پایگاه خبری جماران: سی و یک سال از پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد از سوی جمهوری اسلامی ایران، کشورمان بار دیگر تحت فشار گسترده خارجی، اما این بار به طور یکجانبه از سوی آمریکا، قرار گرفته است. آیا وضعیتی که ایران آن زمان در آن قرار داشت با دوره کنونی قابل مقایسه است؟ تفاوت هایش کجاست؟
این سوال را با سردار محمد اسماعیل کوثری فرمانده وقت لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله سپاه در میان گذاشته ایم.
وی در پاسخ به سوال خبرنگار جماران مبنی بر اینکه برخی در اظهار نظرهای خود می کوشند شرایط کنونی را با شرایط پذیرش قطعنامه 598 مقایسه می کنند، به خبرنگار جماران تأکید کرد که «قطعنامه 598 شرایط زمانی و مسائل خودش را داشت، شرایط کنونی هم مسائل خاص خود را دارد» و افزود: اگر بخواهیم این دوره را با آن دوره مقایسه کنیم باید بگوییم الان از نظر خیلی از امکانات و تجهیزات پیشرفته تر و خبره تر شده ایم. برخی کشورهای منطقه یا فرامنطقه ای نیز اکنون با ما همراه هستند، در حالی که این کشورها در زمان پذیرش قطعنامه هنوز آنقدر آگاه نشده بودند که با ما همراه شوند.
وی افزود: ما در زمان جنگ نیز با وجود آنکه انقلاب در سالهای اول خود بود اقتدار خود را حفظ کردیم. حضرت امام با همان صلابت کار را دنبال می کردند. اکنون هم مقام معظم رهبری هدایت و فرماندهی می کنند. و بنابراین، باید بگوییم در هر دو مقطع اقتدار خود را حفظ کرده ایم. اما در زمان دفاع مقدس امکانات کنونی را نداشتیم. اگرچه امروز در موشک های دوربرد، نقطه زن و پهپادها امکانات بیشتری داریم یا در زمان جنگ نفوذ امروز خود در منطقه را نداشتیم اما همان موقع هم اقتدار خود را حفظ کرده بودیم. به این ترتیب از نظر کمّی نمی توانیم این دو مقطع را مقایسه کنیم. از نظر کیفی هم باید بگوییم که آن زمان اقتدار خود را حفظ کردیم اما الان با وجود این امکانات و تجهیزات مادی و معنوی، اقتدار بسیار قوی تری نسبت به گذشته پیدا کرده ایم.
وی تأکید کرد: اقتدار ما بر اساس دو اصل «رهبری» و «مردم» است.
کوثری در ارتباط با نقش دیپلمات ها در امضای قطعنامه 598 نیز گفت: دستگاه دیپلماسی هم آن زمان اقدامات خود را انجام داد و هم الان اقدامات خاص خود را انجام می دهد. سیاست خارجی ما بر اساس سیاست های کشورهای غربی مخصوصا آمریکا، اروپا، کشورهای ارتجاع منطقه و صهیونیست ها تقریبا در یک راستا بوده و هست. اما هیچ کشوری فقط از مذاکره به نتیجه نمی رسد. بلکه اقتدار ملت و رهبری آن کشور است که باعث می شود مذاکره هم نقش داشته باشد. وگرنه شما تا زمانی که مقتدر نباشید و باصلابت حرکت نکنید هیچ زمان در مذاکره نمی توانید نتیجه بگیرید.
وی با تاکید بر آنکه باید ببینیم طرف مقابل ما کیست، گفت: باید ببینیم طرف مقابل چه کسی است. اگر طرف مقابل بخواهد منصفانه عمل کند می توان پای میز مذاکره حرفمان را به کرسی بنشانیم. اما اگر اقتدار نباشد کشورهای اروپایی و آمریکا پای میز مذاکره نمی آیند. اگر اقتدار داشته باشیم آنها می آیند التماس می کنند که مذاکره کنیم؛ چرا که می بیینند که ضربه می خورند و اقتدارشان را از دست می دهند.
جانشین قرارگاه ثارالله تهران بزرگ، عرصه های نظامی و دیپلماسی در جهت همدیگر خواند و گفت: کسانی که بین عرصه نظامی و دیپلماسی یک دوقطبی را نشان می دهند عاملان خود فروخته و وابسته اند؛ چرا که ما هم به اقتدار نیاز داریم و هم به مذاکره. اما مذاکره زمانی می تواند قابل قبول باشد که طرف مقابل هم به آن توافق خود عمل کند وگرنه ما نباید فقط به مذاکره بسنده کنیم. لذا باید توجه داشته باشیم که طرف مقابل ما کیست.
