پژوهشگران دانشگاه تبریز برای اولین بار در دنیا، موفق به ساخت متمرکزکننده‌های خورشیدی نورزا مبتنی بر نانو ساختارهای هیبریدی پروسکایت‌های آلی- معدنی شدند.
به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی، سهراب احمدی - رئیس پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز و مدیر تیم تحقیقاتی این پروژه در این خصوص با تاکید بر اینکه قابلیت تبدیل انرژی تابشی به جریان الکتریسیته در ساختارهای پروسکایت اولین بار در سال 2009 نشان داده شده است و از آن زمان سیل عظیمی از تحقیقات در راستای افزایش بازده آنها صورت گرفته است، اظهار کرد: استفاده از ساختارهای پروسکایت هیبردی به‌عنوان رنگینه‌های نورزا اولین بار توسط محققین دانشگاه تبریز و در سال 2015 پیشنهاد شده و جهت افزایش بازده سلول‌های خورشیدی بصورت لایه نازک مورد استفاده قرار گرفت.
به گفته دانشیار پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز در ادامه تحقیقات این گروه، در ماه های اخیر اولین متمرکز کننده خورشیدی نورزا مبتنی بر ساختار پروسکایتی برومید سرب متیل آمونیوم در اندازه های قابل تعمیم به شیشه های ساختمانی معرفی شده است.
احمدی با بیان اینکه متمرکز کننده‌های خورشیدی نورزا تیغه‌های ساخته شده از جنس پلیمر و با ضخامت استاندارد شیشه‌های صنعتی هستند که نانو ساختارهای پروسکایت در داخل آن با غلظت و ابعاد خاص پخش شده‌اند، یادآور شد: در برخورد نور خورشید با این تیغه‌ها، طیف ماوراء بنفش نورتوسط رنگینه ها جذب شده و با رنگ سبز باز تابش می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه تبریز تاکید کرد: نور تابشی در داخل تیغه شیشه ای هدایت شده و بر روی سلول خورشیدی قرار گرفته در لبه تیغه متمرکز می شود. به گفته وی این ساختارها قابلیت استفاده در شیشه ساختمانها به صورت نیمه شفاف داشته و با متمرکز کردن نور منجر به افزایش بازده سلول خورشیدی و کاهش هزینه از طریق استفاده از سلول های خورشیدی کوچکتر نیز خواهند شد و عدم نیاز به سیستم های رهیاب نور و توانایی کار در تمامی زوایای تابشی خورشید و در تمامی فصول سال از دیگر نکات قابل تامل در باره این ساختارهاست.
احمدی افزود: هم اکنون حدود 400 گیگاوات انرژی مصرفی کشورها از انرژی خورشیدی تامین می‌شود که این مقدار در سال 2017 رشد 25 درصدی داشته است.
وی با تاکید بر اینکه انرژی خورشیدی از جمله انرژی‌های تجدیدپذیر است که با کمترین اثرات زیست محیطی و تغییرات در نرخ تولید قابلیت اجرا در ابعاد خرد و کلان را نیز دارد، خاطرنشان کرد: خوشبختانه با توجه اهمیت موضوع پیشرفت‌ها و شتاب قابل قبولی در تولید علم و استفاده از این منبع خدادادی در کشورمان نیز در حال انجام است. نمونه اولیه ساخته شده در پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز از قدم‌های اولیه در راستای ساختمان‌های سبز یا انرژی صفر نیز می باشد که امید است مورد توجه هرچه بیشتر مسولین امر قرار گیرد.
به گفته وی این پروژه در قالب طرح هایICRP توسط مرکز مطالعات و همکاری های علمی بین المللی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری حمایت شده است و نتایج ساخت نمونه اولیه در مجله Solar Energy Materials and Solar Cells با ضریب تاثیر بالای پنج به چاپ رسیده است.
یادآور می‌شود: در این پروژه، دکتر ال ناز باقرزاده، آرش نیک نیازی دستیار پژوهشی دانشگاه تبریز (کارشناس ارشد رشته فوتونیک)، دکتر بابک علیائی فر محقق پسا دکتری دانشگاه تبریز و پروفسور ژان میشل نونزی از دانشگاه کویینز کانادا همکاری داشته‌اند. رهبری گروه تحقیقاتی نیز بر عهده دکتر سهراب احمدی رئیس پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز بوده است.
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا، منطقه آذربایجان شرقی، سهراب احمدی - رئیس پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز و مدیر تیم تحقیقاتی این پروژه در این خصوص با تاکید بر اینکه قابلیت تبدیل انرژی تابشی به جریان الکتریسیته در ساختارهای پروسکایت اولین بار در سال 2009 نشان داده شده است و از آن زمان سیل عظیمی از تحقیقات در راستای افزایش بازده آنها صورت گرفته است، اظهار کرد: استفاده از ساختارهای پروسکایت هیبردی به‌عنوان رنگینه‌های نورزا اولین بار توسط محققین دانشگاه تبریز و در سال 2015 پیشنهاد شده و جهت افزایش بازده سلول‌های خورشیدی بصورت لایه نازک مورد استفاده قرار گرفت.
به گفته دانشیار پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز در ادامه تحقیقات این گروه، در ماه های اخیر اولین متمرکز کننده خورشیدی نورزا مبتنی بر ساختار پروسکایتی برومید سرب متیل آمونیوم در اندازه های قابل تعمیم به شیشه های ساختمانی معرفی شده است.
احمدی با بیان اینکه متمرکز کننده‌های خورشیدی نورزا تیغه‌های ساخته شده از جنس پلیمر و با ضخامت استاندارد شیشه‌های صنعتی هستند که نانو ساختارهای پروسکایت در داخل آن با غلظت و ابعاد خاص پخش شده‌اند، یادآور شد: در برخورد نور خورشید با این تیغه‌ها، طیف ماوراء بنفش نورتوسط رنگینه ها جذب شده و با رنگ سبز باز تابش می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه تبریز تاکید کرد: نور تابشی در داخل تیغه شیشه ای هدایت شده و بر روی سلول خورشیدی قرار گرفته در لبه تیغه متمرکز می شود. به گفته وی این ساختارها قابلیت استفاده در شیشه ساختمانها به صورت نیمه شفاف داشته و با متمرکز کردن نور منجر به افزایش بازده سلول خورشیدی و کاهش هزینه از طریق استفاده از سلول های خورشیدی کوچکتر نیز خواهند شد و عدم نیاز به سیستم های رهیاب نور و توانایی کار در تمامی زوایای تابشی خورشید و در تمامی فصول سال از دیگر نکات قابل تامل در باره این ساختارهاست.
احمدی افزود: هم اکنون حدود 400 گیگاوات انرژی مصرفی کشورها از انرژی خورشیدی تامین می‌شود که این مقدار در سال 2017 رشد 25 درصدی داشته است.
وی با تاکید بر اینکه انرژی خورشیدی از جمله انرژی‌های تجدیدپذیر است که با کمترین اثرات زیست محیطی و تغییرات در نرخ تولید قابلیت اجرا در ابعاد خرد و کلان را نیز دارد، خاطرنشان کرد: خوشبختانه با توجه اهمیت موضوع پیشرفت‌ها و شتاب قابل قبولی در تولید علم و استفاده از این منبع خدادادی در کشورمان نیز در حال انجام است. نمونه اولیه ساخته شده در پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز از قدم‌های اولیه در راستای ساختمان‌های سبز یا انرژی صفر نیز می باشد که امید است مورد توجه هرچه بیشتر مسولین امر قرار گیرد.
به گفته وی این پروژه در قالب طرح هایICRP توسط مرکز مطالعات و همکاری های علمی بین المللی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری حمایت شده است و نتایج ساخت نمونه اولیه در مجله Solar Energy Materials and Solar Cells با ضریب تاثیر بالای پنج به چاپ رسیده است.
یادآور می‌شود: در این پروژه، دکتر ال ناز باقرزاده، آرش نیک نیازی دستیار پژوهشی دانشگاه تبریز (کارشناس ارشد رشته فوتونیک)، دکتر بابک علیائی فر محقق پسا دکتری دانشگاه تبریز و پروفسور ژان میشل نونزی از دانشگاه کویینز کانادا همکاری داشته‌اند. رهبری گروه تحقیقاتی نیز بر عهده دکتر سهراب احمدی رئیس پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز بوده است.
انتهای پیام
کپی شد
