«جعبه سیاه»مخالفان سوری اسرار آنها و حامیان شان را فاش می کند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت: در ابتدای بحران سوریه در سال 2011 جدایی ژنرال ها و سفرا و مسئولان از دولت سوریه اتفاق بزرگی بود که در صدر توجه ها و اخبار شبکه های ماهواره ای عربی کشورهای حاشیه خلیج فارس به ویژه شبکه هایی که کشورهای شان از معارضان سوری حمایت می کردند و عجله داشتند که نظام حاکم بر سوریه سقوط کند و مژده سقوطش را می دادند،قرار داشت لیکن  پس از گذشت شش سال به نظر می رسد که در حال حاضر داریم پدیده جدایی برعکس یعنی از گروه های معارض و هیأت های آن را  این بار می بینیم.

هر کسی دیدار شبکه ماهواره ای «المیادین» را دو شب پیش با آقای «نواف البشیر» معارض سوری «سابق» و شیخ قبیله «البقاره» سوریه(تعداد جمعیت این قبیله بیش از یک میلیون نفر است) دنبال کرده است که در آن ( باآرامش) درباره دلایل جدایی اش و بازگشت به آغوش نظام سوریه از دروازه ایران دنبال کرده است ناگزیر با این نتیجه گیری ما موافقت می کند.

شیخ البشیر به مثابه«جعبه سیاه»ی بود که حاوی بسیاری از اسرار مخالفان سوری ، تماس ها ، ائتلاف ها و حمایت های مالی از آنها را با توجه به تجربه اش در معارضان در تبعید است که به بیش از شش سال بر می گردد. همچنین آن چه که در این گفت و گو درباره رشوه ها، اختلاس ها و فساد فاش کرد چه بسا قله یک کوه یخی است.

بارزترین چیزی که شیخ البشیر فاش کرد، اقدام برخی از رهبران معارضان سوری برای سفرهای مخفی زیاد از سرزمین های اشغالی و دیدار با مسئولان دولت اشغالگر و اصرارش بر این که وی درباره سفرهای علنی که اشخاصی مانند «کمال اللبوانی»و«محمد المصری»سخن نمی گوید بلکه درباره سفرهای اشخاص دیگری سخن می گوید که سفرها و دیدارهای خود با مسئولان اسرائیلی را مخفی کرده اند. وی همچنین اختلاس نزدیک به 116 میلیون دلاری  یکی از رهبران مخالفان را فاش کرد که به یکی از کشورهای عربی فرار کرد و یک حزب تاسیس کرد این در حالی است که یکی دیگر از رهبران مخالفان سوری به چاپخانه ای دسترسی پیدا کرد که در آن گذرنامه های سوری جعلی برای تسهیل رسیدن تندروها از پایتخت های اروپایی به سوریه، چاپ کند.

خطرناک ترین چیزی که شیخ البشیر فاش کرد سخن گفتن درباره مبلغ هایی است که کشورهای عربی برای حمایت از گروهایی ارائه کردند که در فهرست گروه های «تروریستی»بین لمللی و سازمان ملل قرار دارند؛ امری که باعث می شود این کشورها در معرض پیگردهای حقوقی بسیار خطرناکی قرار گیرند، این علاوه بر هزینه سیاسی و مالی است که اگر روزی مقرر شود که این پرونده باز شود، باید بدهند.

دیدگاه ها درباره دلایل جدایی این مرد متفاوت است.مخالفانش می گویند وی بعد از شش سال به حاشیه رانده شدن به لحاظ سیاسی و محقق نشدن خواسته های مالی اش خودش را در ترکیه تنها و ورشکسته دید به همین دلیل تصمیم گرفت که از دروازه ایران زیر چتر نظام در دمشق برگردد اما کسانی که از او دفاع می کنند تأکید می کنند که مخالفت وی با نظام حاکم از سال 2005  یعنی قبل از اعتراض ها در سوریه از شش سال پیش، بر می گردد همان زمان که به صفوف جنبشی به نام«اعلان دمشق» وارد شد؛زمانی که پول کشورهای حاشیه خلیج فارس نبود تا از آن سهمی برای خود بخواهد.

ما در این جا در این روزنامه رأی الیوم نقش مان این نیست که کفه تراوز را در این مساله به نفع این اردوگاه یا اردوگاه دیگر بدانیم بلکه نقش ما درنگ کردن در این پدیده و آگاهی از پیامدهای حقوقی و سیاسی آن در تلاش برای خوانش آینده،آینده معارضان و به ویژه کشورهای حامی آنهاست.

شیخ البشیر یا جعبه سیاه مخالفان سوری چه بسا در آینده نزدیک در صورت گشودن پرونده ها در دادگاه های بین المللی تبدیل به«شاهدی» شود که در آنها متهمان به تروریسم و متهمان به حمایت از تروریسم قرار گیرند زیرا آن چه گفت در صورتی که صحت آن قطعی شود اسناد بسیار مهمی در این زمینه به شمار می رود.

اما مساله دیگری که در گفت و گوی تلویزیونی اش که با صدا و تصویر ثبت شده این است که او فاش کرد که تعدادی از شخصیت های معارض آماده بازگشت به دمشق برای حل مشکلات شان به لحاظ سیاسی و حقوقی هستند و ما این را چندان عجیب نمی دانیم آن هم در سایه «بازنگری هایی» که بسیاری از این شخصیت ها در این زمینه انجام دادند؛ افرادی مانند«معاذ الخطیب»،سرتیپ «مصطفی الشیخ» فرمانده شاخه نظامی اسبق گروه موسوم به ارتش آزاد سوریه که حکم اعدامش صادر شده است زیرا وی از دخالت نظامی روسیه در سوریه استقبال کرد و اکنون در مسکو به سر می برد.

فاش کردن اصرار، زودهنگام و به شکل غیرمنتظره رخ داد؛سریعتر از چیزی که بسیاری توقعش را داشتند و چه بسا ما در برابر نخستین فصل از فصل های دیگر هستیم و چاره ای جز انتظار نداریم.