در آستانه‌ی محرم الحرام سال ۱٤٤١ هجری‌قمری، آیت‌الله بیات‌زنجانی پیامی صادر کرد.
به گزارش جماران؛ متن پیام آیت الله بیات زنجانی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
قال رسول الله (ص): إنّ لِقَتلِ الحُسینِ حَرارَةً فی قُلوبِ المُؤمِنینَ لاتَبرُدُ اَبَداً
اقامۀ عزای سید و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام فریضه‌ای است که هیچ واقعه‌ای در طول تاریخ نتوانسته آن را تحت الشعاع قرار بدهد.
در طول زمان صناعات، شیوه‌ها و فعالیت‌های زیادی از سوی مؤمنین و ارادتمندان به ساحت ابی‌عبدالله(ع) شکل گرفته و اقشاری همچون واعظان، شاعران، مداحان، نویسندگان، هنرمندان و دیگر اقشار هر یک به نحوی کوشیده‌اند پیام این نهضت عظیم را به مخاطبان خود برسانند.
در برهه‌های مختلف و با توجه به مقتضیات زمانه برخی از این فعالیت‌ها رونق گرفته و برخی کساد شده‌اند ولی نفس این حرکت شورمندانه و اقامه عزای امام‌حسین(ع) همواره به شیوه‌های مختلف پابرجا بوده است.
در این کم و بیش چهارده قرنی که از اقامه عزای امام‌حسین(ع) می‌گذرد، هیچ یک از این شیوه‌ها و صناعات، هیچ‌گاه عنصر ذاتی اقامه عزای آن حضرت نبوده‌اند، اگر چه برخی کوشیده‌اند شیوه‌ها و صناعات موجود در مراسم خودشان را عنصر ذاتی عزای امام‌حسین علیه‌السلام جلوه بدهند.
آنچه تمام این تحرکات و فعالیت‌ها را به هم متصل کرده، حب امام حسین(ع) و ارادت به ساحت عالی ایشان و مهمتر از همه، اعتلای تعالیم و مفاهیم عالی موجود در نهضت عاشوراست.
لذا جمود بر چند شیوه‌ی عزاداری خاص و نفی شیوه‌های نو در انتقال مفاهیم عاشورا شایسته نیست.
در این ایام که بلای عالمگیر کرونا دامن‌گیر همۀ ابنای بشر شده است، ضروری است که مؤمنان فهیم و آزاده برخی شیوه‌های عزاداری که ممکن است محملی برای سرایت بیماری و همه‌گیری بیشتر آن باشد را کنار بگذارند و شیوه‌های دیگری برای انتقال مفاهیم نهضت عاشورا و اقامه عزای حضرت ابی عبدالله(ع) اتخاذ کنند.
خطیبان، گویندگان و مداحان هم باید مراعات این جهت را بکنند تا مبادا خودشان و تعالیم ناب شیعی را به منفعت طلبی شخصی و صنفی و امثالهم متهم کنند.
بر کسی پوشیده نیست که امروزه با گسترش وسایل ارتباطی و اینترنتی، مفهوم تجمع و تحرک جمعی هم معنای جدیدی پیدا کرده است و تجمع شورمندانۀ مؤمنان بر مدار حب امام حسین (ع) هر روز به شأن و شیوه‌ای متناسب با آن روز ممکن است.
بر اساس آموزه‌های دینی یقیناً مفاهیم و تعالیمی همچون شفا، شفاعت، سعادت، توبه و غفران و امثال‌آن‌ها، هم منوط به اقدام، تحرک و اراده‌ی بشر است که زمینه و بستر را فراهم می‌کند و هم منوط به عنایت و افاضه‌ی حضرت‌حق، در مقام علت فاعلی است که مطمئن‌ترین راه آن حب رسول خدا و اهل بیت اوست. بشر برای بهبود زندگی خود و دیگر آحاد جامعه، باید در این مسیر مداومت و مراقبۀ همیشگی داشته باشد.
این نکته حائز اهمیت است که مادامی‌که کسانی خودشان برای بهبود حال و روز خود اقدام نکنند طبعا خداوند هم در حال و روز آنها بهبودی پدید نخواهد آورد
«إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ یُغَیِّروا ما بِأَنفُسِهِم» (رعد:۱۱)
در آستانۀ ایام عزای امام حسین بن علی(ع) از خداوند مسئلت داریم که بیماران این روزها را شفای عاجل عنایت بفرماید، همۀ ما را به کاستن از رنج دیگران توفیق دهد و زمینۀ رهایی عزیزان محصور ما را مهیا بگرداند؛ إن‌شاءالله تعالی.
اسدالله بیات‌زنجانی
۲۲ مردادماه ۱۳۹۹
قم المقدسة
