فلق

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ⁽¹⁾

بگو: به پروردگار صبحگاه پناه مى‌برم،

مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ⁽²⁾

از شر آنچه بيافريده است،

وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ⁽³⁾

و از شر شب چون درآيد،

وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ⁽⁴⁾

و از شر جادوگرانى كه در گره‌ها افسون مى‌دمند،

وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ⁽⁵⁾

از شر حسود چون رشك مى‌ورزد.