به گزارش ایرنا، داش غلام به عنوان نویسنده، شاعر و طنز پرداز مراغه ای با خلق آثاری کم نظیر در عرصه فرهنگ و ادب در طول دهه های متمادی، فضای ادبی توام با طنزپردازی و نقادی از مسائل فرهنگ و اجتماعی را به وجود آمد.
این شاعر طنزپرداز مراغه ای در طول 92 سال زندگی سراسر فرهنگی و ادبی خود در قاب نظم و نثر خود، دست از نقادی و کنکاش در مشکلات فرهنگی و اجتماعی دیارش نکشید و خود نیز پس از سال های عزلت چهره در نقاب خاک کشید.
غلامرضا آزادی، که همه علاقمندان به فرهنگ و ادب این خطه از آذربایجان آثارش را با تخلص 'داش غلام' می شناسند، در اولین روز از اردیبهشت 1304 در مراغه چشم به جهان گشود و توانست نقشی نو در تار و پود شعر و ادب با زبانی شیرین و طنزپرداز ایجاد کند.
این نویسنده چیره دست، سال های سال با خلق آثار مختلف، گوشه ای از دل نوشته ها و دغدغه های اجتماعی و فرهنگی مردمان دیارش را با شیوه ای پرحلاوت در مطبوعات به تصویر کشید.
آثار نثر و شیوای این معلم ادبیات سال های دور مدارس مراغه، همچون معلمی دلسوز تاکنون در نشریاتی چون رصد، اولویت اول، سهند تبریز، مهدی آزادی و چندین نشریه و رسانه مکتوب آذربایجان شرقی به چاپ رسیده است.
داش غلام در سال های دور، از بنیانگذاران تئاتر و نمایشنامه نویسی در مراغه بود و در ایجاد هنرهای نمایشی نیز نقش انکارناپذیری داشته است.
وی در انجمن ادبی 'اوحدی' از زمان تاسیس آن به عنوان یکی از قدیمی ترین و معتبرترین انجمن های شعر و ادب کشورمان در این خطه نیز حضور و نقش چشمگیر و موثری داشت.
این نویسنده گمنام، اما صاحب سبک، در طول چندین دهه فعالیت انجمن ادبی اوحدی، با شاعران و نویسندگان بزرگ خطه آذربایجان از قبیل بولود قاراچولو (سهند)، حیدر عباسی، کریمی مراغه ای، اسماعیل حمیدیه، فرید فتحی، رضا پاشازاده و نویدی آذر همنشین بود.
** شاعر و نویسنده ای که چاپ کتاب هایش را ندید
داش غلام مراغی با وجود آثار نثر و مکتوب خود در نشریات و رسانه ها، تنها یک کتاب با عنوان ' یادی از بیاد مانده ها' در قالب برگزیده ای از اشعار شاعران گمنام دارد و چاپ دیگر کتاب هایش را ندید.
25 جلد کتاب از آثار شعر و نثر این استاد پیشکسوت فرهنگ و ادب که همگی در قالب طنز و مضامینی در زمینه اجتماعی و فرهنگی است، در انتظار چاپ هستند.
در دست نوشته های استاد، وی از خاطرات تلخ و شیرین خود و فرازهایی نیز از تاریخ معاصر آذربایجان، مکتوبات رد و بدل شده در بین دوستان، حکایات خواندنی و مسائل فرهنگی با چاشنی طنز سخن می گوید.
خاطرات وی در دهه های پرتلاطم مختلف تاریخی در گذر زمان همراه با ریزبینی و کنکاش در زندگی روزمره مردمان این دیار، زیبایی و حلاوتی دوچندان به آثار این پیر عرصه فرهنگ و ادب این خطه بخشیده است.
استاد داش غلام مراغی در بخشی از دست نوشته های خود خاطره ای را با زبان شیرین طنز این گونه بیان می کند: ' روزی در محله خودمان می رفتم که پیرمردی مسن که عینک ته استکانی به چشم داشت و عصا زنان می رفت، جلویم سبز شد و گفت آقا می بخشید شما در این دور و برها شخصی به نام آقای غلامرضا آزادی می شناسید؟ گفتم: حاجی آقا می تونم بپرسم با ایشان چه کاردارید؟ آن پیرمرد دستی به کمرش گذاشت و با لکنت زبان که حکایت از پیری داشت، اظهار کرد: ایشان معلمم بودند، گفتم اگر زنده باشد بیایم و احوالش را بپرسم؟ با شنیدن این سخن پیرمرد گفتم: ای بابا عموجان شاگردان من همگی مرده اند تو یکی چطور تا حالا زنده مانده ای؟'
استاد غلامرضا آزادی، ملقب به داش غلام مراغی، پس از 92 سال زندگی پربار و ادیبانه، پس از چندین روز بستری شدن در بیمارستان امیرالمومنین مراغه، صبح امروز و بر اثر بیماری ناشی از خونریزی مغزی دارفانی را وداع گفت.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مراغه با ابراز تسلیت درگذشت این شاعر و نویسنده گفت: فقدان این ادیب توانای این خطه، ضایعه ای بزرگ برای فرهنگ و هنر آذربایجان است.
احمد دادرس فیاض افزود: با توجه به آماده چاپ بودن برخی از آثار استاد، این اداره آماده مساعدت و همکاری برای چاپ و انتشار آثار وی است.
تشییع پیکر این استاد فرهیخته فرهنگ و ادب صبح فردا با حضور هنرمندان، شعرا، نویسندگان، مردم و مسئولان فرهنگ دوست شهر مراغه در گلشن زهرای این شهرستان برگزار و پیکرش در قطعه هنرمندان به خاک سپرده می شود.
شهرستان مراغه با حدود 250 هزار نفر جمعیت در 127 کیلومتری تبریز، مرکز آذربایجان شرقی واقع بوده و مهد بزرگان شعر و ادبی چون اوحدی، دخیل، کریمی و حیدر عباسی است.
گزارش از: ابراهیم مطلوبی**انتشار: عزیزی راد
3077/7487/518
انتهای پیام این شاعر طنزپرداز مراغه ای در طول 92 سال زندگی سراسر فرهنگی و ادبی خود در قاب نظم و نثر خود، دست از نقادی و کنکاش در مشکلات فرهنگی و اجتماعی دیارش نکشید و خود نیز پس از سال های عزلت چهره در نقاب خاک کشید.
غلامرضا آزادی، که همه علاقمندان به فرهنگ و ادب این خطه از آذربایجان آثارش را با تخلص 'داش غلام' می شناسند، در اولین روز از اردیبهشت 1304 در مراغه چشم به جهان گشود و توانست نقشی نو در تار و پود شعر و ادب با زبانی شیرین و طنزپرداز ایجاد کند.
این نویسنده چیره دست، سال های سال با خلق آثار مختلف، گوشه ای از دل نوشته ها و دغدغه های اجتماعی و فرهنگی مردمان دیارش را با شیوه ای پرحلاوت در مطبوعات به تصویر کشید.
آثار نثر و شیوای این معلم ادبیات سال های دور مدارس مراغه، همچون معلمی دلسوز تاکنون در نشریاتی چون رصد، اولویت اول، سهند تبریز، مهدی آزادی و چندین نشریه و رسانه مکتوب آذربایجان شرقی به چاپ رسیده است.
داش غلام در سال های دور، از بنیانگذاران تئاتر و نمایشنامه نویسی در مراغه بود و در ایجاد هنرهای نمایشی نیز نقش انکارناپذیری داشته است.
وی در انجمن ادبی 'اوحدی' از زمان تاسیس آن به عنوان یکی از قدیمی ترین و معتبرترین انجمن های شعر و ادب کشورمان در این خطه نیز حضور و نقش چشمگیر و موثری داشت.
این نویسنده گمنام، اما صاحب سبک، در طول چندین دهه فعالیت انجمن ادبی اوحدی، با شاعران و نویسندگان بزرگ خطه آذربایجان از قبیل بولود قاراچولو (سهند)، حیدر عباسی، کریمی مراغه ای، اسماعیل حمیدیه، فرید فتحی، رضا پاشازاده و نویدی آذر همنشین بود.
** شاعر و نویسنده ای که چاپ کتاب هایش را ندید
داش غلام مراغی با وجود آثار نثر و مکتوب خود در نشریات و رسانه ها، تنها یک کتاب با عنوان ' یادی از بیاد مانده ها' در قالب برگزیده ای از اشعار شاعران گمنام دارد و چاپ دیگر کتاب هایش را ندید.
25 جلد کتاب از آثار شعر و نثر این استاد پیشکسوت فرهنگ و ادب که همگی در قالب طنز و مضامینی در زمینه اجتماعی و فرهنگی است، در انتظار چاپ هستند.
در دست نوشته های استاد، وی از خاطرات تلخ و شیرین خود و فرازهایی نیز از تاریخ معاصر آذربایجان، مکتوبات رد و بدل شده در بین دوستان، حکایات خواندنی و مسائل فرهنگی با چاشنی طنز سخن می گوید.
خاطرات وی در دهه های پرتلاطم مختلف تاریخی در گذر زمان همراه با ریزبینی و کنکاش در زندگی روزمره مردمان این دیار، زیبایی و حلاوتی دوچندان به آثار این پیر عرصه فرهنگ و ادب این خطه بخشیده است.
استاد داش غلام مراغی در بخشی از دست نوشته های خود خاطره ای را با زبان شیرین طنز این گونه بیان می کند: ' روزی در محله خودمان می رفتم که پیرمردی مسن که عینک ته استکانی به چشم داشت و عصا زنان می رفت، جلویم سبز شد و گفت آقا می بخشید شما در این دور و برها شخصی به نام آقای غلامرضا آزادی می شناسید؟ گفتم: حاجی آقا می تونم بپرسم با ایشان چه کاردارید؟ آن پیرمرد دستی به کمرش گذاشت و با لکنت زبان که حکایت از پیری داشت، اظهار کرد: ایشان معلمم بودند، گفتم اگر زنده باشد بیایم و احوالش را بپرسم؟ با شنیدن این سخن پیرمرد گفتم: ای بابا عموجان شاگردان من همگی مرده اند تو یکی چطور تا حالا زنده مانده ای؟'
استاد غلامرضا آزادی، ملقب به داش غلام مراغی، پس از 92 سال زندگی پربار و ادیبانه، پس از چندین روز بستری شدن در بیمارستان امیرالمومنین مراغه، صبح امروز و بر اثر بیماری ناشی از خونریزی مغزی دارفانی را وداع گفت.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مراغه با ابراز تسلیت درگذشت این شاعر و نویسنده گفت: فقدان این ادیب توانای این خطه، ضایعه ای بزرگ برای فرهنگ و هنر آذربایجان است.
احمد دادرس فیاض افزود: با توجه به آماده چاپ بودن برخی از آثار استاد، این اداره آماده مساعدت و همکاری برای چاپ و انتشار آثار وی است.
تشییع پیکر این استاد فرهیخته فرهنگ و ادب صبح فردا با حضور هنرمندان، شعرا، نویسندگان، مردم و مسئولان فرهنگ دوست شهر مراغه در گلشن زهرای این شهرستان برگزار و پیکرش در قطعه هنرمندان به خاک سپرده می شود.
شهرستان مراغه با حدود 250 هزار نفر جمعیت در 127 کیلومتری تبریز، مرکز آذربایجان شرقی واقع بوده و مهد بزرگان شعر و ادبی چون اوحدی، دخیل، کریمی و حیدر عباسی است.
گزارش از: ابراهیم مطلوبی**انتشار: عزیزی راد
3077/7487/518
کپی شد
