در این مطلب آمده است: آپارتمان های مسکن مهر که بر روی هر کوه و زمینی مانند قارچ سبز شده اند و هزاران هزار فرد در این خانه ها با حداقل امکانات شهری زندگی می کنند که در این بین کام کودکان بیش از همه تلخ شده است.
در گذشته مردم در خانه های مستقل حیاط دار زندگی می کردند و بچه ها هم آزادانه ساعات زیادی به بازی کردن مشغول بودند اما زندگی در مجتمع های آپارتمانی به دلیل فشردگی مکانی، عملا محل و فضای بازی کودکان را از آنها سلب کرده است.
حرکت و جنب و جوش پایه حیات است که زندگی شاداب و سلامت را به دنبال دارد اما کوچک بودن فضا، ابعاد و حجم اغلب واحدهای آپارتمان و مجتمع های مسکونی یکی از عوامل مهم و حیاتی در توزیع و تعمیق ناملایمات روحی به دلیل نبود فضای مناسب محیط زیستی برای بازی کودکان است.
یکی از کودکان مسکن مهر بهاران سنندج با لحن شیرین خود از نبود امکانات گلایه داشت و می گوید: فضای کوچک منازل ما جایی برای بازی کودکان ندارد و برای جلوگیری از اذیت همسایه های خود مجبوریم همیشه سکوت اختیار کنیم و بیشتر اوقات در یک جا بنشینیم.
آرین محمدی 10 ساله که در کوچه تنگ بین بلوک های یکی از مجتمع های مسکن مهر خود را سرگرم کرده بود، عنوان می کند: برای بازی کردن حتی در بیرون از خانه مکان مطلوبی نداریم چون محله ما برای بازی و تفریح مناسب نیست و از این که همیشه در خانه بنشینم و تلویزیون نگاه کنم خسته شده ام.
وی تاکید می کند: تمام هم سن و سال های من که در این آپارتمان ها زندگی می کنند از وضعیت زندگی ناراضی هستند چرا باید ما نه جایی برای بازی داشته باشیم و نه تفریح حتی اگر بخواهیم در این محوطه تنگ و ناهموار فوتبال بازی کنیم کل همسایه ها اعتراض می کنند و فورا بازی ما را به هم می زنند البته حقم دارند سروصدای ما آنها را اذیت می کند.
یکی از مادرانی که در آپارتمان های مسکن مهر سکونت دارد در جواب خبرنگار بیانی گفت: زندگی آپارتمان نشینی کودکان ما را تنبل کرده چرا که با تذکر های زیاد والدین، آنها دیگر راحت نمی توانند جنب و جوش داشته باشند و مجبوریم یا با تلویزیون یا با بازی های فکری کوچک آنها را سرگرم کنیم.
سوسن معظمی تاکید می کند: زمانی که کودک بودیم در حیاط خانه و کوچه با بازی و تفریح بزرگ شده ایم و همیشه شاد و خوشحال زندگی می کردیم اما امروزه کودکان در آپارتمان های کوچک دچار مشکلات روحی و ناهنجاری هایی همچون خودسری می شوند چون در فضایی قرار نمی گیرند که رفتار و عقاید همسالانشان را یاد بگیرند.
وی ضمن گلایه و نارضایتی از مسئولان شهری می افزاید: زمانی که آپارتمان های مسکن مهر را برای اسکان هزاران نفر برنامه ریزی کردند باید مکان مناسبی برای بازی کودکان در نظر می گرفتند.
این تعداد مجتمع آپارتمانی در یک فضای محدود با تعداد زیادی کودک و نوجوان، آنها باید در نبود امکانات تا کی سختی بکشند چرا نباید زمین فوتبال یا وسایل بازی برای کودکان در نظر گرفته شود، چرا فاصله میان هر مجتمع مسکن مهر فضای سبزی وجود ندارد و هزاران چرای دیگر که می شود بیان کرد.
مدیر موسسه کلینیک مددکاری اجتماعی روناک درباره تاثیر آپارتمان نشینی در بازی کودکان می گوید: زندگی در آپارتمان همیشه به نوعی منفی نیست، چرا که در کنار معایب آن مزایای خاصی هم دارد لذا با توجه به فضای کم شهری مردم باید خود را با این سبک زندگی عادت دهند و با کمترین امکانات بیشترین استفاده را داشته باشند که در این راستا نیازمند آگاهی و آموزش است.
روناک مبارکی به تاثیرات مثبت و منفی آپارتمان بر روی کودکان اشاره و بیان می کند: محیط بسته آپارتمان می تواند مزایایی مانند خلاق کردن کودکان داشته باشد زیرا استفاده و درگیر کردن آنها با بازی های فکری می تواند بر روی ذهن خلاق تاثیر داشته باشد.
وی عنوان می کند: کودکان به لحاظ جسمی نیز نیاز به تحرک بسیاری دارند؛ بر اساس این قانون، کودکان باید انرژی خود را در طول روز تخلیه و والدین نباید آنها را منع کنند پس در طول روز مقدار تحرک بدنی و نیازهای فیزیکی لازم باید در محیط های فرهنگی، ورزشی، تفریحی خارج از آپارتمان ها تخلیه شود در غیر این صورت محدودیت فضاهای آپارتمان و نبود امکانات مفید موجب انزوای کودکان می شود که خطرات آن در دوره بزرگسالی بسیار بیشتر و مخرب تر خواهد بود.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی می گوید: به دلیل متراژهای کم منازل امروزه لازم است نیازهای تحرک کودک جبران شود لذا به والدین توصیه می کنم که در اتاق کودکان خود امکاناتی که بدون سرو صدا امکان تحرک را به کودکان می دهد مانند دارت قرار داده شود.
مبارکی به ضرورت توجه بیشتر مسئولان شهری اشاره کرده و می گوید: مدیران و کسانی که طراحی شهری را به عهده دارند باید حتما فضاهای سبز مناسب با امکانات مطلوب در محیط آپارتمان ها در نظر بگیرند و کلاس های فرهنگی، ورزشی و هنری با قیمت های پایین در نزدیک ترین مسیر برنامه ریزی کنند لذا با توجه به نگرانی و دغدغه خانواده ها وجود فضاهای نظیر کتاب خانه ، کانون ها، پارک ها و بوستان های محلی پیش از پیش احساس می شود.
منبع: هفته نامه بیانی
در گذشته مردم در خانه های مستقل حیاط دار زندگی می کردند و بچه ها هم آزادانه ساعات زیادی به بازی کردن مشغول بودند اما زندگی در مجتمع های آپارتمانی به دلیل فشردگی مکانی، عملا محل و فضای بازی کودکان را از آنها سلب کرده است.
حرکت و جنب و جوش پایه حیات است که زندگی شاداب و سلامت را به دنبال دارد اما کوچک بودن فضا، ابعاد و حجم اغلب واحدهای آپارتمان و مجتمع های مسکونی یکی از عوامل مهم و حیاتی در توزیع و تعمیق ناملایمات روحی به دلیل نبود فضای مناسب محیط زیستی برای بازی کودکان است.
یکی از کودکان مسکن مهر بهاران سنندج با لحن شیرین خود از نبود امکانات گلایه داشت و می گوید: فضای کوچک منازل ما جایی برای بازی کودکان ندارد و برای جلوگیری از اذیت همسایه های خود مجبوریم همیشه سکوت اختیار کنیم و بیشتر اوقات در یک جا بنشینیم.
آرین محمدی 10 ساله که در کوچه تنگ بین بلوک های یکی از مجتمع های مسکن مهر خود را سرگرم کرده بود، عنوان می کند: برای بازی کردن حتی در بیرون از خانه مکان مطلوبی نداریم چون محله ما برای بازی و تفریح مناسب نیست و از این که همیشه در خانه بنشینم و تلویزیون نگاه کنم خسته شده ام.
وی تاکید می کند: تمام هم سن و سال های من که در این آپارتمان ها زندگی می کنند از وضعیت زندگی ناراضی هستند چرا باید ما نه جایی برای بازی داشته باشیم و نه تفریح حتی اگر بخواهیم در این محوطه تنگ و ناهموار فوتبال بازی کنیم کل همسایه ها اعتراض می کنند و فورا بازی ما را به هم می زنند البته حقم دارند سروصدای ما آنها را اذیت می کند.
یکی از مادرانی که در آپارتمان های مسکن مهر سکونت دارد در جواب خبرنگار بیانی گفت: زندگی آپارتمان نشینی کودکان ما را تنبل کرده چرا که با تذکر های زیاد والدین، آنها دیگر راحت نمی توانند جنب و جوش داشته باشند و مجبوریم یا با تلویزیون یا با بازی های فکری کوچک آنها را سرگرم کنیم.
سوسن معظمی تاکید می کند: زمانی که کودک بودیم در حیاط خانه و کوچه با بازی و تفریح بزرگ شده ایم و همیشه شاد و خوشحال زندگی می کردیم اما امروزه کودکان در آپارتمان های کوچک دچار مشکلات روحی و ناهنجاری هایی همچون خودسری می شوند چون در فضایی قرار نمی گیرند که رفتار و عقاید همسالانشان را یاد بگیرند.
وی ضمن گلایه و نارضایتی از مسئولان شهری می افزاید: زمانی که آپارتمان های مسکن مهر را برای اسکان هزاران نفر برنامه ریزی کردند باید مکان مناسبی برای بازی کودکان در نظر می گرفتند.
این تعداد مجتمع آپارتمانی در یک فضای محدود با تعداد زیادی کودک و نوجوان، آنها باید در نبود امکانات تا کی سختی بکشند چرا نباید زمین فوتبال یا وسایل بازی برای کودکان در نظر گرفته شود، چرا فاصله میان هر مجتمع مسکن مهر فضای سبزی وجود ندارد و هزاران چرای دیگر که می شود بیان کرد.
مدیر موسسه کلینیک مددکاری اجتماعی روناک درباره تاثیر آپارتمان نشینی در بازی کودکان می گوید: زندگی در آپارتمان همیشه به نوعی منفی نیست، چرا که در کنار معایب آن مزایای خاصی هم دارد لذا با توجه به فضای کم شهری مردم باید خود را با این سبک زندگی عادت دهند و با کمترین امکانات بیشترین استفاده را داشته باشند که در این راستا نیازمند آگاهی و آموزش است.
روناک مبارکی به تاثیرات مثبت و منفی آپارتمان بر روی کودکان اشاره و بیان می کند: محیط بسته آپارتمان می تواند مزایایی مانند خلاق کردن کودکان داشته باشد زیرا استفاده و درگیر کردن آنها با بازی های فکری می تواند بر روی ذهن خلاق تاثیر داشته باشد.
وی عنوان می کند: کودکان به لحاظ جسمی نیز نیاز به تحرک بسیاری دارند؛ بر اساس این قانون، کودکان باید انرژی خود را در طول روز تخلیه و والدین نباید آنها را منع کنند پس در طول روز مقدار تحرک بدنی و نیازهای فیزیکی لازم باید در محیط های فرهنگی، ورزشی، تفریحی خارج از آپارتمان ها تخلیه شود در غیر این صورت محدودیت فضاهای آپارتمان و نبود امکانات مفید موجب انزوای کودکان می شود که خطرات آن در دوره بزرگسالی بسیار بیشتر و مخرب تر خواهد بود.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی می گوید: به دلیل متراژهای کم منازل امروزه لازم است نیازهای تحرک کودک جبران شود لذا به والدین توصیه می کنم که در اتاق کودکان خود امکاناتی که بدون سرو صدا امکان تحرک را به کودکان می دهد مانند دارت قرار داده شود.
مبارکی به ضرورت توجه بیشتر مسئولان شهری اشاره کرده و می گوید: مدیران و کسانی که طراحی شهری را به عهده دارند باید حتما فضاهای سبز مناسب با امکانات مطلوب در محیط آپارتمان ها در نظر بگیرند و کلاس های فرهنگی، ورزشی و هنری با قیمت های پایین در نزدیک ترین مسیر برنامه ریزی کنند لذا با توجه به نگرانی و دغدغه خانواده ها وجود فضاهای نظیر کتاب خانه ، کانون ها، پارک ها و بوستان های محلی پیش از پیش احساس می شود.
منبع: هفته نامه بیانی
کپی شد