فقدان مدیریت پسماند، تهدیدی برای محیط زیست به شمار می‌رود و از دید کارشناسان طبیعت، هیچ توجیهی برای رهاسازی پسماندها در محیط زیست و طبیعت قابل قبول نیست.
به گزارش ایسنا، منطقه زنجان، پسماندها در صورتی که به صورت غیراصولی و در مکان‌های نامناسب از جمله اطراف محل اولیه تولید رها شود، مقادیر بسیار زیادی شیرابه خطرناک تولید می‌کند که در بردارنده سموم و فلزات سنگین است. علاوه بر این، با توجه به تاثیرات مخربی هم‌چون آلودگی خاک و آلودگی آب که نتیجه عدم ساماندهی و رهاسازی پسماندها است، پروسه دفن زباله نیز باید بر اساس پژوهش‌های جامع و کامل انجام گیرد و همه جوانب در نظر گرفته شود؛ چراکه در غیر این صورت مسائل زیست‌محیطی و متعاقب آن، سلامت بشر به مخاطره می‌افتد و انسان باز تیشه به ریشه خود می‌زند.
البته جمع‌آوری پسماندها با توجه به نوع آن‌ها به عهده مجموعه‌های مختلفی است و هر مجموعه باید مسئولیت جمع‌آوری پسماند خود را عهده‌دار باشد. به عنوان مثال، تولید‌کنندگان بخش صنعتی، متولی جمع‌آوری و ساماندهی پسماندهای صنعتی هستند. همین‌طور جمع‌آوری پسماندهای کشاورزی به عهده کشاورزان، پسماندهای پزشکی به عهده دانشگاه علوم‌پزشکی، پسماندهای عادی شهری به عهده شهرداری‌ها و پسماندهای عادی روستایی به عهده دهیاری‌ها است. سازمان حفاظت محیط زیست نیز فقط می‌تواند به عنوان یک مرجع نظارتی، به نحوه فعالیت این مجموعه‌ها نظارت داشته باشد.
در همین رابطه، عضو شورای مرکزی خانه کشاورز ایران اظهار می‌کند: اگر پسماندها به چرخه تولید باز نگردد، گویی کمر به همت نابودی خاک بسته‌ایم.
نازخند صبحی با تاکید بر این‌که 35 درصد از پسماندها از قابلیت بازگشت به چرخه تولید برخوردارند، ادامه می‌دهد: نگاه دنیای امروز به مسئله پسماند، نگاهی اقتصادی است ولی متاسفانه در کشور ما هیچ برنامه‌ای برای ساماندهی پسماندها وجود ندارد و بیشتر آن‌ها بدون استفاده در محیط رها می‌شود.
وی با اشاره به این‌که بخش اعظمی از پسماندها در طبیعت رها و مابقی نیز دفن می‌شود، می‌افزاید: پسماندها و به عبارتی طلای کثیف و پساب‌ها که پسماندهای پزشکی، صنعتی و کشاورزی را شامل می‌شود، بیشترین عامل آلوده‌کننده محیط زیست به‌شمار می‌رود. در این میان، پسماندهای عادی و روزمره خانواده‌ها نیز اثرات خطرناک‌تری روی سلامت محیط زیست می‌گذارد.
محیط‌یار محیط زیست تصریح می‌کند: در صورت بازیافت و بازگشت پسماند به چرخه تولید، می‌توانیم جلوی آلودگی طبیعت و آب‌های زیرزمینی و سطحی را بگیریم و مانع هدررفت انرژی باشیم؛ در واقع مصرف‌کننده، محکوم به مصرف است و تولیدکننده نیز باید با استفاده از تکنولوژی‌های روز و به‌کارگیری مواد قابل بازیافت و تجزیه، تولیدات درجه دوم را به دست مردم برساند.
صبحی خاطرنشان می‌کند: این‌که جامعه به شدت مصرف‌گرا شده است، جای تاسف دارد و باید مورد موشکافی‌های جامعه‌شناسانه قرار گیرد. در چنین شرایطی، روند رو به رشد پسماندها به شدت نگران‌کننده است و رشد آن‌ها در طبیعت منجر به نابودی خاک‌های زراعی می‌شود. از همین‌رو، به صراحت می‌توان گفت که مدیریت پسماندها بسیار ضروری است.
Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SAانتهای پیام
