«زمانی که نمازگذار اقامه می گوید و در اقامه بعد از حی علی الصلاه و حی علی الفلاح می رسد به قد قامت الصلاه امام معصوم ان را اینچنین تفسیر کرده که هنگام زیارت ذات اقدس الهی فرا رسیده است.»
به گزارش جماران، آیت الله العظمی جوادی آملی ضمن تقدیر از برگزار کنندگان همایش خلوت انس ، از قول بابویه قمی اظهار داشت: زمانی که نمازگذار اقامه می گوید و در اقامه بعد از حی علی الصلاه و حی علی الفلاح می رسد به قد قامت الصلاه امام معصوم ان را اینچنین تفسیر کرده که هنگام زیارت ذات اقدس الهی فرا رسیده است.
وی ادامه داد: پس نماز زیارتنامه خداست، همانطور که انبیا و اولیاالهی و معصومین زیارتنامه دارند.
آیت الله جوادی آملی بیان کرد: منظور زیارت وجه الله و اسما حسنای الهی است که ما خداوند را با وجه الله و اسما حسنا میخوانیم که حاکی از ذات اقدس اله هستند؛ وقتی انسان در نماز به زیارت ذات اقدس اله مشرف شد خدای سبحان نیز پاسخ زیارت او را خواهد داد.
وی با بیان اینکه خداوند هیچ سوالی و هیچ ذکری را بی جواب نمی گذارد، گفت: در جریان یاد و نام خدا، خداوند می فرماید، اذکرونی اذکرکم، مرا یاد کنید شما را یاد می کنم؛ پس دعا بی پاسخ نیست و یاد خدا بی اثر نیست.
مرجع عالیقدر شیعه با اشاره به اینکه زیارت خدا نیز بی اثر نخواهد بود، تصریح کرد: اگر کسی به بارگاه الهی بار یافت، نام خدا و لطف خدا و فیض ویژه الهی در کنار قلبش حضور دارد؛ بنابراین نماز گزار باید بداند و مطمئن باشد وقتی به زیارت لطف الهی می رود لطف الهی هم به دیدار او خواهد آمد.
آیت الله جوادی آملی با بیان اینکه زمانی که لطف الهی به دیدار نمازگزار بیاید شرح صدر به او عطا می شود، افزود: این شرح صدر و نورانیت دل همان است که به عنوان اثر نماز در قرآن مطرح می شود؛ ما اگر خواستیم ببینیم نماز ما مقبول شده است یا خیر دو راه داریم یک راه در آخرت است و یک راه در دنیا، اگر نمازگزار موفق شد از گناه بپرهیزد یعنی نماز او مقبول شده زیرا نماز آن است که جلوی بدی ها را بگیرد.
وی تاکید کرد: اگر انسان در حین اینکه نماز می خواند دست به تباهی می زند گرچه صحیح است اما مقبول نشده، زیرا ماهیت نماز به یک حقیقت تکیه می کند و آن نورانیت دل است که مانع آلوده شدن است.
آیت الله جوادی آملی خاطرنشان کرد: این همایش وزین دو پیام دارد، یک زیارت وجه خدا و فیض الهی که پاسخ مثبت ان زیارت متقابل است و یکی هم تامین سلامت جامعه و سلامت دل های افراد و افکار و مکتب های سیاسی و فرهنگی جامعه است.
