم رجب و سالروز ولادت مولا علی(ع)]، وصف کردنى نیست، آنچه که وصف کنند از او، دون شأن اوست و آنچه شعرا و عرفا و فلاسفه و دیگران درباره او گفته اند، شمه اى از آن چیزى است که او هست. غالباً مسائلى که درک مى کرده اند و مى کنند راجع به مولا على بن ابى طالب، عرضه مى داریم. آن چیزهایى را که ما نمى توانیم درک کنیم و دست عرفا و فلاسفه و دیگران از آن کوتاه هست، آن چیز قابل ذکر نیست. انسان تا نشناسد، نمى تواند بگوید و آن مقدارى هم که در دسترس ماست، آن قدر زیاد است که گفتن او محتاج به زمانهاى طولانى است. و لهذا ما باید در پیشگاه مبارک ایشان عذرخواهى کنیم و عذر تقصیر بخواهیم که ما قاصریم و نمى توانیم بیان کمال شما را بکنیم.» (صحیفه امام، ج19، ص: 213)
ابعاد متفاوت و گوناگون شخصیت امیر المؤمنین (ع) در جنبه های مختلف انسانی، عرفانی و حکمی، حکومت مداری و اجتماعی، پارسائی، فروتنی و تواضع، حشر ونشر با توده مردم و به ویژه محرومین، معرفت ناب و اخلاص در عمل و بسیاری خوبیهای دیگر در منظر امام خمینی(س) از چنان جایگاه و موقعیتی برخوردار است که در حد " اعجوبه معجزه آسا " بروز می کند و به ویژه در بعد عدالت و داد گری ، چنان است که " اعجوبه عالم " قلم داد می شود:
« [سیزدهم رجب] روز عید مبارکى ... است که عدالت در عالم متولد شده است، روزى است که امیرالمؤمنین- سلام اللَّه علیه- به دنیا آمدند که مظهر همه عدالتها و اعجوبه عالم هستند و از صدر عالم تا ابد بجز رسول اکرم کسى به فضیلت او نیست.» ( صحیفه امام، ج12، ص: 343و344)
اما: " آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید" و چنین است که علی بزرگ با این همه عظمت به عنوان الگو و اسوه ای حسنه روشنگر راه انسانیت و انسانها می شود تا هرکسی به تناسب ظرفیت خود بهره یا بهره ها برگیرد، هدایت یابد و کمال و سعادت جوید. و خمینی(س) بزرگ هم که از سعه وجودی بالائی برخوردار بود با استعداد و لیاقت ذاتی خود از این اسوه بهره ها برد و همانند جد بزرگوارش هرچند در مقیاسی کوچکتر شخصیتی ذو وجوه و متعالی یافت و آنچه از خامه او تراوش کرد یا بر زبان او جاری گشت حکایتگر این همه است. گرچه نمونه ها بسیار و بیانگر درک اعجاب آور ایشان از حضرت امیر می باشد ولی به مختصری بسنده می کند تا ان شاءالله درس آموزی همگانی تر و بهره ها افزونتر گردد. او در مطلبی بسیار هشدار دهنده در باره ارزش اعمال خالصانه آن حضرت چنین می گویند:
«تو خیال مى کنى که امتیاز نماز حضرت امیرالمؤمنین، علیه السلام، با ما این است که «مدّ» «و لا الضّالین» را طولانیتر مى کند؟ یا قرائتش صحیحتر است؟ یا طول سجود و رکوع و اذکار و اورادش بیشتر است؟ یا امتیاز آن بزرگوار به این است که شبى چند صد رکعت نماز مى خواند؟ ... او هم براى حور العین و گلابى و انار این قدر ناله و سوز و گداز داشت؟ به خودشان قسم است- و إنَّهُ لَقَسمٌ عظیم که اگر بشر پشت به پشت یکدیگر دهند و بخواهند یک لا إلهَ إلاَّ اللَّه امیر المؤمنین را بگویند نمى توانند! خاک بر فرق من با این معرفت به مقام ولایت على، علیه السلام! به مقام على بن ابى طالب قسم که اگر ملائکه مقرّبین و انبیاء مرسلین- غیر از رسول خاتم که مولاى على و غیر اوست- بخواهند یک تکبیر او را بگویند نتوانند. حال قلب آنها را جز خود آنها نمى داند کسى.» (شرح چهل حدیث، ص:75و76)
در این مجال، به همین بسنده می کند تا در فرصتی دیگر بازهم از این همه خوبی و از زاویه دید خمینی(س) کبیر سخنی به میان آید. ان شاء الله. و سالروز میلاد مولا امیر المؤمنین را به همه عدالت خواهان و عدالت پیشگان، صمیمانه تهنیت می گوید. والسلام.
