تحول در ارتش آمریکا با هوش مصنوعی!

به گزارش سرویس علم و فناوری جی پلاس؛ گوشی‌های هوشمند امروزی متن‌های پیامکی ما را تصحیح می‌کنند، جستجوگرهای اینترنتی کلمات کلیدی‌مان را حدس می‌زنند و اپلیکیشن‌های تقشه‌خوان بر اساس حجم ترافیک در لحظه تصمیم می‌گیرند که کدام مسیر برای رسیدن به مقصد بهتر است. تمامی این امکانات به لطف فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی برای ما میسر شده‌اند و این فناوری‌ها هر روز خود را بر اساس نیازهای روزانه ما سازگار می‌کنند و با تمرکز روی الگوریتم‌های بهتر، عادت‌های روزانه ما را یاد می‌گیرند. اما محققان به این هم بسنده نمی‌کنند و می‌خواهند هوش مصنوعی را هر چه بیشتر با نیازها و سلیقه ما بهبود دهند؛ به ویژه برای سربازان که وظایف خطیری به عهده دارند.

جین وتل - عصب‌شناس آزمایشگاه تحقیقاتیِ فرماندهی توسعه قابلیت‌های رزمی ارتش آمریکا (ARL) می‌گوید: ارتش آمریکا پیش‌بینی می‌کند که میدان‌های جنگ آینده با سربازان و سیستم‌های خودمختاری پر خواهند شد که به بهترین نحو از منافع خود دفاع می‌کنند و ارتش آمریکا به عنوان بخشی از این چشم‌انداز آینده، به دنبال ایجاد و خلق فناوری‌هایی است که با پیش‌بینی رفتارها و حرکات، عملیات را به صورت بهینه‌تر انجام می‌دهند.

این آزمایشگاه تحقیقاتی اخیرا با دانشگاه بوفالو همکاری کرده تا روش‌هایی را برای پویایی و معماری مغز انسان به منظور پیش‌بینی رفتارهای هماهنگ شده و در نتیجه بهینه کردن عملکرد تیم سربازان بیابند.

وتل در این مورد می‌گوید: در حال حاضر این تحقیقات روی یک فرد متمرکز است، ولی هدف نهایی ما این است که دریابیم فعالیت مغز فرد چگونه می‌تواند برای خلق استراتژی‌های مهم برای یک محیط تیمی، هم برای تیم‌های سربازان و هم تیم‌های سیستم‌های خودمختار، مورد استفاده قرار گیرد. در عملیات نظامی، سربازان معمولا چندین کار را به صورت واحد و همزمان انجام می‌دهند. مثلا اطلاعات را از چندین منبع مختلف تحلیل می‌کنند؛ محیط‌ها را بخاطر تهدیدات احتمالی زیر نظر می‌گیرند، موقعیت‌ها را به همه اطلاع می‌دهند و با تیم‌های مختلف ارتباط می‌گیرند.

وی همچنین می‌گوید: به همین دلیل سربازان باید به صورت مداوم از یک کار به کار دیگر سوئیچ کنند و این یعنی فعالیت مغز آنها از یک بخش به بخش دیگر منتقل می‌شود. همین جاست که می‌توانیم از هوش مصنوعی بهره بگیریم تا سربازان را در انجام و تکمیل کارهایشان کمک کنیم تا هم چیزی را از قلم نیندازند و هم به صورت بهینه‌تری همه کارها را با هم انجام دهند.

محققان برای رسیدن به چنین قابلیتی در آینده نزدیک، ابتدا به دنبال درک این هستند که چگونه مغز نقاط مختلف خود را برای اجرای یک کار خاص، به طور همزمان هماهنگ می‌کند. آنها از یک رویکرد محاسباتی برای درک پیش‌بینی رفتاری استفاده می‌کنند.