به گزارش خبرنگار ایرنا، انجمن هنرهای نمایشی مازندران 10 خرداد 1395 برای نخستین بار به صورت رسمی و با رأی خود هنرمندان تشکیل شد و دوره دو ساله اش شهریور ماه امسال پایان یافت.
پس از پایان دوره فعالیت نخستین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران، طبق قانون انجمن هنرهای نماشی کشور، متقاضیان عضویت در هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی استان باید نامزدی خود را اعلام می کردند که همین اتفاق نیز افتاد، اما نکته قابل توجه و جالب این ثبت نام ها، بی میلی اکثریت اعضای هیأت رئیسه نخستین دوره برای نامزدی مجدد بود.
نخستین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران 31 ماه پیش با برپایی مجمع همگانی اعضای هسته اصلی گروه های استانی ثبت شده در طرح استقرار گروه های نمایشی کشور، در ساری برگزار شد که از بین 10 نامزد حضور در این انجمن، ' میثم زندی '، ' محسن اردشیر '، ' سحر مشرفی ' ، ' محمد منصوری ' و ' علیرضا قنبری ' به عنوان اعضای اصلی هیأت رئیسه این انجمن انتخاب شدند. ' میثم زندی ' نیز در نخستین جلسه اعضای هیأت رئیسه، با رأی اعضا به عنوان رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران انتخاب شده بود.
برای دومین دوره انتخابات هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران 9 هنرمند ثبت نام کردند که فقط نام ' محمد منصوری ' از هیأت رئیسه دوره نخست در بین این افراد دیده می شد و چهار عضو دیگر میلی به ادامه فعالیت در این انجمن نشان ندادند.
' نعیم صالحی '، ' علی دنیوی '، ' هوشنگ رضایی '، ' حسین باغبان '، ' سید علی شیدایی‌‌فر '، ' محبوبه ارمیانی '، ' محمد منصوری '، ' احمد خدادادی ' و ' سید ابراهیم عمادی ' نامزدهای عضویت در دومین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران بودند.
اما در روز 27 آبان با وجود این که برگزاری این انتخابات از پیش برای هنرمندان و اعضای هسته اصلی گروه های ثبت شده در طرح استقرار اطلاع رسانی شده بود و همه هنرمندان نیز با توجه به قانون برگزاری انتخابات انجمن، از اهمیت حضور خود در این مجمع همگانی آگاه بودند، تعداد رأی دهندگان به حد نصاب نرسید و تنها حدود 70 نفر از هنرمندان واجد شرایط رأی دادن سراسر استان، از شهرستان های دور و نزدیک در مجتمع فرهنگی هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران حاضر شدند.
با توجه به این که تعداد هنرمندان واجد شرایط حضور در انتخابات بیش از 200 نفر است، به دلیل به حد نصاب نرسیدن رأی دهندگان، انتخابات برگزار نشد. طبق شیوه نامه برگزاری انتخابات، تعداد رأی دهندگان باید دست کم یک نفر بیشتر از 50 درصد واجدان شرایط باشد.
تئاتر مازندران در حال حاضر 39 گروه ثبت شده در طرح استقرار گروههای نمایشی دارد که از این تعداد 27 گروه در دسته ' ج ' یا گروه های کوچک، 11 گروه در دسته ' ب ' یا گروه های متوسط و یک گروه هم در دسته ' الف ' یا گروه های بزرگ قرار دارند.
طبق بند ' الف ' ماده 5 آیین نامه تاسیس شعب استانی انجمن هنرهای نمایشی ایران، استان‌هایی که دارای 20 و بیش از این تعداد گروه نمایشی پروانه دار باشند، هیأت رئیسه 5 نفره خواهند داشت.
** خواسته دمکراتیک، وسیله غیردمکراتیک
اگر چه تاکنون علت دقیق عدم شرکت دوسوم اعضای گروههای نمایشی استان در انتخابات هیات رییسه انجمن متعلق به خودشان مشخص نشده، ولی یکی از گمانه زنی ها این بود که هنرمندان تئاتر استان در اعتراض به روند فعالیت های انجمن در دوره نخست رغبت شرکت در انتخابات را از دست دادند.
شاید کسانی که این گمانه زنی را مطرح کردند، با فلسفه برگزاری انتخابات برای تعیین هیات رییسه آشنایی کافی نداشتند، زیرا انتخابات و صندوق رای بجاترین و مناسبت ترین محل برای اعلام نارضایتی از عملکرد هیات رییسه پیشین از طریق ایجاد تغییر در ترکیب آنهاست.
اعضای انجمن هنرهای نمایشی مازندران مدعی هستند که در دوره نخست فعالیت خود تلاش هایی برای ساختارسازی در مدیریت تئاتر استان انجام دادند و دستاوردهایی مانند ایجاد دفتر مستقل برای تئاتر شهرستان ها، تشکیل هیأت مدیره تئاتر در هر شهرستان، میزبانی از فجر استانی و برگزاری دو دوره جشنواره تئاتر استان را از جمله موفقیت های خود قلمداد می کنند.
انجمن هنرهای نمایشی مازندران پس از ناکامی برای برگزاری انتخابات در آبان ماه، اکنون برای برگزاری دوباره انتخابات فراخوان منتشر کرده و از متقاضیان عضویت در هیأت رئیسه خواسته که تا 25 دی ماه با مراجعه به دفتر انجمن هنرهای نمایشی، برای نامزدی ثبت نام کنند.
** باز هم منطقه گرایی
در همین حال تلاش هایی نیز در حال انجام است تا تعداد و ترکیب نامزدهای حضور در دومین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران تغییراتی به خود ببیند تا انگیزه برای مشارکت هنرمندان شهرستان های مختلف استان در انتخابات نیز بیشتر شود.
نگاهی به ترکیب نامزدهای نخستین دوره هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی نشان می دهد که پراکندگی جغرافیایی نامزدها نسبت به نامزدهای این دوره بیشتر بود. در دوره نخست ' داریوش شافی ' از تنکابن، ' میثم زندی ' از نوشهر، ' محسن اردشیر' ، ' سحر مشرفی' و ' مجید شعاعی ' از آمل، ' کامبیز میرزایی ' از بابل، ' علی کشاورزیان ' از بهشهر و ' علیرضا قنبری ' ، ' محبوبه ارمیانی ' و ' محمد منصوری ' از ساری نامزدهای حضور در هیأت رئیسه انجمن نمایش استان بودند. به عبارتی 10 نامزد از 6 شهرستان در انتخابات حضور داشتند.
اما در این دوره برای انتخابات 27 آبان که برگزار نشد، ' نعیم صالحی 'از تنکابن ، ' احمد خدادادی ' از نکا، ' سید ابراهیم عمادی ' از بهشهر و ' علی دنیوی '، ' هوشنگ رضایی ' ، ' حسین باغبان '، ' سید علی شیدایی‌‌فر ' ، ' محبوبه ارمیانی ' و ' محمد منصوری ' از ساری نامزدهای عضویت در دومین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران بودند.
این ترکیب نشان می دهد که بیشتر نامزدها از مرکز استان هستند؛ یک نامزد از غرب استان حضور دارد و 2 نامزد هم از شهرستان های شرقی هستند. البته شنیده شده که علاوه بر ' محمد منصوری '، احتمال شرکت کردن ' هوشنگ رضایی ' نیز در انتخابات کمرنگ شده است. انصراف از شرکت در انتخابات انجمن نمایش هنوز توسط این دو عضو به طور رسمی اعلام نشد.
این موضوع و استقبال کمتر از مناطق مختلف استان نسبت به حضور در هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران، از نگاه برخی هنرمندان تئاتر می تواند روی شکل فعالیت های انجمن تاثیرگذار باشد.
این گونه به نظر می رسد که خانواده تئاتر مازندران کماکان دچار برخی اختلافات ریشه ای است که سبب می شود فرآیندهای قانونی و ساختاری این هنر در استان با چالش مواجه شوند. همگرایی و انسجامی که سبب پیشرفت در هر حوزه ای از جامعه می شود، در جامعه تئاتر مازندران هنوز چندان به چشم نمی آید.
بر اساس آیین نامه انتخابات شعب استانی انجمن هنرهای نمایشی، اگر تعداد رأی دهندگان در دومین نوبت این انتخابات به حد نصاب نرسد، انتخابات با همان تعداد حاضر در محل برگزاری برگزار می شود و بر اساس آرای اخذ شده، اعضای هیأت رئیسه انتخاب خواهند شد.
در صورتی که افراد دیگری به نامزدهای انتخابات 27 آبان اضافه نشوند و انصراف رضایی و منصوری نیز قطعی باشد، این انتخابات باید با 7نامزد برگزار شود که 5 نامزد عضو اصلی و دو نامزد عضو علی البدل خواهند شد. با این روند می توان پیش بینی کرد که انتخاباتی تقریبا فرمایشی برای انجمن نمایش مازندران برگزار می شود که نتیجه آن هم با توجه به احتمالی بودن حضور اقلیت جامعه ثبت شده تئاتری استان چندان غیرقابل پیش بینی نیست، مگر این که تعداد و ترکیب نامزدها برای شرکت در این انتخابات تغییر کند.
با توجه به این که اکثریت نامزدها از مرکز استان هستند، احتمال تشکیل یک ائتلاف غیررسمی برای حضور مرکز استانی ها در هیأت رئیسه می تواند وجود داشته باشد که در این صورت آسیب های چنین انتخاباتی در دوره فعالیت هیأت رئیسه نیز قابل پیش بینی است.
از سوی دیگر رفتارهایی مانند به صندوق انداختن تک رأی که عمدتا در انتخابات های مختلف مرسوم است، می تواند نتیجه این انتخابات را در صورت تغییر نکردن ترکیب نامزدها باز هم قابل پیش بینی کند، اتفاقی که دو سال پیش در نخستین دوره انتخابات نیز از سوی هواداران برخی نامزدها دیده شد و برخی فعالان تئاتر استان از آن به عنوان یک آسیب در انتخابات جامعه هنری یاد کردند.
صرف نظر از همه این مسائل، این که جامعه تئاتر مازندران به عنوان یکی از قشرهای فرهیخته و نخبه فرهنگی جامعه امکان به اجماع رسیدن برای دموکراتیک ترین اتفاق مرتبط با خود را ندارند نیز یک پرسش مهم محسوب می شود.
این که چرا هنرمندان تئاتر که یک هنر کاملا گروهی و اجتماعی محسوب می شود و مفهوم تیم بودن در آن به درست ترین شکل ممکن تعریف می شود، در مازندران نتوانستند یک گروه بزرگ و منسجم هنری باشند؟
در سال های اخیر چالش ها و اختلافات بین تئاتری های استان، مانند بسیاری از استان های دیگر کم مشاهده نشد؛ از حاشیه های عجیب و تکراری جشنواره های تئاتر استان گرفته تا جناح گیری ها و موضع گیری های گروهی در این قشر هنری اثبات می کنند که بسیاری از تئاتری ها در مازندران هنوز نتوانستند با وجود مسلح بودن به زبان مشترک همه انسان های دنیا، یعنی هنر، با یکدیگر به وجه اشتراکی در باره امور صنفی خود برسند. هر چند که در این بین عده ای هم هستند که بدون توجه به این وضعیت و حاشیه ها به فعالیت هنری خود می پردازند و خروجی اقدامات شان هم مورد توجه قرار می گیرد.
با توجه به این که سرنوشت و آینده تئاتر کشور بر اساس سیاست های در پیش گرفته شده، به کیفیت فعالیت های شعب استانی انجمن هنرهای نمایشی بستگی دارد، همگرایی و انسجام در خانواده تئاتر هر استان بیشتر از گذشته به عنوان یک ضرورت باید مورد توجه قرار گیرد، مسأله ای که تردیدی نیست تا کنون در مازندران به شکل مطلوبی میسر نشده و حتی فعالیت رسمی یک دوره دو ساله انجمن هنرهای نمایشی در مازندران نیز با همه اقداماتی که انجام شد، نتوانست این مسأله را برطرف کند.
تردیدی نیست که تا زمان وجود داشتن این مشکلات و چالش ها، حاشیه ها از تئاتر استان دور نمی شوند و بسیاری از نسل جدیدهای تئاتر هم با همین حاشیه ها روی صحنه می روند.
9927/1654
انتهای پیام پس از پایان دوره فعالیت نخستین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران، طبق قانون انجمن هنرهای نماشی کشور، متقاضیان عضویت در هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی استان باید نامزدی خود را اعلام می کردند که همین اتفاق نیز افتاد، اما نکته قابل توجه و جالب این ثبت نام ها، بی میلی اکثریت اعضای هیأت رئیسه نخستین دوره برای نامزدی مجدد بود.
نخستین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران 31 ماه پیش با برپایی مجمع همگانی اعضای هسته اصلی گروه های استانی ثبت شده در طرح استقرار گروه های نمایشی کشور، در ساری برگزار شد که از بین 10 نامزد حضور در این انجمن، ' میثم زندی '، ' محسن اردشیر '، ' سحر مشرفی ' ، ' محمد منصوری ' و ' علیرضا قنبری ' به عنوان اعضای اصلی هیأت رئیسه این انجمن انتخاب شدند. ' میثم زندی ' نیز در نخستین جلسه اعضای هیأت رئیسه، با رأی اعضا به عنوان رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران انتخاب شده بود.
برای دومین دوره انتخابات هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران 9 هنرمند ثبت نام کردند که فقط نام ' محمد منصوری ' از هیأت رئیسه دوره نخست در بین این افراد دیده می شد و چهار عضو دیگر میلی به ادامه فعالیت در این انجمن نشان ندادند.
' نعیم صالحی '، ' علی دنیوی '، ' هوشنگ رضایی '، ' حسین باغبان '، ' سید علی شیدایی‌‌فر '، ' محبوبه ارمیانی '، ' محمد منصوری '، ' احمد خدادادی ' و ' سید ابراهیم عمادی ' نامزدهای عضویت در دومین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران بودند.
اما در روز 27 آبان با وجود این که برگزاری این انتخابات از پیش برای هنرمندان و اعضای هسته اصلی گروه های ثبت شده در طرح استقرار اطلاع رسانی شده بود و همه هنرمندان نیز با توجه به قانون برگزاری انتخابات انجمن، از اهمیت حضور خود در این مجمع همگانی آگاه بودند، تعداد رأی دهندگان به حد نصاب نرسید و تنها حدود 70 نفر از هنرمندان واجد شرایط رأی دادن سراسر استان، از شهرستان های دور و نزدیک در مجتمع فرهنگی هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران حاضر شدند.
با توجه به این که تعداد هنرمندان واجد شرایط حضور در انتخابات بیش از 200 نفر است، به دلیل به حد نصاب نرسیدن رأی دهندگان، انتخابات برگزار نشد. طبق شیوه نامه برگزاری انتخابات، تعداد رأی دهندگان باید دست کم یک نفر بیشتر از 50 درصد واجدان شرایط باشد.
تئاتر مازندران در حال حاضر 39 گروه ثبت شده در طرح استقرار گروههای نمایشی دارد که از این تعداد 27 گروه در دسته ' ج ' یا گروه های کوچک، 11 گروه در دسته ' ب ' یا گروه های متوسط و یک گروه هم در دسته ' الف ' یا گروه های بزرگ قرار دارند.
طبق بند ' الف ' ماده 5 آیین نامه تاسیس شعب استانی انجمن هنرهای نمایشی ایران، استان‌هایی که دارای 20 و بیش از این تعداد گروه نمایشی پروانه دار باشند، هیأت رئیسه 5 نفره خواهند داشت.
** خواسته دمکراتیک، وسیله غیردمکراتیک
اگر چه تاکنون علت دقیق عدم شرکت دوسوم اعضای گروههای نمایشی استان در انتخابات هیات رییسه انجمن متعلق به خودشان مشخص نشده، ولی یکی از گمانه زنی ها این بود که هنرمندان تئاتر استان در اعتراض به روند فعالیت های انجمن در دوره نخست رغبت شرکت در انتخابات را از دست دادند.
شاید کسانی که این گمانه زنی را مطرح کردند، با فلسفه برگزاری انتخابات برای تعیین هیات رییسه آشنایی کافی نداشتند، زیرا انتخابات و صندوق رای بجاترین و مناسبت ترین محل برای اعلام نارضایتی از عملکرد هیات رییسه پیشین از طریق ایجاد تغییر در ترکیب آنهاست.
اعضای انجمن هنرهای نمایشی مازندران مدعی هستند که در دوره نخست فعالیت خود تلاش هایی برای ساختارسازی در مدیریت تئاتر استان انجام دادند و دستاوردهایی مانند ایجاد دفتر مستقل برای تئاتر شهرستان ها، تشکیل هیأت مدیره تئاتر در هر شهرستان، میزبانی از فجر استانی و برگزاری دو دوره جشنواره تئاتر استان را از جمله موفقیت های خود قلمداد می کنند.
انجمن هنرهای نمایشی مازندران پس از ناکامی برای برگزاری انتخابات در آبان ماه، اکنون برای برگزاری دوباره انتخابات فراخوان منتشر کرده و از متقاضیان عضویت در هیأت رئیسه خواسته که تا 25 دی ماه با مراجعه به دفتر انجمن هنرهای نمایشی، برای نامزدی ثبت نام کنند.
** باز هم منطقه گرایی
در همین حال تلاش هایی نیز در حال انجام است تا تعداد و ترکیب نامزدهای حضور در دومین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران تغییراتی به خود ببیند تا انگیزه برای مشارکت هنرمندان شهرستان های مختلف استان در انتخابات نیز بیشتر شود.
نگاهی به ترکیب نامزدهای نخستین دوره هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی نشان می دهد که پراکندگی جغرافیایی نامزدها نسبت به نامزدهای این دوره بیشتر بود. در دوره نخست ' داریوش شافی ' از تنکابن، ' میثم زندی ' از نوشهر، ' محسن اردشیر' ، ' سحر مشرفی' و ' مجید شعاعی ' از آمل، ' کامبیز میرزایی ' از بابل، ' علی کشاورزیان ' از بهشهر و ' علیرضا قنبری ' ، ' محبوبه ارمیانی ' و ' محمد منصوری ' از ساری نامزدهای حضور در هیأت رئیسه انجمن نمایش استان بودند. به عبارتی 10 نامزد از 6 شهرستان در انتخابات حضور داشتند.
اما در این دوره برای انتخابات 27 آبان که برگزار نشد، ' نعیم صالحی 'از تنکابن ، ' احمد خدادادی ' از نکا، ' سید ابراهیم عمادی ' از بهشهر و ' علی دنیوی '، ' هوشنگ رضایی ' ، ' حسین باغبان '، ' سید علی شیدایی‌‌فر ' ، ' محبوبه ارمیانی ' و ' محمد منصوری ' از ساری نامزدهای عضویت در دومین هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران بودند.
این ترکیب نشان می دهد که بیشتر نامزدها از مرکز استان هستند؛ یک نامزد از غرب استان حضور دارد و 2 نامزد هم از شهرستان های شرقی هستند. البته شنیده شده که علاوه بر ' محمد منصوری '، احتمال شرکت کردن ' هوشنگ رضایی ' نیز در انتخابات کمرنگ شده است. انصراف از شرکت در انتخابات انجمن نمایش هنوز توسط این دو عضو به طور رسمی اعلام نشد.
این موضوع و استقبال کمتر از مناطق مختلف استان نسبت به حضور در هیأت رئیسه انجمن هنرهای نمایشی مازندران، از نگاه برخی هنرمندان تئاتر می تواند روی شکل فعالیت های انجمن تاثیرگذار باشد.
این گونه به نظر می رسد که خانواده تئاتر مازندران کماکان دچار برخی اختلافات ریشه ای است که سبب می شود فرآیندهای قانونی و ساختاری این هنر در استان با چالش مواجه شوند. همگرایی و انسجامی که سبب پیشرفت در هر حوزه ای از جامعه می شود، در جامعه تئاتر مازندران هنوز چندان به چشم نمی آید.
بر اساس آیین نامه انتخابات شعب استانی انجمن هنرهای نمایشی، اگر تعداد رأی دهندگان در دومین نوبت این انتخابات به حد نصاب نرسد، انتخابات با همان تعداد حاضر در محل برگزاری برگزار می شود و بر اساس آرای اخذ شده، اعضای هیأت رئیسه انتخاب خواهند شد.
در صورتی که افراد دیگری به نامزدهای انتخابات 27 آبان اضافه نشوند و انصراف رضایی و منصوری نیز قطعی باشد، این انتخابات باید با 7نامزد برگزار شود که 5 نامزد عضو اصلی و دو نامزد عضو علی البدل خواهند شد. با این روند می توان پیش بینی کرد که انتخاباتی تقریبا فرمایشی برای انجمن نمایش مازندران برگزار می شود که نتیجه آن هم با توجه به احتمالی بودن حضور اقلیت جامعه ثبت شده تئاتری استان چندان غیرقابل پیش بینی نیست، مگر این که تعداد و ترکیب نامزدها برای شرکت در این انتخابات تغییر کند.
با توجه به این که اکثریت نامزدها از مرکز استان هستند، احتمال تشکیل یک ائتلاف غیررسمی برای حضور مرکز استانی ها در هیأت رئیسه می تواند وجود داشته باشد که در این صورت آسیب های چنین انتخاباتی در دوره فعالیت هیأت رئیسه نیز قابل پیش بینی است.
از سوی دیگر رفتارهایی مانند به صندوق انداختن تک رأی که عمدتا در انتخابات های مختلف مرسوم است، می تواند نتیجه این انتخابات را در صورت تغییر نکردن ترکیب نامزدها باز هم قابل پیش بینی کند، اتفاقی که دو سال پیش در نخستین دوره انتخابات نیز از سوی هواداران برخی نامزدها دیده شد و برخی فعالان تئاتر استان از آن به عنوان یک آسیب در انتخابات جامعه هنری یاد کردند.
صرف نظر از همه این مسائل، این که جامعه تئاتر مازندران به عنوان یکی از قشرهای فرهیخته و نخبه فرهنگی جامعه امکان به اجماع رسیدن برای دموکراتیک ترین اتفاق مرتبط با خود را ندارند نیز یک پرسش مهم محسوب می شود.
این که چرا هنرمندان تئاتر که یک هنر کاملا گروهی و اجتماعی محسوب می شود و مفهوم تیم بودن در آن به درست ترین شکل ممکن تعریف می شود، در مازندران نتوانستند یک گروه بزرگ و منسجم هنری باشند؟
در سال های اخیر چالش ها و اختلافات بین تئاتری های استان، مانند بسیاری از استان های دیگر کم مشاهده نشد؛ از حاشیه های عجیب و تکراری جشنواره های تئاتر استان گرفته تا جناح گیری ها و موضع گیری های گروهی در این قشر هنری اثبات می کنند که بسیاری از تئاتری ها در مازندران هنوز نتوانستند با وجود مسلح بودن به زبان مشترک همه انسان های دنیا، یعنی هنر، با یکدیگر به وجه اشتراکی در باره امور صنفی خود برسند. هر چند که در این بین عده ای هم هستند که بدون توجه به این وضعیت و حاشیه ها به فعالیت هنری خود می پردازند و خروجی اقدامات شان هم مورد توجه قرار می گیرد.
با توجه به این که سرنوشت و آینده تئاتر کشور بر اساس سیاست های در پیش گرفته شده، به کیفیت فعالیت های شعب استانی انجمن هنرهای نمایشی بستگی دارد، همگرایی و انسجام در خانواده تئاتر هر استان بیشتر از گذشته به عنوان یک ضرورت باید مورد توجه قرار گیرد، مسأله ای که تردیدی نیست تا کنون در مازندران به شکل مطلوبی میسر نشده و حتی فعالیت رسمی یک دوره دو ساله انجمن هنرهای نمایشی در مازندران نیز با همه اقداماتی که انجام شد، نتوانست این مسأله را برطرف کند.
تردیدی نیست که تا زمان وجود داشتن این مشکلات و چالش ها، حاشیه ها از تئاتر استان دور نمی شوند و بسیاری از نسل جدیدهای تئاتر هم با همین حاشیه ها روی صحنه می روند.
9927/1654
کپی شد
