اربعین ارزان ترین سفر معنوی و درعین حال با نشاط ترین پیاده روی میلیونی مسلمانان برای زیارت سید و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالحسین (ع) است که توفیق می خواهد.
دراین سفر معنوی همه افراد، حتی آن هایی که تمکن مالی در حد پایین دارند نیز می توانند پیاده روی از نجف اشرف بارگاه ملکوتی حضرت علی (ع) تا کربلای سید و سرور شهید حضرت ابا عبدالحسین (ع) و بین الحرمین را انجام دهند.
مسیر به ظاهر طولانی و خسته کننده به نظر می رسد اما سختی در چهره مسافران کربلا دیده نمی شد و وقتی با گشاده رویی موکب داران حسینی در مسیر از آنان پذیرایی می کنند زائران هم با قدم های استوار حرکت می کردند و از این سفر لذت می بردند و احساس خستگی نداشتند.
شور حسینی که از اول محرم شروع شده بعد از آن با سفرهای اربعینی ادامه می یابد و در طول مسیر حرکت موکب های مردمی در شهرهای کشورمان برای پذیرایی و اسکان مسافران ایجاد شده و مسافران به راحتی از این امکان بهره می برند.
همچنین در مرزهای ایران وعراق، موکب ها با امکانات بهتری مستقر شده و مسافران نیز با آرامش به طور مرتب پذیرایی و اسکان می یابند، در مسیر بصره تا نجف و از نجف تا کربلا هم موکب های ایرانی در کنار موکب های عراقی به شکل محدود دایر شده و در کربلا هم تمام استان ها حتی شهرستان ها دارای موکب هستند.
* رستاخیز اربعین
حرکت بیش از 20 میلیون نفر از کشورهای مختلف جهان در آستانه اربعین شاید تمرینی برای شرکت در ندای ظهور حضرت مهدی (عج) باشد و این پای پیاده و حرکت از راههای دور و نزدیک ناشی از آماده شدن برای شرکت در آن روز بزرگ باشد.
در اربعین حسینی حرکت مردمی بدون سازماندهی دولتی و به صورت خود جوش بوده که به غیر از ایران وعراق، شاید دولت های دیگرچندان موافق این حرکت نباشند و از آن حمایت نکنند و مردم شیعه سایر کشورها با مشقت فراوان بعضا 16تا 20 روز باید با خودرو و یا پیاده، خود را به کربلا برسانند.
خود این حرکت میلیونی لبیک به ندای امام حسین (ع) بوده که هرچند در آن زمان نبودند اما با زبان بی زبانی می گویند در برابر یزیدیان زمان خود ایستادگی کنیم.
در دوران حکومت صدام اجازه چنین حرکتی برای مردم حتی خود عراقی ها هم داده نمی شد ولی بعد از که از 2003 میلادی باب پیاده روی شکل گرفت و هر ساله و زنان و کودکان به همراه مردان برای درس آموزی از اسوه مقاومت حضرت زینب (س) پیاده روی را انجام می دهند.
به طور حتم این پیاده روی یک حرکت ارزشی و معنوی بوده که شعائر دینی بعد از شهادت حضرت ابا عبدالحسین(ع) تداوم یافته و «کربلا در کربلا می ماند اگر حضرت زینب نبود» یاد آوری این کار با همین پیاده روی و لمس کردن سختی خاندان حضرت رسول (ص) است.
* دنیایی که حسین ندارد، دنیا نیست
همه کسانی که عاشقانه پیاده روی قرن را طی می کنند یک نوع برکت و انرژی در خود می بییند و برخی از مردم عراق از بصره تا عراق شاید 500 کیلومتر را پای پیاده با خانواده اعم از زن، بچه، پیرمرد، پیرزن و حتی با عصا یا روی ولیچر در این رستاخیز عظیم حسینی شرکت می کنند.
این ها عاشق اند و احساس می کنند باید با خاندان امام حسین (ع) در اربعین اعلام همبستگی کنند و بهترین گزینه حرکت از منزل با تمام اعضای خانواده و به صورت پیاده تا کربلا می باشد.
بسیاری از این زائران حسینی حتی کفش و دمپایی هم پا نکرده بودند و بچه در بغل و ساک مختصر لباس روی کوله و برخی هم بچه ها و معلولان در ویلیچر گذاشته بودند.
در این مسیر، انسان های بزرگی دیدم که با وجود محدودیت مثل معلولیت و نابینایی در مسیر راهپیمایی اربعین حضور داشتند که در مواردی مردم برای مسیر کمک می کردند.
در این مسیر پیرزن، پیرمردی و نابینایی که یک عصا در دست و یک کوله پشتی بر دوش در مسیر نجف تا کربلا در حرکت بود، برایم دیدنی بود.
* تحقیر مرگ در اربعین
اگر واقعا زائر کربلا باشید و عمق جان می خواهید، باید در این رستاخیز بزرگ شرکت کنید و حتی قبل از این که حرکت کنید وصیت نامه خود را نوشته و با روحی آرام به این سفر می روید.
حرکتی که در آن شاید بدون برگشت باشد و هر آن احتمال مرگ ناشی از قوت ناگهانی مثل تصادف و مرگ طبیعی و شهادت ناشی از حمله تروریستی در طول مسیر صورت گیرد، به طور مسلم مرگ به بازی گرفته می شود که سفر معنوی مستحبی و توام با ثواب اخروی است.
البته لطف خدا و به برکت درایت رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی و پشتیبانی مردم کشورمان و نیروهای مسلح از مردم عراق و انهدام داعش، امنیت در طول مسیر از ایران تا عراق برقرار است.
مردم در طول شبانه روز این مسیر را به صورت گروهی و تنهایی با پای پیاده حرکت می کنند که کسی اجازه و جرات ورود به این کاروان عظیم نداشت و مردم آنقدر رعایت می کردند که مثل یک جریان سیل آسا و با جوش و خروش در حرکت بود.
در طول مسیر ایست و بازرسی های ماموران عراقی نیز فعال بود و مسائل امنیتی به عنوان اولویت اول از سوی دولت عراق برای زائران مهم بود و لذا زائران با احساس آرامش حرکت می کردند.
* ایستگاه های پاسخ به سئوالات شرعی در طول مسیر نجف تا کربلا
حرکت بسیار جالب و ارزنده که از سوی دفتر آیت الله سیستانی صورت گرفته بود درهر چند 100 متر ایستگاه های پاسخ به سئوالات شرعی در بین موکب ها ایجاد شده بود و یک روحانی به صورت شبانه روز در این محل حضور داشت.
این اقدام برای زائران اعم از عراقی، ایرانی و حتی سایر کشورها که در این پیاده روی شرکت کرده بودند و در مواردی دچار مشکل شرعی می شدند، کار ساز بود.
*تبلیغات گروه های منحرف
گروه های منحرف به اصطلاح شیعه و اما گرایش منفی در طول مسیر باید جدی گرفته شود، چرا که گروه ها به شدت تبلیغات مخرب و انحرافی می توانند روی ذهن زائران اثر بگذارند، این گروه ها حتی همدیگر را هم قبول ندارند اما برای به انحراف کشاندن مردم مسلمان شیعه تلاش می کردند.
این فرقه های انحرافی، اربعین را فرصتی برای تبلیغات خود می دانند و همواره سر راه زائران سبز می شوند و کتاب و جزوه های خود توزیع می کردند که برای خودشان نیرو جذب کنند.
* مهمان نوازی مردم عراق
در تمام مسیر منتهی به کربلا هزاران موکب مردمی دایر شده که به صورت شبانه روزی از زائران اربعین پذیرایی می کنند، از آب و چای گرفته تا انواع غذا وشیرینی که به صورت رایگان و با احترام کامل به مردم ارایه می شود.
در این موکب ها همچنین جای خواب و استراحت و سرویس های بهداشتی و حمام نیز برقرار است و مردم از هر کشوری بودند انگار در خانه خودشان و حتی بهتر مثل این که در یک هتل اسکان یافته، به صورت مجانی به آنان خدمت می شود.
برخی از مردم این مسیر هم که موکب سر خیابان ندارند، زائر را به خانه هایشان دعوت می کنند و پذیرایی مفصل و جای خواب زائران را فراهم می کنند حتی ماساژ به مسافران هم می دهند و لباس هایشان را نیز می شویند.
*باران رحمت الهی در اربعین
باران این رحمت الهی در طول سفر ما از نجف تا کربلا 2 مرحله بارید که موجب رفع گرد وغبار و لطافت هوای مسیر برای زائران حسینی شد.
شدت باران به حدی بود که تگرگ تمام چادر موکب داران را به هم زد ولی موکب داران حسینی با وجود این که غافل گیر شده بودند اما با هر سختی، دوباره احیا کردند.
باران روز شنبه شب هفته گذشته در نجف شروع شد و ما سفر خود را از به کربلا از کنار قبرستان وادی السلام شروع کردیم و در حالی که باران شدت گرفته بود به حرکت خود ادامه دادیم و هوا بهاری شده بود و دوباره فردای روز بعد (عصر یکشنبه ) نیز در نیمه های راه نزدیک عمود 900 هم با همان باران شدت گرفت.
* پوشش و زبان ها
علاوه برخود مردم عراق از شهرهای مختلف نیز، از رنگ لباس و زبان نشان می داد که از شهر و ملیت های مختلفی برای زیارت امام حسین (ع) آمده بودند.
امسال هم 4 گذرگاه مرزی برای تردد مسافران بین ایران وعراق شامل هوایی ، مرز مهران، چذابه و شلمچه ایجاد شده بود که ظرفیت مهران به مراتب بیشتر از سایر مرزها بود.
از مرز شلمچه ایرانی ها، هندی ها، پاکستانی ها و افغان ها با لباس محلی خودشان آمده بودند و پس از عبور از مرز، مسیر طولانی از بصره تا نجف را با خودرو طی کرده و از آن جا به کربلا با پای پیاده آمده بودند.
زائری پاکستانی که در موکب استان هرمزگان اسکان یافته بود، در این زمینه می گفت: تا مرز شلمچه با اتوبوس رسیدیم، هشت روز طول کشید و برگشت هم همین مقدار در مسیر خواهیم بود
او که به اتفاق 80 نفر از دوستان وهمشهریان خود این مسیر طولانی را گذرانده بود، می گوید: به مرز ایران که رسیدیم انگار به خانه خودمان رسیدیم و حتی از خانه خودمان احساس آرامش بهتری داشتیم.
زائری هندی نیز که به همراه خانواده (همسر، دختر و پسرش) آمده بود، در مسیر راهپیمایی نجف تا کربلا می گفت: از پیاده روی اربعین لذت می بریم و احساس تنهایی در طول مسیر از ایران تا عراق نکردیم.
* بین الحرمین وحال وهوای زائران حسینی
وقتی به کربلا رسیدی آنقدر موکب برای استراحت زائران از سوی عراقی ها وایرانی ها ایجاد شده که هرکجا خواستی می توانی توقف کنی یا با همان کوله پشتی به زیارت حضرت ابا عبدالحسین (ع) وحضرت ابوالفضل (س) بروی.
دراین فاصله همه حواست به جلو و دیدن بارگاه حضرت ابوالفضل (س) است که از دور دیده می شود و شما مشتاقانه به سمتش حرکت می کنی و وقتی رسیدی در سمت دیگر بارگاه ملکوتی سید وسالار شهیدان حضرت ابا عبدالحسین(ع) است.
حالا به بین الحرمین رسیدی وماندی کدام یک را اول زیارت کنی مرقد حضرت عباس(س) یا امام حسین ولی ما اول رفتیم به زیارت سقای کربلا اول سلام دادیم و ازایشان خواستیم که اجازه زیارت برادرش امام حسین (ع) برای ما بگیرد.
درحالیکه هنوز باورمان نمی شد که در کربلا هستیم بعد ازحضرت ابوالفضل (س) به زیارت سرور آزادگان امام حسین (ع) رفتیم و چه صفایی دراین مکان مقدس داشت.
هنوز مرقد این دو بزرگوار و شهدای دشت کربلا در گودی قرار دارد وانسان وقتی وارد این سراشیبی می شود به یاد گودی قتلگاه کربلا در زمان شهادت امام حسین (ع) و72 یار باوفایش می افتد.
زیارت کردیم ، دعا و نماز خواندیم ولی دلمان نمی خواست برگردیم چرا که این فرصت و این لحظه دیگر تکرار نمی شد و باید بیشتر می ماندیم تا سبکبار وآرام باشیم ولی گریه امان نمی داد و مرتب به یاد اقوام ودوستان وملتمسین دعا بودیم که خواسته های آنان هم اجابت شود.
فرصتی بود که با تلفن برخی از دوستان را به بین الحرمین وصل کنم وخودشان حرف با امام حسین (ع) وحضرت ابوالفضل(س) بزنند اما آنها که باورشان نمی شد در صبحگاه سه شنبه و دراین لحظه در کربلا باشند و هم گریه امان شان نمی داد.
*آسیب و ایجاد انحراف ها در پیاده روی اربعین
پیاده روی اربعین که به یاد اسیران خاندان پیامبر گرامی اسلام (ص) وغریبی حضرت زینب (س) شکل گرفت، با هدف یاد آوری دوران سخت و پیاده روی طولانی این عزیزان و زجر و محنت های فراوان بوده لذا این پدیده خاص خودش است و نباید برای آن جاذبه درست کرد.
در طول مسیر، تبلیغات ایجاد موج های آبی مشاهده شد که موجب نگرانی درآینده می شود و این طرح ضد دینی اهمیت پیاده روی را خدشه دار می کند و بطور حتم این اقدام که در زمینه زیارت امام رضا (ع) کردند این جا هم رخ می دهد، چرا که وقتی اسم مشهد به زبان می آید، برخی می گویند برویم موج های آبی.
ارزش و اعتبار و لذت اربعین برای مردم به همین پیاده روی ، تاول زدن پا و خستگی راه بوده که سفر معنوی و با خلوص نیت و برای قرب و منزلت جایگاه خاندان امام حسین(ع) می باشد وگرنه اینگونه جاذبه ها که می توان در هر شهری ایجاد کرد، بنابراین این طرح ها یک نوع انحراف از مسیر اربعین است.
* تقویت زبان عربی
هرچند مردم عراق برای آن ها فرقی نمی کرد که ایرانی هستی یا عراقی یا از دیگر کشورها، ولی وقتی زبان یک کشور بدانید بهتر می توانید ارتباط کلامی داشته باشید حداقل نسبت به لطفی که به شما می کنند ابراز تشکر کنید، بنا براین یاد گیری زبان عربی که زبان مردم عراق است، یک ضرورت برای زائران ایرانی است.
مردم عراق با صمیمت و با عشق از زائر امام حسین (ع) استقبال می کنند وهیچ انتظاری از ما ندارند اما بهتر است در حد سلام و تعارف و تشکر با زبان خودشان حرف بزنیم که آن ها خوشحال تر می شوند.
مردمی که سال ها درگیر جنگ و گرفتاری بوده ولی اعتقاد و ایمان شان پا برجا مانده و اربعین را به عنوان فرصتی برای ادای دین خود به امام حسین (ع) می دانند و وقتی وارد این کشور می شویم و مهمان آنان هستیم، بایستی رعایت احترام و قدردانی را از یاد نبریم.
*انتظارات بی جای مسافران
برخی از افراد که پیاده روی اربعین را به پیاده روی معمولی و تفریحی اشتباه گرفته اند، انتظار زیاد تری ازعراقی ها داشتند و انگار هتل کرایه کرده اند، وقتی وارد خانه یک عراقی می شدند که وای فا نداشتند شروع به غر زدن می کردند که ما را آوردی اینجا تلفن خط نمی دهد یا وای فا فعال نیست.
این مسافر نماها و بیشتر از روی نا آگاهی و شاید هم آگاهی دست به چنین اقدام هایی می زنند که اول باید گفت که از ناقص عقلی و شعور کم این افراد بوده است و دوم این که باید تشکر بسیار کرد که به شما سه وعده غذا و محل استراحت در خانه مسکونی خودشان داده اند که در ایران حتی برای خواهر و برادر خودت هم اینگونه مهمان نوازی نمی کنید.
*شور وشوق دوست داشتن را بیشتر ترویج کنیم
شور و عشق مهمان نوازی زیاد در بین مردم عراق دیده می شد که مسافران اربعین حسینی با خوشحالی وصف ناپذیری، پذیرایی می کردند و وقتی می پرسیدند که ایرانی هستید با زبان عربی می گفتند ایرانی ها روی سر ما جا دارند.
زمانی که چیزی به باور تبدیل شد، این عشق، این فرهنگ حسینی و دوست داشتن واحترام نباید از بین برود و ما در حین سفر و بعد از بازگشت این حس نوعدوستی را بیشتر ترویج کنیم.
مردم عراق با تمام هستی و دارایی خود از زائران حسینی پذیرایی می کردند و حتی اجازه نمی دادند سفره پهن شده را مسافران جمع کنند و این رسم ادب و مهمان نوازی ناشی از معرفت بالا و احساس نزدیک بودن مسلمانان به همدیگر و بالاترین درجه انسانیت است.
6048
انتهای پیام دراین سفر معنوی همه افراد، حتی آن هایی که تمکن مالی در حد پایین دارند نیز می توانند پیاده روی از نجف اشرف بارگاه ملکوتی حضرت علی (ع) تا کربلای سید و سرور شهید حضرت ابا عبدالحسین (ع) و بین الحرمین را انجام دهند.
مسیر به ظاهر طولانی و خسته کننده به نظر می رسد اما سختی در چهره مسافران کربلا دیده نمی شد و وقتی با گشاده رویی موکب داران حسینی در مسیر از آنان پذیرایی می کنند زائران هم با قدم های استوار حرکت می کردند و از این سفر لذت می بردند و احساس خستگی نداشتند.
شور حسینی که از اول محرم شروع شده بعد از آن با سفرهای اربعینی ادامه می یابد و در طول مسیر حرکت موکب های مردمی در شهرهای کشورمان برای پذیرایی و اسکان مسافران ایجاد شده و مسافران به راحتی از این امکان بهره می برند.
همچنین در مرزهای ایران وعراق، موکب ها با امکانات بهتری مستقر شده و مسافران نیز با آرامش به طور مرتب پذیرایی و اسکان می یابند، در مسیر بصره تا نجف و از نجف تا کربلا هم موکب های ایرانی در کنار موکب های عراقی به شکل محدود دایر شده و در کربلا هم تمام استان ها حتی شهرستان ها دارای موکب هستند.
* رستاخیز اربعین
حرکت بیش از 20 میلیون نفر از کشورهای مختلف جهان در آستانه اربعین شاید تمرینی برای شرکت در ندای ظهور حضرت مهدی (عج) باشد و این پای پیاده و حرکت از راههای دور و نزدیک ناشی از آماده شدن برای شرکت در آن روز بزرگ باشد.
در اربعین حسینی حرکت مردمی بدون سازماندهی دولتی و به صورت خود جوش بوده که به غیر از ایران وعراق، شاید دولت های دیگرچندان موافق این حرکت نباشند و از آن حمایت نکنند و مردم شیعه سایر کشورها با مشقت فراوان بعضا 16تا 20 روز باید با خودرو و یا پیاده، خود را به کربلا برسانند.
خود این حرکت میلیونی لبیک به ندای امام حسین (ع) بوده که هرچند در آن زمان نبودند اما با زبان بی زبانی می گویند در برابر یزیدیان زمان خود ایستادگی کنیم.
در دوران حکومت صدام اجازه چنین حرکتی برای مردم حتی خود عراقی ها هم داده نمی شد ولی بعد از که از 2003 میلادی باب پیاده روی شکل گرفت و هر ساله و زنان و کودکان به همراه مردان برای درس آموزی از اسوه مقاومت حضرت زینب (س) پیاده روی را انجام می دهند.
به طور حتم این پیاده روی یک حرکت ارزشی و معنوی بوده که شعائر دینی بعد از شهادت حضرت ابا عبدالحسین(ع) تداوم یافته و «کربلا در کربلا می ماند اگر حضرت زینب نبود» یاد آوری این کار با همین پیاده روی و لمس کردن سختی خاندان حضرت رسول (ص) است.
* دنیایی که حسین ندارد، دنیا نیست
همه کسانی که عاشقانه پیاده روی قرن را طی می کنند یک نوع برکت و انرژی در خود می بییند و برخی از مردم عراق از بصره تا عراق شاید 500 کیلومتر را پای پیاده با خانواده اعم از زن، بچه، پیرمرد، پیرزن و حتی با عصا یا روی ولیچر در این رستاخیز عظیم حسینی شرکت می کنند.
این ها عاشق اند و احساس می کنند باید با خاندان امام حسین (ع) در اربعین اعلام همبستگی کنند و بهترین گزینه حرکت از منزل با تمام اعضای خانواده و به صورت پیاده تا کربلا می باشد.
بسیاری از این زائران حسینی حتی کفش و دمپایی هم پا نکرده بودند و بچه در بغل و ساک مختصر لباس روی کوله و برخی هم بچه ها و معلولان در ویلیچر گذاشته بودند.
در این مسیر، انسان های بزرگی دیدم که با وجود محدودیت مثل معلولیت و نابینایی در مسیر راهپیمایی اربعین حضور داشتند که در مواردی مردم برای مسیر کمک می کردند.
در این مسیر پیرزن، پیرمردی و نابینایی که یک عصا در دست و یک کوله پشتی بر دوش در مسیر نجف تا کربلا در حرکت بود، برایم دیدنی بود.
* تحقیر مرگ در اربعین
اگر واقعا زائر کربلا باشید و عمق جان می خواهید، باید در این رستاخیز بزرگ شرکت کنید و حتی قبل از این که حرکت کنید وصیت نامه خود را نوشته و با روحی آرام به این سفر می روید.
حرکتی که در آن شاید بدون برگشت باشد و هر آن احتمال مرگ ناشی از قوت ناگهانی مثل تصادف و مرگ طبیعی و شهادت ناشی از حمله تروریستی در طول مسیر صورت گیرد، به طور مسلم مرگ به بازی گرفته می شود که سفر معنوی مستحبی و توام با ثواب اخروی است.
البته لطف خدا و به برکت درایت رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی و پشتیبانی مردم کشورمان و نیروهای مسلح از مردم عراق و انهدام داعش، امنیت در طول مسیر از ایران تا عراق برقرار است.
مردم در طول شبانه روز این مسیر را به صورت گروهی و تنهایی با پای پیاده حرکت می کنند که کسی اجازه و جرات ورود به این کاروان عظیم نداشت و مردم آنقدر رعایت می کردند که مثل یک جریان سیل آسا و با جوش و خروش در حرکت بود.
در طول مسیر ایست و بازرسی های ماموران عراقی نیز فعال بود و مسائل امنیتی به عنوان اولویت اول از سوی دولت عراق برای زائران مهم بود و لذا زائران با احساس آرامش حرکت می کردند.
* ایستگاه های پاسخ به سئوالات شرعی در طول مسیر نجف تا کربلا
حرکت بسیار جالب و ارزنده که از سوی دفتر آیت الله سیستانی صورت گرفته بود درهر چند 100 متر ایستگاه های پاسخ به سئوالات شرعی در بین موکب ها ایجاد شده بود و یک روحانی به صورت شبانه روز در این محل حضور داشت.
این اقدام برای زائران اعم از عراقی، ایرانی و حتی سایر کشورها که در این پیاده روی شرکت کرده بودند و در مواردی دچار مشکل شرعی می شدند، کار ساز بود.
*تبلیغات گروه های منحرف
گروه های منحرف به اصطلاح شیعه و اما گرایش منفی در طول مسیر باید جدی گرفته شود، چرا که گروه ها به شدت تبلیغات مخرب و انحرافی می توانند روی ذهن زائران اثر بگذارند، این گروه ها حتی همدیگر را هم قبول ندارند اما برای به انحراف کشاندن مردم مسلمان شیعه تلاش می کردند.
این فرقه های انحرافی، اربعین را فرصتی برای تبلیغات خود می دانند و همواره سر راه زائران سبز می شوند و کتاب و جزوه های خود توزیع می کردند که برای خودشان نیرو جذب کنند.
* مهمان نوازی مردم عراق
در تمام مسیر منتهی به کربلا هزاران موکب مردمی دایر شده که به صورت شبانه روزی از زائران اربعین پذیرایی می کنند، از آب و چای گرفته تا انواع غذا وشیرینی که به صورت رایگان و با احترام کامل به مردم ارایه می شود.
در این موکب ها همچنین جای خواب و استراحت و سرویس های بهداشتی و حمام نیز برقرار است و مردم از هر کشوری بودند انگار در خانه خودشان و حتی بهتر مثل این که در یک هتل اسکان یافته، به صورت مجانی به آنان خدمت می شود.
برخی از مردم این مسیر هم که موکب سر خیابان ندارند، زائر را به خانه هایشان دعوت می کنند و پذیرایی مفصل و جای خواب زائران را فراهم می کنند حتی ماساژ به مسافران هم می دهند و لباس هایشان را نیز می شویند.
*باران رحمت الهی در اربعین
باران این رحمت الهی در طول سفر ما از نجف تا کربلا 2 مرحله بارید که موجب رفع گرد وغبار و لطافت هوای مسیر برای زائران حسینی شد.
شدت باران به حدی بود که تگرگ تمام چادر موکب داران را به هم زد ولی موکب داران حسینی با وجود این که غافل گیر شده بودند اما با هر سختی، دوباره احیا کردند.
باران روز شنبه شب هفته گذشته در نجف شروع شد و ما سفر خود را از به کربلا از کنار قبرستان وادی السلام شروع کردیم و در حالی که باران شدت گرفته بود به حرکت خود ادامه دادیم و هوا بهاری شده بود و دوباره فردای روز بعد (عصر یکشنبه ) نیز در نیمه های راه نزدیک عمود 900 هم با همان باران شدت گرفت.
* پوشش و زبان ها
علاوه برخود مردم عراق از شهرهای مختلف نیز، از رنگ لباس و زبان نشان می داد که از شهر و ملیت های مختلفی برای زیارت امام حسین (ع) آمده بودند.
امسال هم 4 گذرگاه مرزی برای تردد مسافران بین ایران وعراق شامل هوایی ، مرز مهران، چذابه و شلمچه ایجاد شده بود که ظرفیت مهران به مراتب بیشتر از سایر مرزها بود.
از مرز شلمچه ایرانی ها، هندی ها، پاکستانی ها و افغان ها با لباس محلی خودشان آمده بودند و پس از عبور از مرز، مسیر طولانی از بصره تا نجف را با خودرو طی کرده و از آن جا به کربلا با پای پیاده آمده بودند.
زائری پاکستانی که در موکب استان هرمزگان اسکان یافته بود، در این زمینه می گفت: تا مرز شلمچه با اتوبوس رسیدیم، هشت روز طول کشید و برگشت هم همین مقدار در مسیر خواهیم بود
او که به اتفاق 80 نفر از دوستان وهمشهریان خود این مسیر طولانی را گذرانده بود، می گوید: به مرز ایران که رسیدیم انگار به خانه خودمان رسیدیم و حتی از خانه خودمان احساس آرامش بهتری داشتیم.
زائری هندی نیز که به همراه خانواده (همسر، دختر و پسرش) آمده بود، در مسیر راهپیمایی نجف تا کربلا می گفت: از پیاده روی اربعین لذت می بریم و احساس تنهایی در طول مسیر از ایران تا عراق نکردیم.
* بین الحرمین وحال وهوای زائران حسینی
وقتی به کربلا رسیدی آنقدر موکب برای استراحت زائران از سوی عراقی ها وایرانی ها ایجاد شده که هرکجا خواستی می توانی توقف کنی یا با همان کوله پشتی به زیارت حضرت ابا عبدالحسین (ع) وحضرت ابوالفضل (س) بروی.
دراین فاصله همه حواست به جلو و دیدن بارگاه حضرت ابوالفضل (س) است که از دور دیده می شود و شما مشتاقانه به سمتش حرکت می کنی و وقتی رسیدی در سمت دیگر بارگاه ملکوتی سید وسالار شهیدان حضرت ابا عبدالحسین(ع) است.
حالا به بین الحرمین رسیدی وماندی کدام یک را اول زیارت کنی مرقد حضرت عباس(س) یا امام حسین ولی ما اول رفتیم به زیارت سقای کربلا اول سلام دادیم و ازایشان خواستیم که اجازه زیارت برادرش امام حسین (ع) برای ما بگیرد.
درحالیکه هنوز باورمان نمی شد که در کربلا هستیم بعد ازحضرت ابوالفضل (س) به زیارت سرور آزادگان امام حسین (ع) رفتیم و چه صفایی دراین مکان مقدس داشت.
هنوز مرقد این دو بزرگوار و شهدای دشت کربلا در گودی قرار دارد وانسان وقتی وارد این سراشیبی می شود به یاد گودی قتلگاه کربلا در زمان شهادت امام حسین (ع) و72 یار باوفایش می افتد.
زیارت کردیم ، دعا و نماز خواندیم ولی دلمان نمی خواست برگردیم چرا که این فرصت و این لحظه دیگر تکرار نمی شد و باید بیشتر می ماندیم تا سبکبار وآرام باشیم ولی گریه امان نمی داد و مرتب به یاد اقوام ودوستان وملتمسین دعا بودیم که خواسته های آنان هم اجابت شود.
فرصتی بود که با تلفن برخی از دوستان را به بین الحرمین وصل کنم وخودشان حرف با امام حسین (ع) وحضرت ابوالفضل(س) بزنند اما آنها که باورشان نمی شد در صبحگاه سه شنبه و دراین لحظه در کربلا باشند و هم گریه امان شان نمی داد.
*آسیب و ایجاد انحراف ها در پیاده روی اربعین
پیاده روی اربعین که به یاد اسیران خاندان پیامبر گرامی اسلام (ص) وغریبی حضرت زینب (س) شکل گرفت، با هدف یاد آوری دوران سخت و پیاده روی طولانی این عزیزان و زجر و محنت های فراوان بوده لذا این پدیده خاص خودش است و نباید برای آن جاذبه درست کرد.
در طول مسیر، تبلیغات ایجاد موج های آبی مشاهده شد که موجب نگرانی درآینده می شود و این طرح ضد دینی اهمیت پیاده روی را خدشه دار می کند و بطور حتم این اقدام که در زمینه زیارت امام رضا (ع) کردند این جا هم رخ می دهد، چرا که وقتی اسم مشهد به زبان می آید، برخی می گویند برویم موج های آبی.
ارزش و اعتبار و لذت اربعین برای مردم به همین پیاده روی ، تاول زدن پا و خستگی راه بوده که سفر معنوی و با خلوص نیت و برای قرب و منزلت جایگاه خاندان امام حسین(ع) می باشد وگرنه اینگونه جاذبه ها که می توان در هر شهری ایجاد کرد، بنابراین این طرح ها یک نوع انحراف از مسیر اربعین است.
* تقویت زبان عربی
هرچند مردم عراق برای آن ها فرقی نمی کرد که ایرانی هستی یا عراقی یا از دیگر کشورها، ولی وقتی زبان یک کشور بدانید بهتر می توانید ارتباط کلامی داشته باشید حداقل نسبت به لطفی که به شما می کنند ابراز تشکر کنید، بنا براین یاد گیری زبان عربی که زبان مردم عراق است، یک ضرورت برای زائران ایرانی است.
مردم عراق با صمیمت و با عشق از زائر امام حسین (ع) استقبال می کنند وهیچ انتظاری از ما ندارند اما بهتر است در حد سلام و تعارف و تشکر با زبان خودشان حرف بزنیم که آن ها خوشحال تر می شوند.
مردمی که سال ها درگیر جنگ و گرفتاری بوده ولی اعتقاد و ایمان شان پا برجا مانده و اربعین را به عنوان فرصتی برای ادای دین خود به امام حسین (ع) می دانند و وقتی وارد این کشور می شویم و مهمان آنان هستیم، بایستی رعایت احترام و قدردانی را از یاد نبریم.
*انتظارات بی جای مسافران
برخی از افراد که پیاده روی اربعین را به پیاده روی معمولی و تفریحی اشتباه گرفته اند، انتظار زیاد تری ازعراقی ها داشتند و انگار هتل کرایه کرده اند، وقتی وارد خانه یک عراقی می شدند که وای فا نداشتند شروع به غر زدن می کردند که ما را آوردی اینجا تلفن خط نمی دهد یا وای فا فعال نیست.
این مسافر نماها و بیشتر از روی نا آگاهی و شاید هم آگاهی دست به چنین اقدام هایی می زنند که اول باید گفت که از ناقص عقلی و شعور کم این افراد بوده است و دوم این که باید تشکر بسیار کرد که به شما سه وعده غذا و محل استراحت در خانه مسکونی خودشان داده اند که در ایران حتی برای خواهر و برادر خودت هم اینگونه مهمان نوازی نمی کنید.
*شور وشوق دوست داشتن را بیشتر ترویج کنیم
شور و عشق مهمان نوازی زیاد در بین مردم عراق دیده می شد که مسافران اربعین حسینی با خوشحالی وصف ناپذیری، پذیرایی می کردند و وقتی می پرسیدند که ایرانی هستید با زبان عربی می گفتند ایرانی ها روی سر ما جا دارند.
زمانی که چیزی به باور تبدیل شد، این عشق، این فرهنگ حسینی و دوست داشتن واحترام نباید از بین برود و ما در حین سفر و بعد از بازگشت این حس نوعدوستی را بیشتر ترویج کنیم.
مردم عراق با تمام هستی و دارایی خود از زائران حسینی پذیرایی می کردند و حتی اجازه نمی دادند سفره پهن شده را مسافران جمع کنند و این رسم ادب و مهمان نوازی ناشی از معرفت بالا و احساس نزدیک بودن مسلمانان به همدیگر و بالاترین درجه انسانیت است.
6048
کپی شد
