پایگاه خبری و اطلاع رسانی جماران: جایگاه انسان کامل و شایسته ای همچون حضرت علی (علیه السلام ) که مظهر بندگی محض در درگاه ربوبی و تجسم عدالت و آزادگی در جوامع انسانی است، امام خمینی را که خود نمونه ای ارزشمند و پیروی راستین از آن اسوه حسنه است، بر آن می دارد که با شناخت عمیق خود از آن بزرگوار چهره و موقعیتی ترسیم کند که در کمتر بیان و قلمی شنیده و دیده شده است و در عین حال هم مدعیان ولایتمداری را و هم بهتان آفرینان به ظاهر مدافع جایگاه رسوالله الاعظم را وادار می کند که زبان در کام کشند و به ناچار سرتعظیم و تکریم فرود آورند. آن چه در پی می آید دو نمونه از مجموعه مطالب پیرامون حضرت علی در خامه و کلام امام خمینی است که به مناسبت سیزدهم رجب _سالروز تولد مولی الموحدین _ تقدیم می شود:
«درباره شخصیت على بن ابی طالب، از حقیقت ناشناخته او صحبت کنیم، یا با شناخت محجوب و مهجور خود؟ اصلًا على- علیه السلام- یک بشر ملکى و دنیایى است که ملکیان از او سخن گویند یا یک موجود ملکوتى است که ملکوتیان او را اندازه گیرى کنند؟ اهل عرفان درباره او جز با سطح عرفانى خود و فلاسفه و الهیون جز با علوم محدوده خود با چه ابزارى مى خواهند به معرفى او بنشینند؟ تا چه حد او را شناخته اند تا ما مهجوران را آگاه کنند؟ دانشمندان و اهل فضیلت و عارفان و اهل فلسفه با همه فضایل و با همه دانش ارجمندشان آنچه از آن جلوه تام حق دریافت کرده اند، در حجاب وجود خود و در آینه محدود نفسانیت خویش است و مولا غیر از آن است. پس اولى آن است که از این وادى بگذریم و بگوییم على بن ابی طالب فقط بنده خدا بود، و این بزرگترین شاخصه اوست که مى توان از آن یاد کرد، و پرورش یافته و تربیت شده پیامبر عظیم الشأن است، و این از بزرگترین افتخارات اوست، کدام شخصیت مى تواند ادعا کند که عبد اللَّه است و از همه عبودیتها بریده است، جز انبیاى عظام و اولیاى معظم که على- علیه السلام- آن عبد وارسته از غیر و پیوسته به دوست که حجب نور و ظلمت
را دریده و به معدن عظمت رسیده است، در صف مقدم است. و کدام شخصیت است که مى تواند ادعا کند از خردسالى تا آخر عمر رسول اکرم در دامن و پناه و تحت تربیت وحى و حامل آن بوده است جز على بن ابی طالب که وحى و تربیت صاحب وحى در اعماق روح و جان او ریشه دوانده. پس او بحق عبد اللَّه است و پرورش یافته عبد اللَّه اعظم است.»(صحیفه امام،ج14، ص:347و 348)
