تقریبا یکساله شورا فرا رسیده است. حالا همه امیدوارند که شوراها بتوانند کارنامه خود را بسته و قبل از انتخابات هیات رئیسه بگویند که با بودجه شهرداری و اقدامات جناب شهردارشان به کدام هدف تعیین شده، دست یافته اند؟
تجربه شوراهای قبلی نشان داده که «برخی» از اعضای شورا تقریبا چیزی از اعداد و ارقام شورا نمی‌دانسته اند ولی پس از اینکه وارد شورا شده اند نسبت به ارزش هایی مثل«میلیارد تومان» و یا «تغییرکاربری زمین» یا «استخدام» و یا فشار برای «تقسیم پست‌های کلیدی» و یا نزدیک شدن برخی مدیران ناکارآمد شهرداری و خوش رقصی و انتقال اخبار به آنها برای یافتن جایگاهی با ارزش وقوف یافته‌اند. حالا دیگر برخی از اعضای شورا کلید واژه هایی در داخل شهرداری دارند که جناب شهردار به آنها جرات ندارد بگوید: پشت چشم تان ابروست!
پس از یکسال بایستی جناب شهردار هم از درآمدهایش بگوید و از هزینه هایی که داشته است، بگوید که جهت گیری بودجه اش عادلانه بوده و یا به محلات خاصی نظر داشته است، به توسعه امکانات عمومی مثل اتوبوسرانی و تاکسیرانی و مترو نظر داشته و یا پول را در جهت ویژه دیگری خرج نموده است، باید بگوید از زیرگذرها و روگذرها که در حل معضل ترافیک اثرگذار بوده‌اند یا خیر؟
شهردار در خصوص نوسازی و بازسازی شهر و تغییر بافت فرسوده باید برنامه‌هایی که داشته را گزارش نماید.
شهردار باید از جذب سرمایه و از اعتماد عمومی به مشارکت در پروژه های خود بگوید، باید بگوید توانسته نظر بانک‌ها را در همکاری جلب نماید؟ یا بدنه شهرداری را آنچنان فساد «مالی و ارضی» در برگرفته که هیچ بانکی علاقه ای به مذاکره حتی با شهردار ندارند چه برسد به مشارکت و یا تضمین اوراق مشارکت!زیرا اطمینانی به برگشت اصل سرمایه ندارند چه برسد به بازدهی منطقی و سودآوری جذاب!
یقینا در چنین شرایطی وقتی نتوان سرمایه گذار داخلی را جذب نمود شعار جذب سرمایه گذار خارجی آن هم با شرایط فعلی کشور بیشتر یک «بنر تشریفاتی»است حتی اگر برای آن همایش هم گذاشت و تبلیغ نمود.
شهردار هر شهر و دیاری پس از یکسال باید از بودجه سال دیگر نیز سخن به میان آورد، از این حیث نیز می‌توان داوری نمود که شهردار در جذب منابع و تقسیم عادلانه آن توفیق خواهد داشت یا خیر؟ آیا جذب منابع واقعی است و یا صرفا برای انگاشتن دورنمایی امیدوار کننده؟
در این میان برخی اقتصاددانان بر این باورند که بهترین درآمد، کاهش هزینه است و وقتی شهرداری در باتلاق بودجه جاری گیر افتاده باشد امید چندانی برای عمران نمی توان داشت لذا طبیعی ترین نتیجه در آینده شهرداری: توقف پروژه های عام المنفعه مثل نوسازی ناوگان اتوبوسرانی، تاکسیرانی و مترو است.
7164/6064
انتهای پیام تجربه شوراهای قبلی نشان داده که «برخی» از اعضای شورا تقریبا چیزی از اعداد و ارقام شورا نمی‌دانسته اند ولی پس از اینکه وارد شورا شده اند نسبت به ارزش هایی مثل«میلیارد تومان» و یا «تغییرکاربری زمین» یا «استخدام» و یا فشار برای «تقسیم پست‌های کلیدی» و یا نزدیک شدن برخی مدیران ناکارآمد شهرداری و خوش رقصی و انتقال اخبار به آنها برای یافتن جایگاهی با ارزش وقوف یافته‌اند. حالا دیگر برخی از اعضای شورا کلید واژه هایی در داخل شهرداری دارند که جناب شهردار به آنها جرات ندارد بگوید: پشت چشم تان ابروست!
پس از یکسال بایستی جناب شهردار هم از درآمدهایش بگوید و از هزینه هایی که داشته است، بگوید که جهت گیری بودجه اش عادلانه بوده و یا به محلات خاصی نظر داشته است، به توسعه امکانات عمومی مثل اتوبوسرانی و تاکسیرانی و مترو نظر داشته و یا پول را در جهت ویژه دیگری خرج نموده است، باید بگوید از زیرگذرها و روگذرها که در حل معضل ترافیک اثرگذار بوده‌اند یا خیر؟
شهردار در خصوص نوسازی و بازسازی شهر و تغییر بافت فرسوده باید برنامه‌هایی که داشته را گزارش نماید.
شهردار باید از جذب سرمایه و از اعتماد عمومی به مشارکت در پروژه های خود بگوید، باید بگوید توانسته نظر بانک‌ها را در همکاری جلب نماید؟ یا بدنه شهرداری را آنچنان فساد «مالی و ارضی» در برگرفته که هیچ بانکی علاقه ای به مذاکره حتی با شهردار ندارند چه برسد به مشارکت و یا تضمین اوراق مشارکت!زیرا اطمینانی به برگشت اصل سرمایه ندارند چه برسد به بازدهی منطقی و سودآوری جذاب!
یقینا در چنین شرایطی وقتی نتوان سرمایه گذار داخلی را جذب نمود شعار جذب سرمایه گذار خارجی آن هم با شرایط فعلی کشور بیشتر یک «بنر تشریفاتی»است حتی اگر برای آن همایش هم گذاشت و تبلیغ نمود.
شهردار هر شهر و دیاری پس از یکسال باید از بودجه سال دیگر نیز سخن به میان آورد، از این حیث نیز می‌توان داوری نمود که شهردار در جذب منابع و تقسیم عادلانه آن توفیق خواهد داشت یا خیر؟ آیا جذب منابع واقعی است و یا صرفا برای انگاشتن دورنمایی امیدوار کننده؟
در این میان برخی اقتصاددانان بر این باورند که بهترین درآمد، کاهش هزینه است و وقتی شهرداری در باتلاق بودجه جاری گیر افتاده باشد امید چندانی برای عمران نمی توان داشت لذا طبیعی ترین نتیجه در آینده شهرداری: توقف پروژه های عام المنفعه مثل نوسازی ناوگان اتوبوسرانی، تاکسیرانی و مترو است.
7164/6064
کپی شد
