به گزارش ایرنا، از غرب شهر همدان که خارج میشوی و آخرین تابلو مهد تاریخ و تمدن را که پشت سر می گذاری، جاده ای پُر پیچ و خم با شیبی ملایم به سوی مقصد راهنمایتان می شود؛ جاده ای که از یک سو به رشته کوه های الوند و از سمت دیگر به دره هایی عمیق و بلند تکیه کرده و همچون ماری در دل کوههای بلند می خزد.
اینجا باید تمام مهارت و آخرین قدرت اتومبیل خود را به کار بگیرید تا از شیب رو به فزونی جاده بالا بکشید ...؛ سربالایی را که بگذرانی به بلندای گردنه ای میرسی که بازوی سیاه رنگش را دور کوه ها و تپه ها انداخته تا مسافرانش را سلامت به خانه برساند.
گردنه ی اسدآباد؛ با 2 هزار متر ارتفاع جزو پنج گردنه مخوف و سخت گذر ایران و در دسته ده تایی از جاده های حادثه آفرین کشور جای گرفته و همین ویژگی هاست که به گردنه مرگ معروفش کرده است.
مار سیاه و خزنده جاده این بار وحشی تر از قبل در دل کوه پیچ و تاب می خورد و هر لحظه بیم فرو افتادن سواره ای از پشت این اژدر خوابیده در دل کوه، تن ها را به لرزه می آورد ... .
اوج گردنه را که رد کنی باید با مهارتی دیگر بر فشار و سرعت ماشینت غلبه کنی تا بتوانی بر پیچ و خم مخفی در سرازیری گردنه پیروز شوی؛ در این میان هر لحظه از ترمز پیاپی و ناشیانه رانندگان برای غلبه برشیب تند جاده، زوزه مرگ برمی خیزد و هرآن احتمال واژگون شدن و پرتاب خودرو به اعماق دره نفس راننده و مسافران را در سینه زندانی می کند.
حتی کهنه کارترین راننده ها نیز نمی‌توانند ادعا کنند که بی دلهره و ترس از اینجا گذشته باشند ... .
واژگونی تانکر حمل سوخت و راننده ای که طعمه آتش می شود، کوله بار تکه تکه و جسم زخمی زائران کربلا در پستی و بلندی دره ها، و مسافران اتوبوسی که زیر پلک های خسته راننده ای برای همیشه به خواب می روند ... . یادآوری همین چند صحنه دلخراش کافی است تا تمام زیبایی بی نظیر گردنه اسدآباد در نظرتان رنگ ببازد.
نفرت و دلزدگی از گردنه مرگ در زمستان که باد و سرما هم آواز شده و این جاده را لشکری از مه غلیظ احاطه می کند، پررنگ تر می شود و افق دید راننده ها کمتر و خودروها کورمال کورمال به جلو می خزند. علائم راهنمایی کنار جاده نیز در زیر کولاک دفن می شود و دیگر اثری از خط های سفید وسط جاده نیست و برای این لحظه ها نامی بهتر از بحران نمی توان یافت.
در سایه همین لحظات بحرانی است که این محور هر ساله تعداد زیادی از رهگذرانش را به کام مرگ می‌کشاند و هر روز تیتر جدیدی از خبرگزاری ها و جراید استان را به خود اختصاص می‌دهد و امروز شاید کمتر کسی از مردم همدان باشد که خبری از حوادث این گردنه نشنیده باشد.
بنابر آمارهای موجود در 9 ماهه سالجاری در سوانح جاده ای گردنه اسدآباد 10 تن کشته شده و 37 تن مجروح و مصدوم شدند.
اما چه باید کرد تا خط و خطوط زشت و ناپسند مرگ و حادثه را از چهره مار خوش خط و خال گردنه اسدآباد پاک کرد.
حل مشکلات این گردنه سالهاست که دغدغه مسئولان و مردم است؛ به یاد دارم مهرماه سال 1390 در سفر رئیس جمهوری وقت، حذف گردنه اسدآباد و ساخت تونل بحای آن به تصویب رسید؛ طرحی که پس از سنجش خاک و جفرافیای این منطقه ابتر ماند و رویای این تونل زیر خروارها خاک سست گردنه دفن شد.
تغییر مسیر همدان – کرمانشاه پیشنهاد بعدی بود برای رهایی از خطرات گردنه که با مخالفت نماینده وقت مردم در مجلس شورای اسلامی رد شد.
چند سالی هم شورای ترافیک این شهرستان به دنبال احداث استخر شن در پیچ های انتهایی گردنه منتهی به شهر بود تا خودروهای دچار نقص فنی که تعادل خود را از دست داده اند به جای پرتاب شدن به اعماق دره به داخل این استخر شیرجه بزنند، این طرح نیز با عمل فاصله بسیاری داشت.
احداث جداکننده های بتنی راهکاری است که کارشناسان پلیس راه ارائه داده اند تا مانع برخورد خودروهای عبوری و ساماندهی ترافیک گردنه مرگ شود؛ اما بیم آنکه دیوارهای بتنی خود عامل حادثه شوند، این طرح را نیز روی کاغذ ماندگار کرد.
افزایش عرض جاده تنها طرحی است که به نظر برای افزایش ایمنی گردنه و مسافرانش معقولانه تر به نظر می رسد که از 2 سال پیش آغاز شده و مردم اسدآباد در آرزوی به فرجام رسیدنش هستند.
کنارگذر اسدآباد نیز طرحی است که از چند سال پیش در حال اجراست، این جاده قرار است گردنه و حوادث دلخراشش را دور بزند؛ باید بود و دید که چه می شود.
اینکه گردنه اسدآباد تنها متعلق به این شهر و استان همدان نیست؛ عبور بزرگراه کربلا از این شهر، قرار گرفتن بر شاهراه ارتباطی 6 استان کشور و پل ارتباطی با برخی کشورهای همسایه دلایل محکمی بر بین المللی بودن این مسیر بشمار می رود و از این رو عزمی ملی برای حل مشکلات آن نیاز است.
از طرف دیگر، تمام زیبایی و جلوه اسدآباد به آرمیدن در دامنه این گردنه پرپیچ و خم است؛ پس بجای حذف گردنه و تغییر مسیر این شهر، اندکی به وجه گردشگری این مار خوش خط خال بیندیشیم و با تدبیری که شایسته مردمان این دیار است، خطرات این گردنه را به حداقل ممکن برسانیم.
بی تردید گردنه اسدآباد با همه خوف و غضبش، بسیار زیباست و چشم اندازی بی مثال در بهار و زمستان دارد و از این رو عده ای آنرا پیشانی سبز اسدآباد نامیده اند؛ وجود جنگل انبوه، برفگیر بودن و فراز و فرودهای بسیار، به ایجاد طرح هایی همچون پیست اسکی و تله کابین در این منطقه قوت می بخشد و قابلیت تبدیل شدن به تفرجگاهی دلنشین را فریاد می زند؛ قابلیتی که باید به عنوان فرصتی برای افزایش جذابیت های گردشگری استان همدان حفظ شود.
7527/2090
گزارش : زهرا زارعی** انتشاردهنده: سعید زارع کندجانی
انتهای پیام اینجا باید تمام مهارت و آخرین قدرت اتومبیل خود را به کار بگیرید تا از شیب رو به فزونی جاده بالا بکشید ...؛ سربالایی را که بگذرانی به بلندای گردنه ای میرسی که بازوی سیاه رنگش را دور کوه ها و تپه ها انداخته تا مسافرانش را سلامت به خانه برساند.
گردنه ی اسدآباد؛ با 2 هزار متر ارتفاع جزو پنج گردنه مخوف و سخت گذر ایران و در دسته ده تایی از جاده های حادثه آفرین کشور جای گرفته و همین ویژگی هاست که به گردنه مرگ معروفش کرده است.
مار سیاه و خزنده جاده این بار وحشی تر از قبل در دل کوه پیچ و تاب می خورد و هر لحظه بیم فرو افتادن سواره ای از پشت این اژدر خوابیده در دل کوه، تن ها را به لرزه می آورد ... .
اوج گردنه را که رد کنی باید با مهارتی دیگر بر فشار و سرعت ماشینت غلبه کنی تا بتوانی بر پیچ و خم مخفی در سرازیری گردنه پیروز شوی؛ در این میان هر لحظه از ترمز پیاپی و ناشیانه رانندگان برای غلبه برشیب تند جاده، زوزه مرگ برمی خیزد و هرآن احتمال واژگون شدن و پرتاب خودرو به اعماق دره نفس راننده و مسافران را در سینه زندانی می کند.
حتی کهنه کارترین راننده ها نیز نمی‌توانند ادعا کنند که بی دلهره و ترس از اینجا گذشته باشند ... .
واژگونی تانکر حمل سوخت و راننده ای که طعمه آتش می شود، کوله بار تکه تکه و جسم زخمی زائران کربلا در پستی و بلندی دره ها، و مسافران اتوبوسی که زیر پلک های خسته راننده ای برای همیشه به خواب می روند ... . یادآوری همین چند صحنه دلخراش کافی است تا تمام زیبایی بی نظیر گردنه اسدآباد در نظرتان رنگ ببازد.
نفرت و دلزدگی از گردنه مرگ در زمستان که باد و سرما هم آواز شده و این جاده را لشکری از مه غلیظ احاطه می کند، پررنگ تر می شود و افق دید راننده ها کمتر و خودروها کورمال کورمال به جلو می خزند. علائم راهنمایی کنار جاده نیز در زیر کولاک دفن می شود و دیگر اثری از خط های سفید وسط جاده نیست و برای این لحظه ها نامی بهتر از بحران نمی توان یافت.
در سایه همین لحظات بحرانی است که این محور هر ساله تعداد زیادی از رهگذرانش را به کام مرگ می‌کشاند و هر روز تیتر جدیدی از خبرگزاری ها و جراید استان را به خود اختصاص می‌دهد و امروز شاید کمتر کسی از مردم همدان باشد که خبری از حوادث این گردنه نشنیده باشد.
بنابر آمارهای موجود در 9 ماهه سالجاری در سوانح جاده ای گردنه اسدآباد 10 تن کشته شده و 37 تن مجروح و مصدوم شدند.
اما چه باید کرد تا خط و خطوط زشت و ناپسند مرگ و حادثه را از چهره مار خوش خط و خال گردنه اسدآباد پاک کرد.
حل مشکلات این گردنه سالهاست که دغدغه مسئولان و مردم است؛ به یاد دارم مهرماه سال 1390 در سفر رئیس جمهوری وقت، حذف گردنه اسدآباد و ساخت تونل بحای آن به تصویب رسید؛ طرحی که پس از سنجش خاک و جفرافیای این منطقه ابتر ماند و رویای این تونل زیر خروارها خاک سست گردنه دفن شد.
تغییر مسیر همدان – کرمانشاه پیشنهاد بعدی بود برای رهایی از خطرات گردنه که با مخالفت نماینده وقت مردم در مجلس شورای اسلامی رد شد.
چند سالی هم شورای ترافیک این شهرستان به دنبال احداث استخر شن در پیچ های انتهایی گردنه منتهی به شهر بود تا خودروهای دچار نقص فنی که تعادل خود را از دست داده اند به جای پرتاب شدن به اعماق دره به داخل این استخر شیرجه بزنند، این طرح نیز با عمل فاصله بسیاری داشت.
احداث جداکننده های بتنی راهکاری است که کارشناسان پلیس راه ارائه داده اند تا مانع برخورد خودروهای عبوری و ساماندهی ترافیک گردنه مرگ شود؛ اما بیم آنکه دیوارهای بتنی خود عامل حادثه شوند، این طرح را نیز روی کاغذ ماندگار کرد.
افزایش عرض جاده تنها طرحی است که به نظر برای افزایش ایمنی گردنه و مسافرانش معقولانه تر به نظر می رسد که از 2 سال پیش آغاز شده و مردم اسدآباد در آرزوی به فرجام رسیدنش هستند.
کنارگذر اسدآباد نیز طرحی است که از چند سال پیش در حال اجراست، این جاده قرار است گردنه و حوادث دلخراشش را دور بزند؛ باید بود و دید که چه می شود.
اینکه گردنه اسدآباد تنها متعلق به این شهر و استان همدان نیست؛ عبور بزرگراه کربلا از این شهر، قرار گرفتن بر شاهراه ارتباطی 6 استان کشور و پل ارتباطی با برخی کشورهای همسایه دلایل محکمی بر بین المللی بودن این مسیر بشمار می رود و از این رو عزمی ملی برای حل مشکلات آن نیاز است.
از طرف دیگر، تمام زیبایی و جلوه اسدآباد به آرمیدن در دامنه این گردنه پرپیچ و خم است؛ پس بجای حذف گردنه و تغییر مسیر این شهر، اندکی به وجه گردشگری این مار خوش خط خال بیندیشیم و با تدبیری که شایسته مردمان این دیار است، خطرات این گردنه را به حداقل ممکن برسانیم.
بی تردید گردنه اسدآباد با همه خوف و غضبش، بسیار زیباست و چشم اندازی بی مثال در بهار و زمستان دارد و از این رو عده ای آنرا پیشانی سبز اسدآباد نامیده اند؛ وجود جنگل انبوه، برفگیر بودن و فراز و فرودهای بسیار، به ایجاد طرح هایی همچون پیست اسکی و تله کابین در این منطقه قوت می بخشد و قابلیت تبدیل شدن به تفرجگاهی دلنشین را فریاد می زند؛ قابلیتی که باید به عنوان فرصتی برای افزایش جذابیت های گردشگری استان همدان حفظ شود.
7527/2090
گزارش : زهرا زارعی** انتشاردهنده: سعید زارع کندجانی
کپی شد
