امام خمینی (س) درتاریخ چهارم بهمن ماه 1358 دربیمارستان قلب تهران بستری بودند.این درحالی بود که روزپنجم بهمن ماه قراربود اولین انتخابات ریاست جمهوری درایران برگزارشود. بنابراین امام درپیامی رادیو- تلویزیونی ازمردم خواستند تا درانتخابات مشارکت فعال داشته باشند.همچنین ایشان دراین پیام متذکرشدند که سرنوشت ملت و اسلام متکی به عنایت ملت به صندوق های رای است.امام تاکید کردند که کشور، کشور خود شماست.پس قهر نکنید و رشد خودتان را نشان بدهید به دنیا که شما رشید هستید، و شما مىتوانید یک مملکتى را با هم اداره بکنید.متن کامل این پیام به شرح زیراست:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
من دو کلمه مىخواهم صحبت کنم: یکى راجع به حال خودم که الحمد للَّه بد نیست و شاید تشریفات زیاد براى من مهیا کردند آقایان اطبا، آقاى وزیر بهدارى. تشریفاتى که ما عادت به آن نداریم. ما طلبهها عادى نیستیم به آن. و من وقتى خوشحال مىشوم که بفهمم آقایان در صدد این هستند که به این زاغهنشینان شهرها، به این چادرنشینهاى شهرها که در زمان طاغوت به آنها هیچ عنایتى نشده بود، در این زمان عنایت بشود.
بهدارى که اول مرتبه احتیاجى است که مردم به آن دارند طورى باشد که براى همه مهیا باشد. براى یکى تشریفات و براى یکى هیچى نباشد. و من امیدوارم که آقایان اطبا هرجا که هستند، و دولت و وزیر بهدارى و خود ملت عنایت به این مطلب داشته باشند که این زاغهنشینها، این فقرا، اینهایى که عیال خدا هستند این طور ابتلائات را نداشته باشند.
این یک کلمه. کلمه دیگر اینکه فردا روز جمعه است و روز مبارک در ماه مبارک.تولد با سعادت رسول اکرم در او اتفاق افتاد. و باز مبارک است از باب اینکه ملت ما به یک آرزوى دیگرى که داشتند رسیدند و آن تعیین رئیس جمهور. در این زمینه من چند تا مطلب دارم که اگر آن مطالب تحقق پیدا بکنند، من خوشحال مىشوم و بیمارى من هم مهم نیست این قدر.یکى اینکه فردا همه ملت بىاستثنا به پاى صندوقها بروند. بىعنایتى نکنند به یک مطلبى که کشور آنها به آن احتیاج دارد. سرنوشت ملت و اسلام به او بسته است. همچو نباشد که اگر یک کسى مثلًا میل داشت رئیس جمهور بشود و حالا احتمال مىدهد که نشود، کنار برود. یا اشخاصى که با او رفیق هستند کنار بروند و رأى ندهند. بهتر این است که آنهایى که مىدانند که نمىشوند، آنها متصل بشوند به بعض آنهایى که مىدانند مىبرند. تا اینکه ان شاء اللَّه یک رأى کافى تحقق پیدا کند و ما سرشکسته نشویم به اینکه ملت اعتنایى به این مسائل ندارد. اعتنایى به سرنوشت خودش و سرنوشت اسلام ندارد.
همه با هم به پاى صندوق بروید. مطلب دیگر اینکه پاى صندوقها که مىروید این طور نباشد که با هم اختلاف پیدا بکنید یک مسئلهاى است که براى کشور است. هر یک از اینها که ببرند، براى کشور لابد خدمت خواهند کرد. و اگر خدمت نکنند ملت هست و آنها را بر کنار خواهد کرد. از این جهت به طور خصمانه با هم رفتار نکنید. برادر باشید با هم. اگر یکى رئیس جمهور شد، شما هم به او اعانت کنید. این طور نباشد که قبل از اینکه رئیس جمهور بشود بریزید به جان هم. فردا پاى این صندوقها بریزید به جان هم. یا بعض از قشرها شرکت نکنند. من از همه قشرهاى ملت، چه فارس، چه ترک و چه کرد و چه بلوچ و چه ترکمن و چه بختیار [ى] و چه سایر قشرهایى که و طوایفى که هستند در ایران، از اینها تقاضا مىکنم، عاجزانه تقاضا مىکنم که طورى نکنید که در خارج منعکس بشود که شما یک مردمى هستید که تربیت اسلامى ندارید. شما یک مردمى هستید که با هم سر دنیا نزاع مىکنید. ریاست جمهور[ى] چیزى نیست که شما به آن اهمیت بدهید. اگر ریاست جمهور خوب باشد، آن است که خدمت به ملت مىکند و اگر بد باشد، آن است که راه جهنم را باید بپیماید. خیلى در صدد این نباشید که براى خاطر اینکه یکى بیشتر مىخواهد رأى ببرد، یکى کمتر مىخواهد رأى ببرد به هم بریزید و جنگ و نزاع باشد، و اسباب ناراحتى همه را فراهم کنید. و من هم که اینجا هستم و در بیمارستان هستم از این جهت، ناراحت و ناراضى باشم. یکى دیگر اینکه بعد از اینکه رئیس جمهور به مبارکى ان شاء اللَّه تعیین شد، هر کس باشد، دیگران قهر نکنند و عقب بنشینند. کشور، کشور خود شماست. رئیس جمهور باشید، کشور است، پاسبان باشید، کشور است، طلبه مثل من باشید، کشور خود شماست. بعد از اینکه رئیس جمهور تعیین شد همه اعانت کنید از او.همه وارد بشوید در کار و اعانت کنید از او. کنار ننشینید. قهر نکنید و رشد خودتان را نشان بدهید به دنیا که شما رشید هستید، و شما مىتوانید که یک مملکتى را با هم اداره بکنید.وقتى که بنا شد یکى رئیس جمهور شد، دیگرى هم یک کار دیگر. دیگرى هم یک کار دیگر. و کارها را به سلامتى انجام بدهید. و من مجاز نیستم که بیش از این با شما صحبت کنم. ان شاء اللَّه خداوند همه شما را حفظ کند و موفق باشید.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته
صحیفه امام ج12،صفحات : 126 تا 128
