در این یادداشت آمده است: چندی پیش مهندس اسحاق جهانگیری مرد دوم دولت تدبیر و امید در گفت وگویی 2 اولویت اصلی دولت دوازدهم را «آب و بیکاری» ذکر نموده که برای معرفی آنها از اصطلاح «ابرچالش» استفاده کرد.
بر اساس برنامه های پنج ساله اول تا پنجم در پایان هر برنامه بایستی تعداد مشخصی شغل ایجاد می گردید که در هیچکدام از این برنامه های پنج ساله میزان اشتغال پیش بینی شده محقق نگردیده که البته دلایل بسیاری دارد و از حوصله این مطلب خارج است.
بدین ترتیب هر دولت میراث دار دولت قبلی در عدم توفیق ایجاد اشتغال شده که دولت یازدهم نیز از این قاعده جدا نبود و اینگونه است که اکنون معاون اول رئیس جمهور بیکاری را ابرچالش پیش روی دولت دوازدهم می نامد.
از سوی دیگر علم اقتصاد نیز همانند ریاضی است و بر اساس یکسری فرمول های شناخته شده عمل می کند. اگر قرار باشد تعداد افرادی که در اقتصاد یک کشور فعالیت می کنند افزایش پیدا کند، به همان نسبت بایستی ظرف اقتصاد بزرگ تر شود و برای بزرگ شدن ظرف اقتصاد نیاز به افزایش سرمایه گذاری یک امر ضروری است.
اینگونه است که برای ایجاد هر شغل نیازمند مبلغی جهت سرمایه گذاری هستیم حال می خواهد این شغل خدماتی باشد یا تولیدی و صد البته علاوه بر سرمایه گذاری بایستی راهکار صحیح انتخاب گردد تا این شغل ها پایدار باشند.
در چنین شرایطی بایستی این پول جهت سرمایه گذاری ایجاد اشتغال از کجا تأمین شود؟! درآمد دولت که یک میزان تقریباً مشخص است که حاصل فروش نفت، دریافت مالیات و... می باشد و از سویی بخش قابل توجهی از آن را هزینه های جاری به دلیل فربه بودن دولت و تعداد بسیار زیاد نان خورهایش، می بلعد و بخشی نیز صرف پروژه های عمرانی و... می گردد و اینگونه درصد اندکی نصیب ایجاد شغل های جدید می گردد!
یکی از دلایلی که دکتر روحانی و مهندس جهانگیری به همراه بسیاری از کارشناس های علم اقتصاد به دیگر نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم خرده می گرفتند که چطور وعده ایجاد سالی یک میلیون شغل را می دهید، همین استدلال ها و محاسبات بود.
پس اولین گام برای حل «ابرچالش بیکاری» پول و اعتبار ریالی است که بایستی از محلی به جز اعتبارات دولتی تأمین شود. این اعتبارات توسط بخش خصوصی باید تأمین شود، حال این بخش خصوصی می تواند داخلی باشد یا خارجی که البته توان بخش خصوصی داخلی نیز محدود است و نمی تواند تمام ظرفیت اقتصاد ایران را پوشش دهد. بنابراین بایستی مسیر حضور سرمایه گذاران خارجی در کشور فراهم شود.
حضور قابل قبول و حتی مطلوب بخش خصوصی داخلی و خارجی در اقتصاد کشور نیازمند یکسری بایدها است که اولین آن ثبات سیاسی و سپس اقتصادی کشور می باشد. همانطور که می دانید سرمایه هرگز به جایی نمی رود که ثبات و آرامش حکمفرما نباشد، حتی اگر سود زیادی در انتظارش باشد.
به همین دلیل اگر بتوانیم با ایجاد ثبات اقتصادی و سیاسی زمینه حضور بخش خصوصی را فراهم آوریم و در ادامه جایگاه بخش خصوصی را ارج بگذاریم و با آنها آنگونه که شایسته است برخورد کنیم، آنگاه می توان امیدوار بود ابرچالش بیکاری در دولت دوازدهم حل شود یا حداقل بخش اصلی آن حل گردد.
اما مورد دوم که عنوان «ابرچالش» به درستی برای آن انتخاب شده، مشکل کم آبی بخش گسترده ای از کشور می باشد.
متأسفانه هنوز بسیاری از افراد در کشور باور ندارند که واقعاً دومین مشکل بزرگ کشورمان پس از بیکاری مشکل کم آبی ده ها استان ایران اسلامی است.
استان های فارس، اصفهان، کرمان و ... جزو استان هایی هستند که با مشکل کم آبی دست به گریبان هستند و در این استان ها هم بخش کشاورزی با مشکلات جدیدی روبرو شده است و هم منابع طبیعی و محیط زیست و همچنین آب شرب مردم نیز با کمبودهای جدی روبرو شده است.
در این بخش کشور نیازمند اجرای طرح های مختلف و استفاده از راهکارهای متفاوت می باشد که همه آنها نیازمند اعتبارات است. استفاده از سیستم های آبیاری نوین و جمع کردن بساط آبیاری سنتی، بهره دوباره از آب فاضلاب و استفاده از پساب برای آبیاری، شیرین کردن آب دریا و... همه نیازمند سرمایه گذاری است و این نیز اگر انجام نشود، کشور با مشکلات متعددی روبرو خواهد شد.
6114/ 2027
انتهای پیام بر اساس برنامه های پنج ساله اول تا پنجم در پایان هر برنامه بایستی تعداد مشخصی شغل ایجاد می گردید که در هیچکدام از این برنامه های پنج ساله میزان اشتغال پیش بینی شده محقق نگردیده که البته دلایل بسیاری دارد و از حوصله این مطلب خارج است.
بدین ترتیب هر دولت میراث دار دولت قبلی در عدم توفیق ایجاد اشتغال شده که دولت یازدهم نیز از این قاعده جدا نبود و اینگونه است که اکنون معاون اول رئیس جمهور بیکاری را ابرچالش پیش روی دولت دوازدهم می نامد.
از سوی دیگر علم اقتصاد نیز همانند ریاضی است و بر اساس یکسری فرمول های شناخته شده عمل می کند. اگر قرار باشد تعداد افرادی که در اقتصاد یک کشور فعالیت می کنند افزایش پیدا کند، به همان نسبت بایستی ظرف اقتصاد بزرگ تر شود و برای بزرگ شدن ظرف اقتصاد نیاز به افزایش سرمایه گذاری یک امر ضروری است.
اینگونه است که برای ایجاد هر شغل نیازمند مبلغی جهت سرمایه گذاری هستیم حال می خواهد این شغل خدماتی باشد یا تولیدی و صد البته علاوه بر سرمایه گذاری بایستی راهکار صحیح انتخاب گردد تا این شغل ها پایدار باشند.
در چنین شرایطی بایستی این پول جهت سرمایه گذاری ایجاد اشتغال از کجا تأمین شود؟! درآمد دولت که یک میزان تقریباً مشخص است که حاصل فروش نفت، دریافت مالیات و... می باشد و از سویی بخش قابل توجهی از آن را هزینه های جاری به دلیل فربه بودن دولت و تعداد بسیار زیاد نان خورهایش، می بلعد و بخشی نیز صرف پروژه های عمرانی و... می گردد و اینگونه درصد اندکی نصیب ایجاد شغل های جدید می گردد!
یکی از دلایلی که دکتر روحانی و مهندس جهانگیری به همراه بسیاری از کارشناس های علم اقتصاد به دیگر نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم خرده می گرفتند که چطور وعده ایجاد سالی یک میلیون شغل را می دهید، همین استدلال ها و محاسبات بود.
پس اولین گام برای حل «ابرچالش بیکاری» پول و اعتبار ریالی است که بایستی از محلی به جز اعتبارات دولتی تأمین شود. این اعتبارات توسط بخش خصوصی باید تأمین شود، حال این بخش خصوصی می تواند داخلی باشد یا خارجی که البته توان بخش خصوصی داخلی نیز محدود است و نمی تواند تمام ظرفیت اقتصاد ایران را پوشش دهد. بنابراین بایستی مسیر حضور سرمایه گذاران خارجی در کشور فراهم شود.
حضور قابل قبول و حتی مطلوب بخش خصوصی داخلی و خارجی در اقتصاد کشور نیازمند یکسری بایدها است که اولین آن ثبات سیاسی و سپس اقتصادی کشور می باشد. همانطور که می دانید سرمایه هرگز به جایی نمی رود که ثبات و آرامش حکمفرما نباشد، حتی اگر سود زیادی در انتظارش باشد.
به همین دلیل اگر بتوانیم با ایجاد ثبات اقتصادی و سیاسی زمینه حضور بخش خصوصی را فراهم آوریم و در ادامه جایگاه بخش خصوصی را ارج بگذاریم و با آنها آنگونه که شایسته است برخورد کنیم، آنگاه می توان امیدوار بود ابرچالش بیکاری در دولت دوازدهم حل شود یا حداقل بخش اصلی آن حل گردد.
اما مورد دوم که عنوان «ابرچالش» به درستی برای آن انتخاب شده، مشکل کم آبی بخش گسترده ای از کشور می باشد.
متأسفانه هنوز بسیاری از افراد در کشور باور ندارند که واقعاً دومین مشکل بزرگ کشورمان پس از بیکاری مشکل کم آبی ده ها استان ایران اسلامی است.
استان های فارس، اصفهان، کرمان و ... جزو استان هایی هستند که با مشکل کم آبی دست به گریبان هستند و در این استان ها هم بخش کشاورزی با مشکلات جدیدی روبرو شده است و هم منابع طبیعی و محیط زیست و همچنین آب شرب مردم نیز با کمبودهای جدی روبرو شده است.
در این بخش کشور نیازمند اجرای طرح های مختلف و استفاده از راهکارهای متفاوت می باشد که همه آنها نیازمند اعتبارات است. استفاده از سیستم های آبیاری نوین و جمع کردن بساط آبیاری سنتی، بهره دوباره از آب فاضلاب و استفاده از پساب برای آبیاری، شیرین کردن آب دریا و... همه نیازمند سرمایه گذاری است و این نیز اگر انجام نشود، کشور با مشکلات متعددی روبرو خواهد شد.
6114/ 2027
کپی شد
