در جامعه ای با درصد سواد و تحصیلات بالاتر میتوان انتظار امنیت بیشتر و همدلی فراگیر را داشت. بدون آگاهی عمومی در پرتو جامعه ای با سواد دسترسی به اهداف توسعه و رفاه همگانی سخت و پرهزینه خواهد بود.
به گزارش جماران؛ علیرضا رحیمی عضو فراکسیون امید در کانال تلگرامی خود نوشت:
سازمان جهانی یونسکو در سال ۱۹۶۵ روز ۸ سپتامبر را بعنوان روز جهانی سوادآموزی تعیین کرد.
امسال یونسکو روز ۸ سپتامبر را بنام سواد در دنیای دیجیتال نامگذاری کرده است
بیش از ۷۸۵ میلیون نفر از جمعیت جهان برغم همه تلاشها بیسواد مانده اند.
در ایران قبل از انقلاب برنامه پیکار با بیسوادی در برنامه های دولتها قرار داشت و پس از انقلاب با تاسیس سازمان نهضت سواد آموزی کشور، موضوع آموزش بیسوادان جنبه مردمی و ملی گرفت.
بنا بر اعلام مسئولان سازمان نهضت سواد آموزی کشور، در ایران ۹/۵ میلیون نفر جمعیت بیسواد در سنین مختلف وجود دارد که ۳/۵ میلیون از آنها بیسواد مطلق بشمار می آیند.
بنابر آمارهای جهانی، میزان باسوادی در ایران ۸۷% است که با آمارهای کشور همخوانی دارد.
همچنان ۱۳% از جمعیت کشورمان در وضعیت بیسوادی قرار دارند.
برابر آمار رسمی سازمان جهانی یونسکو نرخ جمعیت باسواد در کشورهای زیر به ۱۰۰% رسیده است:
اوکراین ازبکستان اسلوونی بلاروس تاجیکستان ترکمنستان گرجستان قزاقستان قرقیزستان روسیه لهستان لتونی لیتوانی
کشورهای
نیجر با ۱۹%
گینه با ۲۵/۳%
افغانستان با ۳۸%
مالی با ۳۳%
بترتیب کمترین جمعیت با سواد را دارند.
افغانستان از ۲۰۱۵ جمعیت باسواد خود را از ۳۱/۷% به ۳۸/۲ % در سال ۲۰۱۷ ارتقا داده است. این کشور کمتر از دو سال ۶/۵ % رشد در سواد آموزی را کسب کرده است.
در شرایطی که آموزش دهندگان نهضت سواد آموزی در کشورمان همچنان با چند ماه حقوق معوقه و مطالبات و ناامنی شغلی مواجه اند و معلمان آموزش و پرورش با وضعیت معیشتی و شغلی خارج از شئون فرهنگی و معلمی در تقلای حفظ تعهدکاری و زندگی هستند کاهش درصد بیسوادی در کشورمان نیاز به برنامه ریزی عملیاتی نتیجه گرا و اراده و عزم جدی دارد.
در ایران رفع نیاز و نگرانی معلمان و آموزش دهندگان نهضت سواد آموزی و حفظ شان و حرمت معلمی به پیش نیازی ضروری برای مقابله با بیسوادی و اجرای برنامه های توسعه در بخش آموزشی تبدیل شده است.
تامین معیشت فرهنگیان و امنیت شغلی آنها موضوعی است که همه برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان دولتی را با واقعیتی آشکار روبرو ساخته است.
این آمار چیزی از موفقیتهای چشمگیر جمعیت دانش آموزی و دانشجویی ما بویژه در مناطق محروم را تحت الشعاع قرار نمی دهد اما جهان امروز دنیای رقابت اعداد و سنجش بر مبنای آمار است.
در جامعه ای با درصد سواد و تحصیلات بالاتر میتوان انتظار امنیت بیشتر و همدلی فراگیر را داشت. بدون آگاهی عمومی در پرتو جامعه ای با سواد دسترسی به اهداف توسعه و رفاه همگانی سخت و پرهزینه خواهد بود.
برای ایرانی شایسته رقابت در فضای بین المللی لازم است همه باهم برای ارتقای شاخصهای توسعه گام برداریم.
