یک بیانیه، چند واکنش

در بخشی از بیانیه ‌این گروه آمده است: «این مجمع، بازگشت این رژیم به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین (همان طرح ۲ دولتی قدرت‌های استکباری غرب) را راه‌حل برون‌رفت از این بحران می‌داند‌»!

همان‌گونه که ملاحظه می‌شود، گروه یادشده، تشکیل -بخوانید جعل - رژیم منحوس صهیونیستی را «قانونی»! معرفی می‌کند و به روی خود نمی‌آورد که رژیم وحشی اسرائیل با اشغال نظامی سرزمین فلسطین، قتل‌عام گسترده ساکنان بومی این سرزمین مقدس، آواره کردن میلیون‌ها فلسطینی از وطن خود و‌... هزاران جنایت دیگر که علیه مردم مظلوم این مرز و بوم مرتکب شده‌اند، شکل گرفته و با عنوان جعلی اسرائیل پدید آمده است! کجای این رژیم خونریز و نسل‌کش قانونی

 است؟!

۳- در بیانیه به خیال خود شق‌القمر کرده و به عنوان یک راه‌حل! خواستار «‌بازگشت این رژیم به مرزهای قانونی پیش از تهاجم ۱۹۶۷ و تشکیل دولت مستقل فلسطین‌»! شده‌اند که باید پرسید آیا نمی‌دانید که رژیم صهیونیستی از سال ۱۹۴۸ و بعد از قتل‌عام گسترده مردم فلسطین که با حمایت و کمک‌های مالی و تسلیحاتی و نظامی قدرت‌های استکباری صورت گرفته بود، جعل شده است‌؟! اگر می‌دانید، پیشنهاد «‌قانونی بودن‌»‌! 

مرزهای قبل از تهاجم ۱۹۶۷ را از کدام کیسه درآورده‌اید؟! و اگر- در حالی که امروزه کودکان دبستانی هم از این واقعه باخبرند -شما از آن اطلاعی نداشته و نمی‌دانید! چه اصراری دارید درباره موضوعی که نمی‌دانید اظهار‌نظر کنید؟! و البته سؤال دیگری نیز در میان است 

و آن، این که چرا راه‌حلی که ارائه کرده‌اید دقیقاً همان راه‌حل مورد نظر آمریکا و اسرائیل و اروپا و برخی از دولت‌های دست‌نشانده منطقه است؟! آیا این همخوانی اتفاقی و تصادفی است؟! اگر چنین است چرا اتفاقاً با دیدگاه قدرت‌های استکباری حامی اسرائیل مو نمی‌زند؟!

۴- این نکته نیز گفتنی است که اگر دشمنان اسلام و انقلاب و ماشین‌های تبلیغاتی آنها، مجمع به اصطلاح مدرسین را در همان حد و اندازه چند نفری که عضو آن هستند، مطرح و معرفی می‌کردند، نیازی به این وجیزه نبود، ولی از آنجا که دشمن از بزرگنمایی به‌عنوان یک ترفند تبلیغاتی استفاده می‌کند، بعید نیست که این گروه چند نفره را در جایگاه جامعه عزیز و محترم حوزه علمیه بنشاند و دیدگاه انحرافی این گروه را به جمعیت فراگیر و پُر‌شمار «‌جامعه مدرسین حوزه علمیه قم‌» نسبت بدهند!

۵- و بالاخره این احتمال نیز دور از ذهن نیست که افرادی از بی‌خبری و غفلت و مخصوصاً کم‌دانی دست‌اندرکاران این گروه سوءاستفاده کرده و بیانیه یادشده را به نام آنها منتشر کرده باشند! این احتمال اگرچه بسیار ضعیف است و در صورتی که چنین بود، بایستی صحت آن را بعد از انتشار تکذیب می‌کردند ولی اکنون، دست‌کم این که اگر فریب خورده‌اند، هرچه زودتر دیدگاه خود -و یا دیدگاه نسبت داده به خود-

را اصلاح کنند و ننگ حمایت از موجودیت منحوس رژیم وحشی و جنایتکار صهیونیستی را از دامان خود پاک کنند.

 

 

در پی این سرمقاله، احمد زیدآبادی طی یادداشتی با عنوان «اتهام و اهانت کیهان به مجمع مدرسین یا اسماعیل هنیه؟» نوشت: 

 

مدیر مسئول روزنامۀ کیهان با ادبیاتی اهانت‌آمیز و زهرآگین، مجمع مدرسین حوزه را به علت درخواستش برای «بازگشت اسرائیل به مرزهای پیش از جنگ 1967 و تشکیل کشور مستقل فلسطینی» به «مقابله با اسلام و حمایت از صهیونیست‌ها» متهم کرده است.

اگر درخواست از اسرائیل برای بازگشت به مرزهای قبل از جنگ ژوئن و تشکیل کشور فلسطینی، «مقابله  با اسلام و حمایت از صهیونیست‌ها» باشد، در آن صورت که این اتهام جانب بسیاری از رهبران حماس از جمله مرحوم اسماعیل هنیه را هم می‌گیرد!

اسماعیل هنیه رئیس فقید دفتر سیاسی حماس یازده آبان سال پیش به صراحت اعلام کرد: «آماده مذاکره سیاسی برای راه حل دو کشوری با پایتختی قدس هستیم.»

آیا از نظر حسین شریعتمداری، اسماعیل هنیه هم به «مقابله با اسلام وحمایت از صهیونیست‌ها» برخاسته بود؟

 

کانال تلگرام مجمع محققین و مدرسین: راه حل دو کشوری مدت هاست که مورد قبول حماس واقع شده

همچنین در پاسخ به این انتقادات، یادداشتی به قلم مجید مرادی در کانال مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم با عنوان «حماس و راه حل دو کشوری» منتشر شد. 

وی می نویسد: 

روزنامه کیهان یک جمله آخر پیام تسلیت مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم به مناسبت شهادت یحیی سنوار را بهانه دشنام گویی نسنجیده و کینه توزانه‌ای کرد که عادت روزانه این جریده بی‌پرواست. احتمالا عصبانیت کیهان بیشتر از این است که دهانش را از دشنام گویی به پزشکیان بسته‌اند و از این رو به یقه گرفتن از مجمع محققین و مدرسین حوزه هم رضایت داده است. 

راه حل دو کشوری مدت هاست که مورد قبول حماس واقع شده و اخیرا خلیل الحیه که اکنون یکی از نامزدهای جانشینی یحیی سنوار است در مصاحبه ای به صراحت از این راه حل حمایت کرد. خلیل ضمن پذیرش ایده آتش بس طولانی مدت با اسرائیل گفته است در صورت تشکیل دولت مستقل فلسطینی در مرزهای ۱۹۶۷ این جنبش اسلحه خود را بر زمین خواهد گذاشت و به حزبی سیاسی تبدیل خواهد شد. 

قال القیادی البارز فی حماس، خلیل الحیة، لوکالة أسوشیتد برس، إن الحرکة الفلسطینیة المسلحة "ستتخلى عن أسلحتها وتتحول إلى حزب سیاسی، إذا أقیمت دولة فلسطینیة مستقلة على حدود عام 1967".

این متن سخنان یکی از رهبران بلندپایه حماس است که بازگشت به مرزهای ۱۹۶۷ را نقطه پایان نزاع می‌داند و حتی تعهد به خلع سلاح حماس می‌دهد. 

با این حال آیا معقول است اعضای مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم که شماری از عالمان دلسوز و آگاه هستند، از این رهبر حماس هم فلسطینی‌تر باشند؟!

 برادر کیهان اگر می‌دانست که اکنون اسرائیل در صدد نابودی دولت محمود عباس در رام الله و حذف فلسطین از جغرافیای زمین است، شاید درمی‌یافت که بیانیه مجمع محققین بسیار هوشمندانه نوشته شده است.

 

جلیلی: امیدوارم تکذیب شود

در ادامه این واکنش ها، سعید جلیلی عضو شورایعالی امنیت ملی طی سخنانی در  در هفتاد و سومین جلسه‌ی حکمت سیاسی اسلام در قرآن، نیز گفت: متأسفانه امروز دیدیم کسانی که تمام حیثیت خود را از انقلاب اسلامی و امام راحل دارند، اقدام به مشروعیت بخشی به رژیم صهیونیستی می‌کنند! امیدوارم این مسأله تکذیب شود. این‌ها اگر خائن نباشند، حتما جاهل هستند.

سعیدی: ساده‌لوحانه است

تولیت حرم حضرت معصومه(س) نیز  در دیدار جمعی از کارکنان و دانشجویان دانشگاه امام حسین (ع) که در سالن اجتماعات دفتر تولیت حرم مطهر بانوی کرامت برگزار شد، با اشاره تلویحی به این بیانیه، این حرف که عده‌ای می‌گویند دعوا را تمام کنید و همه برگردند سر مرزهای خودشان و دو دولت فلسطین و اسرائیل تشکیل شود را ساده‌لوحانه دانست و گفت: اسرائیل به دنبال حذف فلسطین و تشکیل حکومت از بحر تا نهر است؛ در زمان یاسر عرفات توافق شد که ۲۲ درصد خاک فلسطین تحت حاکمیت فلسطینیان باشد و ۷۸ درصد نیز تحت حاکمیت صهیونیست‌ها باشد، ولی آنها به این مقدار هم راضی نبودند و توافق خود را زیر پا گذاشتند.

به گزارش جماران به نقل از ایلنا، وی با تأکید بر اینکه سازش با دشمن در طول تاریخ جواب نداده است، گفت: بهترین راه مقابله با دشمن راه امام حسین(ع) است که گفتند هیهات مناالذله؛ مقاومت هزینه دارد، ولی آنچه ماندگار و ارزشمند است و موجب رضایت خدا می‌شود مقاومت است.

 

واکنش رئیس قوه قضائیه

 

حجت‌الاسلام والمسلمین محسنی اژه‌ای دوشنبه (۷ آبان) طی سخنانی در نشست شورای‌عالی قوه قضائیه اظهار کرد: برخی افراد که عنوان محقق و استادِ حوزه را دارند، مبادرت به اقداماتی می‌کنند که خلاف امنیت است؛ آنها در کمال تعجب و در حالی که رژیم جعلی و غاصب صهیونیستی طی بیش از یک سال اخیر شنیع‌ترین و بعضاً بی‌سابقه‌ترین جنایات را علیه مردم فلسطین و لبنان مرتکب شده است، اظهارات و حرف و نظری را ابراز می‌کنند که در مقطع فعلی، بسیار سنگین و ثقیل و ناخوشایند است؛ آیا آنها این همه جنایات صهیونیست‌های درنده علیه مردم و کودکان و بیماران را در غزه و جنوب لبنان نمی‌بینند؟! دادسرای ویژه روحانیت به تشکلِ مزبور اخطار کرده که درصدد اصلاح حرف و نظر ناصواب خود برآید و جبران‌مافات کند؛ به دادستان ویژه روحانیت قم نیز تاکید کرده‌ام که چنانچه اصلاح و جبران از ناحیه تشکلِ مزبور صورت نگرفت، برخورد مقتضی در قبال آن، اِعمال شود.

نامه فاضل میبدی به رئیس قوه قضاییه: شاید می شد با عبارت درست تر نگاشت

در پی این اظهارات، محمدتقی فاضل میبدی عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم طی نامه ای سرگشاده با عنوان «سخنی با ریاست محترم قوه قضائیه» نوشت:

بعد از سلام و آرزوی توفیق؛

مجمع محققین و مدرسین حوزه در پی شهادت یحیی سنوار پیام تسلیتی صادر کرد.

در آن پیام برای مهار رژیم سفاک اسرائیل در کشتار مردم غزه و لبنان، خواستار بازگشت این رژیم به قطعنامه ۱۹۶۷ سازمان ملل و تشکیل دولت مستقل فلسطینی شد.

راه حلی که همه کشورهای  عرب و مسلمان و از جمله ایران خواستار آن است .

مجمع مدرسین و محققین هیچ گاه و در هیچ ببانیه ای رژیم اشغالگر قدس را به رسمیت نشناخته و‌ نخواهد شناخت، چون بنای این حکومت بر اشغال سرزمین فلسطین است و موضع مجمع در این موارد، موضع دولت و نظام است. اگر از بیانیه مجمع چنین سوء تفاهمی صورت گرفته کاملا اشتباه است. شاید می شد با عبارت درست تر نگاشت.

اگر فردی یا نهادی نظری برخلاف نظر رسمی نظام در مسائل فلسطین و اسرائیل داشت، (باتوجه به این که موضع رسمی دولت محو اسراییل نیست) با او چگونه باید برخورد شود؟ آیا چنین حقی برای هیچ  فرد و یا نهادی نیست؟ آزادی بیان در این موارد چه می شود؟ تأکید می کنم موضع ما موضع رسمی دولت و وزارت خارجه است، نه موضع امثال جریده کیهان. 

نگاه  ریاست محترم قوه قضاییه نسبت به این بیانیه اگر با تامل بیشترصورت می گرفت، سزاوارتر به نظر می رسید و شاید چنین خلطی نمی شد.

چرا باید یک نهادی که نزدیک به سی و اندی سال سابقه فعالیت دارد و افراد آن از لحاظ علمی و‌ سابقه مبارزاتی شناخته شده ، و برخی مسند قضاوت، نمایندگی مجلس، امامت جمعه، تدریس خارج و‌ سطح، استادی دانشگاه، صاحب اثر، قرآن شناس و مترجم قرآن و مدرس می باشند و همواره از انقلاب و نظام دفاع کرده و در برابر ناهمواری ها، موضع خود را شفاف و صریح ابراز داشته و در هر انتخاباتی از موضع اصلاح طلبی شرکت فعال داشته اند، مورد تهدید قوه قضاییه قرار گیرند و پرونده را  به دادگاه ویژه ارسال نمایند. 

ارسال پرونده حدود بیست تن از افراد مشهور حوزه به دادگاه ویژه چه مفهومی دارد؟ اگر پرونده ای باید به دادگاه رود، پرونده کسانی است که در پی نماز جمعه کنار دیوار مجمع با دادن شهارهای موهن «علمای یهود» نوشتند (چشم نتانیاهو روشن!) در قم علمای یهود!! خدا داند که هادی این آشوب ها کی و کجاست؟ در شگفتم چرا قاضی القضاة سریع به قضاوت نشست؟ مگر این نهاد حوزوی که رسمی و‌قانونی است چه خطایی داشته و یا چه خطابی ایراد کرده؟ 

انتظار نمی رفت که حجت الاسلام والمسلمین آقای محسنی اژه ای که فرزند حوزه است و افراد مجمع را خوب می شناسد، چنین برخورد تهدید آمیزی داشته باشد. و از آنان بیانیه جبرانی بخواهد. جبران کدام گناه؟!

جناب آقای اژه ای شما نیک می دانید، در این روزگار که کثیری از جوانان که دغدغه اسلام و ایران را دارند، از تک صدایی حوزه ها گریزانند. مخاطب مجمع محققین جوانانی هستند مومن؛ وفادار به جمهوری اسلامی و حافظ استقلال کشور. ولی  مواضع برخی روحانیون و یا برخی امامان جمعه و یا نهادهای مذهبی دیگر را (که غالبا دارای ردیف بودجه اند) به ه ر دلیلی قبول ندارند.

اجازه دهید چنین نهادی در حوزه ( که هیچ بودجه ای از دولت ندارد) از پایگاه اسلام و انقلاب و نطام فعالیت خود را رونق بخشد. واین به سود نظام است.

زمان مرحوم امام خمینی کسانی صدای روحانیت مبارز را نمی پسندیدند، با اجازه امام(ره)، مجمع روحانیون تشکیل شد و افراد نامدار و از مسؤلین مهم نظام و از نزدیکترین یاران امام به آن پیوستند.

آقای اژه ای! ما هم مانند شما دغدغه نظام و کشور را داریم. اجازه دهید صدای دیگری درحوزه ها وجود داشته باشدتا جوانان این مرز و بوم برای خود پناهی بیابند. 

موفقیت شما را برای اقامه عدل و حق آرزومندم.

بجز داد و نیکی مکن در جهان

پناه کهان باش و فرمهان

 

 

مهر: هر سخن جایی و هر نقطه مکانی دارد

اما همزمان، خبرگزاری مهر وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی  نیز طی یادداشتی با عنوان «مجمع محققین و مدرسین؛ غفلت از دو واقعیت» نوشت:

بیانیه مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم به‌مناسبت شهادت یحیی سنوار در چند روز گذشته مخصوصاً در فضای حوزوی محل مناقشه شده و حسابی جنجال به پا کرده است.

ماجرا از این قرار است که این تشکل که شناخته شده‌ترین شخصیت آن حجت السلام موسوی تبریزی است، در انتهای یک بیانیه‌ای که محتوای ضد صهیونیستی دارد، بیان کرده است که «مجمع مدرسین و محققین معتقد است تنها راه حل‌صلح پایدار، تشکیل دو دولت مستقل و بازگشت اسرائیل به مرزهای قانونی است.»

نکته اول: این واقعیت مسلم است که رژیم صهیونیستی با اشغال سرزمین‌های اشغال سرزمین یک ملت را از آنان غصب کرده و از این‌روست که نه مردم فلسطین و نه جمهوری اسلامی ایران به هیچ وجه موافق به رسمیت شناختن دولتی تحت عنوان اسرائیل نیستند و بر اساس حق طبیعی و ذاتی، فلسطینی یکپارچه تحت قیمومیت مردم فلسطین را مورد تاکید دارند و اساساً اگر بنا بر تن دادن به راهکار دو دولتی بود، در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ که قطعنامه ۱۸۱ در سازمان ملل تصویب شد، مردم فلسطین تن به چنین طرحی می‌دادند و سال‌ها روی آرمان بیرون راندن اشغالگران از وطن خود پافشاری نکرده و هزینه نمی‌دادند.

پس پیش از طرح چنین ایده‌ای باید این واقعیت را در نظر گرفت که این مردم فلسطین هستند که ایده دو دولتی را برنمی تابند و شهدایی چون یحیی سنوار هم از دل همین ایده برآمده و از تمامیت خود تا پای جان دفاع می‌کنند.

نکته دوم: زمان شناسی یکی از مشخصه‌های بایسته یک تشکل برای کنشگری سیاسی و رسانه‌ای است. با فرض اینکه هر شخص و تشکلی حق بیان دیدگاه‌های خود را دارد، به نظر می‌رسد نویسندگان چنین بیانیه‌ای باید شرایط کنونی را بیشتر می‌سنجیدند.

امروز بیش از یکسال از عملیات طوفان الاقصی گذشته و جبهه مقاومت در نبردی سخت و جانانه با رژِیم اسرائیل است. بیش از ۴۳ هزار نفر که درصد بالایی از آن را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند، با بمب‌های صهیونیستی به شهادت رسیده اند و بسیاری از خانه‌های فلسطینیان ویران شده است. شرایط با زمان مشابه سال گذشته هیچ شباهتی ندارد چه برسد به سال ۱۹۴۷. رژیم صهیونیستی همه پیمان‌ها و قراردادهای بین المللی را نقض کرده و حاضر به توافقی ولو چند روزه برای آتش بس نیست. اوضاع نه در فلسطین و نه در اسرائیل عادی نیست.

از سویی نه تنها حماس و حزب الله لبنان بلکه همه ساحات مقاومت از انصارالله یمن گرفته تا کتائب حزب الله و گروه‌های وابسته به جریان مقاومت در سوریه درگیر جنگ با اسرائیل هستند و در جبهه مقابل هم آمریکا و اروپا تمام قد پشت اسرائیل ایستاده اند و به قول نتانیاهو این جنگ را «موجودیتی می بینند».

حال مطرح کنندگان این ایده باید از خود سوال کنند که آیا اساساً الان وقت این است که ما راهکار دو دولتی را پیش بکشیم و در پیامی پسینی، پالسی بفرستیم که دشمن از آن برداشت تسلیم کند؟ به نظر می‌رسد که این تشکل باید زمان شناسی را در ایده‌های خود بیشتر مدنظر قرار دهد و ایده‌های ولو قابل تاملشان را در زمانی بهتر مطرح کنند که «هر سخن جایی و هر نقطه مکانی دارد.»