در این مطلب آمده است: استفاده بی هدف و فله ای از اخبار سایت های دستگاه های دولتی، انتخاب و جاسازی در صفحه -نه صفحه آرایی- و در برخی موارد، یک سرمقاله کوتاه، می تواند محتوای یک نشریه چهار صفحه ای که هیچ، حتی یک نشریه هشت تا شانزده صفحه ای را نیز تامین کند.
اما اگر مصمم به این مهم باشید که نشریه شما از مطالب تکراری درون سایت ها عاری باشد و اگر هم استفاده می کنید در حد چند خبر در راستای مطالب اصلی آن شماره کار شود، قطعا در این فضای سرد رسانه ای که هیچ کسی دستی به نوشتن نمی برد و علاقه ای برای نوشتن ندارد با مشکل محتوا برای مطبوعه خود مواجه می شوید.
تا جایی که اگر بر تولیدی بودن محتوای نشریۀ خود اصرار بورزید حتما با تاخیر در چاپ و تعطیلی مواجه می شوید، سئوال اصلی این است که چرا علاقه ای به نوشتن نیست؟
چندی پیش در مراسم دومین دوره کتاب سال یزد، حجت الاسلام محمد صدوقی (نوه سومین شهید محراب) سئوالی را مطرح کرد با این عنوان که چرا جامعه پرسشگر نیست؟ و چرا جامعه سئوال ندارد؟
هرچند ایشان پاسخ این پرسش را به فلاسفه و اهل نظر موکول کردند ولی این جرقه در اذهان خیلی ها زده شد که واقعا چرا جامعه پرسش ندارد؟
شاید بتوان جواب عدم علاقه یا عدم تمایل افراد به نوشتن را نیز در دل همین پرسشِ مهم جستجو کرد و اینکه، چون جامعه پرسش ندارد پس کسی هم علاقه ای به نوشتن ندارد!
عدم وجود پرسش موجب عدم گرایش به مطالعه می گردد و همین نبود تمایل به مطالعه می تواند انگیزه را در اهل قلم برای نوشتن کاهش دهد و این چرخۀ باطل به طور مستمر در یک مدار بسته به دور خود می چرخد و با زمان سوزی موجبات عقب افتادگی جامعه را فراهم می سازد.
باید برخیزیم و در اولین قدم انگشت اتهام را به سوی خود دراز کنیم و جوانمردانه کم کاری های خود را در ترازوی انصاف به قضاوتِ وجدان بگذاریم .
و تصمیم بگیریم به جای آنکه به دنبال مقصر برای عقب افتادگی های جامعه بگردیم از خودمان شروع کنیم و هرکسی این پرسش مهم را از خود بپرسد که من به سهم خود برای جامعه چه کرده ام؟
سهم من از مطالعه چقدر است؟ سهم من از کسب دانش عمومی چقدر است؟ سهم من از ارتقا آگاهی جامعه چقدر است؟ و دهها پرسش دیگر...
بدیهی است اگر از همین پرسش های به ظاهر ساده آغاز کنیم بی گمان هر پرسشی زمینۀ بروز پرسش دیگری را فراهم می کند و پرسش ها پرسش می زایند و این سیل پرسش ها، ذهن ها را فعال می کنند.
و توجه ها را به دانستن جلب می نمایند و خواندن را چاره کار می کنند و اینجاست که همه به دنبال محتوایی برای خواندن می گردند.
و همین عطشِ برای دانستن، انگیزه را در اهل قلم و نویسندگان افزایش می دهد و چرخۀ باطل بی پرسشی از مخاطبان و بی علاقگی از طرف نویسندگان را به چرخه پویای عطش دانستن از طرف مخاطبان و انگیزه پاسخ دادن از طرف نویسندگان تبدیل می کند.
و جامعه ای پرسشگر بروز و ظهور می یابد و رسانه ها نیز به سببِ الزامی که در پاسخگویی به مخاطبان دارند به عرصه تولید محتوا ورود می کنند و تولید محتوا می تواند دروازه ترقی و تعالی یک مطبوعه باشد.
هفته نامه ساباط یزد به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی داود پاک طینت در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
استان یزد 158 رسانه دارای مجور دارد.
7532/ 2047/
انتهای پیام اما اگر مصمم به این مهم باشید که نشریه شما از مطالب تکراری درون سایت ها عاری باشد و اگر هم استفاده می کنید در حد چند خبر در راستای مطالب اصلی آن شماره کار شود، قطعا در این فضای سرد رسانه ای که هیچ کسی دستی به نوشتن نمی برد و علاقه ای برای نوشتن ندارد با مشکل محتوا برای مطبوعه خود مواجه می شوید.
تا جایی که اگر بر تولیدی بودن محتوای نشریۀ خود اصرار بورزید حتما با تاخیر در چاپ و تعطیلی مواجه می شوید، سئوال اصلی این است که چرا علاقه ای به نوشتن نیست؟
چندی پیش در مراسم دومین دوره کتاب سال یزد، حجت الاسلام محمد صدوقی (نوه سومین شهید محراب) سئوالی را مطرح کرد با این عنوان که چرا جامعه پرسشگر نیست؟ و چرا جامعه سئوال ندارد؟
هرچند ایشان پاسخ این پرسش را به فلاسفه و اهل نظر موکول کردند ولی این جرقه در اذهان خیلی ها زده شد که واقعا چرا جامعه پرسش ندارد؟
شاید بتوان جواب عدم علاقه یا عدم تمایل افراد به نوشتن را نیز در دل همین پرسشِ مهم جستجو کرد و اینکه، چون جامعه پرسش ندارد پس کسی هم علاقه ای به نوشتن ندارد!
عدم وجود پرسش موجب عدم گرایش به مطالعه می گردد و همین نبود تمایل به مطالعه می تواند انگیزه را در اهل قلم برای نوشتن کاهش دهد و این چرخۀ باطل به طور مستمر در یک مدار بسته به دور خود می چرخد و با زمان سوزی موجبات عقب افتادگی جامعه را فراهم می سازد.
باید برخیزیم و در اولین قدم انگشت اتهام را به سوی خود دراز کنیم و جوانمردانه کم کاری های خود را در ترازوی انصاف به قضاوتِ وجدان بگذاریم .
و تصمیم بگیریم به جای آنکه به دنبال مقصر برای عقب افتادگی های جامعه بگردیم از خودمان شروع کنیم و هرکسی این پرسش مهم را از خود بپرسد که من به سهم خود برای جامعه چه کرده ام؟
سهم من از مطالعه چقدر است؟ سهم من از کسب دانش عمومی چقدر است؟ سهم من از ارتقا آگاهی جامعه چقدر است؟ و دهها پرسش دیگر...
بدیهی است اگر از همین پرسش های به ظاهر ساده آغاز کنیم بی گمان هر پرسشی زمینۀ بروز پرسش دیگری را فراهم می کند و پرسش ها پرسش می زایند و این سیل پرسش ها، ذهن ها را فعال می کنند.
و توجه ها را به دانستن جلب می نمایند و خواندن را چاره کار می کنند و اینجاست که همه به دنبال محتوایی برای خواندن می گردند.
و همین عطشِ برای دانستن، انگیزه را در اهل قلم و نویسندگان افزایش می دهد و چرخۀ باطل بی پرسشی از مخاطبان و بی علاقگی از طرف نویسندگان را به چرخه پویای عطش دانستن از طرف مخاطبان و انگیزه پاسخ دادن از طرف نویسندگان تبدیل می کند.
و جامعه ای پرسشگر بروز و ظهور می یابد و رسانه ها نیز به سببِ الزامی که در پاسخگویی به مخاطبان دارند به عرصه تولید محتوا ورود می کنند و تولید محتوا می تواند دروازه ترقی و تعالی یک مطبوعه باشد.
هفته نامه ساباط یزد به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی داود پاک طینت در گستره استان یزد منتشر و توزیع می شود.
استان یزد 158 رسانه دارای مجور دارد.
7532/ 2047/
کپی شد
