«واعظ مبارز»، ستایشگر ایثار و نمایانگر قدرت مهربانی است و دیدن آن به همه مبلغان مذهبی ـ فارغ از هر دین و نژاد ـ توصیه می‌شود.
به گزارش جی پلاس، نام فیلم «واعظ مبارز» با نام اصلی The Fighting Preacher در اولین برخورد مخاطب را به یاد «دیوید اسمیت» می‌اندازد؛ کشیش استرالیایی که به «پدر مبارز» مشهور است. او روی فعالیت‌های اجتماعی تمرکز دارد و از ورزش «بوکس» به عنوان وسیله‌ای برای حمایت از مردم فلسطین و گسترش صلح استفاده می‌کند.
اما «واعظ مبارز» با اینکه داستانی واقعی دارد، درباره اسمیت نیست و داستان کشیشی به نام «ویلارد بین» را در یک قرن پیش تعریف می‌کند. او در سال ۱۸۶۸ میلادی در ایالت یوتا متولد شد، در ۲۹ سالگی ورزش بوکس را شروع کرد و ۸ سال بعد موفق به کسب عنوان «قهرمان بوکس میان‌وزن جهان» شد.
یک دهه بعد، «بین» که حالا ۴۷ ساله شده بود، از سوی کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخرالزمان (مورمن‌ها) مأموریت پیدا کرد به پالمیرا برود و چراغ کلیسای جوزف اسمیت را در آنجا روشن نگه دارد. او به همراه همسر دومش (ربکا ) به پالمیرا رفت. مأموریت آنها بود که نفرت را به دوستی تبدیل کنند.
در حالی که «ویلارد بین» گمان می‌کرد چندسالی بیشتر در پالمیرا نخواهد بود، ۲۵ سال در این شهر به تبلیغ مورمنیسم پرداخت. او در بدو ورود، با مخالفت سرسخت اهالی و ناملایمات بسیار روبه‌رو شد؛ چون تصور بر این بود که مورمن‌ها مروّج چندهمسری هستند و این امر نزد اهالی تقبیح می‌شد.
«بین» در مقطعی حتی تصمیم گرفت از قدرت بازوی خود استفاده کند اما دست آخر به این نتیجه رسید که هیچ چیز جای مهربانی و گذشت را نمی‌گیرد و همین امر سبب موفقیت و محبوبیت او و خانواده‌اش شد. «بین» یک دهه پس از بازگشت به ایالت یوتا در ۸۱ سالگی درگذشت.
* مورمنیسم، انشعابی انحرافی از مسیحیت
جوزف اسمیت (۱۸۰۵ تا ۱۸۴۴) کشاورزی ساکن پالمیرا در نیویورک بود که به ادعای خودش از ۱۴ تا ۲۵ سالگی از طریق یک فرشته و در قالب لوح‌های زرین، وحی بر او نازل شد تا پیام آور مسیحیت راستین باشد! او بر اساس این الواح، کتاب «مورمن» را نوشت؛به همین دلیل با کتب مقدس مسیحیان متفاوت است.
بر اساس آخرین سرشماری که در سال ۲۰۱۸ انجام شده است، جمعیت مورمن‌ها بیش از ۱۶ میلیون و ۳۰۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود که ۴۰ درصد آنها (حدود ۶.۵ میلیون نفر) در آمریکا زندگی می‌کنند. پس از آمریکا، مکزیک و برزیل بیشترین تعداد مورمن را در خود جای داده‌اند.
طبق آمار مؤسسه «گالوپ» در سال ۲۰۱۷، بیشترین تجمع مورمن‌های آمریکا در ایالت یوتا با ۵۵ درصد جمعیت است. پس از آن ایالت آیداهو با ۱۸ درصد در رتبه بعدی میزبانی از مورمن‌ها قرار دارد.
* بی‌اعتمادی آمریکایی‌ها به مورمن‌ها
بر اساس نظرسنجی سال ۲۰۰۷ گالوپ، ۴۶ درصد مردم آمریکا به طور کلی دیدی منفی نسبت به مورمن‌ها دارند. در این نظرسنجی، حدود یک‌چهارم آمریکایی‌ها اعلام کردند اعلام کردند که به یک مورمن برای پست ریاست‌جمهوری آمریکا رأی نخواهند داد، حتی اگر او، فرد باصلاحیت‌تری از نامزد دیگر باشد. به همین دلیل، «میت رامنی» رقیب باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که یک مورمن معتقد بود، موفقیتی کسب نکرد.
با این حال، مورمن‌ها از تبلیغ مذهب خود دست نمی‌کشند و به انحاء گوناگون آن را بروز می‌دهند. سینما یکی از این روش‌هاست و هر از گاهی، فیلمی در ترویج مورمنیسم ساخته می‌شود. «کتاب ایلای (The Book of Eli)» با بازی دنزل واشینگتن در سال ۲۰۱۰ یکی از این فیلم‌ها بود که در آن ایلای در نقش یک منجی آخرالزمانی وظیفه دارد با حفظ کتاب مقدس (انجیل نسخه جیمزشاه) و رساندن به «ارض موعود»، بشریت را حفظ کند. ایلای جلوه بارز «نبی» در اعتقاد مورمن‌هاست. حتی داستان یافتن انجیل توسط ایلای شباهت بسیاری به داستان یافتن الواح انجیل «مورمن» توسط «جوزف اسمیت» (مؤسس کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخرالزمان) دارد.
اکنون و با گذشت یک دهه از «کتاب ایلای»، فیلم دیگری درباره مورمن‌ها ساخته شده است که البته اشاره مستقیم به این موضوع دارد و در واقع فیلمی تاریخی محسوب می‌شود. «واعظ مبارز» فیلم کم‌هزینه‌ای محسوب می‌شود و از بازیگران تلویزیونی بهره برده است، با این حال در گیشه سینماهای آمریکا موفق به فروش ۹۵۵ هزار دلاری شد. این فیلم ستایشگر ایثار و نمایانگر قدرت مهربانی است و دیدن آن به همه مبلغان مذهبی توصیه می‌شود.
