نعیمه ظفر در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جی پلاس، در خصوص اوضاع بسکتبال ایران اظهار کرد: ظرفیت‌های خیلی خوبی داریم و پتانسیل‌های ما بسیار بالا است و اگر با برنامه ریزی پیش رویم در بخش زنان هم یکی از تیم‌های سطح بالای آسیا خواهیم شد.
او با اشاره به انتخاب جواد داوری به عنوان ریاست جدید فدراسیون تصریح کرد: مسلما هر مدیری که وارد مجموعه‌ای می‌شود برنامه‌هایی دارد و امیدوارم او هم بتواند برنامه‌های خود را به بهترین شکل عملی کند تا حال بسکتبال ایران خوب باشد.
ظفر در مورد تجربه‌های خود و تفاوت مربیگری در داخل و خارج از ایران گفت: با توجه به تجربه‌هایی که در چند کشور داشتم باید بگویم که تغییر در جزئیات می‌تواند تغییرات بزرگی ایجاد کند. اکثر کشورها از پایه همه چیز را درست می‌کنند مثلا در قطر ما در حال برنامه ریزی برای بازی‌های آسیایی 2030 هستیم و استعدادیابی کردیم ضمن اینکه آنها در این مسیر هیچ شانسی را برای اعتماد به نفس دخترانشان و حضور در تورنمت‌های مختلف از دست نمی‌دهند. در سال‌های گذشته علی رغم اینکه در مسابقات سه نفره که به میزبانی قطر برگزار شد، با اختلاف زیاد به رقبای خود باختند و می‌دانستند شرایط تیم چگونه خواهد بود اما میزبانی گرفتند تا دختران بسکتبالیست‌شان بتوانند در این رقابت شرکت کنند. کسی از این زاویه نگاه نمی‌کند و می‌گویند با اختلاف زیاد مقابل ایران شکست خوردند ولی من می‌بینم که هدف قطر این است که با اعتماد به نفس بیشتری در عرصه‌های بین‌المللی حضور داشته باشند که مسئله مهی است.
ظفر در خصوص صحبت‌هایی مبنی بر اینکه تیم زنان عمان قدرتمند نیست که تا این حد خبر سرمربیگری او در این تیم را بزرگ نمایی می‌کنند تصریح کرد: عمان قبلا در بخش زنان تیم خیلی خوبی داشت و الان حدود 6 سال است که فعالیت ندارد. بین کشورهای عربی قطر همیشه اول بوده و عمان هم رده اول تا سوم داشته؛ این رقابت بین کشورهای عربی برای آنها خیلی مهم است و از بازیکنان پیشرفته در بازی‌های پنج نفره استفاده می‌کردند اما بسکتبال سه نفره تابع قوانین خاصی است و استفاده از این بازیکنان را سخت می‌کند ولی اینکه بگوییم این تیم سطح پایینی دارد واقعا بد است. من بار اول که به عمان آمدم برای کلینیک مربیگری بود که مربیان خود را به سه دسته تفسیم کرده بودند و نسل جدیدی از بسکتبال را می‌سازند.
سرمربی ایرانی تیم ملی بسکتبال زنان عمان در ادامه افزود: اشتباه ما در ایران همین است؛ نه اینکه چون من کارم را در خارج از ایران انجام می‌دهم این را بگویم. خیلی از مربیان ایرانی دیگر هم در خارج از کشور فعالیت دارند؛ وقتی این نفرات به ایران بازمی‌گردند نمی‌خواهند جایگاه باشگاهی و ملی به آنها بدهید بلکه از این همه امتیازهای مثبتی که دارند استفاده کنید. به جای اینکه با حسادت و قلبی پر از کینه و نفرت در مورد آدم‌ها صحبت کنیم از تجربه‌ها و نقاط قوت این اشخاص به نفع بسکتبال بهره ببریم. من هر جا می‌روم می‌گویند آن مربی ایرانی است که این موضوع بالا بردن سطح بسکتبال کشور ما است هرچند که من از ایران به این اتفاق نرسیدم و به خاطر مربیگری در صربستان به قطر و عمان دعوت شدم اما در نهایت همه می‌گویند مربی ایرانی یعنی من و مربیان دیگر باعث سربلندی نام ایران می‌شویم ولی این روزها قلب‌ها سیاه است و من از این دوستان توقعی ندارم. خوشحالی و ناراحتی هیچ کس در حالت من تغییری ایجاد نمی‌کند البته خوشحالی به من هم قوت قلب می‌دهد اما متاسفانه این بخل و نفرت و کینه مملکت ما را عقب انداخته است.
او در پایان صحبت‌های خود تصریح کرد: اگر شرایطی در فدراسیون حاکم شود می‌توانند مربی‌هایی را بیاورند که باعث ارتقاء و رقابت سالم شود. در خاطرم است زمانی که فدراسیون کار می‌کردم هر کلینیکی که با نناد ترونیک برگزار می‌کردیم 90 درصد افراد شرکت کننده می‌گفتند من که همه این مسائل را بلد هستم چه چیز جدیدی یاد گرفتیم؛ اگر بلد هستیم پس چرا اتفاق مثبتی رخ نمی‌دهد؟ چرا هنوز در آن نسل قدیم بسکتبال گیر کردیم؟ کشور ما ظرفیت خیلی خوبی دارد و ای کاش این حسادت و بددلی‌ها اجازه دهد افرادی که به صورت گمنام با هزینه خودشان واقعا زحمت می‌کشند دیده شوند و این فرهنگ تقسیم کردن اطلاعات و با هم کار کردن در ایران هم حاکم شود. متاسفانه در جامعه ما همه سعی می‌کنند هیچ اطلاعاتی بروز ندهند، باهم صحبت نکنند و در کل جامعه مربیگری ما آن رفاقت کاری را با یکدیگر ندارند. همیشه این را بدانید کاری وقتی بخواهد اتفاق بیفتد سختی‌های آن زیاد است و آن سختی‌ها به شما کمک می‌کند تا محکم تر به جلو حرکت کنید و اگر خدا کمک می‌کند بنده‌های خدا هیچ کاره هستند.
