اینکه مردم احساس کنند درد آنها در عمل و مستقیما توسط بالاترین مسئولان کشور لمس می شود برای همه نوعی تسکین است. البته من واقفم که این بیماری مهلک فرقی بین مسئول و غیر مسئول نمی گذارد و تا کنون مدیران و خانواده های مدیران را به اندازه بسیاری و به نسبت دیگر گروه های اجتماعی داغ دار کرده است،اما وقتی تبلیغات دشمنان و ناآگاهان خلاف این را نشان می دهد لازم است تا مسئولان دیگر هم به این رفتار خوب آقای رییسی اقتدا کنند و به میان مردم بروند.
پایگاه خبری جماران: این روزها مشاهده می کنیم که رییس جمهور با حضور در متن بیمارستان ها و مراکز درمانی با مردمی که گرفتار کرونا هستند دیدار کرده و با آنها مستقیما صحبت می کند. واقعیت آن است که این کار جدای از اینکه چه نتیجه ای را در بر داشته باشد کاری است پسندیده و قابل تقدیر.
اینکه مردم احساس کنند درد آنها در عمل و مستقیما توسط بالاترین مسئولان کشور لمس می شود برای همه نوعی تسکین است.
البته من واقفم که این بیماری مهلک فرقی بین مسئول و غیر مسئول نمی گذارد و تا کنون مدیران و خانواده های مدیران را به اندازه بسیاری و به نسبت دیگر گروه های اجتماعی داغ دار کرده است،اما وقتی تبلیغات دشمنان و ناآگاهان خلاف این را نشان می دهد لازم است تا مسئولان دیگر هم به این رفتار خوب آقای رییسی اقتدا کنند و به میان مردم بروند.
و این نکته را هم چنین در سایر مصایب و مشکلات کشور هم باید به عنوان رویه ای متداول پذیرفت.
ای کاش همه چنین باشند.
امام خمینی دقیقا با اشاره به همین نکته تعبیرات جالبی دارند
۱- «در هر صورت من عرضم به آقایان این است که منحصر به شما هم نیست، به هر کس که هست این است که توجّه کنید به اینکه هم صلاح خود شماست و هم صلاح کشور شماست و هم صلاح ملت است که شما با مردم دوست باشید. مردم احساس کنند که اینها دوستهای آنها هستند که آمده اند». (صحیفه امام، ج13، ص383)
۲-« این قلبهای صافِ پاکِ مردم را نگه دارید. این کشاورزها و ـ نمی دانم ـ کارگرها و اینها بودند که شما را به استانداری رساندند، و الاّ شما را استاندار نمی کردند. زمان رضاشاه هیچ کدام شما استاندار بوده اید؟! راه نمی دادند شما را توی ادارات. این مردم بودند که این دولت را به وجود آوردند و این رئیس جمهور را رئیس جمهور کردند. و ـ عرض می کنم ـ این مملکت را برگرداندند از آن حال که یک حاکمی که وارد یک جایی می شد، هزار جور فساد می کرد، حالا آن جور نباشد». (صحیفه امام، ج13، ص385)
۳-« باید جوری باشید که مردم مثل مادر شما را در آغوش بگیرند. الآن این جورند مردم، این را حفظش کنید. مملکتتان با این ترتیب حفظ خواهد شد. هر روزی برای مملکت مشکل پیدا می شود، حلاّلش خود مردم [باشند] الآن این مشکلی برای کشور ما پیدا شده، خوب مردم دارند کمک می کنند. حلاّلش خود این مردم هستند. این پشتیبانیهای عظیمی که مردم می کنند، و آن حضوری که خودشان دارند و خودشان هست. از خودشان می دانند همه چیز را. ارتش را از خودشان می دانند. همه چیز را از خودشان می دانند. این باید حفظ بشود تا حفظ بشویم. تا کشورتان حفظ بشود. و اگر خدای نخواسته، این از دست ما برود، ما برمی گردیم به آن طوری که اوّل بودیم. و من خوف این را دارم که ما نعمتی را که خدا به ما داده است، و همۀ اینها از جانب خدای تبارک و تعالی بوده است ما کُفران این نعمت را بکنیم، و عنایت خدا از ما منحرف بشود. ما خودمان اسباب این بشویم و ما بدتر از آنکه بودیم بشویم.». (صحیفه امام، ج13، ص388)
