دیشب، همه ایران، مشکلات خود را فراموش کرده بود و چشم به صفحه جادویی تلویزیون، برای پیروزی بچه های تیم ملی دعا می کرد.
دیشب برای ساعاتی، نه صحبت از ارز و دلار بود، نه کم آبی، نه گرانی و نه گرمای طاقت فرسا، دیشب 80 میلیون ایرانی، یک دست و یک رنگ، نگاههای خود را به چمن سبز دوخته بودند تا هنرنمایی فوتبالیست های غیرتمند و جنگنده خود را ببینند.
کجای دنیا سراغ دارید که تیمی در مقابل قهرمان جهان با یک گل باد آورده ببازد و در بازی دیگر در مقابل قهرمان اروپا به نتیجه دلچسب تساوی دست پیدا کند و از صعود باز بماند اما هوادارانش راضی و خشنود باشند و برای صعود نکردن تیم به خیابان ها بیایند و از تیم ملی خود حمایت کنند؟.
دیشب، تلاقی اشک و بهت بود، تلاقی حسرت و غرور، دیشب همه برای این تیم که به جرات می توان آن را بهترین تیم تاریخ فوتبال کشور دانست سنگ تمام گذاشتند و ستاره ای بی بدیل به نام تیم ملی ایران را تشویق کردند.
وقتی دیشب میلاد محمدی را دیدیم که با تمام توان به سمت توپ می دوید تا آن را تصاحب کند و یا بر روی سکوهای ورزشگاه، هواداری را دیدیم که ارام و بی صدا اشک می ریخت و اشکش با رنگ تصویر پرچم خوش رنگ کشورمان عجین شده بود و آرام، آرام از گونه هایش جاری بود به خود افتخار کردیم که یک ایرانی هستیم.
جام جهانی را باختیم اما چه آبرومندانه باختیم، صعود نکردیم اما شجاعت ایرانی را در صحنه ورزش به رخ دنیا کشیدیم، باز ماندیم اما درس ایستادگی تا آخرین لحظه را به جهان آموختیم.
و چه خوب مردم قدرشناس ایران که در واقع خود، بهترین تحلیلگر فوتبال جهان هستند از بچه های تیم ملی حمایت کردند و پا به پای آنها پیش آمدند و اجازه ندادند که تیم ملی ما با باز ماندن از ادامه راه، شرمنده ملت شود، چون همه دیدند که تیم ملی همه تلاش خود را نمود و هیچکس هم کوتاهی نکرد و تا آخرین لحظه جنگید، آفرین به این همت بالا.
*** اعجوبه ای دوست داشتنی به نام 'کی روش'
اما جام جهانی، درسهای دیگری هم به دنبال داشت که می تواند کلاس درسی برای فوتبالیست های ما، مربیان داخلی و در یک کلام فرهنگ فوتبال ایرانی باشد.
قطعا پیشرفت و سرافرازی تیم ملی فوتبال ما در سالهای گذشته، مدیون درایت و هوشیاری و مدیریت 'کارلوس کی روش' مربی چشم آبی پرتغالی است.
این مربی که حالا خیلی بیشتر در دل فوتبال دوستان ما جا باز کرده و همه ایران، هواخواه او هستند علاوه بر بحث های فنی، درسهای زیادی هم از مدیریت فوتبال حرفه ای به ما یاد داد.
او در تمام این هفت سالی که برای فوتبال ما مایه گذاشت، حرفه ای کار کرد، حرفه ای سخن گفت و حرفه ای مدیریت کرد و اجازه دخالت آماتورها را در تیم ملی نداد.
او یک ستاره ساخت به نام 'تیم ملی فوتبال ایران' و اجازه نداد سلیقه های نادرست بر تیم ملی حکمفرمایی کند، اجازه نداد مثل برخی از سالها، بازیکن سالاری، پیکره تیم را نابود کند، بی خود و بی جهت حرف نزد و تیمی یکدل و یک رنگ از خود به جا گذاشت که از او حرف شنوی دارند و البته به توانایی او هم ایمان دارند.
تبعیت تک تک اعضای تیم ملی از کی روش و بکار بستن تفکرات ناب او، حلقه گمشده فوتبال ما بود که تا قبل از حضور وی، ضربه های سنگینی بر تیم ملی فوتبال ما وارد کرده بود.
حتی سخن گفتن کی روش هم حرفه ای بود، یک حاضر جواب شش دانگ که سخنان کارشناسی او و پاسخ هایش به برخی اظهار نظرهای مغرضانه مربیان و بازیکنان خارجی، به ما ایرانیان غرور و افتخاری دوباره میداد.
اینها برخی از اظهار نظرهای مرد چشم آبی تیم ملیست که همه جا دانسته و حرفه ای سخن می گوید:
'روزی برای احترام به این دو ملت بزرگ(ایران و پرتغال)؛ کسانی که به من بیش از 20 سال کار و اعتماد داده اند. روز افتخار مردم، خاطرات و تمام بازیکنان بزرگ این کشورها مانند پروین و ناصر حجازی، اوزه بیو و ژوردائو، که در سال 1972 اولین بار در بازی ایران-پرتغال حضور داشتند'. روزی برای احترام به ارزش های واقعی فوتبال و ورزش... بهترین بازی را برای پیروزی انجام دهید'.
'این بازی فوتبالی بود که ما به آن افتخار می‌کنیم، ما به جام جهانی شخصیت دادیم،ایران با نظم و شیوه کنترل بازی، خیلی خوب کار کرد. طبیعتا یک برد می‌توانست از این بازی حاصل شود و آن برنده باید ایران باشد، درباره مدیریت بازی، نگرش، رقابت، تصمیمات حمله و ذهنیت بازی، ما شایسته بردن بودیم'.
حتی حرف های ساده او به دل می نشیند:
'وقتی پنالتی گرفته می‌شود، دمای بازی از 46 درجه به 150 درجه می‌رود، وقتی دمای هوا بالا می‌رود من مجبور می شوم کتم را در بیاورم!، به نظرم آقای اینفانتینو در فیفا باید بدانند که خیلی شکایت ها وجود دارد و داورها به خوبی کار نمی‌کنند، تنها کشوری که شکایت نمی‌کند ما بودیم'.
اینگونه سخن گفتن را فقط یک مربی حرفه ای، باهوش و کاربلد بر زبان می آورد که می تواند برای بسیاری از مربیان ما درس و کلاسی باشد.
*** کی روش را حفظ کنیم تا فوتبال ما همچنان پویا بماند
اما سخن آخر اینکه نباید تحت هیچ شرایطی کی روش را از دست بدهیم، نه در داخل و نه در خارج نمی توانیم مربی با کلاس و توانایی چون او پیدا کنیم.
سالها وقت گذاشته و حالا دیگر فوتبال ایران و بازیکنان ما را خوب می شناسد، اجازه اعمال سلیقه برای انتخاب بازیکنان را نمی دهد، کار به سرخ و آبی ندارد، همه دنیا را زیر پا می گذارد تا بهترین ها را برای تیم ملی انتخاب کند.
اجازه اظهار نظرهای تفرقه انگیز و غیرکارشناسی به هیچکس و هیچ بازیکنی نمی دهد و این همان چیزی است که فوتبال ما سالها به دنبال آن بود.
نظم، هماهنگی و شخصیتی که کی روش به تیم ملی ما داد در هیچ دوره از فوتبال ملی ما سابقه نداشته است.
او را نگه داریم، با برخی حرفها و سخنان بیجا او را دلسرد نکنیم، به برنامه هایش برای تقویت تیم، کمک کنیم و آنچه را میخواهد در اختیارش قرار دهیم تا در جام ملتهای آسیا بدرخشیم و این چیزی است که تیم ما لایق آن است.
6197
انتهای پیام دیشب برای ساعاتی، نه صحبت از ارز و دلار بود، نه کم آبی، نه گرانی و نه گرمای طاقت فرسا، دیشب 80 میلیون ایرانی، یک دست و یک رنگ، نگاههای خود را به چمن سبز دوخته بودند تا هنرنمایی فوتبالیست های غیرتمند و جنگنده خود را ببینند.
کجای دنیا سراغ دارید که تیمی در مقابل قهرمان جهان با یک گل باد آورده ببازد و در بازی دیگر در مقابل قهرمان اروپا به نتیجه دلچسب تساوی دست پیدا کند و از صعود باز بماند اما هوادارانش راضی و خشنود باشند و برای صعود نکردن تیم به خیابان ها بیایند و از تیم ملی خود حمایت کنند؟.
دیشب، تلاقی اشک و بهت بود، تلاقی حسرت و غرور، دیشب همه برای این تیم که به جرات می توان آن را بهترین تیم تاریخ فوتبال کشور دانست سنگ تمام گذاشتند و ستاره ای بی بدیل به نام تیم ملی ایران را تشویق کردند.
وقتی دیشب میلاد محمدی را دیدیم که با تمام توان به سمت توپ می دوید تا آن را تصاحب کند و یا بر روی سکوهای ورزشگاه، هواداری را دیدیم که ارام و بی صدا اشک می ریخت و اشکش با رنگ تصویر پرچم خوش رنگ کشورمان عجین شده بود و آرام، آرام از گونه هایش جاری بود به خود افتخار کردیم که یک ایرانی هستیم.
جام جهانی را باختیم اما چه آبرومندانه باختیم، صعود نکردیم اما شجاعت ایرانی را در صحنه ورزش به رخ دنیا کشیدیم، باز ماندیم اما درس ایستادگی تا آخرین لحظه را به جهان آموختیم.
و چه خوب مردم قدرشناس ایران که در واقع خود، بهترین تحلیلگر فوتبال جهان هستند از بچه های تیم ملی حمایت کردند و پا به پای آنها پیش آمدند و اجازه ندادند که تیم ملی ما با باز ماندن از ادامه راه، شرمنده ملت شود، چون همه دیدند که تیم ملی همه تلاش خود را نمود و هیچکس هم کوتاهی نکرد و تا آخرین لحظه جنگید، آفرین به این همت بالا.
*** اعجوبه ای دوست داشتنی به نام 'کی روش'
اما جام جهانی، درسهای دیگری هم به دنبال داشت که می تواند کلاس درسی برای فوتبالیست های ما، مربیان داخلی و در یک کلام فرهنگ فوتبال ایرانی باشد.
قطعا پیشرفت و سرافرازی تیم ملی فوتبال ما در سالهای گذشته، مدیون درایت و هوشیاری و مدیریت 'کارلوس کی روش' مربی چشم آبی پرتغالی است.
این مربی که حالا خیلی بیشتر در دل فوتبال دوستان ما جا باز کرده و همه ایران، هواخواه او هستند علاوه بر بحث های فنی، درسهای زیادی هم از مدیریت فوتبال حرفه ای به ما یاد داد.
او در تمام این هفت سالی که برای فوتبال ما مایه گذاشت، حرفه ای کار کرد، حرفه ای سخن گفت و حرفه ای مدیریت کرد و اجازه دخالت آماتورها را در تیم ملی نداد.
او یک ستاره ساخت به نام 'تیم ملی فوتبال ایران' و اجازه نداد سلیقه های نادرست بر تیم ملی حکمفرمایی کند، اجازه نداد مثل برخی از سالها، بازیکن سالاری، پیکره تیم را نابود کند، بی خود و بی جهت حرف نزد و تیمی یکدل و یک رنگ از خود به جا گذاشت که از او حرف شنوی دارند و البته به توانایی او هم ایمان دارند.
تبعیت تک تک اعضای تیم ملی از کی روش و بکار بستن تفکرات ناب او، حلقه گمشده فوتبال ما بود که تا قبل از حضور وی، ضربه های سنگینی بر تیم ملی فوتبال ما وارد کرده بود.
حتی سخن گفتن کی روش هم حرفه ای بود، یک حاضر جواب شش دانگ که سخنان کارشناسی او و پاسخ هایش به برخی اظهار نظرهای مغرضانه مربیان و بازیکنان خارجی، به ما ایرانیان غرور و افتخاری دوباره میداد.
اینها برخی از اظهار نظرهای مرد چشم آبی تیم ملیست که همه جا دانسته و حرفه ای سخن می گوید:
'روزی برای احترام به این دو ملت بزرگ(ایران و پرتغال)؛ کسانی که به من بیش از 20 سال کار و اعتماد داده اند. روز افتخار مردم، خاطرات و تمام بازیکنان بزرگ این کشورها مانند پروین و ناصر حجازی، اوزه بیو و ژوردائو، که در سال 1972 اولین بار در بازی ایران-پرتغال حضور داشتند'. روزی برای احترام به ارزش های واقعی فوتبال و ورزش... بهترین بازی را برای پیروزی انجام دهید'.
'این بازی فوتبالی بود که ما به آن افتخار می‌کنیم، ما به جام جهانی شخصیت دادیم،ایران با نظم و شیوه کنترل بازی، خیلی خوب کار کرد. طبیعتا یک برد می‌توانست از این بازی حاصل شود و آن برنده باید ایران باشد، درباره مدیریت بازی، نگرش، رقابت، تصمیمات حمله و ذهنیت بازی، ما شایسته بردن بودیم'.
حتی حرف های ساده او به دل می نشیند:
'وقتی پنالتی گرفته می‌شود، دمای بازی از 46 درجه به 150 درجه می‌رود، وقتی دمای هوا بالا می‌رود من مجبور می شوم کتم را در بیاورم!، به نظرم آقای اینفانتینو در فیفا باید بدانند که خیلی شکایت ها وجود دارد و داورها به خوبی کار نمی‌کنند، تنها کشوری که شکایت نمی‌کند ما بودیم'.
اینگونه سخن گفتن را فقط یک مربی حرفه ای، باهوش و کاربلد بر زبان می آورد که می تواند برای بسیاری از مربیان ما درس و کلاسی باشد.
*** کی روش را حفظ کنیم تا فوتبال ما همچنان پویا بماند
اما سخن آخر اینکه نباید تحت هیچ شرایطی کی روش را از دست بدهیم، نه در داخل و نه در خارج نمی توانیم مربی با کلاس و توانایی چون او پیدا کنیم.
سالها وقت گذاشته و حالا دیگر فوتبال ایران و بازیکنان ما را خوب می شناسد، اجازه اعمال سلیقه برای انتخاب بازیکنان را نمی دهد، کار به سرخ و آبی ندارد، همه دنیا را زیر پا می گذارد تا بهترین ها را برای تیم ملی انتخاب کند.
اجازه اظهار نظرهای تفرقه انگیز و غیرکارشناسی به هیچکس و هیچ بازیکنی نمی دهد و این همان چیزی است که فوتبال ما سالها به دنبال آن بود.
نظم، هماهنگی و شخصیتی که کی روش به تیم ملی ما داد در هیچ دوره از فوتبال ملی ما سابقه نداشته است.
او را نگه داریم، با برخی حرفها و سخنان بیجا او را دلسرد نکنیم، به برنامه هایش برای تقویت تیم، کمک کنیم و آنچه را میخواهد در اختیارش قرار دهیم تا در جام ملتهای آسیا بدرخشیم و این چیزی است که تیم ما لایق آن است.
6197
کپی شد
