داد از غم بی آبی

به گزارش ایرنا، پرسش این است که مشکل و معضل کمبود آب شیرین یا همان بحران آب که این سال ها گلوی زمین را فشرده است از سه درصدی بودن آب شیرین از کل آب های هستی است یا ناشی از سوء مدیریت ها در مصرف منابع آب های شیرین که کام زمین را تشنه تر از همیشه کرده است.
باید گفت همان سه درصد آب شیرین برای زندگی، کافیست اگر:
-اگر بی رویه با حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق خودخواسته به جان آب های زیر زمینی نیفتیم .
-ذخیره آب شیرین، کافی است اگر در نوع آبیاری هایمان تجدید نظر کنیم و از سیستم های نوین آبیاری بهره گیریم.
-آب، کافی خواهد بود اگر برای مهار آب های سطحی حاصل از همین بارش های کم و فصلی فکری اساسی برداریم.
-منابع آب شرب کم نخواهیم داشت اگر در مصرف آن در منازل و محل کار و دیگر مکانها به گونه ای دیگر غیر از آنچه امروز هست رفتار کنیم.
-آب، کافی است اگر در گسترش صنایع پرآبخواه کمی علمی تر رفتار کنیم نه آنکه چند صد کارخانه ریز و درشت با مصرف زیاد آب را در مناطق کویری و بیابانی مستقر کنیم .
هرچند تلخ اما واقعیت است که کم کم به سوی بی آبی، گام بر می داریم و با آنکه عطش زمین هر روز بیشتر میشود اما هنوز میتوان برای بهبود وضع وخیم آب قدمی برداشت.
- بیاییم با کاشت نهال و گسترش پوشش گیاهی، با مصرف درست آب شرب، با چاره اندیشی برای ذخیره آب های سطحی پس از باران های فصلی و با تلاش برای خنک تر نمودن زمین، قدمی در راه نجات آب برداریم.
-اگر بخواهیم زنده بمانیم ،چاره نداریم جز اینکه اول آب شیرین را از انقراض نجات دهیم .
'محمدجواد عابدی'
7544/ 6197