آمار وزارت بهداشت حاکی از آن است که روند بهبود مبتلایان به کرونا در کشور رو به افزایش است و در جدیدترین اعلام، سخنگوی این وزارتخانه خبر از بهبود و ترخیص پنج هزار و 710 مبتلا در مقابل شناسایی یک هزار و 192 نفر که ابتلای آنها مثبت اعلام شده، داد.
تعداد بهبودیافتگان در برابر شمار کل افراد مبتلا که 17 هزار و 361 نفر است مایه دلگرمی است به خصوص اگر این آمارها را با کشورها صاحب تکنولوژی پیشرفته پزشکی و توسعه یافته قیاس کنیم.
در ساوه که می توان گفت در زمره سه شهر نخست ایران (پس از قم و اراک) است که ویروس کرونا در آنجا شیوع یافت، طبق اعلام مراجع علوم پزشکی 242 تن از شهروندان به کرونا مبتلا شده اند ولی خبر امیدبخش بهبودی و ترخیص شمار زیادی از افراد درگیر با کرونا است که یکی از آنها خانم 57 ساله اهل روستای «قره چای» بود که در روزهای اخیر تصاویری از او منتشر شد که با شاخه های گل شادی خود از بازیافتن سلامتی را با کادر پزشکی و پرستاران بیمارستان مدرس تقسیم می کند.
روایت چگونگی ابتلا به کرونا، مبارزه تا رسیدن به رهایی و توصیه های این مادربزرگ ساوجی قطعا هم می تواند خواندنی و جالب باشد و هم تلنگری به شهروندان تا موضوع را جدی تر بگیرند و با ماندن در خانه به قطع زنجیره انتقال این ویروس کمک کنند به همین دلیل خبرنگار ایرنا با خانم «مریم بهرامی نیا» که با 57 سال سن دارای 6 فرزند دختر و 2 پسر است، گفت و گویی انجام داد.
نخستین جمله این خانم بهبود یافته از کرونا این بود: «شما را به خدا قسم می دهم به داد پرسنل و پرستاران بیمارستان مدرس برسید».
از او پرسیدم مگر پرستاران چه مشکلاتی دارند که ابتدا از آنها یاد کردی؟ در پاسخ گفت: در روزهایی که تحت مراقبت بودم فداکاری و از خودگذشتگی کادر درمان و پرستاری بیمارستان را دیدم که چگونه با سختی و کمبود امکانات برای سلامتی بیماران مبتلا به کرونا در تکاپو هستند.
خانم بهرامی نیا افزود: با توجه به اینکه بستری شدگان مبتلا به کرونا از داشتن همراه محروم هستند، بار همه کارها بر دوش پرستاران افتاده و چون تعداد آنها کافی نیست، نیروهای شاغل در شرایطی سخت و طاقت فرسا به بیماران خدمات می دهند.
وی اظهار داشت: در اتاقی که من بستری بودم، 2 فرد دیگر که به کرونا مبتلا بودند که یکی از آنها ترخیص شد اما من شاهد نزدیک تلاش و زحمات پرستاران بودم و خستگی طاقت فرسا را در چشمان آنها می دیدم؛ از این رو درخواستم از مسئولان این است که تعداد پرستاران و حتی خدمه بیمارستان را افزایش دهند.
وی که دخترش هم در بخش زنان و زایمان و بیماری های داخلی و عفونی همین بیمارستان به کار پرستاری اشتغال دارد، گفت: اگر دخترم به عنوان پرستار بالای سرم نبود امیدی به بازگشت به زندگی نداشتم اما دست اندرکاران باید همه بیماران را دریابند و با افزایش تعداد نیروها و امکانات مورد نیاز، از نظر کیفی و کمی بر سطح مراقبت از مبتلایان به کرونا بیفزایند.
خانم بهرامی نیا گفت: در بیمارستان مدرس مبتلایان به کرونا در 2 بخش نگهداری می شوند که به دلیل کمبود نیرو، پرستاران ناگزیرند همواره در حال رفت و آمد میان این اتاق ها باشند و به همین دلیل ظرفیت رسیدگی آنها به بیماران پایین است و من هم در این شرایط به دخترم زنگ زدم که به عنوان پرستار مراقبم باشد و با آمدن او روحیه ام برای شکست دادن این بیماری افزایش یافت.
وی گفت: از مسئولان کشور می خواهم که نسبت به افزایش حقوق و مزایای پرستاران اهتمام داشته باشند زیرا آنها در کانون خطر هستند و با از خودگذشتگی در خط مقدم مبارزه با کرونا قرار دارند.
چگونه مبتلا شدم؟
خانم بهرامی نیا در تعریف چگونگی ابتلا به کرونا، گفت: وقتی به مراسم ختم یکی از بستگان رفتم و در بازگشت به خانه احساس سردرد و سرگیجه داشتم و با اینکه فرزندانم مرا به بیمارستان تامین اجتماعی شهید چمران بردند اما اعلام شد که کرونا ندارم.
وی ادامه داد: چند روز بعد با تداوم شرایط بدنی نامناسب دچار اسهال شدم و در خانه قرص مسکن مصرف کردم اما حالم بهتر نشد و کم کم اشتهایم را از دست دادم تا اینکه برای بار دوم مرا به بیمارستان شهید چمران بردند و پس از انجام آزمایش، دوباره اعلام کردند که هیچ مشکلی ندارید و پزشک معالج فقط یک دارو برایم تجویز کرد.
این خانم اهل روستای قره چای اظهار داشت: در روز 17 اسفند و در حالی که تشخیص پزشکان بیمارستان شهید چمران این بود که مشکلی ندارم اما دچار تب و لرز شدیدی شدم و در نیمه های شب همسرم مرا به بیمارستان شهید مدرس برد که با تشخیص اولیه پزشکان، ابتلایم به کرونا تایید و به سرعت بستری شدم.
وی در مورد اینکه آیا سابقه بیماری داشته یا خیر، گفت: به دلیل اینکه 10 سال است به دلیل روماتیسم دارو مصرف می کنم، ضعف بدنی دارم و بدنم در برابر ویروس کرونا تاب مقاومت نداشت اما حالا که از این کرونا رها شده ام فقط یک قرص (چرک خشک کن) به توصیه پزشکان مصرف می کنم.
وی گفت: اکنون در خانه یک اتاق و سرویس بهداشتی مجزا در اختیارم است و به خاطر رعایت مسائل بهداشتی و توصیه پزشکان ارتباطی با فرزندانم ندارم، اعضای خانواده هم به نحو مطلوب از من مراقبت می کنند و محیط زندگی و خانه را به صورت مرتب ضدعفونی می کنند.
خانم بهرامی نیا اظهار داشت: همواره در 10 روزی که بستری بودم از ذکر و خواندن دعا غافل نبودم و ایمان داشتم که خداوند به من توجه دارد و شکرگذارم که لطف الهی شامل حالم شد از دام کرونا نجات یافتم.
وی برای شفای عاجل همه بیماران مبتلا به کرونا از خداوند متعال آرزوی سلامتی کرد و گفت: قدردان زحمات همه کادر بیمارستان اعم از پزشکان و پرستاران هستم که من را همچون مادر خود در مدتی که تحت بستری بودم مورد مراقبت قرار دادند.
مردم از خانه بیرون نروند
از خانم بهرامی نیا خواستیم که چند کلام با مردم ساوه حرف بزند و با توجه به تجاربی که از درگیر شدن با کرونا دارد، توصیه هایش را بگوید.
وی گفت: به مردم ساوه التماس می کنم به عنوان کسی که تا لب مرز مرگ و زندگی رفتم، در این روزها به شدت مراقب خود باشند و نسبت به رعایت بهداشت فردی از قبیل شست و شوی مرتب دستها، استحمام و ضدعفونی منازل خود اقدام کنند تا به این بیماری مبتلا نشوند.
وی اظهار کرد: چند هفته در خانه ماندن کار سختی نیست و اگر هم مسئولان در این خصوص توصیه هایی دارند در اصل برای سلامت مردم است؛ از این رو شاید خانه نشینی آن هم در آستانه بهار سخت باشد ولی سلامتی از بهترین و بالاترین نعمت هایی است که خداوند به ما ارزانی داشته و اگر مراقب نباشیم باید در آن دنیا پاسخگوی بی مبالاتی در قبال تندرستی خود و خطری که متوجه دیگران می کنیم، باشیم.
این بهبود یافته از کرونا، گفت: اکنون فرزندان من در روستای قره چای در خانه هستند و به دلیل ترس از ابتلا به کرونا از خانه خارج نمی شوند.
وی گفت: ابتلا به کرونا بسیار ترسناک است و دوران سختی دارد که تجربه آن را دارم و به عنوان یک مادر از مردم می خواهم مراقب خود و فرزندانشان باشند و با صبوری و در خانه ماندن به پایان و شکست این بیماری در ساوه و کشور کمک کنند.
دهستان قره چای در 15 کیلومتری جنوب شهر ساوه و در مسیر قدیم این شهر به سلفچگان و اراک قرار دارد.
