پژوهشگران استرالیایی در یک آزمایش، از واقعیت مجازی برای درمان اضطراب و افسردگی بزرگسالان استفاده کردند.
جی پلاس، پژوهشی که نخستین نمونه در نوع خود به شمار میرود، نشان میدهد که بزرگسالان مبتلا به ناهنجاریهای عصبی رشدی ممکن است پس از حضور یافتن در «اتاقهای حسی» (Sensory rooms) ویژه واقعیت مجازی، بهبود علائم اضطراب و افسردگی را تجربه کنند.
باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ «اتاقهای حسی» دهههاست که برای کمک به مدیریت پریشانی، رفتار و تنظیم عاطفی در افراد مبتلا به ناهنجاریهای عصبی رشدی مورد استفاده قرار گرفتهاند. این اتاقها از طریق دستگاههای دیداری، شنیداری و لمسی، پیشرفتهای امیدوارکنندهای را به کاربران گوناگون ارائه کردهاند.
پژوهشگران «دانشگاه سیدنی غربی» (WSU) در مقاله این پژوهش نوشتند: اگرچه درباره مزایای درکشده اتاقهای حسی سنتی توافق نظر وجود دارد، اما الزامات فضاهای فیزیکی، مشکلات لجستیکی را نشان میدهند. این امر میتواند دسترسی طیف خاصی از کاربران را محدود کند؛ به ویژه افراد مبتلا به معلولیت که ممکن است دسترسی محدودی به منابع مورد نیاز داشته باشند.
یک راه حل بالقوه برای برطرف کردن این مانع دسترسی، استفاده از اتاقهای حسی مجازی است که با استفاده از فناوری واقعیت مجازی قابل دسترسی هستند. در این پژوهش جدید، یک فضای حسی واقعیت مجازی به نام «اورنس» (Everness) روی ۳۱ بزرگسال با سطوح مختلف ناتوانی رشدی آزمایش شد.
پژوهشگران گزارش دادند: یافتههای کمّی در مورد بهبود اضطراب و افسردگی از پیش تا پس از آزمایش، با تغییراتی در پردازش حسی همراه بودند، اما هیچ تغییر قابلتوجهی در رفتار انطباقی یا رفاه شخصی وجود نداشت. یافتههای کیفی نشان دادند که شرکتکنندگان، تأثیر مثبتی را روی اضطراب و همچنین افزایش مشارکت اجتماعی تجربه کردهاند.
این یافتهها مقدماتی هستند و به خاطر حجم کوچک نمونه، محدودیت دارند. این پژوهش فقط یک تجربه واحد و نسبتا کوتاه را با سیستم واقعیت مجازی مورد بررسی قرار داد و گروه کنترلشده را شامل نشد.
«دنیل تریسی» (Danielle Tracey)، از پژوهشگران این پروژه گفت که پژوهشهای بیشتر در آینده، بهتر میتوانند نحوه استفاده از این نوع فناوری واقعیت مجازی را در زمینههای بالینی بررسی کنند، اما دادههای اولیه امیدوارکننده هستند.
وی افزود: با توجه به ماهیت اولیه این پژوهش، ما در حال پیگیری طرحهای مطالعاتی قویتری برای آینده هستیم تا مزایا را بهتر درک کنیم و اطمینان یابیم که این برنامه میتواند در محیط زندگی واقعی برای حمایت از افرادی که به آن نیاز دارند، استفاده شود.
این پژوهش جدید فقط یکی از چندین کاربرد بالینی واقعیت مجازی است که در حال حاضر مورد بررسی قرار دارد. پژوهشگران ابتدا واقعیت مجازی را بیشتر برای اهداف رواندرمانی مانند مواجههدرمانی ترس از عنکبوت یا ارتفاع بررسی میکردند. اخیرا ثابت شده که واقعیت مجازی به عنوان جایگزینی برای آرامبخشها در طول جراحی یا بهعنوان روشی جدید برای تشخیص دادن اختلال کمتوجهی-بیشفعالی میتواند سودمند باشد.