به گزارش خبرنگار ایرنا، بی توجهی در کنار مخالفت های برخی فیلمسازان و تهیه کنندگان سینما باعث شده رده بندی سنی فیلم ها در عمل اجرا نشود و خانواده های دغدغه مند ندانند چه فیلمی را می توانند در کنار کودکان خود ببینند.
مشاهده برخی فیلم های جشنواره فجر توسط نگارنده، بهانه ای شد تا به موضوع اجرا نشدن رده بندی سنی فیلم های سینمایی بپردازیم.
خفه کردن دختری توسط خانواده، خونریزی، قطع شدن سر و مطرح شدن موضوع تعرض به یک زن برخی از صحنه ها و موضوعاتی بود که نگارنده در چند فیلمی که فرصت دیدن آنها را یافتم، مشاهده کردم که شاید برای بیننده فیلم های ایرانی هم عجیب باشد.
در حالیکه از مرکز رده بندی سنی برای دیدن این فیلم ها مشخص نشده بود، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و متولیان جشنواره فیلم فجر در کردستان هم با توجه به عدم شناختی از فیلم ها مانع حضور کودکان در سالن سینما نشدند.
مطرح شدن مشکلات جامعه یا برخی از صحنه ها برای به تصویر کشیدن واقعیت موضوعی، می تواند گاهی همراه با خشونت باشد و چاره ای از آن نیست اما می توان با رده بندی سنی یک فیلم از آسیب به فرزندان مان جلوگیری کنیم.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی سنندج در این رابطه به خبرنگار ایرنا گفت: عادت به تماشای خشونت، حساسیت اجتماعی را نسبت به خشونت کاهش می دهد و رفته رفته، اعمال خشونت بار، امری عادی تصور می شود.
عطاالله شاکریان افزود: مشکل، آنجا جدی تر می شود که این صحنه های خشن، عینا مورد تقلید قرار گیرند.
وی ادامه داد: وقتی صحنه های خشن به عنوان بازتاب خشونت متراکم برنامه های تلویزیونی یا سینمایی، در حد وسیع مورد تقلید قرار گیرند، می توان گفت که خشونت تلویزیونی بر تمامی جامعه تاثیر گذارده و دیدن خشونت و اعمال خشونت، وجهی عادی و طبیعی از رفتار اجتماعی یک جامعه خواهد شد.
شاکریان یادآور شد: رفتارهای قهرمان فیلم عادی می شود و مطمئنا این تقلید در عمل و رفتار فرد انعکاس پیدا می کند و باعث افزایش خشونت و زمینه ساز ارتکاب بزه در کودکان و نوجوانان می شود و به مرور تماشای تصاویر خشن در فیلم های سینمایی و تلویزیونی در ذهن تبدیل به امری عادی خواهد شد.
عضو سازمان نظام روانشناسی ایران افزود: از آنجا که ایران، جامعه بسیار جوانی است و از سویی نیز تلویزیون در دسترس ترین اسباب تاثیر گذار برای پر کرن وقت کودکان و نوجوانان ایرانی است، باید علاوه بر سیاست های صدا و سیما در پخش برنامه های مناسب تر و دور اندیشی و روانشناسی پس از برنامه های مناسب این سنین، تلاش شود که آگاهی والدین نیز تا حدی بالا رود که مانع از بروز خشونت ها و رفتارهای تکانشگرانۀ ناشی از تماشای صحنه های خشن و حتی ناشی از عدم تماشای برنامه های درخور، شاد و حساب شده برای کودکان شود.
شاکریان اظهار کرد: ضرورت مراقبت خانواده ها در این زمینه مهم است، خانواده ها باید به گونه ای برنامه های تلویزیونی و سینمایی را برای مشاهده کودکان و نوجوانان تدارک ببینند که مناسب شرایط ذهنی و عاطفی آنان و فاقد صحنه های خشونت آمیز یا آموزش دهنده رفتارهای پرخاشگرانه باشد.
وی افزود: نکته بعدی ضرورت پخش نکردن برنامه های نامناسب برای بینندگان است که باید مورد توجه رسانه های عمومی قرار گیرد و اینکه در صورت پخش از طریق زیر نویس و یا هشدارهای کلامی - شنیداری و یا پخش مصاحبه با متخصصان تاثیر گذاری فیلم های دارای صحنه های خشونت آمیز به خانواده ها یادآوری شود.
شاکریان بر انجام تحقیقات کافی درباره آثار تماشای برنامه ها و صحنه های خشن تلویزیونی وسینمایی تاکید کرد و گفت: آنچه مبنای داوری ما قرار دارد تا حد زیادی ماحصل تحقیقات غربی ها در این زمینه است.
این مشاور خانواده و ازدواج اضافه کرد: با توجه به اینکه در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، حساسیت عمده بر روی جلوگیری از پخش برنامه حاوی صحنه های برانگیزنده جنسی است و در مورد صحنه های خشونت این حساسیت چندان وجود ندارد، جا دارد که از سوی پژوهشگران و سایر مراجع مرتبط، گام های عملی در برای انجام پژوهش هایی در مورد آثار تماشای صحنه های خشن از تلویزیون برداشته شود.
وی یادآور شد: باید بر اجرای قانون رده بندی سنی و ملزم بودن به اجرای این قانون تاکید شود زیرا این قانون به نفع خانواده است.
شاکریان با بیان اینکه هر چند در ایران برای انواعی از فیلم ها قانون رده بندی سنی لحاظ شد، افزود: این قانون همچنان به بطور کامل به اجرا نرسیده است.
به نظر می رسد با گذر زمان، تعداد فیلم هایی که به هر دلیل خشونت در آنها مطرح می شود در حال افزایش است.
بنابراین موضوع رده بندی سنی هرچه بیشتر ضرورت می یابد و انتظار می رود مسئولان امر این مساله حساس را جدی بگیرند.
6198/9102
انتهای پیام مشاهده برخی فیلم های جشنواره فجر توسط نگارنده، بهانه ای شد تا به موضوع اجرا نشدن رده بندی سنی فیلم های سینمایی بپردازیم.
خفه کردن دختری توسط خانواده، خونریزی، قطع شدن سر و مطرح شدن موضوع تعرض به یک زن برخی از صحنه ها و موضوعاتی بود که نگارنده در چند فیلمی که فرصت دیدن آنها را یافتم، مشاهده کردم که شاید برای بیننده فیلم های ایرانی هم عجیب باشد.
در حالیکه از مرکز رده بندی سنی برای دیدن این فیلم ها مشخص نشده بود، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و متولیان جشنواره فیلم فجر در کردستان هم با توجه به عدم شناختی از فیلم ها مانع حضور کودکان در سالن سینما نشدند.
مطرح شدن مشکلات جامعه یا برخی از صحنه ها برای به تصویر کشیدن واقعیت موضوعی، می تواند گاهی همراه با خشونت باشد و چاره ای از آن نیست اما می توان با رده بندی سنی یک فیلم از آسیب به فرزندان مان جلوگیری کنیم.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی سنندج در این رابطه به خبرنگار ایرنا گفت: عادت به تماشای خشونت، حساسیت اجتماعی را نسبت به خشونت کاهش می دهد و رفته رفته، اعمال خشونت بار، امری عادی تصور می شود.
عطاالله شاکریان افزود: مشکل، آنجا جدی تر می شود که این صحنه های خشن، عینا مورد تقلید قرار گیرند.
وی ادامه داد: وقتی صحنه های خشن به عنوان بازتاب خشونت متراکم برنامه های تلویزیونی یا سینمایی، در حد وسیع مورد تقلید قرار گیرند، می توان گفت که خشونت تلویزیونی بر تمامی جامعه تاثیر گذارده و دیدن خشونت و اعمال خشونت، وجهی عادی و طبیعی از رفتار اجتماعی یک جامعه خواهد شد.
شاکریان یادآور شد: رفتارهای قهرمان فیلم عادی می شود و مطمئنا این تقلید در عمل و رفتار فرد انعکاس پیدا می کند و باعث افزایش خشونت و زمینه ساز ارتکاب بزه در کودکان و نوجوانان می شود و به مرور تماشای تصاویر خشن در فیلم های سینمایی و تلویزیونی در ذهن تبدیل به امری عادی خواهد شد.
عضو سازمان نظام روانشناسی ایران افزود: از آنجا که ایران، جامعه بسیار جوانی است و از سویی نیز تلویزیون در دسترس ترین اسباب تاثیر گذار برای پر کرن وقت کودکان و نوجوانان ایرانی است، باید علاوه بر سیاست های صدا و سیما در پخش برنامه های مناسب تر و دور اندیشی و روانشناسی پس از برنامه های مناسب این سنین، تلاش شود که آگاهی والدین نیز تا حدی بالا رود که مانع از بروز خشونت ها و رفتارهای تکانشگرانۀ ناشی از تماشای صحنه های خشن و حتی ناشی از عدم تماشای برنامه های درخور، شاد و حساب شده برای کودکان شود.
شاکریان اظهار کرد: ضرورت مراقبت خانواده ها در این زمینه مهم است، خانواده ها باید به گونه ای برنامه های تلویزیونی و سینمایی را برای مشاهده کودکان و نوجوانان تدارک ببینند که مناسب شرایط ذهنی و عاطفی آنان و فاقد صحنه های خشونت آمیز یا آموزش دهنده رفتارهای پرخاشگرانه باشد.
وی افزود: نکته بعدی ضرورت پخش نکردن برنامه های نامناسب برای بینندگان است که باید مورد توجه رسانه های عمومی قرار گیرد و اینکه در صورت پخش از طریق زیر نویس و یا هشدارهای کلامی - شنیداری و یا پخش مصاحبه با متخصصان تاثیر گذاری فیلم های دارای صحنه های خشونت آمیز به خانواده ها یادآوری شود.
شاکریان بر انجام تحقیقات کافی درباره آثار تماشای برنامه ها و صحنه های خشن تلویزیونی وسینمایی تاکید کرد و گفت: آنچه مبنای داوری ما قرار دارد تا حد زیادی ماحصل تحقیقات غربی ها در این زمینه است.
این مشاور خانواده و ازدواج اضافه کرد: با توجه به اینکه در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، حساسیت عمده بر روی جلوگیری از پخش برنامه حاوی صحنه های برانگیزنده جنسی است و در مورد صحنه های خشونت این حساسیت چندان وجود ندارد، جا دارد که از سوی پژوهشگران و سایر مراجع مرتبط، گام های عملی در برای انجام پژوهش هایی در مورد آثار تماشای صحنه های خشن از تلویزیون برداشته شود.
وی یادآور شد: باید بر اجرای قانون رده بندی سنی و ملزم بودن به اجرای این قانون تاکید شود زیرا این قانون به نفع خانواده است.
شاکریان با بیان اینکه هر چند در ایران برای انواعی از فیلم ها قانون رده بندی سنی لحاظ شد، افزود: این قانون همچنان به بطور کامل به اجرا نرسیده است.
به نظر می رسد با گذر زمان، تعداد فیلم هایی که به هر دلیل خشونت در آنها مطرح می شود در حال افزایش است.
بنابراین موضوع رده بندی سنی هرچه بیشتر ضرورت می یابد و انتظار می رود مسئولان امر این مساله حساس را جدی بگیرند.
6198/9102
کپی شد
