دولت مصر و حماس روابط ناآرامی دارند. حماس از شاخه فلسطینی اخوان المسلمین در اواخر دهه 1980 ایجاد شد و دولت فعلی مصر به رهبری ژنرال السیسی با کودتا علیه دولتی که اخوان المسلمین در رأس آن بود به روی کار آمد و با سرکوب شدید نیروهای اخوال المسلمین توانست پایههای دولت فعلی خود را محکم کند.
به گزارش جماران؛ در حالی که رژیم اسرائیل برای حمله تلافی جویانه زمینی علیه حماس آماده میشود، مصر برای استقبال از فلسطینیهایی که از غزه به سمت گذرگاه رفح، پناه آوردهاند، بی میلی نشان میدهد و همچنان امیدها به میانجیگری قاهره زود است.
واکنش مصر به عملیات 7 اکتبر حماس علیه اسرائیل چگونه بود؟
بلافاصله پس از این حملات، دولت مصر بیانیهای صادر کرد که در آن نسبت به «خطرات تشدید تنش بین طرفهای فلسطینی و اسرائیلی پس از یک سری حملات شدید تلافی جویانه اسرائیل علیه شهرهای فلسطینی» هشدار داد. در این بیانیه که با اظهارات بسیاری از کشورهای اسلامی سازگار است، خشونتهای اسرائیل، به ویژه شهرکسازی در کرانه باختری و رفتار ضد حقوق بشری رژیم صیهونیستی در نوار غزه را مقصر میدانند.
در 15 اکتبر، عبدالفتح السیسی؛ رییس جمهوری مصر اعلام کرد که عملیات نیروهای اسرائیلی از هر گونه واکنش متناسب به حملات 7 اکتبر فراتر رفته و به نوعی مجازات دسته جمعی تبدیل شده است. با این حال مصر رفتار اسرائیل در بمباران شدید غزه که تا امروز منجر به شهادت بیش از 4هزار فلسطینی شده است را قاطعانه محکوم نکرده است.
درون مصر السیسی به دلیل سیاستهای غلط اقتصاد محبوبیتی ندارد و مطمئنا میداند که سازمانهای مختلفی که در قیام ژانویه 2011 که باعث سرنگونی حسنی مبارک، رییسجمهور اسبق مصر شد، دخیل بودند و شامل گروههای همبستگی طرفدار فلسطین میشود که در جریان انتفاضه دوم ظهور کردند.
آیا مصر پناهجویان غزه را میپذیرد؟
دولت مصر، سالها است که شریک اسرائیل در محاصره غزه است و اصرار دارد که اسرائیل اجازه ارسال کمکهای بشردوستانه به غزه را بدهد نه اجازه فرار مردم غزه به شبه جزیره سینا، علت این رفتار شامل موارد زیر میشود.
اول، مصر نمیخواهد مسئول موجی از آوارگان فلسطینی باشد. این کشور در حال حاضر برای مدیریت هجوم مردمی که از جنگ داخلی سودان فرار میکنند، در تلاش است. حتی اگر 300 هزار سودانی پناهجو به دنبال امنیت در مصر نبود، دولت مصر از منابع کمی برای مدیریت تعداد زیادی از فلسطینیهایی که میتوانند به منطقه سینا برسند، برخوردار است.
دوم، مصر نگران تهدیدات احتمالی برای امنیت خود با توجه به ارتباط بین حماس برخی گروه ها در سینا است، که مصر حدود یک دهه است که در شمال سینا با آنها میجنگد. رهبران مصر بیم آن دارند که اجازه دادن به ورود تعداد زیادی از فلسطینیها به خاک آنها باعث تقویت پیوند بین این نیروها شود.
سوم، دولت مصر معتقد است که مشکلات فلسطینیان در نوار غزه به عهده اسرائیل است و در نهایت، مصر میترسد که اسرائیل تلاش کند مسئولیت غزه را به قاهره تحمیل کند. مصر این سرزمین را تا جنگ شش روزه ژوئن 1967 علیه اسرائیل تصرف کرد، زمانی که نیروهای مصری از غزه خارج شدند، مقامات اسرائیلی گهگاه از «راهحل عربی» برای اداره غزه صحبت کردهاند که در قاهره، این مسئله به عنوان راهی برای اسرائیل تعبیر میشود تا این سرزمین و جمعیت 2.2 میلیون ساکن آن را به سمت مصر سوق دهد.
چهار، دولت مصر و حماس روابط ناآرامی دارند. حماس از شاخه فلسطینی اخوان المسلمین در اواخر دهه 1980 ایجاد شد و دولت فعلی مصر به رهبری ژنرال السیسی با کودتا علیه دولتی که اخوان المسلمین در رأس آن بود به روی کار آمد و با سرکوب شدید نیروهای اخوال المسلمین توانست پایههای دولت فعلی خود را محکم کند.
در گذشته، روسای جمهور مصر و سرویس اطلاعات عمومی نقش مهمی در تامین آتش بس میان اسرائیل و حماس ایفا کردهاند. اما نه اسرائیل و نه حماس علاقهای به تنش زدایی در این مرحله از جنگ فعلی ندارند. در چند روز اخیر ایالات متحده بر مصر فشار میآورد تا کریدورهای بشردوستانه را در شبه جزیره سینا باز کند. اما دولت مصر از ترس قدرت گیری دوباره اخوان المسلمین تا امروز گذرگاه رفح را بازگشایی نکرده است.
رابطه مصر با اسرائیل چگونه است؟
معاهده صلح مصر و اسرائیل از زمان امضای آن در سال 1979 تا امروز از بحرانهای زیادی جان سالم به در برده است، از جمله حمله اسرائیل به لبنان در سال 1982، انتفاضه اول در سال 1978 تا 1993، انتفاضه دوم از سال 200 تا 2005 و تهاجم مجدد اسرائیل به کرانه باختری و همچنین در جریان درگیری چهل و نه روزه اسرائیل و حماس در سال 2014، مصر تمایل بسیاری داشت تا از طریق اسرائیل سرکوب حماس و اخوان المسلین را به نفع خود طرح ریزی کند.
در نهایت شواهد حاکی از آن است که دولت فعلی مصر علاقه چندانی به کمک به مردم و آوارگان غزه ندارد و حاضر است که مردم غزه در اثر بمباران شدید و قطحی جان خود را از دست دهند اما وارد مصر نشوند.