بازیگر "بچه مهندس": در تلویزیون به سریال سازی به عنوان یک صنعت جدی توجه نمی‌شود

به گزارش جی پلاس،‌ اتابک نادری بازیگر سریال «بچه مهندس» در پاسخ به این سؤال که این نقش تا چه اندازه برای او چالش به همراه داشته است، توضیح داد: دوست داشتم نقش دارای ابعاد چالش‌برانگیز بیشتری باشد که هم بازی کردن در آن سخت و جذاب می‌شود و هم برای مخاطب جذابیت بیشتری دارد، اما همواره سفارش‌دهنده سلیقه مخاطب را در سفارش محصول خود دخیل می‌کند، بنابراین با وجودی که قرار بود این کاراکتر کمی خاکستری باشد این اتفاق چالش‌برانگیز رخ نداد. اما خدا را شکر در همین چند قسمت مردم با قصه و شخصیت‌ها ارتباط گرفته‌اند. مرحوم مشایخی همیشه می‌گفت، "نقش کوچک و بزرگ فرقی ندارد، اگر کاراکتری خوب اجرا شود همه نقش‌ها دیده می‌شوند و اگر بد باشد همه را مخاطب پس می‌زند." بنابراین همه مجموعه باید خوب باشد تا کار دیده شود.

او افزود: این سریال قصه‌ای به‌روز دارد، معضلات و مشکلات جوانان را بازگو می‌کند، با توجه به شرایط اجتماعی جلو می‌آید و مخاطب را با خود همراه می‌کند. بنابراین دیگر مهم نیست کی چه مقدار و با چه رنگ و حجمی در این سریال حضور دارد. مهم این است که کلیت کار دیده شود و همه سر جای خود به‌درستی قرار گیرند در این شرایط همه مزد خود را خواهند گرفت.

این بازیگر همچنین با اشاره به این که جای سریال‌های چند فصلی چون "بچه مهندس" در تلویزیون ما بسیار خالی است، توضیح داد: این خلأ در پیکره سریال‌سازی ما بسیار جدی است. در کشورهای همسایه یا در شبکه‌های مختلف تلویزیونی دنیا فصل‌های مختلفی از یک سریال ساخته می‌شود و مردم را برای ماه‌ها و یا حتی سال‌ها با خود همراه می‌کند. حتی بوده سریالی که دو نسل مخاطب آن بوده‌اند و این بسیار اهمیت دارد. از سوی دیگر پردازش کاراکترها بسیار درست بوده و همین باعث شده تا اثر مورد توجه قرار گیرد. ما در تلویزیون خودمان از این دست آثار بسیار کم داریم و سریال‌های ما معمولاً از دو فصل بیشتر نشده است به استثنا سریال"پایتخت"؛ به‌طور مثال سریال "هوش سیاه" در زمان خود بسیار مورد توجه واقع شد، اما دیگر ادامه نیافت یا سریال "مزد ترس" که در دهه 70 ساخته شد، این تشنگی و عطش در مخاطب برای ادامه دیدن وجود دارد، اما نمی‌دانم چرا سازمان صداوسیما به این عطش مخاطب بی‌اهمیت است. در تلویزیون به‌عنوان یک صنعت جدی به سریال سازی توجه نمی‌کنند و به غیر از چند سریال محدود که به کشورهای حاشیه خلیج فارس فروخته شد دیگر اثری ساخته نشد. مشکل در این بسته بودن فضاست. اگر در ژانر پلیسی یا اجتماعی آثار خوب و قابل توجهی ساخته شود می‌توانیم حتی آن‌ها را به‌عنوان یک کالای مصرفی به فروش رسانده و در این چرخه اقتصادی درآمدزایی و کارآفرینی داشته باشیم.

نادری در خاتمه درباره ادامه فعالیت‌های هنری در شرایط حال حاضر نیز گفت: حرف زدن درباره ادامه این مسیر کار سختی است و هیچ‌چیز قابل پیش‌بینی نیست. متأسفانه از روزی که در تهران فضا را باز کردند و قرنطینه‌ها برداشته شد، آمار مبتلایان بالا رفت، بنابراین تا ریشه‌کن نشدن این ویروس همه‌چیز در هاله‌ای از ابهام است و همه مشاغل درگیر هستند. سینما و تئاتر نیز از این امر مستثنا نیست. زندگی این روزها مانند رانندگی در یک جاده پرپیچ و خم مه‌آلود است و فعلاً نمی‌توانیم چیزی درباره آن بگوییم. با تغییر رویه در کار و زندگی هم این ویروس را در کنار خود داریم. اگر فعالیت‌های سینمایی کلید می‌خورد با توجه به رعایت پروتکل‌های بهداشتی و حفظ فاصله اجتماعی باید باشد. به هر حال باید با این سبک زندگی کنار بیاییم و قرار نیست که ما بنشینیم و این ویروس در زندگی ما جولان بدهد.