اخیرا محمد رضا عارف درباره مطرح شدن نامش به عنوان یکی از گزینه‌های شهرداری تهران گفته است: در خدمت مردم تهران در مجلس هستم.
به گزارش جماران حمید هنر حور در کانال تلگرامی خود نوشت:
او در ادامه، در پاسخ به این پرسش که آیا مسئولیت شهرداری تهران را می پذیرد یا نه، گفت: بحث قبول و رد نیست، هرکس وظیفه‌ای دارد و در جایگاه خودش باید خدمت کند.
تعهد به مردم و قدرشناسی از اعتماد آنها، اصلی اخلاقی و سرمایه ای بی بدیل و غیرقابل معاوضه با همه مظاهر، مواهب و فرصت های ریز و درشتی است که در حوزه سیاست و سیاست ورزی یافت می شود و عارف با این موضعگیری، ثابت کرد که به این اصل، پایبندی دارد.
خاطرم هست دوره ای نیز که به عنوان یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری، پشت میز مناظره صدا و سیما نشست، یکی از کسانی بود که نجیبانه ترین گفتمانها را داشت و تلاش کرد از "اصل اخلاق" دور نشود...
جای آن داشت که در روزنامه ها، سایت های خبری یا حتی رسانه ملی، به این رویکرد اخلاقمدارانه - که حقیقتا آموزه هایی می تواند برای سیاسیون ما داشته باشد - قدری پرداخته شود، در جامعه ما گاهی رفتارناخواسته یا موضعگیری زرد یک چهره سیاسی، فرهنگی، ورزشی و... به طور چشمگیری بزرگنمایی گردیده و مکرّر در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی دست به دست می شود، اما نسبت به یک منش مردم دوستانه، قانونمدار و منطبق با اخلاق سیاسی، شاهد سکوت و بی تفاوتی هستیم!
به نظرم اینجاست که باید آسیب شناسی جدی از وضعیت فرهنگی و رسانه ای کشور مدّ نظر قرار بگیرد و نگاه ارتقائی و ایجابی به برخورد سلبی و تخریبی رجحان پیدا کند، نباید فقط از نقصانها و منازعات - که ریشه مند از مکنونات شخصی و جناحی است و بعضا با اتیکت های ملی و ارزشگرایانه ظاهر می شوند - گفت و نوشت... اگر واقعا حُسن نیّت در کار است و تهذیب رُکن؛ زشت و زیبا را باید توامان دید، به تعبیر عُرفا: عیب"می" جمله چو گفتی، هنرش نیز بگوی!
موضوع عارف، صرفا یک نمونه و مصداق است - فارغ از هر گونه سوگیری سیاسی و جناحی - و از این مصادیق، فراوان داریم که ناگزیر به تحمّل سکوت عجیب و توام با غفلت و جهل رسانه و چشم تنگی نهادها و دستگاه های فرهنگی شده و خواهند شد.
