به گزارش ایرنا، تأثیر مشاهیر همدان در معرفی این دیار کهن بعنوان یکی از مناطق پر جاذبه گردشگری در ایران و جهان اگر بیشتر از آثار باستانی و مناظر طبیعی نباشد، کمتر نیست.
همدان مدفن بیش از 40 نامدار و سرآمد دین، علم و هنر است که در این اقلیم پا به هستی نهاده و در گوشه گوشه خاکش خفته اند و مقبره و آرامگاهشان زینت بخش این دیار شده است.
حکیم بوعلی سینا، بابا طاهر، صفا الحق، آقانجفی همدانی، ملا حسین قلی شوندی، غمام همدانی، عین القضات، بدیع الزمان، خواجه رشیدالدین و صدها مرد بزرگی که با اندیشه هایی تابنده، زندگی تیره و تار داشتند و همواره از بی مهری روزگار آزرده و رنجور بودند.
نیک نامان و بزرگانی که نه در پهنه ایران زمین بلکه در زادگاه خود نیز مهجور و غریبند؛ و شاید همین غربت باعث شده تا نامیدن همدان به نام مفاخر و بزرگانش در سه سال اخیر از سوی استاندار همدان باب شود و آبی باشد بر آتش دغدغه و نگرانی های مردم فرهنگ دوست همدان که داعیه دار پایتخت تاریخ تمدن ایران زمین هستند.
سالهای 94 و 95 به ترتیب به نام 'میرسیدعلی' عارف و دانشمند همدانی و 'سیدجمال الدین اسدآبادی' نامگذاری شد. برپایی همایش بین المللی با برادر خواندگی شهر لاهور پاکستان و همدان و برپایی همایش 'مصلح بیدارگر' و افتتاح دبیرخانه بنیاد علمی و فرهنگی سیدجمال اندک دستاورد این نامگذاری ها بود.
نوپایی این حرکت و آماده نبودن متولیان امر، شاید تنها دلیلی بود که استاندار چشم برکم کاری مسئولان ببندد؛ اما به طور قطع امسال و سال های آتی اینگونه نخواهد بود و مدیران و دست اندرکاران باید به افکار عمومی و استاندار پاسخگو باشند.
امسال هم سالی نیکبخت برای بابای همدان است. عارف و شاعری وارسته و عریان از تعلقات دنیوی که در اواخر سده چهارم تا اواسط سده پنجم هجری قمری در عین عزلت و گمنامی با دوبیتی های نابش راه خداشناسی می پیمود و به مردم می شناساند.
حالا 9 ماه از سال باباطاهر می گذرد و برایش هیچ نکرده ایم؛ حتی یک نماهنگی از عشق و عرفانی که در اشعار 'بابای همدان' موج می زند، نساخته ایم و یا دیوار نوشته ای از بابا و آثارش نیافریده ایم.
فضای تبلیغی و آموزشی بسیاری در اختیار داریم و بهره ای از آن برای معرفی بابا به فرزندان ایران زمین نمی بریم.
نمی دانم اگر فردا روزی قرار باشد، گزارشی از سال بابا ارائه کنیم، چگونه از خجالت سربلند می کنیم؟ به قول بابا:
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند تو را از نامه خواندن شرمت آیو
حال که به برکت نام و نشان مشاهیر، سال 2018 میلادی شهر و دیارمان همدان به عنوان پایتخت گردشگری کهن قاره آسیا برگزیده شده است، کاش بتوانیم برای فضاسازی و تبلیغات این رویداد بزرگ و بی نظیر از دیوان بابا کمک بگیریم و بر سر درب هتل ها، اماکن سیاحتی و زیارتی و ورودی های شهرهای استان به گردشگران و مسافران با دوبیتی های زیبای بابا خوش آمد بگوییم:
عزیزا کاسه چشمم سرایت میون هر دو چشمم جای پایت
از اون ترسم که غافل پا نهی تو نشینه خار مژگانم به پایت
سال بابا طاهر فرصت مغتنمی است برای ورق زدن تاریخ همدان تا قدری شکاف میان نسل امروز و دیروزترها را کم کنیم و دختران و پسران ما به جای آویزان شدن به اسطوره های نا مانوس بیگانه، به مفاخر فرهنگی میهن خود ببالند.
اما غافلیم از داشته های بزرگ و فاخرمان، از فرصت های نابی که برایمان ایجاد می شود و راهی که هموار می شود و چشمهایمان را می بندیم تا فرصت از دست برود؛ بی توجهیم، کم کاریم و در سایه همین اهمال کاری و کوتاهی هاست که داشته های علمی و فرهنگی مان به یغما می رود.
بی شک در شرایطی که برخی کشورهای همسایه کمر به ثبت آثار فرهنگی و هویت ناملموس ایرانی به نام خودشان را دارند، نامگذاری همدان به نام مفاخر و مشاهیرش، گامی مثبت در زنده نگه داشتن هویت به تاراج رفته فرهنگ این سرزمین است و زمینه ای وسیع برای اقدام و عمل متولیان فرهنگی.
7527 /2090
گزارش: زهرا زارعی** انتشاردهنده: سعید زارع کندجانی
انتهای پیام همدان مدفن بیش از 40 نامدار و سرآمد دین، علم و هنر است که در این اقلیم پا به هستی نهاده و در گوشه گوشه خاکش خفته اند و مقبره و آرامگاهشان زینت بخش این دیار شده است.
حکیم بوعلی سینا، بابا طاهر، صفا الحق، آقانجفی همدانی، ملا حسین قلی شوندی، غمام همدانی، عین القضات، بدیع الزمان، خواجه رشیدالدین و صدها مرد بزرگی که با اندیشه هایی تابنده، زندگی تیره و تار داشتند و همواره از بی مهری روزگار آزرده و رنجور بودند.
نیک نامان و بزرگانی که نه در پهنه ایران زمین بلکه در زادگاه خود نیز مهجور و غریبند؛ و شاید همین غربت باعث شده تا نامیدن همدان به نام مفاخر و بزرگانش در سه سال اخیر از سوی استاندار همدان باب شود و آبی باشد بر آتش دغدغه و نگرانی های مردم فرهنگ دوست همدان که داعیه دار پایتخت تاریخ تمدن ایران زمین هستند.
سالهای 94 و 95 به ترتیب به نام 'میرسیدعلی' عارف و دانشمند همدانی و 'سیدجمال الدین اسدآبادی' نامگذاری شد. برپایی همایش بین المللی با برادر خواندگی شهر لاهور پاکستان و همدان و برپایی همایش 'مصلح بیدارگر' و افتتاح دبیرخانه بنیاد علمی و فرهنگی سیدجمال اندک دستاورد این نامگذاری ها بود.
نوپایی این حرکت و آماده نبودن متولیان امر، شاید تنها دلیلی بود که استاندار چشم برکم کاری مسئولان ببندد؛ اما به طور قطع امسال و سال های آتی اینگونه نخواهد بود و مدیران و دست اندرکاران باید به افکار عمومی و استاندار پاسخگو باشند.
امسال هم سالی نیکبخت برای بابای همدان است. عارف و شاعری وارسته و عریان از تعلقات دنیوی که در اواخر سده چهارم تا اواسط سده پنجم هجری قمری در عین عزلت و گمنامی با دوبیتی های نابش راه خداشناسی می پیمود و به مردم می شناساند.
حالا 9 ماه از سال باباطاهر می گذرد و برایش هیچ نکرده ایم؛ حتی یک نماهنگی از عشق و عرفانی که در اشعار 'بابای همدان' موج می زند، نساخته ایم و یا دیوار نوشته ای از بابا و آثارش نیافریده ایم.
فضای تبلیغی و آموزشی بسیاری در اختیار داریم و بهره ای از آن برای معرفی بابا به فرزندان ایران زمین نمی بریم.
نمی دانم اگر فردا روزی قرار باشد، گزارشی از سال بابا ارائه کنیم، چگونه از خجالت سربلند می کنیم؟ به قول بابا:
چو فردا نامه خوانان نامه خوانند تو را از نامه خواندن شرمت آیو
حال که به برکت نام و نشان مشاهیر، سال 2018 میلادی شهر و دیارمان همدان به عنوان پایتخت گردشگری کهن قاره آسیا برگزیده شده است، کاش بتوانیم برای فضاسازی و تبلیغات این رویداد بزرگ و بی نظیر از دیوان بابا کمک بگیریم و بر سر درب هتل ها، اماکن سیاحتی و زیارتی و ورودی های شهرهای استان به گردشگران و مسافران با دوبیتی های زیبای بابا خوش آمد بگوییم:
عزیزا کاسه چشمم سرایت میون هر دو چشمم جای پایت
از اون ترسم که غافل پا نهی تو نشینه خار مژگانم به پایت
سال بابا طاهر فرصت مغتنمی است برای ورق زدن تاریخ همدان تا قدری شکاف میان نسل امروز و دیروزترها را کم کنیم و دختران و پسران ما به جای آویزان شدن به اسطوره های نا مانوس بیگانه، به مفاخر فرهنگی میهن خود ببالند.
اما غافلیم از داشته های بزرگ و فاخرمان، از فرصت های نابی که برایمان ایجاد می شود و راهی که هموار می شود و چشمهایمان را می بندیم تا فرصت از دست برود؛ بی توجهیم، کم کاریم و در سایه همین اهمال کاری و کوتاهی هاست که داشته های علمی و فرهنگی مان به یغما می رود.
بی شک در شرایطی که برخی کشورهای همسایه کمر به ثبت آثار فرهنگی و هویت ناملموس ایرانی به نام خودشان را دارند، نامگذاری همدان به نام مفاخر و مشاهیرش، گامی مثبت در زنده نگه داشتن هویت به تاراج رفته فرهنگ این سرزمین است و زمینه ای وسیع برای اقدام و عمل متولیان فرهنگی.
7527 /2090
گزارش: زهرا زارعی** انتشاردهنده: سعید زارع کندجانی
کپی شد
