محمد موسی، یک پناهنده سودانی آواره در سخنانی با دویچه وله می گوید: ما فقط افرادی هستیم که به هیچ طرفی تعلق نداریم، پس چرا گلوله باران و کشته می شویم؟ چند روز پیش، ده‌ها غیرنظامی بی‌گناه بر اثر آتش توپخانه در محله ما کشته شدند. به دلیل گلوله باران و هرج و مرج ناشی از آن ما نتوانستیم فرزندان خود را پیدا کنیم.
به گزارش جماران، در جنگ داخلی سودان، درگیری‌های شدید بین نیروهای مسلح سودان (SAF) و نیروهای پشتیبانی سریع (RSF) ادامه دارد. این درگیری‌ها به خصوص در مناطق دارفور و اخیراً در شهر الفاشر، باعث کشته شدن بسیاری از مردم و ایجاد بحران انسانی شده است. محاصره و حملات هوایی، کمبود غذا، آب و خدمات پزشکی را تشدید کرده و سازمان‌های بین‌المللی از وقوع جنایات جنگی خبر می‌دهند. وضعیت نگران‌کننده انسانی، فشار بر دولت سودان برای یافتن راه‌حل مسالمت‌آمیز را افزایش داده است.
دویچه وله با غیرنظامیان سودانی تحت محاصره در شهر الفاشر در بحبوحه حملات نیروهای پشتیبانی سریع سودانی صحبت کرده است. مهم ترین پرسش این است که آیا آنچه در این شهر می گذرد تکرار تاکتیک های «زمین سوخته» است که در نسل کشی دارفور استفاده شد؟
مبارزه برای زنده ماندن از جنگ داخلی سودان بر زندگی جوانی به اسم احمد که با دویچه وله گفت و گو کرده تاثیر بسیار گذاشته است. احمد پس از دو ماه تحمل در شهر تحت محاصره الفاشر به ما می گوید: ما پول نداریم که غذا یا آب بخریم. نمی دانیم اقواممان کجا هستند. نمی توانیم بخوابیم و مجبوریم شبانه روز از گلوله ها یا موشک ها پنهان شویم.
در طول اولین سال جنگ، که در آوریل 2023 بین نیروهای مسلح سودان (SAF) و نیروهای پشتیبانی سریع شبه نظامی (RSF) آغاز شد، الفاشر به مکانی نسبتاً امن برای حدود 1.5 میلیون نفر از جمله 800000 آواره داخلی تبدیل شده بود. با این حال، در اواسط آوریل 2024، وضعیت تغییر کرد. این مرکز بشردوستانه که تحت کنترل SAF است، به آخرین منطقه نبرد اصلی در منطقه دارفور سودان تبدیل شد که عمدتاً تحت کنترل نیروهای RSF است.
به گفته سازمان خیریه پزشکی پزشکان بدون مرز، تا هفته گذشته، درگیری در الفاشر حداقل 226 کشته برجای گذاشته است. سازمان ملل همچنین اعلام کرده است که حدود 130000 نفر از ماه آوریل از شهر فرار کرده اند. با این حال، هر دوی این ارقام ممکن است بسیار بیشتر باشد، زیرا درگیری‌های جاری ردیابی پناهندگان و تلفات را دشوار می‌کند.
سازمان بهداشت جهانی تخمین می زند که از زمان آغاز درگیری ها در سودان از بیش از یک سال پیش، حدود 16000 نفر کشته و 33000 زخمی شده اند. این جنگ همچنین بیش از 9 میلیون نفر را آواره کرده و حدود 5 میلیون نفر را در آستانه قحطی قرار داده است.
لیندا توماس-گرینفیلد، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل، اخیراً گفت: این بزرگترین بحران انسانی روی کره زمین است و همچنان هم قابلیت بدتر شدن را دارد. زندگی در این کشور غیرقابل تحمل شده است.
محمد موسی، یک پناهنده سودانی آواره در سخنانی با دویچه وله می گوید: ما فقط افرادی هستیم که به هیچ طرفی تعلق نداریم، پس چرا گلوله باران و کشته می شویم؟ چند روز پیش، ده‌ها غیرنظامی بی‌گناه بر اثر آتش توپخانه در محله ما کشته شدند. به دلیل گلوله باران و هرج و مرج ناشی از آن ما نتوانستیم فرزندان خود را پیدا کنیم.
حمید همسایه موسی بقایای خانه اش را به دویچه وله نشان داد : ساعت نه صبح بود که اولین موشک منفجر شد، سپس موشک دوم در خانه عیسی عربی منفجر شد و موشک سوم جلوی خانه من پرتاب شد. این فقط شلیک توپخانه نیست، این موشکی بود که به اندازه کافی قوی بود تا کوه ها را نابود کند اما هرگز نباید علیه انسان ها استفاده شود.
محمد عثمان، محقق سودانی در بخش آفریقا در دیده بان حقوق بشر، به دویچه وله گفت که منطقه همچنان شاهد گلوله باران و حملات هوایی بی امان، سوزاندن مناطق مسکونی و حملاتی است که به طور قابل توجهی به زیرساخت های حیاتی برای مردم، به ویژه مراقبت های بهداشتی آسیب رسانده است. عثمان گفت: «زندگی برای کسانی که در شهر مانده اند غیرقابل تحمل شده است.علاوه بر حملات نیروهای RSF، نیروهای مسلح سودان دسترسی به کمک ها را به شدت محدود کرده اند. این یک جنایت جنگی است. ما باید شاهد اقدامات هماهنگ برای تحت فشار قرار دادن طرف های درگیر برای اجازه دسترسی بدون محدودیت به کمک های بشردوستانه باشیم.
پنجشنبه گذشته شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ای را تصویب کرد که خواستار پایان محاصره این منطقه شد. این نهاد بین المللی نگرانی شدید را در مورد گسترش خشونت با توجه به گزارش های موثق مبنی بر اینکه نیروهای RSF در حال انجام خشونت با انگیزه قومی در الفاشر است، ابراز کرد.
با این حال، بر روی زمین به نظر می رسد که چیز زیادی تغییر نمی کند. خبرنگاران دویچه وله روز سه شنبه تایید کردند که درگیری ها ادامه دارد و کمبود آب، غذا و کمک های بشردوستانه وجود دارد.
هاجر علی، محقق اندیشکده آلمانی موسسه مطالعات جهانی و منطقه ای GIGA، به دویچه وله گفت: آنچه در الفاشر اتفاق می افتد بهترین راهبرد زمین سوخته است.
اصطلاح "زمین سوخته" به عنوان یک تاکتیک جنگی در اوایل جنگ خشونت آمیز دارفور در سال 2003 مورد استفاده قرار گرفت. حملات وحشیانه نیروهای جانجاوید، سلف RSF، صدها هزار نفر از مردم غیر عرب را کشته بودند.
هاجر علی اشاره می کند که به نظر می رسد با توجه به محاصره و گلوله باران جمعیت الفاشر، تاریخ در شرف تکرار است. علی گفت: نابودی کالاهای مهم کشاورزی، ویران کردن روستاها، کشتار سیستماتیک اقلیت‌های غیر عرب، خشونت جنسی گسترده علیه زنان، همه اینها برای این است که مطمئن شوید حتی وقتی عقب‌نشینی می‌کنید، دشمن شما مطلقاً چیزی برای به دست آوردن ندارد.»
با این حال، علی تردید دارد که الفاشر تحت کنترل نیروهای مسلح سودان باقی بماند. به نظر او، SAF به احتمال زیاد دارفور را به عنوان یک پرونده گمشده، از جمله الفاشر، در نظر می گیرد.
هاجر علی گفت: «نیروهای مسلح سودان برای بازگرداندن هرگونه کنترلی در دارفور به منابع قابل توجهی نیاز دارند، اما هیچکدام از این اقدام ها به پیروزی قاطعانه‌ای دائمی برای آنها تبدیل نخواهدشد.»
حمید از افرادی که در الفاشر حبس شده به دویچه وله می گوید: «شب، گروه‌های مسلح وارد خانه ما شدند و به ما گفتند که بیرون برویم. ما از دولت می‌خواهیم که بیاید و ما را نجات دهد.»
