بر اساس آمار منتشر شده بیشترین نرخ بیکاری مربوط به ونزوئلا با عدد 44.34 درصد و کمترین میزان در بلاروس با عدد 0.77 درصد اعلام شده است. ایران در این نمودار در جایگاه نهم قرار گرفته است.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، نرخ متوسط بیکاری جهان در سال 2019 به میزان 7.48 درصد است.
نتایج گزارش منتشر شده توسط سازمان بین المللی کار، بیانگر وجود برخی نقایص عمده در محیط کار مناسب است و هشدار می‌دهد آمار برخی کشورها برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار نگران‌کننده است.
اهداف توسعه پایدار فقط به اشتغال کامل محدود نیست، بلکه کیفیت اشتغال نیز مهم است و برابری و کار مناسب، دو بخش از پایه‌های توسعه پایدار هستند.
نتایج این گزارش هشدار می‌دهد که برخی از نمونه‌های جدید کسب و کار، از جمله آنهایی که توسط فناوری‌های جدید فعال شده‌اند، دستاوردهای موجود در بازار کار را تضعیف می‌کنند، به‌خصوص در زمینه‌هایی نظیر بهبود فرآیند شغلی و امنیت، حمایت اجتماعی و استانداردهای کار و برای رویارویی با این چالش، سیاستگذاران باید روش‌های خاصی اتخاذ کنند.
دانیان گریمساو، مدیر تحقیقات سازمان بین المللی کار اظهار کرد: شاغل بودن به معنای تضمین زندگی مناسب نیست و در حال حاضر700 میلیون نفر در فقر شدید یا متوسط با وجود شاغل بودن هستند.
یکی از موضوعات مهم که در بیکاری کشورها نقش دارد شکاف جنسیتی در مشارکت نیروی کار است. تنها 48 درصد زنان در مقایسه با رقم اشتغال 75 درصدی مردان، جزء نیروی کار هستند.
مشکل دیگر در این زمینه عدم وجود اشتغال پایدار است.
البته نتایج گزارش سالانه نشان داده در بسیاری از کشورها بیکاری کاهش یافته و در 30 سال گذشته، به ویژه در کشورهایی با درآمد متوسط، تعداد افرادی که تحت آموزش و تعلیم قرار گرفته‌اند افزایش یافته است.
آمار کشورها در نرخ بیکاری
آفریقا
60 درصد آنان شاغل هستند، اما بسیاری از کارگران دارای شغل با کیفیت کم، امنیت کم و حقوق نامناسب هستند و جایگاه اجتماعی ندارند.
آمریکای شمالی
انتظار می‌رود نرخ بیکاری به پایین‌ترین سطح خود یعنی 4.1 درصد در سال 2019 برسد، اما رشد اشتغال و فعالیت اقتصادی تا سال 2020 کاهش خواهد یافت. نرخ بیکاری افراد با تحصیلات ابتدایی دو برابر بیشتر از افراد تحصیلکرده است.
آمریکای لاتین
با وجود افزایش رشد اقتصادی، انتظار می‌رود که اشتغال در سال 2019 و 2020 تنها 1.4 درصد افزایش یابد. کاهش تقریبا آهسته در شاخص‌های بیکاری منطقه‌ای ناشی از شرایط بازار کار در این کشورها است. عدم اطمینان و کیفیت شغلی در انواع شغل‌ها وجود دارد.
کشورهای عربی
پیش‌بینی می‌شود بیکاری منطقه‌ای تا سال 2020، 7.3 درصد باقی بماند و نرخ بیکاری کشورهای غیر شورای همکاری خلیج فارس دو برابر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس خواهد شد. کارگران مهاجر، 41 درصد کل اشتغال منطقه‌ای را تشکیل می‌دهند و در کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس بیش از نیمی از کارگران به طور متوسط مهاجر هستند. نرخ بیکاری زنان 15.6 درصد و سه برابر بیشتر از مردان و نرخ بیکاری جوانان چهار برابر نرخ بیکاری در بزرگسالان است.
آسیا و اقیانوس آرام
رشد اقتصادی همچنان ادامه دارد، هرچند که در مقایسه با سال‌های گذشته کندتر بوده است. پیش‌بینی می‌شود نرخ بیکاری منطقه تا سال 2020 حدود 3.6 درصد باشد که کمتر از میانگین جهانی است.
تغییر ساختارها کارگران را از بخش کشاورزی خارج کرده، اما پیشرفت‌های قابل توجهی در کیفیت کار نیز ایجاد نشده است. بخش بزرگی از کارگران از امنیت شغلی، قراردادها و ثبات درآمد برخوردار نیستند.
هرچند در برخی کشورها حمایت اجتماعی به طور قابل توجهی گسترش یافته، اما در کشورهایی با بالاترین میزان فقر، حمایت اجتماعی بسیار پایین است.
اروپا و آسیای مرکزی
در شمال، جنوب و غرب اروپا، بیکاری طی یک دهه کمترین میزان خود را داشته و تا سال 2020 نیز این کاهش ادامه خواهد داشت.
انتظار می‌رود در اروپای شرقی تعداد استخدام در سال‌های 2019 و 2020 به میزان 0.7 درصد کاهش یابد، البته این کاهش با کاهش نیروی کار به طور همزمان همراه است.
بیکاری بلندمدت در برخی کشورها به میزان 40 درصد گزارش شده است. نرخ بیکاری در ایران
نرخ بیکاری در ایران در چهار ماهه اول سال 2019 حدود 12.20 درصد نسبت به سال 2018 با نرخ 11.70 درصد افزایش یافته است. میانگین نرخ بیکاری در ایران در سال‌های 2001 تا 2019 به میزان 11.72 درصد بوده است
منابع:
www.theglobaleconomy.com
tradingeconomics.com
countryeconomy.com
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، نرخ متوسط بیکاری جهان در سال 2019 به میزان 7.48 درصد است.
نتایج گزارش منتشر شده توسط سازمان بین المللی کار، بیانگر وجود برخی نقایص عمده در محیط کار مناسب است و هشدار می‌دهد آمار برخی کشورها برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار نگران‌کننده است.
اهداف توسعه پایدار فقط به اشتغال کامل محدود نیست، بلکه کیفیت اشتغال نیز مهم است و برابری و کار مناسب، دو بخش از پایه‌های توسعه پایدار هستند.
نتایج این گزارش هشدار می‌دهد که برخی از نمونه‌های جدید کسب و کار، از جمله آنهایی که توسط فناوری‌های جدید فعال شده‌اند، دستاوردهای موجود در بازار کار را تضعیف می‌کنند، به‌خصوص در زمینه‌هایی نظیر بهبود فرآیند شغلی و امنیت، حمایت اجتماعی و استانداردهای کار و برای رویارویی با این چالش، سیاستگذاران باید روش‌های خاصی اتخاذ کنند.
دانیان گریمساو، مدیر تحقیقات سازمان بین المللی کار اظهار کرد: شاغل بودن به معنای تضمین زندگی مناسب نیست و در حال حاضر700 میلیون نفر در فقر شدید یا متوسط با وجود شاغل بودن هستند.
یکی از موضوعات مهم که در بیکاری کشورها نقش دارد شکاف جنسیتی در مشارکت نیروی کار است. تنها 48 درصد زنان در مقایسه با رقم اشتغال 75 درصدی مردان، جزء نیروی کار هستند.
مشکل دیگر در این زمینه عدم وجود اشتغال پایدار است.
البته نتایج گزارش سالانه نشان داده در بسیاری از کشورها بیکاری کاهش یافته و در 30 سال گذشته، به ویژه در کشورهایی با درآمد متوسط، تعداد افرادی که تحت آموزش و تعلیم قرار گرفته‌اند افزایش یافته است.
آمار کشورها در نرخ بیکاری
آفریقا
60 درصد آنان شاغل هستند، اما بسیاری از کارگران دارای شغل با کیفیت کم، امنیت کم و حقوق نامناسب هستند و جایگاه اجتماعی ندارند.
آمریکای شمالی
انتظار می‌رود نرخ بیکاری به پایین‌ترین سطح خود یعنی 4.1 درصد در سال 2019 برسد، اما رشد اشتغال و فعالیت اقتصادی تا سال 2020 کاهش خواهد یافت. نرخ بیکاری افراد با تحصیلات ابتدایی دو برابر بیشتر از افراد تحصیلکرده است.
آمریکای لاتین
با وجود افزایش رشد اقتصادی، انتظار می‌رود که اشتغال در سال 2019 و 2020 تنها 1.4 درصد افزایش یابد. کاهش تقریبا آهسته در شاخص‌های بیکاری منطقه‌ای ناشی از شرایط بازار کار در این کشورها است. عدم اطمینان و کیفیت شغلی در انواع شغل‌ها وجود دارد.
کشورهای عربی
پیش‌بینی می‌شود بیکاری منطقه‌ای تا سال 2020، 7.3 درصد باقی بماند و نرخ بیکاری کشورهای غیر شورای همکاری خلیج فارس دو برابر کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس خواهد شد. کارگران مهاجر، 41 درصد کل اشتغال منطقه‌ای را تشکیل می‌دهند و در کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس بیش از نیمی از کارگران به طور متوسط مهاجر هستند. نرخ بیکاری زنان 15.6 درصد و سه برابر بیشتر از مردان و نرخ بیکاری جوانان چهار برابر نرخ بیکاری در بزرگسالان است.
آسیا و اقیانوس آرام
رشد اقتصادی همچنان ادامه دارد، هرچند که در مقایسه با سال‌های گذشته کندتر بوده است. پیش‌بینی می‌شود نرخ بیکاری منطقه تا سال 2020 حدود 3.6 درصد باشد که کمتر از میانگین جهانی است.
تغییر ساختارها کارگران را از بخش کشاورزی خارج کرده، اما پیشرفت‌های قابل توجهی در کیفیت کار نیز ایجاد نشده است. بخش بزرگی از کارگران از امنیت شغلی، قراردادها و ثبات درآمد برخوردار نیستند.
هرچند در برخی کشورها حمایت اجتماعی به طور قابل توجهی گسترش یافته، اما در کشورهایی با بالاترین میزان فقر، حمایت اجتماعی بسیار پایین است.
اروپا و آسیای مرکزی
در شمال، جنوب و غرب اروپا، بیکاری طی یک دهه کمترین میزان خود را داشته و تا سال 2020 نیز این کاهش ادامه خواهد داشت.
انتظار می‌رود در اروپای شرقی تعداد استخدام در سال‌های 2019 و 2020 به میزان 0.7 درصد کاهش یابد، البته این کاهش با کاهش نیروی کار به طور همزمان همراه است.
بیکاری بلندمدت در برخی کشورها به میزان 40 درصد گزارش شده است. نرخ بیکاری در ایران
نرخ بیکاری در ایران در چهار ماهه اول سال 2019 حدود 12.20 درصد نسبت به سال 2018 با نرخ 11.70 درصد افزایش یافته است. میانگین نرخ بیکاری در ایران در سال‌های 2001 تا 2019 به میزان 11.72 درصد بوده است
منابع:
www.theglobaleconomy.com
tradingeconomics.com
countryeconomy.com
انتهای پیام
کپی شد
