دولت انگلیس که قصد دارد به عنوان یک بازیگر انفرادی در خارج از اتحادیه اروپا عمل کند، در حال حاضر با دشواری هایی مواجه است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، وب سایت استرالیایی «کانزرویشن» در گزارشی نوشت: «جرمی هانت» وزیر خارجه انگلیس در سخنرانی اخیر خود تاکید کرد که این کشور باید حمایت خود را از نظمِ مبتنی بر قوانین بین المللی تقویت کند و گفت که کشورهایی که ارزش های انگلیس را به اشتراک نمی گذارند و اغلب از خطوط قرمز ژئوپولیتیک عبور می کنند، بهایش را خواهند پرداخت. هانت البته به روسیه اشاره کرد، اما همچنین او ممکن است در مورد عربستان سعودی - کشوری با سابقه تاریخی مشابهی در مورد اخلال در هنجارهای بین المللی - صحبت کرده باشد که اقدامات آن با انتقادات کمی از سوی دولت انگلیس مواجه شده است.
عربستان سعودی سرکردگی ائتلافی از کشورها را برعهده دارد که از سال 2015 در یمن علیه حوثی ها می جنگند. شواهد معتبری در مورد حملات هوایی به اهداف غیرنظامی در درگیری ها وجود دارد. تحقیقات اخیر سازمان ملل متحد سوء استفاده های احتمالی و نقض حقوق بشر عربستان را در یمن نشان می دهد. سازمان های امدادرسانی بشردوستانه وضعیت یمن را بدترین فاجعه بشری معرفی کرده اند. این ائتلاف با محاصره ای که 20.7 میلیون نفر از شهروندان یمنی (75 درصد از جمعیت کشور) را از دریافت کمک محروم کرده، این وضعیت را وخیم تر کرده است. و در داخل کشور، عربستان سعودی یک کشور مستبد باقی می ماند، جایی که فعالان اعدام شده و مدافعان حقوق بشر بازداشت شده اند.
عربستان سعودی همچنین مهمترین متحد انگلیس در خاورمیانه است. روابط بلند مدت نظامی و تجاری دوجانبه آنها به این معنی است که دو کشور در طول دهه ها در زمینه امنیت و مبارزه با تروریسم همکاری داشته اند.
استدلالی که اخیرا برای مشارکت با کشورهای سرکوبگر مانند عربستان سعودی ارائه شده این است که تعامل مستقیم دیپلماتیک و نظامی، انگلیس را قادر می سازد تا ارزش های خود، مانند احترام به حقوق اساسی بشردوستانه و اعتقاد به دموکراسی لیبرال، را به چنین مکان هایی صادر کند.
«ترزا می» نخست وزیر انگلیس در آغاز دیدارش از اردن و عربستان سعودی در سال 2017 گفت: «همکاری های درازمدت با این کشورها و دانش و درک بیشتر از یکدیگر، توانایی ما در حل مسائلی که موجب نگرانی ما را فراهم آورده، افزایش می دهد.»
اما در مورد عربستان سعودی دستکم به نظر می رسد پیشرفت کمی در این زمینه به دست آمده باشد. در یک تحقیق جدید درباره ارتباط انگلیس با این پادشاهی، مشخص شده که در بهترین حالت منافع احتمالی برای انگلیس محدود است و در بدترین حالت اصلا موجود نیست.
مقابله به مثل؟
اولا به نظر می رسد که این در واقع عربستان سعودی است که بر اقدامات انگلیس تاثیر می گذارد، و نه بالعکس. دولت انگلیس در سرپوش گذاشتن بر ادعاهای فساد مربوط با معاملات اسلحه با این کشور سابقه دار است. یکی از استدلال هایی که برای ارتباط با عربستان سعودی ارائه شده این است که اطلاعات این پادشاهی برای مبارزه با تروریسم در انگلیس بسیار مهم است. با این حال، جزئیات این اقدام به سختی در دسترس عموم قرار دارد و در سال 2017، وزارت کشور تصمیم به انتشار گزارشی در خصوص منبع تامین مالی اقدامات تروریستی گرفت که در آن، عربستان بسیار کمرنگ می نمود.
دوما، ارزش اقتصادی این رابطه برای انگلیس ناچیز است. محصولات و خدمات فروخته شده به عربستان سعودی تنها یک درصد کل صادرات انگلیس در سال 2016 را به خود اختصاص داد، در حالی که برآورد شده است که فروش اسلحه فقط 30 میلیون دلار برای خزانه داری به ارمغان می آورد. تحقیقات نشان می دهد که این مبلغ فقط به 0.004 درصد از کل درآمد سال 2016 رسیده است.
پس از آن، بحث آسیب های عاطفی ای مطرح می شود که با ارائه پوشش دیپلماتیک به این کشور عرب حوزه خلیج فارس در جنگ یمن عاید انگلیس می شود. دستورالعمل «جهانی شدن انگلیس» که دولت برای دوره پسا برگزیت در نظر گرفته، بر آن است تا از دستورالعمل های نظام مند بین المللی دفاع کند، اما حمایت ضمنی از اقدامات عربستان سعودی کاملا برخلاف این هدف است. انگلیس به طراحی بسیاری از قوانین و مقررات بین المللی که به دنبال ایجاد یک جهان صلح آمیز و پایدار است، کمک کرده است. اما موضع آن در قبال عربستان سعودی نشان می دهد که این کشور حرف و عمل اش با هم یکی نیست و اعتبارش زیر سوال رفته است.
این یک مطالعه موردی در مورد زمانی است که منافع اقتصادی در نظر گرفته شده کشور با هنجارها و ارزش های اعلام شده و تعهدات بین المللی آن در تضاد هستند. این وضعیت نمی تواند به طور نامحدود ادامه یابد. در حالی که دولت انگلیس قصد دارد در پسا برگزیت به عنوان یک بازیگر انفرادی در خارج از اتحادیه اروپا در صحنه جهانی عمل کند، در حال حاضر با یک سری گزینه های دشوار و مناقشه ها مواجه است. لازم است که این کشور به دقت سیاست خارجی خود را ارزیابی کرده و ارزش های خود را حفظ نماید پیش از آنکه از دیگر کشورها بخواهد اقدامات مشابهی را صورت دهند.
