فریده احمدی روز یکشنبه به خبرنگاران چهارمحال و بختیاری تاکید کرد: این آثار در همایش اخیر شورای ثبت میراث طبیعی کشور به میزبانی بندر انزلی در استان گیلان به ثبت رسید.
وی افزود: ۲ اثر میراث طبیعی ثبت شده چهارمحال و بختیاری شامل "درخت بلوط میهه" در حومه شهرک میهه دهستان دشت زرین شهر چلگرد مرکز شهرستان کوهرنگ و همچنین "مجموعه درختان باغ خان آورگان" در روستای آورگان دهستان چغاخور بخش بلداجی شهرستان بروجن است.
احمدی تصریح کرد: با ثبت این تعداد اثر، مجموع آثار میراث طبیعی ثبت شده چهارمحال و بختیاری در سطح ملی به ۱۷ مورد رسید.
وی یادآور شد: در چهارمحال و بختیاری همچنین ۷۶ اثر میراث ناملموس در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
به گزارش ایرنا، با ثبت ۲ اثر میراث طبیعی چهارمحال و بختیاری در همایش اخیر شورای ثبت میراث طبیعی کشور به میزبانی بندر انزلی مجموع آثار طبیعی و ناملموس این استان در سطح ملی به ۹۳ مورد رسید.
میراث طبیعی ملی ایران از سوی سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ایران شناسایی، معرفی و ثبت می‌شود و شامل محدوده‌های جغرافیایی طبیعی و مناطق خاصی از کشور است که به علت کیفیت ویژه فیزیکی و زیست‌شناسی، مناظر بدیع جغرافیایی، محوطه‌های طبیعی – تاریخی، پدیده‌ها و نمونه‌های ارزشمند گیاهی، جانوری و زیستگاه‌های آنها تعیین و تحت حفاظت و بهره‌برداری پایدار قرار می‌گیرد.
همچنین بقایای زمین‌شناسی و محوطه‌های برآمده از آن و آنچه از تبادل انسان با طبیعت به وجود آمده، مناطق جغرافیایی حفاظت‌شده، آثار زیستی و جانوری و غیره را نیز شامل می‌شود.
ثبت میراث طبیعی ایران در راستای اجرای تبصره ماده ۲ قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مصوب ۲۳ دی ۱۳۸۲ و آئین‌نامه اجرایی قانون مذکور مصوب هیئت وزیران بوده که در ۲۵ دی ۱۳۸۶ تدوین شده و نخستین اثر ثبت شده (کوه دماوند) در ۱۳ تیر ۱۳۸۷ به ثبت رسید.
همچنین میراث فرهنگی ناملموس به معنای رسوم، بازنمایی‌ها، تجلیات، دانش‌ها، مهارت‌ها و نیز ابزارها، اشیاء، دست ساخته‌ها و فضاهای فرهنگی مرتبط با آنها است که جوامع، گروه‌ها و در بعضی از موارد، افراد به عنوان بخشی از میراث فرهنگی خود می‌شناسند.
این میراث فرهنگی ناملموس که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود، پیوسته از سوی جوامع و گروه‌ها در پاسخ به محیط، تعامل با طبیعت و تاریخشان بازآفرینی می‌شود و حس هویت و تداوم را برایشان به ارمغان می‌آورد و بدین ترتیب احترام به تنوع فرهنگی و خلاقیت بشری را ترویج می‌دهد.
میراث فرهنگی ناملموس در زمینه‌های آیین‌های شفاهی شامل زبان به عنوان محمل میراث فرهنگی ناملموس مثل آوازها، لالایی‌ها، آواهای کار، متل ها، شعرخوانی‌ها، هنرهای اجرایی مانند موسیقی، رقص، نمایش سنتی، خیمه شب بازی، نمایش عروسکی، نقاشی و خوش نویسی، آیین‌های اجتماعی، مراسم، مناسک و فستیوال‌ها مثل جشن‌ها، بازی‌ها، مراسم آیینی و اعیاد، دانش و کردارهای مربوط به طبیعت و جهان هستی مانند طب سنتی، معماری سنتی، نجوم سنتی، دانش‌ها و مهارت‌های سنتی بهره گیری از منابع انرژی، صنعت گری سنتی مثل مهارت‌ها و فنون در حوزه‌های سفالگری، کاشی کاری، صنایع چوب و نساجی است.
۷۳۶۲/۲۰۹۷
