این مجموعه در تازه‌ترین فعالیت خود اقدام به برگزاری نمایشگاهی خیریه کرده تا با عواید حاصل از آن مشکلات تحصیلی چند کودک را برطرف کند. غروب یکی از روزهای بارانی اسفندماه 97 است و پوستر این برنامه مرا به بلوار دیلمان رشت می‌رساند؛ نمایشگاه بنیاد در طبقه دوم یک مرکز تجاری بر پاست و سر هر میز محصولاتی مشاهده می‌شوند که برای فروش چیده شده‌اند. اکثر این وسایل صنایع دستی مددجویان این بنیاد است که تلاش شده با فروش آن‌ها به اقتصاد خودمحور این خانواده‌ها کمک شود.
سر هر میز جوان‌هایی دیده می‌شوند که حدس می‌زنم به صورت داوطلبانه به این کار مشغول باشند. برخورد همگی گرم است و تلاش می‌کنند تا با ارائه توضیحاتی به عابران آن‌ها را متوجه این نمایشگاه خیریه کنند. از فروشندگان محصولات که احتمالا از مددجویان این بنیاد نیز هستند سراغ مدیر مجموعه را می‌گیرم و آن‌ها مرا به سمانه حسن‌علیزاده مدیر مجموعه بنیاد کودک رشت معرفی می‌کنند.
با او وارد گفت‌و‌گو می‌شوم و از فعالیت‌های بنیاد می‌پرسم؛
س: فعالیت‌های بنیاد کودک بیشتر به چه صورتی است و این بنیاد از کی کار خود را آغاز کرده است؟
پ: موسسه خیریه رفاه کودک یک موسسه خیریه غیرانتفاعی، غیردولتی و مردم‌نهاد است که از 25 سال پیش در ایران فعالیت می‌کند اما ما نمایندگی این بنیاد را در گیلان از سال 92 تاسیس کردیم و هدف اصلی‌مان هم حمایت از کودکان مستعد اما نیازمند است. درحال حاضر هم این بنیاد بازارچه خیریه بنیاد کودک را برای ششمین سال پیاپی برگزار می‌کند. هدف اصلی این نمایشگاه نیز تهیه پوشاک شب عید بچه‌ها و کمک به زنان سرپرست خانوار است که مادران بچه‌های ما هستتند. در نمایشگاه ما هرساله طرحی را با عنوان «درخت آرزوها» برگزار می‌کنیم؛ این طرح برای برآورده کردن آرزوهای کوچک و بزرگ بچه‌ها طراحی شده و تلاش می‌کنیم چه آرزوهای بچه‌های قدیمی و چه آرزوهای بچه‌های جدید را در قالب این طرح‌ها برآورده کنیم. جدای از این ها خوشحالیم که امسال بازدهی نمایشگاه و طرح «درخت آرزوها» بسیار قابل توجه بوده است.
س:به طور کلی چند مددجو در استان گیلان تحت حمایت بنیاد کودک رشت هستند؟
پ: مددجویان تحت حمایت این مجموعه در گیلان که از مقطع پیش دبستانی تا دانشگاه را شامل می‌شوند 289 نفر است. این تعداد از افراد تحت حمایت در سراسر استان گیلان پراکندهاند و ما از رشت تا دورترین روستاهای گیلان مددجو داریم.
س: اسقبال از نمایشگاه امسال چگونه بود؟
پ: فکر می‌کردیم امسال با توجه به وضعیت اقتصادی مردم استقبال چندانی از نمایشگاه خیریه صورت نگیرد، اما خوشبختانه چون همیاران ما می‌دانند که ما نمایشگاه را سالی یک بار برگزار می‌کنیم، کمک و حمایت خود را از ما دریغ نکردند. جدای از استقبال عمومی، استقبال مسئولین و صاحبان دیگر گروه‌های مردم‌نهاد هم از نمایشگاه بسیار خوب بود.
س: کمی از دیگر فعالیت‌های بنیاد کودک بگویید.
پ: حقیقت این است که ما صندوق اعانه‌ای برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی نداریم و عمده درآمدهای ما از طریق برگزاری نمایشگاه‌ها، فعالیت‌های فرهنگی و مسابقات خیریه تامین می‌شود. در مقابل نیز این درآمدها صرف فعالیت‌های فرهنگی ازجمله کنسرت، کتابخوانی و سیاحت می‌شود. ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که هر مددجو در بنیاد کودک حامی مخصوص به خودش را دارد و تا زمانی که این مددجو تحت حمایت ما باشد به صورت ماهانه برای او مبلغی واریز می‌شود. در این شرایط اگر خیری به هر دلیل از ادامه همکاری انصراف دهد ما سعی می‌کنیم در کمترین زمان ممکن برای مددجو حامی دیگری پیدا کنیم.
گفت‌و‌گویم با مدیر بنیاد کودک رشت تمام می‌شود و در راه رفتن از مجموعه چشمم به جوان‌هایی می‌خورد که دورادور می‌شناسمشان و حالا بعد از گذر سالیان هر کدامشان دست به تاسیس یک گروه مردم‌نهاد زده‌اند و به تفکیک در حوزه‌های متفاوتی کار می‌کنند.
به فکرم می‌رسد که روند توسعه در یک کشور نمی‌تواند بی فعالیت‌های عمومی و استفاده از انگیزه‌های بارور به ثمر بنشیند. قطعا وجود چنین گروه‌های مردم‌نهادی می‌تواند جزئی‌تر و با کیفیت بیشتری بر روی نقصان‌هایی کار کند که ممکن است در ازدحام امور از چشم نهادهای دولتی و غیرمردمی دور مانده باشد.
گزارش از امیرحسین کریمی
7296/2007/
انتهای پیام سر هر میز جوان‌هایی دیده می‌شوند که حدس می‌زنم به صورت داوطلبانه به این کار مشغول باشند. برخورد همگی گرم است و تلاش می‌کنند تا با ارائه توضیحاتی به عابران آن‌ها را متوجه این نمایشگاه خیریه کنند. از فروشندگان محصولات که احتمالا از مددجویان این بنیاد نیز هستند سراغ مدیر مجموعه را می‌گیرم و آن‌ها مرا به سمانه حسن‌علیزاده مدیر مجموعه بنیاد کودک رشت معرفی می‌کنند.
با او وارد گفت‌و‌گو می‌شوم و از فعالیت‌های بنیاد می‌پرسم؛
س: فعالیت‌های بنیاد کودک بیشتر به چه صورتی است و این بنیاد از کی کار خود را آغاز کرده است؟
پ: موسسه خیریه رفاه کودک یک موسسه خیریه غیرانتفاعی، غیردولتی و مردم‌نهاد است که از 25 سال پیش در ایران فعالیت می‌کند اما ما نمایندگی این بنیاد را در گیلان از سال 92 تاسیس کردیم و هدف اصلی‌مان هم حمایت از کودکان مستعد اما نیازمند است. درحال حاضر هم این بنیاد بازارچه خیریه بنیاد کودک را برای ششمین سال پیاپی برگزار می‌کند. هدف اصلی این نمایشگاه نیز تهیه پوشاک شب عید بچه‌ها و کمک به زنان سرپرست خانوار است که مادران بچه‌های ما هستتند. در نمایشگاه ما هرساله طرحی را با عنوان «درخت آرزوها» برگزار می‌کنیم؛ این طرح برای برآورده کردن آرزوهای کوچک و بزرگ بچه‌ها طراحی شده و تلاش می‌کنیم چه آرزوهای بچه‌های قدیمی و چه آرزوهای بچه‌های جدید را در قالب این طرح‌ها برآورده کنیم. جدای از این ها خوشحالیم که امسال بازدهی نمایشگاه و طرح «درخت آرزوها» بسیار قابل توجه بوده است.
س:به طور کلی چند مددجو در استان گیلان تحت حمایت بنیاد کودک رشت هستند؟
پ: مددجویان تحت حمایت این مجموعه در گیلان که از مقطع پیش دبستانی تا دانشگاه را شامل می‌شوند 289 نفر است. این تعداد از افراد تحت حمایت در سراسر استان گیلان پراکندهاند و ما از رشت تا دورترین روستاهای گیلان مددجو داریم.
س: اسقبال از نمایشگاه امسال چگونه بود؟
پ: فکر می‌کردیم امسال با توجه به وضعیت اقتصادی مردم استقبال چندانی از نمایشگاه خیریه صورت نگیرد، اما خوشبختانه چون همیاران ما می‌دانند که ما نمایشگاه را سالی یک بار برگزار می‌کنیم، کمک و حمایت خود را از ما دریغ نکردند. جدای از استقبال عمومی، استقبال مسئولین و صاحبان دیگر گروه‌های مردم‌نهاد هم از نمایشگاه بسیار خوب بود.
س: کمی از دیگر فعالیت‌های بنیاد کودک بگویید.
پ: حقیقت این است که ما صندوق اعانه‌ای برای جمع‌آوری کمک‌های مردمی نداریم و عمده درآمدهای ما از طریق برگزاری نمایشگاه‌ها، فعالیت‌های فرهنگی و مسابقات خیریه تامین می‌شود. در مقابل نیز این درآمدها صرف فعالیت‌های فرهنگی ازجمله کنسرت، کتابخوانی و سیاحت می‌شود. ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که هر مددجو در بنیاد کودک حامی مخصوص به خودش را دارد و تا زمانی که این مددجو تحت حمایت ما باشد به صورت ماهانه برای او مبلغی واریز می‌شود. در این شرایط اگر خیری به هر دلیل از ادامه همکاری انصراف دهد ما سعی می‌کنیم در کمترین زمان ممکن برای مددجو حامی دیگری پیدا کنیم.
گفت‌و‌گویم با مدیر بنیاد کودک رشت تمام می‌شود و در راه رفتن از مجموعه چشمم به جوان‌هایی می‌خورد که دورادور می‌شناسمشان و حالا بعد از گذر سالیان هر کدامشان دست به تاسیس یک گروه مردم‌نهاد زده‌اند و به تفکیک در حوزه‌های متفاوتی کار می‌کنند.
به فکرم می‌رسد که روند توسعه در یک کشور نمی‌تواند بی فعالیت‌های عمومی و استفاده از انگیزه‌های بارور به ثمر بنشیند. قطعا وجود چنین گروه‌های مردم‌نهادی می‌تواند جزئی‌تر و با کیفیت بیشتری بر روی نقصان‌هایی کار کند که ممکن است در ازدحام امور از چشم نهادهای دولتی و غیرمردمی دور مانده باشد.
گزارش از امیرحسین کریمی
7296/2007/
کپی شد
