عظیم عصر چهارشنبه گذشته با چهره سرما- آفتاب سوخته اش در جمع پرشور استقبال کنندگان در فرودگاه شهید مدنی در تبریز، پیام آور دنیایی از تلاش و امید برای مردم کشورمان به ویژه مردم دیار آذربایجان بود و شکوفه های خنده همیشگی نشسته بر لبانش، آکنده از خاطرات تلخ و شیرین کوهستان های پربرف و سر به فلک کشیده بود.
'عظیم' از آخرین صعودش بر ستیغ 'لوتسه' بازگشت تا به مردم سرزمین اش نوید دهد که با ایمان به هدف و عزم پولادین می توان فعل 'خواستن' را به منصه ظهور رساند.
او را نخستین بار حدود یک دهه قبل در یکی از جلسات شورای دوم شهر تبریز بر روی سن دیده بودم که اعضای شورا می خواستند به پاس کوشش خستگی ناپذیرش برای اهتزاز پرچم سه رنگ کشورمان بر بلندای هیمالیا از او تقدیر کنند.
هر چند حمایت های مالی و معنوی برخی از نهادها به ویژه شهرداری از 'عظیم'، برنامه وی برای عضویت در باشگاه 'هشت هزاری ها' را تسهیل کرد، اما نگاهی به صعودهای برون مرزی انجام شده در طول تاریخ کوهنوردی کشورمان نشان می دهد که موفقیت در 'دنیای یخی' بالای شش هزار متری قله ها، مستلزم داشتن خصوصیتی فراتر از امکانات مادی صرف است.
خوشبختانه 'عظیم' که می توان او را از نظر توانمندی های فیزیکی به ویژه ظرفیت ویژه شش هایش با 'کوکوچکا'، اعجوبه کوهنورد لهستانی که جانش را در مسیر فتح هشت هزار متری های هیمالیا نهاد، مقایسه کرد، در طول نزدیک به دو دهه کوهنوردی حرفه ای هرگز اسیر دیو کمبود امکانات و کم لطفی و بی لطفی نهادهای مسوول نشد.
عظیم در طول این سال ها، مانند قله هایی که با وجود طغیان از طریق یخ، کولاک و ریزش بهمن در نهایت ناگزیر از سکوت در برابر فاتح هیمالیا شدند، سربلند ماند و با کنار زدن تمام مشکلات، بر فراز کوه های سر به آسمان سائیده و سفیدبرفی ایستاد تا بهتر تجلی خالق کند.
البته دنیایی که 'عظیم' از آن می آید، برای اغلب مردم ناشناخته است؛ دنیای بالای ارتفاع شش هزار متر، دنیایی از شب های ظلمانی، یخ و کولاک مرگبار و شکاف هایی است که سال ها قبل در قله سامانی (کمونیسم سابق) فلات پامیر، پیکر یکی از اسلاف 'عظیم' به نام 'عبدالحسین عزیزی' را برای همیشه تاریخ در کام خود کشید و آنجا را آرامگاه ابدی وی ساخت.
البته 'حسین حراستی' نیز در آن صعود که به سال 1375 شمسی روی داد، جان خود را از دست داد، اما جسد وی یک سال بعد توسط تیم اکتشافی روس به هدایت 'مسعود آقابالایی'، یکی از سه یار فاتح قله 7495 قله سامانی به عنوان بلندترین قله فلات پامیر، پایین آورده شد.
حال حساب کنید که کدام دست مهربان و چه دعاهایی پشت سر عظیم بود که وی توانست با گذر از خطرات یک دهه عبور از شکاف های یخی، شب مانی های با دمای زیر 40 درجه سانتیگراد، صعود از دیواره های ترسناک و گذر از بهمن هایی با قدرت نابودی یک شهر و حتی حمله داعش به کمپ کوهنوردان، پای بر چهاردهمین قله بالای هشت هزار متر جهان به نام 'لوتسه' بگذارد و پرونده دشوار ورود به باشگاه هشت هزارمتری های جهان را مختومه کند.
در تشریح عظمت کار عظیم 'عظیم' همین بس که رئیس جمهوری کشورمان نیز در پیام توییتری خودف این موفقیت جهانی را به 'عظیم' و مردم کشورمان تبریک گفت.
و چه بجا بود این تبریک گفتن دومین شخص کشورمان در شرایطی که علاقه مندان به 'عظیم' و افتخارآفرینی او گله مند بودند که بزرگی و شیرینی این رویداد بین المللی ورزشی در شلوغی و هیجان ناشی از انتخابات رنگ باخت و آن گونه که باید انعکاس نیافت.
برای درک عظمت کار 'عظیم' و درک مجموعه شرایطی که به موفقیت وی در ورود به 'باشگاه هشت هزارمتری' های جهان انجامید، بازخوانی صعودهای وی یک ضرورت است؛
عظیم قیچی‌ساز که متولد 1360 شمسی تبریز است در فاصله سال‌های 1384 تا 1395 توانست 13 قله بالای هشت‌هزارمتری را صعود کند؛ او در این فاصله دو بار در سال‌های 1384 (با استفاده از اکسیژن) و 1395 (بدون اکسیژن) به اورست صعود کرد.
عظیم در حالی که صعود به 'لوتسه' برای وی طلسم شده به نظر می آمد، سرانجام در 29 اردیبهشت امسال این دیور آرمیده در هیمالیا را نیز به تسلیم واداشت تا به عنوان هفدهمین کوهنورد جهان در صعود بدون اکسژن به 14 قله بالای هشت هزار نام خود را در بین بزرگان این رشته ورزشی مفرخ و خطرناک ثبت کند.
اما بدون شک دستیابی به این موفقیت، دستاورد سال ها تلاش و تجربه آموزی در کوهستان زیبای وحشی بوده است؛ 'عظیم قیچی‌ساز'، کوهنوردی حرفه‌ای را از سال 1379 آغاز کرد و نخستین صعود جدی او به قله ماربل وال به ارتفاع شش هزار و 400 متر در کشور قزاقستان بود.
'عظیم' در سال 1382 در ترکیب تیم ملی بزرگسالان کشورمان برای صعود به قله هشت هزار و 68 متری گاشر بروم '1' عزام شد ولی اعضای تیم به علت وقوع حادثه برای 'محمد اوراز'، از ارتفاع هفت هزار و 800 متری بازگشت.
'قیچی‌ساز' در سال 1383 به قله‌های هفت هزار و 200 متری دیران و هفت هزار و 127 متری اسپانتیک در پاکستان صعود کرد و سال 1384 در سن 24 سالگی توانست بام جهان اورست به ارتفاعهشت هزار و 848 متر را فتح کند؛ در این صعود از کمپ 4 تا قله جنوبی به ارتفاع هفت هزار و 800 متر اکسیژن استفاده شد.
او در سال 1385 صعودی انفرادی و با هزینهٔ شخصی به بلندترین قلهٔ رشته کوه‌های هندوکش به نام 'نوشاق' با هفت هزار و 495 متر ارتفاع انجام داد و در زمستان همان سال تیم مستقلی برای بانوان تبریز برای صعود به قله آرارات ترکیه تشکیل داد.
'قیچی‌ساز' در سال 1387 موفق به صعود به قلهٔ برودپیک به ارتفاع هشت هزار و 48 متر در پاکستان شد و سال بعد در قالب تیم هیات کوهنوردی استان آذربایجان شرقی به عنوان سرپرست و تشکیل‌دهندهٔ تیم موفق به فتح شمالی‌ترین و سردترین قله هفت هزار متری جهان به نام 'پوبدا' به ارتفاع هفت هزار و 439 متر در تیان شان- قرقیزستان شد.
او در بهار سال 1389 سرپرستی تیمی را به عهده گرفت که موفق به فتح قله دائولاگیری، هفتمین قله مرتفع جهان به ارتفاع هشت هزار و 167 متر شد و سپس در تابستان همان سال فاتح نهمین قله مرتفع و دومین قله خطرناک جهان موسوم به نانگاپاربات، ملقب به کوه قاتل، به ارتفاع هشت هزار و 125 متر در قراقروم پاکستان شد.
'عظیم' در سال 1390 قلهٔ کانچن چونگا، سومین قله بلند جهان، را فتح کرد؛ در تابستان همین سال او توانست به قله‌های گاشربروم '1' و گاشربروم '2' از دیگر قله‌های بالای هشت هزار متر صعود کرد؛ در بازگشت از گاشربروم '2' بود که لیلا اسفندیاری از این قله سقوط کرد و درگذشت.
او در اسفند سال 1390 به همراه یک گروه بین‌المللی، صعود به قله 'آناپورنا' در نپال را آغاز کرد و پس از یک تلاش 50 روزه در اردیبهشت سال 1391 به این مهم دست یافت.
این کوهنورد ایرانی در ساعت 10:50 (به وقت محلی پاکستان) روز سه شنبه دهم مرداد ماه سال 1391 موفق شد به فنی‌ترین و سخت‌ترین قله جهان موسوم به 'کی 2' (K2) معروف به کوه وحشی، با هشت هزار و 611 متر ارتفاع (دومین قله بلند جهان پس از اورست) در پاکستان صعود کند.
عظیم قیچی ساز هشتم مهرماه 1391 ساعت 9:34 به وقت ایران در شرایط سخت و برف سنگین به همراه مهدی قلی پور دیگر کوهنورد تبریزی، قله هشت هزار و 163 متری ماناسلو در منطقه گورخا را بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی صعود کرد تا عدد صعودهای خود به قلل بالای هشت هزار متری دنیا را به 10 قله برساند.
وی در فروردین 1392 برای صعود به قله ماکالو راهی نپال شد و سرانجام به عنوان اولین ایرانی این قله را در اردیبهشت آن سال فتح کرد؛ در این صعود شیانگ یانگ-لیو، کوهنورد چینی درهنگام بازگشت از قله سقوط کرد و درگذشت.
عظیم، شهریور 1392 راهی نپال شد و قله چواویو را هم صعود کرد؛ او در فروردین 1393 برای صعود به قله شیشاپانگما چهاردهمین قله بلند جهان راهی تبت شد و این قله را نیز به زانو درآورد.
وی در فروردین 1394 برای صعود به قله لوتسه، آخرین قله باقی مانده از هشت هزار متری‌ها، راهی هیمالیا شد که با حادثه زلزله در نپال، نیمه تمام ماند و او به ایران بازگشت؛ عظیم در صورت فتح این قله در آن سال، به رکورد فتح 14 قله بالای هشت هزار متر در کمترین زمان دست می‌یافت.
در 30 اردیبهشت 1395 عظیم قیچی ساز موفق شد قله 'اورست' را برای دومین بار و این بار بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کند.
قیچی‌ساز از فروردین 1396 مجددً تلاش خود را برای فتح تنها قله باقی مانده از 14 قله بالای هشت‌هزار متر جهان آغاز کرد و سرانجام در 29 اردیبهشت 1396، موفق به فتح لوتسه شد تا به رؤیای همیشگی خود در این راه پرسنگلاخ و پرخطر دست یابد.
قیچی ساز در حالی موفق به فتح قله هشت هزار و 516 متری لوتسه شد که این کار را بدون استفاده از کپسول اکسیژن انجام داد؛ وی پیش تر 13 قله بالای هشت هزار متر جهان را فتح کرده بود و این تنها قله باقیمانده از آن گروه بود؛ عظیم با این صعود نام خود را در تاریخ رشته کوهنوردی جهان جاودانه کرد.
گفتنی است تاکنون در مجموع 36 نفر موفق شده‌اند هر 14 قله بالای هشت هزار متر جهان را فتح کنند؛ از میان این 36 نفر تنها 16 نفر هر 14 قله را بدون استفاده از کپسول اکسیژن و شرپا فتح کرده بودند که قیچی ساز نام خود را به عنوان هفدهمین نفر به جمع آن‌ها اضافه کرد.
و حال 'عظیم' است و افتخاری که مسیری گشوده شده برای افتخارآفرینی ها دیگران و تجربه هایی بی بدیل از جنس شکاف یخی، کولاک جانفرسا، ریزش بهمن های غول آسا و جان های بی شماری که در مسیر کشف و صعود قله های بالای هشت هزار متری جهان داده شده است.
در تبیین عظمت کار 'عظیم'، ذکر این نکته خالی از لطف نیست که کشورهای پیشرو و صاحب نام رشته مفرح و شاد کوهنوردی برای فتح هر قله هیمالیا، مستند تلویزیونی ویژه تولید می کنند و فاتحانی در مقام 'عظیم' را بر صدر می نشانند و ارج فراوان می گذارند؛ به امید سلامت 'عظیم' و تداوم راهی که برای نسل های آینده کشوده است.
خبرنگار و انتشاردهنده: محمد عزیزی راد
518
انتهای پیام 'عظیم' از آخرین صعودش بر ستیغ 'لوتسه' بازگشت تا به مردم سرزمین اش نوید دهد که با ایمان به هدف و عزم پولادین می توان فعل 'خواستن' را به منصه ظهور رساند.
او را نخستین بار حدود یک دهه قبل در یکی از جلسات شورای دوم شهر تبریز بر روی سن دیده بودم که اعضای شورا می خواستند به پاس کوشش خستگی ناپذیرش برای اهتزاز پرچم سه رنگ کشورمان بر بلندای هیمالیا از او تقدیر کنند.
هر چند حمایت های مالی و معنوی برخی از نهادها به ویژه شهرداری از 'عظیم'، برنامه وی برای عضویت در باشگاه 'هشت هزاری ها' را تسهیل کرد، اما نگاهی به صعودهای برون مرزی انجام شده در طول تاریخ کوهنوردی کشورمان نشان می دهد که موفقیت در 'دنیای یخی' بالای شش هزار متری قله ها، مستلزم داشتن خصوصیتی فراتر از امکانات مادی صرف است.
خوشبختانه 'عظیم' که می توان او را از نظر توانمندی های فیزیکی به ویژه ظرفیت ویژه شش هایش با 'کوکوچکا'، اعجوبه کوهنورد لهستانی که جانش را در مسیر فتح هشت هزار متری های هیمالیا نهاد، مقایسه کرد، در طول نزدیک به دو دهه کوهنوردی حرفه ای هرگز اسیر دیو کمبود امکانات و کم لطفی و بی لطفی نهادهای مسوول نشد.
عظیم در طول این سال ها، مانند قله هایی که با وجود طغیان از طریق یخ، کولاک و ریزش بهمن در نهایت ناگزیر از سکوت در برابر فاتح هیمالیا شدند، سربلند ماند و با کنار زدن تمام مشکلات، بر فراز کوه های سر به آسمان سائیده و سفیدبرفی ایستاد تا بهتر تجلی خالق کند.
البته دنیایی که 'عظیم' از آن می آید، برای اغلب مردم ناشناخته است؛ دنیای بالای ارتفاع شش هزار متر، دنیایی از شب های ظلمانی، یخ و کولاک مرگبار و شکاف هایی است که سال ها قبل در قله سامانی (کمونیسم سابق) فلات پامیر، پیکر یکی از اسلاف 'عظیم' به نام 'عبدالحسین عزیزی' را برای همیشه تاریخ در کام خود کشید و آنجا را آرامگاه ابدی وی ساخت.
البته 'حسین حراستی' نیز در آن صعود که به سال 1375 شمسی روی داد، جان خود را از دست داد، اما جسد وی یک سال بعد توسط تیم اکتشافی روس به هدایت 'مسعود آقابالایی'، یکی از سه یار فاتح قله 7495 قله سامانی به عنوان بلندترین قله فلات پامیر، پایین آورده شد.
حال حساب کنید که کدام دست مهربان و چه دعاهایی پشت سر عظیم بود که وی توانست با گذر از خطرات یک دهه عبور از شکاف های یخی، شب مانی های با دمای زیر 40 درجه سانتیگراد، صعود از دیواره های ترسناک و گذر از بهمن هایی با قدرت نابودی یک شهر و حتی حمله داعش به کمپ کوهنوردان، پای بر چهاردهمین قله بالای هشت هزار متر جهان به نام 'لوتسه' بگذارد و پرونده دشوار ورود به باشگاه هشت هزارمتری های جهان را مختومه کند.
در تشریح عظمت کار عظیم 'عظیم' همین بس که رئیس جمهوری کشورمان نیز در پیام توییتری خودف این موفقیت جهانی را به 'عظیم' و مردم کشورمان تبریک گفت.
و چه بجا بود این تبریک گفتن دومین شخص کشورمان در شرایطی که علاقه مندان به 'عظیم' و افتخارآفرینی او گله مند بودند که بزرگی و شیرینی این رویداد بین المللی ورزشی در شلوغی و هیجان ناشی از انتخابات رنگ باخت و آن گونه که باید انعکاس نیافت.
برای درک عظمت کار 'عظیم' و درک مجموعه شرایطی که به موفقیت وی در ورود به 'باشگاه هشت هزارمتری' های جهان انجامید، بازخوانی صعودهای وی یک ضرورت است؛
عظیم قیچی‌ساز که متولد 1360 شمسی تبریز است در فاصله سال‌های 1384 تا 1395 توانست 13 قله بالای هشت‌هزارمتری را صعود کند؛ او در این فاصله دو بار در سال‌های 1384 (با استفاده از اکسیژن) و 1395 (بدون اکسیژن) به اورست صعود کرد.
عظیم در حالی که صعود به 'لوتسه' برای وی طلسم شده به نظر می آمد، سرانجام در 29 اردیبهشت امسال این دیور آرمیده در هیمالیا را نیز به تسلیم واداشت تا به عنوان هفدهمین کوهنورد جهان در صعود بدون اکسژن به 14 قله بالای هشت هزار نام خود را در بین بزرگان این رشته ورزشی مفرخ و خطرناک ثبت کند.
اما بدون شک دستیابی به این موفقیت، دستاورد سال ها تلاش و تجربه آموزی در کوهستان زیبای وحشی بوده است؛ 'عظیم قیچی‌ساز'، کوهنوردی حرفه‌ای را از سال 1379 آغاز کرد و نخستین صعود جدی او به قله ماربل وال به ارتفاع شش هزار و 400 متر در کشور قزاقستان بود.
'عظیم' در سال 1382 در ترکیب تیم ملی بزرگسالان کشورمان برای صعود به قله هشت هزار و 68 متری گاشر بروم '1' عزام شد ولی اعضای تیم به علت وقوع حادثه برای 'محمد اوراز'، از ارتفاع هفت هزار و 800 متری بازگشت.
'قیچی‌ساز' در سال 1383 به قله‌های هفت هزار و 200 متری دیران و هفت هزار و 127 متری اسپانتیک در پاکستان صعود کرد و سال 1384 در سن 24 سالگی توانست بام جهان اورست به ارتفاعهشت هزار و 848 متر را فتح کند؛ در این صعود از کمپ 4 تا قله جنوبی به ارتفاع هفت هزار و 800 متر اکسیژن استفاده شد.
او در سال 1385 صعودی انفرادی و با هزینهٔ شخصی به بلندترین قلهٔ رشته کوه‌های هندوکش به نام 'نوشاق' با هفت هزار و 495 متر ارتفاع انجام داد و در زمستان همان سال تیم مستقلی برای بانوان تبریز برای صعود به قله آرارات ترکیه تشکیل داد.
'قیچی‌ساز' در سال 1387 موفق به صعود به قلهٔ برودپیک به ارتفاع هشت هزار و 48 متر در پاکستان شد و سال بعد در قالب تیم هیات کوهنوردی استان آذربایجان شرقی به عنوان سرپرست و تشکیل‌دهندهٔ تیم موفق به فتح شمالی‌ترین و سردترین قله هفت هزار متری جهان به نام 'پوبدا' به ارتفاع هفت هزار و 439 متر در تیان شان- قرقیزستان شد.
او در بهار سال 1389 سرپرستی تیمی را به عهده گرفت که موفق به فتح قله دائولاگیری، هفتمین قله مرتفع جهان به ارتفاع هشت هزار و 167 متر شد و سپس در تابستان همان سال فاتح نهمین قله مرتفع و دومین قله خطرناک جهان موسوم به نانگاپاربات، ملقب به کوه قاتل، به ارتفاع هشت هزار و 125 متر در قراقروم پاکستان شد.
'عظیم' در سال 1390 قلهٔ کانچن چونگا، سومین قله بلند جهان، را فتح کرد؛ در تابستان همین سال او توانست به قله‌های گاشربروم '1' و گاشربروم '2' از دیگر قله‌های بالای هشت هزار متر صعود کرد؛ در بازگشت از گاشربروم '2' بود که لیلا اسفندیاری از این قله سقوط کرد و درگذشت.
او در اسفند سال 1390 به همراه یک گروه بین‌المللی، صعود به قله 'آناپورنا' در نپال را آغاز کرد و پس از یک تلاش 50 روزه در اردیبهشت سال 1391 به این مهم دست یافت.
این کوهنورد ایرانی در ساعت 10:50 (به وقت محلی پاکستان) روز سه شنبه دهم مرداد ماه سال 1391 موفق شد به فنی‌ترین و سخت‌ترین قله جهان موسوم به 'کی 2' (K2) معروف به کوه وحشی، با هشت هزار و 611 متر ارتفاع (دومین قله بلند جهان پس از اورست) در پاکستان صعود کند.
عظیم قیچی ساز هشتم مهرماه 1391 ساعت 9:34 به وقت ایران در شرایط سخت و برف سنگین به همراه مهدی قلی پور دیگر کوهنورد تبریزی، قله هشت هزار و 163 متری ماناسلو در منطقه گورخا را بدون استفاده از اکسیژن مصنوعی صعود کرد تا عدد صعودهای خود به قلل بالای هشت هزار متری دنیا را به 10 قله برساند.
وی در فروردین 1392 برای صعود به قله ماکالو راهی نپال شد و سرانجام به عنوان اولین ایرانی این قله را در اردیبهشت آن سال فتح کرد؛ در این صعود شیانگ یانگ-لیو، کوهنورد چینی درهنگام بازگشت از قله سقوط کرد و درگذشت.
عظیم، شهریور 1392 راهی نپال شد و قله چواویو را هم صعود کرد؛ او در فروردین 1393 برای صعود به قله شیشاپانگما چهاردهمین قله بلند جهان راهی تبت شد و این قله را نیز به زانو درآورد.
وی در فروردین 1394 برای صعود به قله لوتسه، آخرین قله باقی مانده از هشت هزار متری‌ها، راهی هیمالیا شد که با حادثه زلزله در نپال، نیمه تمام ماند و او به ایران بازگشت؛ عظیم در صورت فتح این قله در آن سال، به رکورد فتح 14 قله بالای هشت هزار متر در کمترین زمان دست می‌یافت.
در 30 اردیبهشت 1395 عظیم قیچی ساز موفق شد قله 'اورست' را برای دومین بار و این بار بدون استفاده از کپسول اکسیژن صعود کند.
قیچی‌ساز از فروردین 1396 مجددً تلاش خود را برای فتح تنها قله باقی مانده از 14 قله بالای هشت‌هزار متر جهان آغاز کرد و سرانجام در 29 اردیبهشت 1396، موفق به فتح لوتسه شد تا به رؤیای همیشگی خود در این راه پرسنگلاخ و پرخطر دست یابد.
قیچی ساز در حالی موفق به فتح قله هشت هزار و 516 متری لوتسه شد که این کار را بدون استفاده از کپسول اکسیژن انجام داد؛ وی پیش تر 13 قله بالای هشت هزار متر جهان را فتح کرده بود و این تنها قله باقیمانده از آن گروه بود؛ عظیم با این صعود نام خود را در تاریخ رشته کوهنوردی جهان جاودانه کرد.
گفتنی است تاکنون در مجموع 36 نفر موفق شده‌اند هر 14 قله بالای هشت هزار متر جهان را فتح کنند؛ از میان این 36 نفر تنها 16 نفر هر 14 قله را بدون استفاده از کپسول اکسیژن و شرپا فتح کرده بودند که قیچی ساز نام خود را به عنوان هفدهمین نفر به جمع آن‌ها اضافه کرد.
و حال 'عظیم' است و افتخاری که مسیری گشوده شده برای افتخارآفرینی ها دیگران و تجربه هایی بی بدیل از جنس شکاف یخی، کولاک جانفرسا، ریزش بهمن های غول آسا و جان های بی شماری که در مسیر کشف و صعود قله های بالای هشت هزار متری جهان داده شده است.
در تبیین عظمت کار 'عظیم'، ذکر این نکته خالی از لطف نیست که کشورهای پیشرو و صاحب نام رشته مفرح و شاد کوهنوردی برای فتح هر قله هیمالیا، مستند تلویزیونی ویژه تولید می کنند و فاتحانی در مقام 'عظیم' را بر صدر می نشانند و ارج فراوان می گذارند؛ به امید سلامت 'عظیم' و تداوم راهی که برای نسل های آینده کشوده است.
خبرنگار و انتشاردهنده: محمد عزیزی راد
518
کپی شد
